ความคิดเห็นที่ 1 วันที่สอง ท่ามกลางเสียงกรีดร้องอย่างทรมานของเหล่าฆาตกรโรคจิต แวนเดอร์ตื่นขึ้นมาในห้องแห่งหนึ่ง ซึ่งมีพื้นปูนอันเย็นเฉียบและรายล้อมไปด้วยกระจกบนกำแพงรอบด้านรวมทั้งปิดล๊อกด้วยประตูเหล็กขนาดใหญ่ เขาพบว่าตัวเองถูกแก้ผ้าออกทั้งหมด มือและเท้าถูกพันทนาการด้วยกุญแจมือเหล็กสีดำ รวมทั้งถูกสวมหน้ากากหนังอย่างแน่นหนาเข้าที่ใบหน้าและในปากถูกอุดด้วยของแข็ง .................แวนเดอร์นอนตัวตัวขดจากความหนาว น้ำลายของเขาใหลออกมาเป็นทางเนื่องจากไม่สามารถกลืนน้ำลายได้ .................เขากำลังสับสนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แวนเดอร์มองไปที่กำแพงกระจก พิจรณาดูสารรูปตัวเอง เขาพบว่ามันช่างน่าสมเพสเสียเหลือเกิน เวลาผ่านไปสักพัก แวนเดอร์เริ่มทนความหนาวไม่ได้อีกต่อไปแล้ว สติขิงเขาเริ่มเลือนรางลง ทันใดนั้นเอง!!! ประตูห้องก็ถูกเปิดออก ชายในชุดสีฟ้าพร้อมปืนลูกซองจำนวนสามคนเดินเข้ามาที่เขา แวนเดอร์ดิ้นหนีเนื่องจากความกลัว หนึ่งในผู้คุมเดินเข้ามาและเอาเท้าเหยียบที่หัวของแวนเดอร์ แวนเดอร์ร้องเสียงอู้อี้ด้วยความเจ็บปวด เมื่อผู้คุมคนนั้นบดรองเท้าของเขาบนหัวของแวนเดอร์ ทันใดนั้นเองเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น “ คุณคือ มิสเตอร์ แวนเดอร์ เชอร์ลิงตั้นสินะ ............ขอต้อนรับสู่สวรรค์ของฆาตกรโรคจิต อ้า....จริงสิ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนนะครับ ผม ด๊อกเตอร์ แกรนเดอร์เลซ หรือเรียกสั่นๆว่า แกรนดี้ ก็ได้นะครับแล้วแต่ความสะดวกของคุณ ผมไม่ถือสาหรอกเพราะยังไงคุณก็คงไม่อยากพูดหรอกเน่อะ” ทุกๆคนในห้องซึ่งยืนดูแวนเดอร์ ต่างหัวเร่าะ แวนเดอร์พยายามบิดตัวเพื่อให้เห็นหน้าของ ด๊อกเตอร์ แกรนเดอร์เลซ .......................แกรนเดอร์ไม่สามารถเห็นได้ชัดนักเพราะเท้าของผู้คุมยังคงกดแน่นอยู่บนหัวของเขา ทันใดนั้น แกรนเดอร์เลซก็พูดขึ้นอีก “ตามรายงานที่ผมได้รับเกี่ยวกับคุณ ผมวิเคร่ะห์ดูแล้ว......ท่าทางคุณคงจะอาการหนักนะ เห็นว่าโวยวายอย่างบ้าคลั่งในศาลเลยนิ ..........ถูกรักษา ๑๕ ปีรึ หึ หึ ตั้งแต่ที่ผมอยู่ที่นี่มาผมยังไม่เคยเห็นใครออกจากที่นี่เลยนะครับคุณ แวนเดอร์ .................แวนเดอร์ เริ่มสะติแตก เขาทำอะไรไม่ถูกทั้งนั้น ทั้งหมดทิ้งเค้าไว้ในห้องนั้นจนสติของเค้าเลือนรางลงอีกครั้ง เวลาผ่านไปนานเท่าไรไม่รู้ เขาตื่นขึ้นและพบว่าตัวเองอยู่ในสภาพเช่นเดิมแต่ปิดตาและถูกขึงอยู่บนแกนเหล็ก ในท่ากางแขนและกางขา “อ้า......แวนเดอร์ คุณพักผ่อนจนเต็มอิ่มแล้วสินะ งั้นเรามาเริ่มกิจกรรมที่หนึ่งของ ค่ายตากอากาศ โรสันฮิล กันเลยนะครับ ฮิ ฮิ” เขาจำได้ว่านั่นคือเสียงของ แกรนเดอร์เลซ....... เขารู้สึกว่าตัวเองถูกปลดแขนออกจากแกนเหล็ก และมือทั้งสองข้างถูกยกขึ้น “อ้า.........ขอให้สนุกกับกิจกรรมเล็กๆน้อยๆของเรานะครับ” ว่าแล้วก็มีเสียงเดินจากไป และมีเสียงคลาง ฮืออ.....อือออออ..... ดังขึ้นข้างๆเขา เขาถูกคนที่ทำเสียงคลาง ฮืออ..อือออ นำผ้าปิดตาของเขาออก และเขาก็ต้องสติแตกเมื่อพอว่า มีชายร่างอ้วนมีร่างกายเปลือยเปล่าและสวมหน้ากากหนังสีดำที่มีช่องให้โผล่มาแต่ปากซึ่งมีลูกบอลยางอุดอยู่ข้างใน ชายคนนั้นน้ำลายยืดและส่งเสียงคลางตลอดเวลา..................แวนเดอร์ตัวสั่นไปหมดเมื่อพบว่าชายคนนั้นเดินไปที่กำแพงและดึงลิ้นชักเหล็กออกมา ในนั้นมีมีดหลายขนาดซึ่งติดเลือดแดงฉาน วางเรียงรายบนผ้าสีขาวเปื้อนเลือด ชายคนนั้นเอามือลูบที่มีดอย่างเอ็นดู และหันไปที่ลิ้นชักอีกอันที่อยู่ถัดไป อันนี้ใหญ่กว่า เขาดึงลิ้นชักออก ในนั้นแสดงให้เห็น ชายคนหนึ่งซึ่งโหโล้นและยังมีชีวิตแต่ถูกมัดติดกับพื้นลิ้นชัก และถูกเทปกาวสีดำพันรอบปาก มีต่อตอนสาม. จากคุณ : littlerabbit_xp - [ 24 พ.ย. 46 06:44:16 A:203.97.2.242 X:203.79.95.129, 203.97.2.242 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนที่สาม แวนเดอร์ มองไปที่ชายคนที่ถูกมัดติดกับพื้นลิ้นชัก..........ชายคนนั้นน้ำตาใหล และมองมาที่แวนเดอร์ด้วยสายตาที่หมดหวัง  ................ในขณะนั้นเอง  ชายเปลือยร่างอ้วนก็หยิบเอามีขนาดกลางซึ่งเปื้อนคลาบเลือดแห้งๆขึ้นมาเล่มนึง   ชายร่างอ้วนขยับตัวเข้าไปใกล้ๆกับชายที่ถูกมัดกับลิ้นชัก  ..........ชายร่างอ้วนเอามีดเข้าวนเล่นบนหน้าและลำคอของชายที่ถูกมัดติดกับลิ้นชัก  แวนเดอร์หัวใจเต้นแรง  เขาแทบไม่อยากคิดว่าอะไรกำลังจะเกิดขึ้นต่อหน้าเขา  แวนเดอร์สับสนว่ากำลังเกิดอะไรขึ้นกับเค้า     ...................เมื่อมองไปที่ชายคนที่ถูกมัดติดกับพื้นลิ้นชัก ก็จะพบว่าเหงื่อเขาออก  น้ำตาใหล  ตัวสั่น  และฉี่แตก   .......และแล้วสิ่งที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นเมื่อชายเปลือยร่างอ้วนตวัดมืดอย่างรวดเร็วไปที่หน้าท้องของชายที่ถูกผูกติดกับพื้นลิ้นชัก   หนังหน้าท้องของชายคนนั้นเปิดออก เผยให้เห็นเครื่องในที่แดงฉาน และกำลังเต้นตุบๆ    ..........................ชายอ้วนค่อยๆเอามือของเขา  แทรกลงไปในเครื่องในเหล่านั้น .........................ชายคนที่ถูกมัดติดกับลิ้นชัก กำลังดิ้นด้วยความเจ็บปวด   ....................แวนเดอร์ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก  เขาฉี่ราดออกมา     ..........................กลิ่นของไขมันที่รวมกับฉี่และคาวเลือด  ฟุ้งกระจายเต็มห้อง  สร้างความคลื่นเหียนยิ่งนัก       ...........................ชายอ้วนค่อยๆถอนมือออกจากเครื่องในเหล่านั้นและในขณะเดียวกัน  เลือดมากมายก็ทะลักออกทางด้านข้างของเทปกาวสีดำที่ปิดปากของชายที่ถูกเปิดหน้าท้อง.............................ชายที่ถูกเปิดหน้าท้องอยู่ในสภาพที่หายใจระริน  เลือดมากมายต่างทะลักออกทางปากและหน้าท้อง   ...............................และทันใดนั้นเอง  ชายเปลือยร่างอ้วนก็เดินกลับไปที่ลิ้นชักอันเล็ก  เขาวางมีดขนาดกลางลงที่เดิมและหยิบมีดขนาดใหญ่ขึ้นมา และในฉับพลัน  เขาฟันมีดแนวขวางลงไปที่หน้าผากของชายที่ถูกผูกติดกับลิ้นชัก  เผยให้เห็นมันสมองเหลืองๆค่อยๆเหลวและใหลออกมาเหมือนไข่แดง   ชายคนที่ถูกมัดกับลิ้นชัก  ตอนนี้ตาเหลือกและตายไปแล้ว   .................................สุดที่แวนเดอร์จะทนใหว  เขาอาเจียนออกมาทันที  แต่ทว่ามีลูกบอลยางสีดำอุดปากเค้าอยู่  ทำให้อ้วกทั้งหมดทะลักออกทางจมูก    ................แวนเดอร์หมดสติลงทันที จากคุณ : littlerabbit_xp - [ 24 พ.ย. 46 06:44:40 A:203.97.2.242 X:203.79.95.129, 203.97.2.242 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตอนที่ 4 ครั้นเมื่อแวนเดอร์ตื่นขึ้น   เขาพบตัวเองนอนราบอยู่กับพื้นและมีเสียงกรีดร้องของคนบ้าที่กำลังได้รับชะตากรรมอย่างเดียวกับเขาอยู่รอบๆ  บ้างก็ร้องว่า  อย่าทำผม อย่าทำผม  บ้างก็ร้องให้  บ้างก็หัวเราะ   ............แวนเดอร์พอว่าตัวเขากำลังสวมเสื้อหนังสีครีมแขนยาวซึ่งแขนของเสื้อมัดรอบตัวของเขาอีกทีนึง  และเขาก็รู้สึกถึงกลิ่นเหม็นๆบางอย่าง ซึ่งไม่แน่ใจว่ากลิ่นอะไร...........แวนเดอร์พยายามมองออกไปรอบๆ  ..........แวนเดอร์พบว่าเขานอนอยู่ในห้องแห่งหนึ่งซึ่งมีกำแพงเป็นลูกกรงเหล็กลายตาข่าย   เขาสามารถมองเห็นคนอื่นๆในห้องต่างๆได้      ทุกคนใส่เสื้อเหมือนกันหมด  คือเสื้อกันคนบ้าอาระวาดแบบเดียวกับของแวนเดอร์นั่นเอง  แต่ที่แน่ๆ ทุกๆคนม่เว้นแต่ตัวเขาเอง  อยู่ในสภาพที่น่าสมเพทและโสโครกยิ่งนัก  บ้างก็มีเลือดแห้งๆติดเต็มเสื้อ   บ้างก็มีสิ่งปติกูลทั้งหลาย กระจายเกลื่อนห้อง   บ้างก็นอนตายจนเน่าคากรง  บ้างก็กำลังคุกเข่าเอาปากลงไปกินศพของเพื่อนร่วมห้องที่ตายแล้ว  บ้างก็กำลังเอาหัวกระแทกลูกกรงเพื่อฆ่าตัวตาย  แต่มันคงจะไม่งายอย่างนั้น  เพราะลูกกรงเหล่านั้น  เส้นเล็กและรับแรงกระแทกได้อย่างดี  รังแต่จะทำให้ลูกกรงบาด  หน้าเท่านั้นเอง .......... .....แวนเดอร์รู้สึกแย่และอาเจียรออกมา   เขาอาเจียรเป็นน้ำลายใสๆ  เนื่องจากว่าไม่มีอาหารในท้องเขาเหลืออีกแล้ว......แวนเดอร์กลิ้งไปบนพื้นไปยังลูกกรง  เขาพยายามดันตัวให้นั่งขึ้น  ..................ครั้นเมื่อเขานั่งขึ้นแล้ว    แวนเดอร์พยายามคิดว่าที่นี่มันที่ใหนกันแน่  มันคือโรงพยาบาลบำบัดโรคจิตจริงหรือ  เพราะที่ตัวเขาเจอมา  มันก็คือนรกบนดินดีๆนี่เอง   .........................ตอนนี้แวนเดอร์รู้สึกหิวและกระหายมาก  เขาจำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเขามาอยู่ในนรกแห่งนี้นานเท่าไรแล้ว   ....................แวนเดอร์มองออกไปรอบๆอีกทีนึง   เขาสังเกตได้ว่าทุกๆกรงจะมีหมายเลขติดอยู่  รวมถึงกรงของเขาด้วย   และหมายเลขของเขาคือ  63 ........................ แวนเดอร์รู้สึกกลัวและรู้สึกแย่เหลือเกิน  สิ่งต่างๆที่เขาได้เจอมา ยังคงติดอยู่ในหัวของเขา  ภาพเครื่องใน  ภาพอ้วก  ภาพเลือด และภาพมันสมอง  ยังคงติดตาของเขาอยู่  และเมื่เขาคิดขึ้นมา  กลิ่นคาวของสิ่งเหล่านั้นก็จะผุดขึ้นตามมาด้วย   เขาคิดอย่างเดียวคือ  ต้องรอดและหนีออกไปให้ได้ ...................................... ทันใดนั้นเอง  ไฟสีขาวดวงใหญ่ก็สว่างวาบขึ้นจากเพดานสูง  ซึ่งไม่รู้ว่าสูงแค่ใหน   ..........................แวนเดอร์สังเกตเห็นได้อย่างชัดเจนว่า   คนในกรงอื่นๆ  ต่างหยุดโวยวาย และกระเสือกกระสนหนีไปอยู่ที่มุมกรง  ให้ใกลจากแสงนั้นที่สุด   ..................................ทันใดนั้นเอง!!!     เสียงนกหวีดก็ดังลั่นขึ้น และพร้อมกันนั้นเอง กลิ่นของอุจจาระที่เหม็นอย่างรุนแรงก็เข้ามาแต่ะจมูกของแวนเดอร์    ......................แวนเดอร์อ้วกออกมาป็นน้ำลายใสๆอีกครั้ง     แต่ทว่าคนในกรงอื่นไม่เป็นอย่างนั้น   เพราะทุกๆคนต่างกรูกันมาเก่าะที่ลูกกรงอย่างหิวกระหาย    ...................................................ยังไม่ทันที่แวนเดอร์จะคิดอะไรต่อไป     อุจจาระมากมายก็พวยพุ่งเข้ามาที่กรงของเขา      แวนเดอร์กระเด็นไปติดอีกฟากของลูกกรง    เขาอ้วกออกมาอย่างตั้งตัวไม่ได้เลย  เพราะกลิ่นของอุจจาระเหล่านี้ ช่างรุนแรงและร้ายกาจมาก   .....................................แต่ทว่าเมื่อแวนเดอร์มองออกไปยังกรงอื่นๆ  เขาก็ต้องตกใจอย่างสุดขีด  เพราะภาพที่เขาเห็น  คือ  ผู้คุมในชุดสีฟ้าใส่หน้ากากกันแก๊สพิษถือสายยางขนาดใหญ่  กำลังฉีดอุจจาระไปยังกรงต่างๆ  และผู้คนในกรงเหล่านั้นต่างล้มลุกคลุกคลานก้มลมกินอุจจาระเหล่านั้นอย่างหิวกระหาย   .............................สิ่งนี้ทำให้เขารับไม่ได้ที่สุด  มันหนักเกินกว่าทุกๆสิ่งที่เขาเจอมาทั้งหมด  ถ้าเขาจะต้องกินอุจจาระพวกนี้เป็นอาหาร   เขายอมตายดีกว่า  นั่นคือสิ่งที่แวนเดอร์คิดออก  ทั้งหัวเค้าวุ่นวายไปหมด   แวนเดอร์พยายามดันตัวลุกขึ้นแต่ก็ต้องลื่นล้มเพราะอุจจาระเหล่านั้น       .............................และสิ่งที่จะทำให้เขาต้องหยุดลมหายใจอีกก็คือ.............................ผู้คุมคนนึงกำลังยืนอยู่หน้ากรงของแวนเดอร์และชี้ปืนลูกซองมาที่เขา        .........................ผู้คุมตะคอกเสียงดังผ่านหน้ากากกันแก๊สพิษออกมาว่า   ทำไมแกไม่กิน!!! มีต่อตอนห้า จากคุณ : littlerabbit_xp - [ 24 พ.ย. 46 06:45:07 A:203.97.2.242 X:203.79.95.129, 203.97.2.242 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตอนที่ 5 ผู้คุมคนนั้น ละมือข้างหนึ่งจากสายยางแล้ววางมันไว้ที่พื้นและล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของเขา   เขาหยิบกุญแจขึ้นมาหนึ่งดอก  และเดินไปยังด้านข้างของลูกกรง และใช้กุญแจของเขากับบางอย่างซึ่งดูคล้ายรูกุญแจ  ..................... แกร่กกกก....เอี๊ยดดด...ประตูกรงของแวนเดอร์เปิดออก..................ผู้คุมคนนั้นเดินตรงมาที่แวนเดอร์อย่างเร็ว  และกระทืบเข้าไปที่แวนเดอร์อย่างไม่ยั้ง............ด้วยความเจ็บและความกลัวของแวนเดอร์รวมทั้งมือถูกมัดโดยแขนเสื้อ  ทำให้เขาพยายามเอาหัวเข้าไปซุกขาของผู้คุมคนนั้นและร้องออกไปว่า “อย่าทำผม ได้โปรดเถิด” อย่างทุเรสและเวทนา    แต่ผู้คุมคนนั้นก็หาได้สนใจเสียงอ้อนวอนของแวนเดอร์ไม่  เขาทั้งถีบ กระทืบ และเต่ะแวนเดอร์อย่างเมามันและสะใจ พร้อมทั้งหัวเราะเสียงดังผ่านหน้ากากกันแก๊สพิษอย่างสะใจ.............................ตอนนี้ผู้คนในกรงต่างๆ ต่างละความสนใจจากอาหารอันโอชะของตน มาเก่าะลูกกรงของตนและมองมาที่กรงของแวนเดอร์พร้อมทั้งส่งเสียงหวีดร้องอย่างบ้าครั่งรวมทั้งเขย่ากรงของตนเองอย่างบ้าครั้ง .........................ขณะนี้แวนเดอร์อยู่ในสภาพที่เลือดออกจากปากรวมทั้งเนื้อตัวช้ำและบวมแดง  แต่ผู้คุมคนนั้งก็หาได้หยุดไม่  ..................แวนเดอร์เริ่มหมดแรงที่จะร้องส่งเสียงและหมดแรงที่จะเก่าะขาของผู้คุมอีกต่อไป .............เมื่อผู้คุมเห็นดังนั้น   เขาจึงหยุดการทารุณแวนเดอร์  และเดินออกไปหยิบสายยางที่เขาวางทิ้งไว้นอกกรง   เขาหยิบสายยางขึ้นและลากมันเข้ามาในกรงของแวนเดอร์  และพูดออกไปว่า”แกไม่ชอบกินเองใช่ใหม  ได้.....งั้นจะป้อนให้”  ว่าแล้วผู้คุมคนนั้นก็บีบแก้มของแวนเดอร์ให้ปากเปิดออกแล้วดึงแวนเดอร์ให้ลุกขึ้น  และเอาสายยางจ่อที่ปากของแวนเดอร์  กลิ่นอุจระจากสายยางช่างร้ายกาจเหลือเกิน  แต่สุดที่แวนเดอร์จะมีแรงอาเจียนหรือทำอะไรทั้งสิ้น  และทันใดนั้นเอง!!!  ผู้คุมคนนั้นก็เปิดวาวเล็กๆที่หัวสายยาง  เสียงดังกุกๆเริ่มดังขึ้น   สายยางสั่นอย่างแรง  และแล้วของเหลวสีดำๆก็วิ่งตามสายยางและพุ่งพรวดเข้าไปที่ปากของแวนเดอร์อย่างเร็ว.............เนื่องจากความแรงของอุจระที่พุ่งออกมาจากสายยาง  ทำให้ฟันหน้าของแวนเดอร์ทั้งหมดหัก รวมทั้งอุจระมากมายต่างทะลักเข้าไปในปากของเขาอย่างไม่ยั้ง  และด้วยความแรงของอุจระเหล่านั้นเอง  ทำให้อุจระบางส่วนทะลักออกทางจมูกของแวนเดอร์ ....................แวนเดอร์ตาเหลือก   และหายใจไม่ออก  เพราะอุจระมากมายต่างเข้าไปอุดอยู่ในจมูกและทางเดินหายใจจำนวนมาก .......................คงจะสะใจผู้คุมคนนั้นแล้ว  เขาจึงปิดวาวท่อ  ..........อุจระทั้งหมดหยุดลง  ผู้คุมคนนั้นทิ้งตัวแวนเดอร์ลง..................แวนเดอร์ล้มลงอย่างอ่อนปวกเปียกทันทีและมีอุจระและเลือดทะลักออกทางปากของเขา มีต่อตอนหก จากคุณ : littlerabbit_xp - [ 24 พ.ย. 46 06:45:45 A:203.97.2.242 X:203.79.95.129, 203.97.2.242 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนที่หก  แวนเดอร์ผู้ซึ่งนอนจมกองอุจระและเสียฟันหน้าของเขาทั้งหมดไป  กำลังหายอย่างระรวยระริน...........อุจระมากมายต่างอุดอยู่ในทางเดินหายใจของเขา   มันช่างทรมานยิ่งนัก............................แวนเดอร์พยายามที่จะสำรอกเอาอุจระเหล่านั้นออกมาจากทางเดินหายใจของเค้า แต่ก็ไม่เป็นผลสำเร็จ...........กลิ่นอุจระและรสชาติของมัน ยากเกินกว่าที่จะคาดเดาได้......................ทันใดนั้นเอง!!   พื้นดินก็ค่อยๆสั่นขึ้น .....................เสียงคลื่น  คลื่น  ...ค่อยๆดังมาจากที่ใกลๆ.........เสียงนั้นเข้ามาใกล้ๆเรื่อยๆ     แวนเดอร์รู้สึกถึงของเหลวบางอย่างเย็นๆ  กำลังหยดลงมาที่ใบหูของเขา   และทันใดนั้นเอง  เสียงดังโครม อย่างสนั่นก็ดังขึ้น พร้อมกับแรงสั่นสะเทือนอย่างมหาสาร  และแล้วน้ำโสโครกสีขุ่นๆลื่นๆ  ปริมาณเป็นล้านๆแกลลอน ก็ทะลังเข้ามาจากเพดานของห้องโถงใหญ่นั่นเอง.........................น้ำโสโครกที่ทะลักเข้ามาเหล่านั้นไต่ระดับสูงขึ้นจนทุกๆคนที่อยู่ในกรงต่างๆจมอยู่ภายใต้น้ำโสโครกนั่น.......................และแล้วเสียงดังตูมอีกเสียงนึงก็ดังขึ้น!!!  พื้นปูนตรงกลางห้องโถง  แยกออกจากกัน ทำให้เกิดแรงดึงดูดมหาสารที่ดึงเอาน้ำเหล่านั้นลงไปในพื้นที่แยกออก      อุจระและคนที่อยู่ในกรง  ต่างพุ่งไปตามแรงดูดของน้ำ   บางคนที่ทนแรงดูดไม่ใหว  ร่างกายก็แหลกเละแล้วหลุดพรุบออกไปจากร่องของลูงกรงลงไปตามแรงดูดของน้ำ................แวนเดอร์เหนี่ยวรั้งลูกกรงไว้อย่างสุดชีวิต   หัวของเขาเข้าไปอัดอยู่ในร่องของลูกกรงเนื่องจากแรงดูดของน้ำ   แต่ว่าทันใดนั้นเอง  น้ำโสโครกทั้งหมดก็ถูกดูดออกไปทั้งหมด    แวนเดอร์เริ่มมีเรี่ยวแรงขึ้นมาบ้าง เพราะเขาได้สำรักน้ำเข้าไปหลายอึก   และน้ำโสโครกเหล่านั้นก็คืออาหารที่ดีที่สุดนับตั้งแต่เขาเข้ามาอยู่ที่นี่............................แวนเดอร์  พยายามยึดตัวเองให้ยืนขึ้น............................พื้นที่แยกออกค่อยๆปิดจนสนิท  และทันใดนั้นเอง  ผู้คุมพร้อมลูกซองจำนวนสามคนก็วิ่งเข้ามา   พวกเขาเปิดลูกกรงทุกกรงอย่างรวดเร็ว  แล้วเข้าไปเช็คดูว่าคนในกรงนั้นยังมีชีวิตอยู่หรือไม่  ถ้าเกิดมีชีวิตอยู่แต่อยู่ในสภาพที่เกินแก่การเยียวยาแล้ว  เช่นบางคนโดนแรงดันน้ำเข้าไปบีบอยู่ในซอกลูกกรงจนเลือดทะลังออกปากออกจมูก  หรือบางคนนอนสลบอยู่  พวกนี้จะโดนผู้คุม  จ่อปืนลูกซองที่หัวแล้วยิงทิ้งทันที   ส่วนใครที่พอยังมีเรี่ยวแรงอยู่ ก็จะถูกรุมกระทืบ แล้วจะมีผู้คุมคนอื่นวิ่งเข้ามาแล้วเอาตะขอเกี่ยวกับคอเสื้อของคนๆนั้นแล้วลากออกไป.......................เมื่อเห็นเช่นนั้น  แวนเดอร์จึงรวบรวมพลังเฮือกสุดท้าย พยุงตัวเองให้ลุกขึ้น  แล้วพยายามทำให้ตัวเองแข็งแรงที่สุดเท่าที่จะทำได้  ....................ทันใดนั้นเอง ผู้คุมทั้งสามคนก็มาถึงกรงของแวนเดอร์ จากคุณ : littlerabbit_xp - [ 24 พ.ย. 46 06:46:09 A:203.97.2.242 X:203.79.95.129, 203.97.2.242 ]

ความคิดเห็นที่ 6 พิมพ์ผิดเยอะมาก สารภาพว่าอ่านไป สะอิดสะเอียนไป ช่างจินตนาการได้ล้ำลึกจริงๆ จากคุณ : scottie - [ 25 พ.ย. 46 00:36:13 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คิดได้ไงเนี่ย เยี่ยมมากกกกกกกก จากคุณ : เทค - [ 25 พ.ย. 46 11:11:37 A:202.28.21.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณ scottie เป็นผู้กล้าหาญคนแรกที่โพสความเห็น ที่จริงได้อ่านตั้งแต่เช้าวันที่ 24 แล้ว เพราะอยู่แลปทั้งคืน กว่าจะอ่านจบ แทบอ้วก แถมปวดตา เพราะเจ้าของกระทู้พิมพ์ติดกันเป็นพรืด จากคุณ : canossa - [ 25 พ.ย. 46 20:21:17 A:133.68.21.115 X: ]

ความคิดเห็นที่ 9 แห่ะๆ ขอโทษทีครับที่พิมพ์ติดกันอ่ะครับ เพราะพิมพ์ไม่เป็นอ่ะครับ แล้วที่เขียนผิดก็เขียนไม่ค่อยถูกครับ เพราะไม่ได้ใช้ภาษาไทยมาหลายปีแล้วครบ  ใครก็ได้ช่วยจัดคำกับแก้คำให้หน่อยนะครับ ขอบคุณครับ จากคุณ : littlerabbit_xp - [ 26 พ.ย. 46 09:50:20 A:203.97.2.242 X:203.79.68.66, 203.97.2.242 ]