.............................................
ผ่าง .. !!!
ผ่าง .. !!!
ผ่าง !!!! ..
ขายกอเอี๊ยหรือลูก .. แม่ชะเอมโผล่หน้าออกมาถาม ..
มิได้ครับแม่ .. ตีฆ้องเรียกคนครับ .. มีอะไรจะโฆษณาประชาสัมพันธ์หน่อย ..ฮิ..ฮิ..
อ้อ !! .. คุณแม่พยักหน้า จะโฆษณาอะไรรึ
เรื่องมันยาวครับ ..
หือ .. จะหาเรื่องโม้อีกล่ะสิเอ็ง
แหะ ๆ .. ไม่ได้โม้ครับ ..แต่เรื่องมันมีที่มาที่ไป คุณแม่จะฟังไหมครับ ..
ฟังสิ !! .. เอ็งออกมาโม้อะไรแม่ก็ฟังทุกทีแหละ .. เอ้า !! .. ว่ามาดิ๊ ..
เรื่องของเรื่องมันเป็นเพราะเจ้านิรันดร์ครับแม่ มันโทรมาหา ..
.
- ติ๊ด !! - .. เสียงโทรศัพท์ผมเองครับ .. แหะ ๆ ตั้งไว้ยังงี้จริง ๆ ..
ฮัลโหล .. ผมรับสาย
เฮียแม็คหรือ เสียงนิรันดร์อ้าวมาตามสาย ..
แล้วเอ็งโทรหาใครล่ะ ..
ก็โทรหาเฮีย ..
งั้นก็ใช่ .. แล้วจะถามหาหอกอะไรฟะ ..
แหะ ๆ .. คอนเฟิร์มน่ะเฮีย ..คอนเฟิร์ม
มีอะไรหรือ ..
เฮียได้อ่านหนังสือของยายอมีบาหรือยัง ..
หนังสืออะไร ..
โด้ !! .. เฮียตกข่าว ก็หนังสือรวมเล่มของยายอมีบาไง ..
หือ !! .. มีด้วยเร๊อะ มันจะเขียนเรื่องอะไรได้วะ นอกจาก * วิธีจัดการข้าวหนึ่งโถ
พร้อมกับข้าวสิบสองอย่างลงท้องให้หมดภายในหนึ่งมื้อ
ไม่ใช่นาเฮีย .. รู้สึกว่าเรื่องมันจะดังด้วยนะ ออกแป๊บเดียวพิมพ์ถึงครั้งที่สาม
แล้วเอ็งอ่านยัง ..
ยังสิ .. เห็นยายอมีบาบอกว่าจะเมลมาให้อ่านเรียกน้ำย่อยสักหน้าสองหน้า
ผมเลยโทรมาบอกเฮียก่อน แล้วจะถามเฮียว่าเป็นไงบ้าง
ตุ๋ย !! .. ทำมาเป็นบอก แล้วใช้ชื่ออะไรวะ อมีบานี่น่ะหรือ..
ไม่ใช่ .. ชื่ออะไรไม่รู้ บอลลูนลา โบนันซ่า หรือมาเด๊อหล่า สักอย่างนี่แหละ ..
ถึงว่าตูถึงไม่ได้ข่าวเลย .. เออ ๆ แล้วจะลองไปเดินหาดู ..ชื่อหนังสืออะไรนะ
รักให้มันส์ต้องฟันผู้ชาย .. มันลดเสียงลงเหมือนกลัวใครได้ยิน
หา !! ..
รักให้มันส์ต้องฟันผู้ชาย .. มันว่าเบาลงอีกจนเกือบเป็นกระซิบ
ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก .. เมื่อนึกถึงรูปร่างและใบหน้าปานนางแบบของน้องอมีบา
แหม .. ทำไมเธอตั้งชื่อหนังสือดุเดือดจัง ..
น่าสนใช่ไหมเฮีย .. คิก ๆ .. รีบ ๆ ไปหาซื้อซะ แล้วเมลมาบอกผมหน่อยว่าเป็นไง
โอเค .. จะรีบไปซื้อ แค่นี้นะ ..
แค่ชื่อเรื่องก็น่าซื้อแล้วครับ ..กึ๋ยส์ !! ..
..
แล้วผมก็โผล่เข้าไปในร้านซีเอ็ดภายในห้างโลตัสสาขาหนึ่ง แค่มองปราดแรกก็จะเอ๋ทันที
เพราะหนังสือของเธอตั้งเด่นเป็นสง่าให้เห็นกันชัด ๆ ตรงชั้นหนังสือแนะนำ
อู้ววววววว .. ยายอมีบาเป็นพรีเซ็นเตอร์บนปกเองเลยแฮะ ..
กำลังจะก้าวเข้าไป ก็มีสาวสวยคนหนึ่งแซงผมเข้าไปหยิบเสียก่อน เธอยืนพลิกอ่าน
อยู่แป๊บ ๆ ก็เอาหนังสือวางลงที่เดิม ..
โธ่ !! .. ผมกำลังยืนลุ้นจนน้ำลายย้อยอยู่ เจอเข้างี้เลยชักเหี่ยวลงหน่อย ..
แต่แล้วก็โล่งใจ เพราะเธอเลื่อนมือไปหยิบหนังสือเล่มนี้ที่วางซ้อนกันเป็นตั้งอยู่ใกล้ ๆ
สำหรับจำหน่ายขึ้นมา .. อ๋อ !! .. เล่มนั้นมันสำหรับพรีเซนต์นี่หว่า .. โง่จริง ๆ ตู ..
ตกลงสาวสวยคนนี้ก็ซื้อหนังสือของน้องอมีบาไปแล้วหนึ่งเล่ม ..
ผมมองตามว่าเธอเอาหนังสือไปชำระเงินที่เคาน์เตอร์แน่ ๆ ไม่ได้ถือแล้วเอาไปแอบยัดไว้
ที่ไหนแล้วจึงหันกลับมายังหนังสือของน้องเราอีกครั้ง ..
อ้าว !! .. ไอ้หนุ่มที่ไหนหยิบขึ้นมาดูล่ะนั่น .. ผมไม่นึกนะว่านอกจากผมแล้วจะมีผู้ชาย
คนไหนสนใจอีก เห็นมันพลิกอ่านไปมาอยู่นาน แล้วก็ถือเดินไปยังเคาน์เตอร์ชำระเงิน
ซึ่งแน่นอนที่ผมก็มองตามตลอดเวลาเช่นกันว่ามันไม่ได้เอาไปแอบยัดไว้ที่ไหน..
หันมาอีกที ..เออ แปลกจริงแฮะ มีไอ้หนุ่มมาจากที่ไหนไม่รู้หยิบขึ้นมาดูอีกแระ ..
แต่คนนี้แปลกครับ ปกติคนจะซื้อหนังสือต้องพลิกอ่านข้างบ้างในดูไม่มากก็น้อย
แต่เจ้านี่พอเปิดไปเจอแค่สองสามหน้าแล้วก็หยุดไว้แค่นั้น จ้องเอา ๆ ตาไม่กระพริบ
ลูกกระเดือกก็วิ่งพล่าน ๆ สักพักก็ถือหนังสือลิ่ว ๆ ไปยังเคาน์เตอร์ .
เอ.. มันปัญญาอ่อนหรือเปล่าฟะ แค่ดูปกกับข้างในหน้าสองหน้าพ่อก็เล่นซื้อทันที ..
มันยังไงของมัน ..
คราวนี้ผมไม่ให้ใครได้แซงอีกแล้วครับ จ้ำอ้าว ๆ ไปยืนกันไว้ก่อนทันที ทำเป็นหยิบเอา
หนังสือฮาวทูเล่มขายดีเหมือนกันที่วางอยู่ใกล้ ๆ กันขึ้นมาพลิก ๆ เหลือบซ้ายแลขวา
พอเห็นไม่มีใครมองก็เอาฮาวทูวางแล้วหยิบน้องอมีบาซึ่งยิ้มหวานให้ผมอยู่ตรงหน้าปก
ขึ้นมาทันที ..
- พิมพ์ครั้งที่ 3 - ..
โห .. เจ้านิรันดร์ว่าหนังสือเพิ่งออก แล้วทำไมพิมพ์ซ้ำไวจังหว่า .. เลื่อนสายตาลงมา
อีกนิดตรงชื่อหนังสือ
- รักให้มันส์ ต้องรู้ทันผู้ชาย
ฟุ่ย !! ไอ้นิรันดร์หลอกตูนี่ฝ่า ถึงว่า ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมหนูอมีบาเราถึงได้กล้าขนาดนั้น
สำรวจหน้าปกต่อ .. โห .. อะไรจะขนาดนั้น เธอบอกว่าสามารถทำให้ผู้ชายมาหลงรัก
ได้ทีละห้าคน .. กึ๋ยส์ .. ดีนะตอนไปกินข้าวด้วยกันผมไม่ไปหลงรักเธอเข้า ไม่งั้นมารู้
ทีหลังว่าเป็นคนที่หกที่เจ็ด ผมคงชักดิ้นชักงอด้วยความแค้นแน่ ๆ ..
จากนั้นผมก็พลิก ๆ อย่างเร็วไปสามสี่หน้าแบบไอ้หนุ่มคนก่อนหน้ามันทำ แล้วก็เห็น ..
เอื้อก !! .. ลูกเกดก็ลูกเกดเถอะครับ .. ทำอะไรลูกตะขบคนนี้ไม่ได้ก็แล้วกัน ..ฮิ..ฮิ..
อะไรนะ .. จารย์จีกับคุณแทนหูผึ่ง ..
แหะ ๆ . บอกได้คำเดียวว่า สยึ๋มกึ๋ยส์ ครับ .. จารย์กับคุณแทนลองไปหาซื้อเหอะ
รับรองไม่ผิดหวัง .. . ผมบอกได้เท่านี้แหละ ..
จากนั้นผมก็ยืนอ่าน เอ๊ย ไม่ใช่ ควักแบ้งค์ยี่สิบเจ็ดใบกับเหรียญห้าอีกสองเหรียญ
รวมเป็นร้อยห้าสิบไปจ่ายตรงหน้าเคาน์เตอร์บ้าง .. และไม่วายจะคุยกับคนขาย
รู้จักกันครับ .. คนเขียนรู้จักกัน เคยกินข้าวด้วยกัน ..
แล้วไงคะ น้องพนักงานถาม
กินไม่ทันเธอครับ ..
พนักงานร้านซีเอ็ดหัวเราะกิ๊ก คงว่าผมโม้เรื่อยเปื่อยล่ะสิ หารู้ไม่ว่าผมพูดจริงแท้ ๆ
.. แล้วผมก็เอาหนังสือกลับมาอ่านที่บ้าน
- ติ๊ด !! - โทรศัพท์ของผมดังอีกแล้ว ..
เฮียอ่านหนังสืออมีบามันยัง เจ้านิรันดร์นั่นเอง ..
เออ ..อ่านแล้ว ..
เป็นไงมั่ง ..
ดูรูปแล้วน้ำลายไหล..
โธ่ .. ไม่ใช่สิ ผมหมายถึงเนื้อหา ..
สนุกว่ะ !! แต่อ่านแล้วแสบ ๆ คัน ๆ ในหัวใจพิกล ..
ผมก็ว่างั้นแหล่ะ ..
แล้วเอ็งคึกไงฟะ โทรมาจากออสเตรเลียบ่อย ๆ เงินเยอะนักเร๊อะ ..
ออสตง ออสเต ที่ไหนกันเล่า ผมอยู่กรุงเทพนี่แหละ ..
มาทำไมฟะ..
ก็มาเพราะหนังสือของยายอมีบามันแหละ ..
โห .. รักเพื่อนมาก บินมาซื้อถึงเมืองไทย ..
ว้าก !! .. ไม่ใช่โว้ย .. กลัวใครบางคนเห็นแล้วซื้อไปอ่านตะหาก ..ยายอมีบาเมลไปให้
ผมดูแค่หน้าสองหน้าเท่านั้นแหละ ผมซื้อตั๋วเครื่องบินเผ่นกลับมาแน่บ ๆ เลย
แล้วเป็นไง ..
แล้วไง ? .. ผมเห็นอยู่ในห้องตั้งสองสามเล่ม ไม่รู้ว่าซื้อเองหรือยายอมีบามันเอามาให้..
โธ่ !! ..ซวยจริงตู นิรันดร์ครวญคราง
เฮ้อ !! .. เห็นใจเอ็งจริง ๆ.. เป็นพี่คงไม่อยากกลับไปออสเตรเลียเลยล่ะ ..
นั่นดิ .จะแอบเอาหนังสือไปเผา เดี๋ยวคงไปซื้อมาใหม่ ไอ้อมีบาก็ยิ่งรวยหนักเข้าไปอีก
ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน ไม่รู้จะช่วยเอ็งไงดี..
ได้ยินนิรันดร์ครางหงิง ๆ ก่อนวางสายไป ..
ท่านคงสงสัยล่ะสิครับว่าหนังสืออะไร ทำไมทำให้พวกผมเป็นได้ถึงเพียงนี้ ..
อยากรู้ก็ไปหาซื้อมาอ่านซะ
จากคุณ :
ส.สัตยา
- [
24 พ.ย. 46 23:44:27
]