@@@ มีข่าวดีมาบอ เรื่อง .. จะรักให้มันส์ต้องฟันผู้ชาย - เด็กอายุต่ำกว่าสิบแปดปีห้ามเข้า (แล้วจะหาว่าหล่อไม่เตือน) @@@

      .............................................

    ผ่าง .. !!!

    ผ่าง .. !!!

    ผ่าง    !!!! ..

    ขายกอเอี๊ยหรือลูก .. แม่ชะเอมโผล่หน้าออกมาถาม ..

    มิได้ครับแม่ .. ตีฆ้องเรียกคนครับ .. มีอะไรจะโฆษณาประชาสัมพันธ์หน่อย ..ฮิ..ฮิ..

    อ้อ !! .. คุณแม่พยักหน้า  “ จะโฆษณาอะไรรึ … “

    เรื่องมันยาวครับ ..

    หือ .. จะหาเรื่องโม้อีกล่ะสิเอ็ง

    แหะ ๆ  .. ไม่ได้โม้ครับ ..แต่เรื่องมันมีที่มาที่ไป  คุณแม่จะฟังไหมครับ ..

    ฟังสิ !! .. เอ็งออกมาโม้อะไรแม่ก็ฟังทุกทีแหละ   .. เอ้า  !! .. ว่ามาดิ๊ ..

    เรื่องของเรื่องมันเป็นเพราะเจ้านิรันดร์ครับแม่  มันโทรมาหา ..

    …………………………….

    - ติ๊ด !! -  .. เสียงโทรศัพท์ผมเองครับ .. แหะ ๆ ตั้งไว้ยังงี้จริง ๆ  ..

    “ฮัลโหล ..”   ผมรับสาย

    “เฮียแม็คหรือ  “  เสียงนิรันดร์อ้าวมาตามสาย ..

    “แล้วเอ็งโทรหาใครล่ะ ..”

    “ก็โทรหาเฮีย .. “

    “งั้นก็ใช่ .. แล้วจะถามหาหอกอะไรฟะ ..”

    “แหะ ๆ  .. คอนเฟิร์มน่ะเฮีย ..คอนเฟิร์ม ”

    “มีอะไรหรือ ..”

    “เฮียได้อ่านหนังสือของยายอมีบาหรือยัง .. ”

    “หนังสืออะไร ..”

    “โด้ !! .. เฮียตกข่าว  ก็หนังสือรวมเล่มของยายอมีบาไง ..”

    “หือ !! .. มีด้วยเร๊อะ  มันจะเขียนเรื่องอะไรได้วะ    นอกจาก * วิธีจัดการข้าวหนึ่งโถ
    พร้อมกับข้าวสิบสองอย่างลงท้องให้หมดภายในหนึ่งมื้อ”

    “ไม่ใช่นาเฮีย .. รู้สึกว่าเรื่องมันจะดังด้วยนะ  ออกแป๊บเดียวพิมพ์ถึงครั้งที่สาม”

    “แล้วเอ็งอ่านยัง ..”

    “ยังสิ .. เห็นยายอมีบาบอกว่าจะเมลมาให้อ่านเรียกน้ำย่อยสักหน้าสองหน้า  
    ผมเลยโทรมาบอกเฮียก่อน  แล้วจะถามเฮียว่าเป็นไงบ้าง”

    “ตุ๋ย !! .. ทำมาเป็นบอก   แล้วใช้ชื่ออะไรวะ  อมีบานี่น่ะหรือ..”

    “ไม่ใช่ .. ชื่ออะไรไม่รู้  บอลลูนลา  โบนันซ่า  หรือมาเด๊อหล่า  สักอย่างนี่แหละ ..”

    “ถึงว่าตูถึงไม่ได้ข่าวเลย .. เออ  ๆ แล้วจะลองไปเดินหาดู ..ชื่อหนังสืออะไรนะ”

    “รักให้มันส์ต้องฟันผู้ชาย ..” มันลดเสียงลงเหมือนกลัวใครได้ยิน

    “หา !! ..”

    “รักให้มันส์ต้องฟันผู้ชาย ..” มันว่าเบาลงอีกจนเกือบเป็นกระซิบ

    ผมกลืนน้ำลายเอื๊อก .. เมื่อนึกถึงรูปร่างและใบหน้าปานนางแบบของน้องอมีบา  
    แหม .. ทำไมเธอตั้งชื่อหนังสือดุเดือดจัง ..

    “น่าสนใช่ไหมเฮีย .. คิก ๆ  .. รีบ ๆ ไปหาซื้อซะ  แล้วเมลมาบอกผมหน่อยว่าเป็นไง”

    “โอเค .. จะรีบไปซื้อ  แค่นี้นะ ..”

    แค่ชื่อเรื่องก็น่าซื้อแล้วครับ ..กึ๋ยส์ !! ..

    …………………..

    แล้วผมก็โผล่เข้าไปในร้านซีเอ็ดภายในห้างโลตัสสาขาหนึ่ง แค่มองปราดแรกก็จะเอ๋ทันที
    เพราะหนังสือของเธอตั้งเด่นเป็นสง่าให้เห็นกันชัด ๆ  ตรงชั้นหนังสือแนะนำ

    อู้ววววววว .. ยายอมีบาเป็นพรีเซ็นเตอร์บนปกเองเลยแฮะ ..

    กำลังจะก้าวเข้าไป  ก็มีสาวสวยคนหนึ่งแซงผมเข้าไปหยิบเสียก่อน  เธอยืนพลิกอ่าน
    อยู่แป๊บ ๆ ก็เอาหนังสือวางลงที่เดิม ..

    โธ่ !! .. ผมกำลังยืนลุ้นจนน้ำลายย้อยอยู่  เจอเข้างี้เลยชักเหี่ยวลงหน่อย ..

    แต่แล้วก็โล่งใจ  เพราะเธอเลื่อนมือไปหยิบหนังสือเล่มนี้ที่วางซ้อนกันเป็นตั้งอยู่ใกล้ ๆ
    สำหรับจำหน่ายขึ้นมา  .. อ๋อ !! .. เล่มนั้นมันสำหรับพรีเซนต์นี่หว่า ..  โง่จริง ๆ ตู ..
    ตกลงสาวสวยคนนี้ก็ซื้อหนังสือของน้องอมีบาไปแล้วหนึ่งเล่ม ..

    ผมมองตามว่าเธอเอาหนังสือไปชำระเงินที่เคาน์เตอร์แน่ ๆ ไม่ได้ถือแล้วเอาไปแอบยัดไว้
    ที่ไหนแล้วจึงหันกลับมายังหนังสือของน้องเราอีกครั้ง ..

    อ้าว !! .. ไอ้หนุ่มที่ไหนหยิบขึ้นมาดูล่ะนั่น .. ผมไม่นึกนะว่านอกจากผมแล้วจะมีผู้ชาย
    คนไหนสนใจอีก  เห็นมันพลิกอ่านไปมาอยู่นาน  แล้วก็ถือเดินไปยังเคาน์เตอร์ชำระเงิน
    ซึ่งแน่นอนที่ผมก็มองตามตลอดเวลาเช่นกันว่ามันไม่ได้เอาไปแอบยัดไว้ที่ไหน..

    หันมาอีกที ..เออ  แปลกจริงแฮะ   มีไอ้หนุ่มมาจากที่ไหนไม่รู้หยิบขึ้นมาดูอีกแระ ..  
    แต่คนนี้แปลกครับ  ปกติคนจะซื้อหนังสือต้องพลิกอ่านข้างบ้างในดูไม่มากก็น้อย
    แต่เจ้านี่พอเปิดไปเจอแค่สองสามหน้าแล้วก็หยุดไว้แค่นั้น  จ้องเอา ๆ ตาไม่กระพริบ
    ลูกกระเดือกก็วิ่งพล่าน ๆ  สักพักก็ถือหนังสือลิ่ว ๆ ไปยังเคาน์เตอร์ .

    เอ.. มันปัญญาอ่อนหรือเปล่าฟะ  แค่ดูปกกับข้างในหน้าสองหน้าพ่อก็เล่นซื้อทันที ..  
    มันยังไงของมัน ..

    คราวนี้ผมไม่ให้ใครได้แซงอีกแล้วครับ  จ้ำอ้าว ๆ ไปยืนกันไว้ก่อนทันที  ทำเป็นหยิบเอา
    หนังสือฮาวทูเล่มขายดีเหมือนกันที่วางอยู่ใกล้ ๆ กันขึ้นมาพลิก ๆ   เหลือบซ้ายแลขวา
    พอเห็นไม่มีใครมองก็เอาฮาวทูวางแล้วหยิบน้องอมีบาซึ่งยิ้มหวานให้ผมอยู่ตรงหน้าปก
    ขึ้นมาทันที ..

    - พิมพ์ครั้งที่ 3  -  ..

    โห .. เจ้านิรันดร์ว่าหนังสือเพิ่งออก  แล้วทำไมพิมพ์ซ้ำไวจังหว่า .. เลื่อนสายตาลงมา  
    อีกนิดตรงชื่อหนังสือ …

    - รักให้มันส์  ต้องรู้ทันผู้ชาย –

    ฟุ่ย !! ไอ้นิรันดร์หลอกตูนี่ฝ่า  ถึงว่า ยังสงสัยอยู่ว่าทำไมหนูอมีบาเราถึงได้กล้าขนาดนั้น

    สำรวจหน้าปกต่อ .. โห .. อะไรจะขนาดนั้น  เธอบอกว่าสามารถทำให้ผู้ชายมาหลงรัก
    ได้ทีละห้าคน   .. กึ๋ยส์ .. ดีนะตอนไปกินข้าวด้วยกันผมไม่ไปหลงรักเธอเข้า  ไม่งั้นมารู้  
    ทีหลังว่าเป็นคนที่หกที่เจ็ด  ผมคงชักดิ้นชักงอด้วยความแค้นแน่ ๆ ..

    จากนั้นผมก็พลิก ๆ อย่างเร็วไปสามสี่หน้าแบบไอ้หนุ่มคนก่อนหน้ามันทำ   แล้วก็เห็น ..

    เอื้อก !! .. ลูกเกดก็ลูกเกดเถอะครับ  .. ทำอะไรลูกตะขบคนนี้ไม่ได้ก็แล้วกัน ..ฮิ..ฮิ..

    อะไรนะ ..    จารย์จีกับคุณแทนหูผึ่ง ..

    แหะ ๆ  . บอกได้คำเดียวว่า   “ สยึ๋มกึ๋ยส์ “  ครับ .. จารย์กับคุณแทนลองไปหาซื้อเหอะ
    รับรองไม่ผิดหวัง .. . ผมบอกได้เท่านี้แหละ ..

    จากนั้นผมก็ยืนอ่าน  เอ๊ย ไม่ใช่  ควักแบ้งค์ยี่สิบเจ็ดใบกับเหรียญห้าอีกสองเหรียญ  
    รวมเป็นร้อยห้าสิบไปจ่ายตรงหน้าเคาน์เตอร์บ้าง .. และไม่วายจะคุยกับคนขาย

    “รู้จักกันครับ   .. คนเขียนรู้จักกัน   เคยกินข้าวด้วยกัน ..”

    “แล้วไงคะ”  น้องพนักงานถาม

    “กินไม่ทันเธอครับ ..”

    พนักงานร้านซีเอ็ดหัวเราะกิ๊ก  คงว่าผมโม้เรื่อยเปื่อยล่ะสิ  หารู้ไม่ว่าผมพูดจริงแท้ ๆ

    ………….. แล้วผมก็เอาหนังสือกลับมาอ่านที่บ้าน …………………


    - ติ๊ด !! -    โทรศัพท์ของผมดังอีกแล้ว ..

    “เฮียอ่านหนังสืออมีบามันยัง”    เจ้านิรันดร์นั่นเอง ..

    “เออ ..อ่านแล้ว ..”

    “เป็นไงมั่ง ..”

    “ดูรูปแล้วน้ำลายไหล..”

    “โธ่ .. ไม่ใช่สิ  ผมหมายถึงเนื้อหา ..”

    “สนุกว่ะ !!  แต่อ่านแล้วแสบ ๆ คัน ๆ ในหัวใจพิกล ..”

    “ผมก็ว่างั้นแหล่ะ ..”

    “แล้วเอ็งคึกไงฟะ  โทรมาจากออสเตรเลียบ่อย ๆ   เงินเยอะนักเร๊อะ  ..”

    “ออสตง  ออสเต  ที่ไหนกันเล่า  ผมอยู่กรุงเทพนี่แหละ ..”

    “มาทำไมฟะ..”

    “ก็มาเพราะหนังสือของยายอมีบามันแหละ ..”

    “โห .. รักเพื่อนมาก  บินมาซื้อถึงเมืองไทย ..”

    “ว้าก !! .. ไม่ใช่โว้ย  .. กลัวใครบางคนเห็นแล้วซื้อไปอ่านตะหาก ..ยายอมีบาเมลไปให้
    ผมดูแค่หน้าสองหน้าเท่านั้นแหละ  ผมซื้อตั๋วเครื่องบินเผ่นกลับมาแน่บ ๆ เลย ”

    “แล้วเป็นไง ..”

    “แล้วไง ? .. ผมเห็นอยู่ในห้องตั้งสองสามเล่ม  ไม่รู้ว่าซื้อเองหรือยายอมีบามันเอามาให้..
    โธ่ !! ..ซวยจริงตู ”  นิรันดร์ครวญคราง

    “เฮ้อ !! .. เห็นใจเอ็งจริง ๆ.. เป็นพี่คงไม่อยากกลับไปออสเตรเลียเลยล่ะ .. “

    “นั่นดิ .จะแอบเอาหนังสือไปเผา เดี๋ยวคงไปซื้อมาใหม่  ไอ้อมีบาก็ยิ่งรวยหนักเข้าไปอีก “

    “ตัวใครตัวมันก็แล้วกัน  ไม่รู้จะช่วยเอ็งไงดี.. “

    ได้ยินนิรันดร์ครางหงิง ๆ ก่อนวางสายไป ..

    ท่านคงสงสัยล่ะสิครับว่าหนังสืออะไร  ทำไมทำให้พวกผมเป็นได้ถึงเพียงนี้ ..

    อยากรู้ก็ไปหาซื้อมาอ่านซะ  







    จากคุณ : ส.สัตยา - [ 24 พ.ย. 46 23:44:27 ]