*~*นิทานเรื่องหนึ่ง*~*

    เนิ่นนานมา..ณ กาลนั้น..

    ยินมาว่า..คุรุชราผู้หนึ่งแห่งนาครตักศิลา..ได้รับกุลบุตรฝาแฝดเข้ามาเป็นศิตย์ในสำนักพราหมณ์

    ยุวกุมารทั้งสอง..ภายนอกมีความละม้ายคล้ายคลึงจนยากที่จักแยกแยะออกได้ว่า

    ..ดรุณใด..เป็นผู้พี่หรือน้อง..

    ว่ากันว่าแม้แต่น้ำเสียงใส..ก็ยังมีท่วงทำนองเอ่ยเอื้อนเป็นจังหวะเดียวกัน...

    ผู้พี่....มีนามว่า..ติสสะ
    ส่วน..กุมารน้อยผู้น้อง..มีนามคล้ายกัน..ติรถะ

    ถึงแม้ทั้งสองดรุณ..จักมีความคล้ายคลึงกันมากเพียงไร..ทว่ามีสิ่งหนึ่ง..ที่แผกกัน

    “สิ่งนั้น”

    มิมีผู้ใดในสำนักพราหมณ์ล่วงรู้..นอกจากคุรุชรา..ผู้เก็บงำความลับนั้นมาเป็นเพลานานหลายสิบปี..

    นับตั้งแต่..ราตรีแรกที่รับกุลบุตรฝาแฝดมาสู่สำนัก

    ครานั้น...

    พราหมณ์ชรา..ได้ตริการอย่างหนึ่งขึ้นมา...จึ่งเรียกดรุณน้อยทั้งสองเข้ามาพบเพื่อทดลองการที่ดำริอยู่ในใจ

    “ผู้ใดคือ ติสสะ...”

    ดรุณน้อยที่นั่งอยู่เบื้องซ้ายยกมือขึ้น...

    “ตามข้ามา...”

    ผู้พี่จึงเดินตามคุรุ..ตามระเบียงไม้ที่ทอดยาวไปสู่มุมหนึ่งของสำนัก...จนสุดทางเดินซึ่งเป็นฝาไม้มีรอยรูโหว่เป็นช่องเล็ก ๆ แต่ก็ยังพอให้ลอบลอดมองออกไปด้านนอกได้

    “จงมองเข้าไปในช่องนั้น..แล้วบอกข้า ว่าเจ้าเห็นสิ่งใด”

    ติสสะ..ทอดตาลอดมองเข้าไปในช่องแคบ..สิ่งที่ดรุณน้อยได้ก็เห็นคือ..ท้องฟ้าที่เดียรดาษไปด้วยหมู่ดาวระยิบระยับ..

    “เจ้าเห็นสิ่งไร...”

    “เรียนคุรุ..ข้าเห็นหมู่ดาราบนฟากฟ้า..ช่างงดงามยิ่งนัก”

    พราหมณ์ชรา..จดจำคำตอบของผู้ศิตย์เอาไว้แม่นมั่น..ก่อนที่จักพากลับไปยัง ณ ห้องเดิม ที่ผู้น้องคอยอยู่

    “ติรถะ..เจ้าจงตามข้ามา”



    เช่นเดิม.คุรุจึงพา ยุวกุมารผู้น้องไปยัง ฝาผนังปลายสุดของระเบียง...ที่ซึ่งพาผู้พี่มาเมื่อครู่..

    “จงมองเข้าไปข้างในช่องนั้น..แล้วบอกข้าว่า เจ้าเห็นสิ่งไร”

    ติรถะ..ทำตามคำสั่งของอาจารย์ ทอดตาลอดแลเข้าไปในรูช่องน้อยนั้น..

    แต่สิ่งที่เขาเห็นคือ..โคลนตมเหลวเละที่อยู่ในปลักเลนของท้องนา..

    “เจ้าเห็นสิ่งไร...”

    “เรียนคุรุ..ข้าเห็นแต่เพียงตมเลน..สกปรกยิ่ง”


    เมื่อได้ยินคำตอยของศิตย์น้อยผู้น้อง...พราหมณ์ชราจึงแจ้งใจ...

    อันมนุษย์แม้มีรูปกาย อากัปกิริยาภายนอก..ละม้ายคล้ายคลึงกันเพียงไร...

    แต่สิ่งเดียว..ที่มิเหมือน..แม้ว่าจักเป็นพี่น้องฝาแฝดคลานตามกันมา..
    ก็คือ..ความคิดและปัญญา..ที่แผกผิดกัน

    ในช่องรูเดียว...กลับมีคำตอบเป็นสอง..

    ดรุณน้อยผู้พี่...มองเห็นดารา
    กุมารผู้น้อง...มองเห็นตมเลน

    ความคิดมนุษย์นั้นหลากหลาย...ยิ่งกว่าจำนวนดาวที่ประดับฟ้า

    *****
    สองคนยลตามช่อง...

    คนหนึ่งมองเห็นโคลนตม...

    คนสองตาแหลมคม...

    เห็นดวงดาวอยู่พราวพราย...


    ******

    จากคุณ : อชันฏา - [ 25 พ.ย. 46 10:11:48 A:202.44.135.35 X:unknown ]