ท่ามกลางหมู่ดาวที่ระยิบระยับบนฟ้าและแสงจันทร์ที่นวลสว่างไสว ภายใต้แสงจันทร์และหมู่ดาว เต็มไปด้วยดอกไม้สีสันสวยงาม เมื่อกระทบกับแสงดาวและแสงจันทร์ก็ยิ่งดูงดงามมากยิ่งขึ้น บริเวณใกล้ๆนั้นมีเสียงสะอื้นเล็กๆ เป็นเสียงที่โศกเศร้า ผิดหวัง เสียใจ และมีความเหงาในใจยิ่ง นางฟ้าผู้ซึ่งมองลงมาจากดวงดาวเมื่อได้ยินเสียงนั้นก็รู้สึกเศร้าใจนัก จึงคิดอยากที่จะปลอบโยนผู้นั้นให้คลายจากความสับสนและเศร้าโศกนั้น
นางฟ้าไม่รอช้ารีบลงมาตามเสียงนั้นทันที นางฟ้าหาอยู่นานก็พบต้นเสียงแห่งความเศร้าโศกนั้น นางฟ้าค่อยๆ เดินเข้าใกล้เด็กน้อยเจ้าของเสียงนั้น ซึ่งนั่งร้องไห้ด้วยท่าทางที่น่าเอ็นดูสมวัยเด็ก นางฟ้าเอื้อมมือแตะที่บ่าของเด็กน้อยเบาๆ
เด็กน้อยตกใจรีบเงยมองนางฟ้า เมื่อนางฟ้าเห็นว่าเด็กน้อยตกใจจึงรีบพูดว่า
"ไม่ต้องกลัวฉันนะเด็กน้อย " นางฟ้าพูดจบพร้อมกับยิ้มอ่อนละมุนเป็นมิตรภาพให้เด็กน้อยตาโต ผมสั้นและแก้มใส ที่กำลังจ้องมองนางฟ้าด้วยความระแวง นางฟ้ารีบพูดต่อด้วยน้ำเสียงที่อ่อนนุ่มและไพเราะ " ทำไมหนูมานั่งร้องไห้อยู่ตรงนี้ล่ะคะ " เด็กน้อยเหมือนเริ่มไว้ใจนางฟ้าจึงพูดตอบว่า " หนูพลัดหลงมาจากโลกใบกลมๆใบหนึ่ง ซึ่งตอนนี้หนูคิดถึงคุณพ่อคุณแม่ และทุกคนที่นั่นมากแต่หนูหาทางกลับไม่ได้ค่ะ" สีหน้าของเด็กน้อยเริ่มดูเศร้ายิ่งขึ้น นางฟ้าได้ฟังแล้วจึงเข้าใจเรื่องราวที่ทำให้เด็กน้อยร้องไห้ด้วยความเศร้า
นางฟ้าจึงพูดกับเด็กน้อยว่า "อย่ากลัวไปเลยเด็กน้อย เดี๋ยวนางฟ้าจะพากลับเองนะจ๊ะ" ใบหน้าที่เศร้าซึมก็เปลี่ยนเป็นสดใสและฉายแววตาแห่งความหวังที่ดีใจ นางฟ้าเห็นดังนั้นก็อดยิ้มไม่ได้ ที่เด็กน้อยไม่ร้องไห้และงอแงแล้ว
.นางฟ้าเช็ดน้ำตาเด็กน้อยพร้อมกับเอื้อมมือไปจับมือของเด็กน้อยแล้วพูดว่า " ลุกขึ้นซิจ๊ะคนเก่ง เราจะได้ไปบ้านของหนูกัน " เด็กน้อยรีบลุกขึ้นอย่างว่าง่ายด้วยความตื่นเต้นแล้วพูดว่า " จริงๆหรือค่ะพี่นางฟ้า " เด็กน้อยจับมือนางฟ้าพร้อมกับจ้องใบหน้าของนางฟ้าเหมือนรอคำตอบเพื่อยืนยัน " จริงซิจ๊ะเพราะนางฟ้าจะไม่พูดโกหกค่ะ " เด็กน้อยยิ้มกว้างด้วยความดีใจพร้อมกับโอบกอดนางฟ้าอย่างขอบคุณ..
นางฟ้าและเด็กน้อยเดินจูงมือไปตามเส้นทางซึ่งเต็มไปด้วยดอกไม้ ขณะที่เดิน นางฟ้าก็เด็ดดอกไม้ช่อหนึ่งแล้วยื่นให้เด็กน้อยพร้อมกับพูดว่า " นางฟ้าให้หนูจ๊ะ" เด็กน้อยรับไว้พร้อมกับสูดกลิ่นหอมนั้นอย่างเต็มที่และพูดว่า " หอมจังเลยค่ะ ขอบคุณมากนะคะ แล้วทำไมนางฟ้าจึงให้ดอกไม้นี้ให้หนูล่ะคะ" เด็กน้อยถามด้วยความสงสัย "เพราะเด็กน้อยก็เปรียบเหมือนดอกไม้นี้ที่มีกลิ่นหอม ช่วยแต่งแต้มให้ทุกอย่างมีสีสันและสวยงามไงจ๊ะ ดังนั้นเด็กน้อยจะต้องรู้คุณค่าของตัวเอง และส่ร้างวสรรค์ให้โลกของเด็กน้อยสวยงามต่อไป" "แล้วหนูจะต้องทำยังไงบ้างค่ะ "เด็กน้อยถามด้วยความสนใจ "เด็กน้อยก็ต้องเป็นเด็กดีของคุณพ่อคุณแม่ ตั้งใจเรียน ขยัน และอดทนไงจ๊ะ " "ถ้าหนูทำแล้วโลกของหนูจะสวยงามเหมือนดวงดาวที่พี่นางฟ้าอยู่ใช่มั้ยค่ะ" "ใช่แล้วจ๊ะ" นางฟ้าตอบเด็กน้อยพร้อมกับลูบหัวเด็กน้อยอย่างเอ็นดู ในความน่ารักที่ใสบริสุทธิ์ ไม่นานนักนางฟ้าและเด็กน้อยก็เดินทางถึงบ้านของเด็กน้อย ขณะนั้นคุณพ่อคุณแม่ของเด็กน้อยกำลังนั่งอยู่หน้าบ้านด้วยความกระวนกระวาย เหมือนกำลังรอคอยการกลับมาของเด็กน้อยผู้เป็นลูกสาว นางฟ้าเห็นดังนั้นจึงพูดว่า " เด็กน้อยจ๊ะ รีบไปหาคุณพ่อคุณแม่ซิค่ะ ท่านกำลังรอหนูอยู่ ขอให้หนูจำไว้ว่าไม่มีสิ่งใดในโลกนี้ที่จะอุ่นเท่ากับอ้อมกอดของคุณพ่อคุณแม่เลยนะจ๊ะ รีบไปหาท่านซิค่ะ " นางฟ้าชี้มือไปยังบ้านของเด็กน้อย เด็กน้อยดีใจที่ได้กลับบ้าน และรู้สึกซึ้งในน้ำใจของนางฟ้ายิ่งนักจึงพูดว่า "หนูขอบคุณพี่นางฟ้ามากนะค่ะ หนูขอให้ความดีของพี่นางฟ้าจงช่วยให้พี่นางฟ้ามีความสุขและเป็นดาวที่เจิดจรัสอยู่บนฟ้าให้หนูได้มองตลอดไปนะคะ " เด็กน้อยพูดจบก็รีบวิ่งตรงไปยังบ้านเข้าสู่อ้อมกอดที่อบอุ่น นางฟ้ายืนมองภาพเด็กน้อยที่อยู่ในอ้อมกอดคุณพ่อคุณแม่ด้วยความยินดี และปลื้มปิติก่อนจะเดินทางสู่ดวงดาวบนฟ้ากว้างพร้อมพูดว่า " ขอให้เด็กน้อยเติบโตเป็นผู้ใหญ่ที่ดีนะจ๊ะ" นางฟ้ายิ้มออกมาขณะที่มองลงไปยังภาพของเด็กน้อยที่กลำลังหลับอยู่ในอ้อมแขนอุ่นของคุณพ่อ.......^_^
จากคุณ :
ngeewjung@hotmail.com
- [
27 พ.ย. 46 16:33:06
A:202.28.45.10 X:10.2.5.203
]
ขอคำติชม
