ผีเสื้อปีกบางที่โดนใยแมงบึ้งเหนี่วยรั้งยังสลัดหลุดออกมาได้ด้วยกำลังและความมุ่งมั่น ภาระหน้าที่ของเธอก็คือไปให้ถึงทุ่งดอกไม้แห่งความสำเร็จให้จงได้
..
บ้านหลังน้อยทำด้วยฝาไม้ไผ่ป่าขัดแตะ มุงสังกะสี พื้นเป็นดินแข็งสูงกว่าด้านนอกเพื่อกันน้ำไหลเข้าบ้านยามฝนตก ด้านหลังบ้านเป็นครัวแคบๆ เวลากินข้าวต้องยกออกมานั่งหน้าบ้าน พื้นดินแม้จะเป็นดินแต่ก็เป็นมันเงาแวววับ เพราะรอยเท้าที่ย่ำเดินวันแล้ววันเล่า แม้มันจะเป็นบ้านที่ไม่สบายนักแต่ละมุนก็ภูมิใจที่เธอมีบ้าน
ท่ามกลางท้องทุ่งที่เหลืองอร่าม เมื่อยามรวงข้าวต้องสายลม ดั่งดนตรีขับกล่อมทำนองแปลก ที่ซึ่งเหมือนบทเพลงแห่งความหวังให้ชาวนาค้นหา ยามสาย ผีเสื้อหลากสีโบยบินเลี้ยวลัดแนวต้นข้าวจุดหมายปลายทางช่างกว้างใหญ่ไพศาล แม้บางครั้งหนทางอาจพบเจออุปสรรค เช่นเดียวกับ ละมุนสาวน้อยที่มีความฝันอยากเป็นนักการฑูต หรืออย่างน้อยที่สุดก็ได้เรียนในมหาวิทยาลัยเพื่อกลับมาพัฒนาผืนนาแห่งนี้ให้ยังคงงดงามตลอดไป ละมุนเดินกลับจากโรงเรียนถึงบ้านเกือบ 5 โมงเย็น แม้ระยะทางจากโรงเรียนถึงบ้านจะไม่ไกลนัก แต่สภาพสองข้างทางทำให้แต่ละก้าวของเธอช้าลง เธอไม่เคยเบื่อที่จะหันมองแนวป่าและท้องทุ่ง เธอรู้ดีว่านี่คือเพื่อนที่แสนดี ผีเสื้อสีสวยที่เป็นเพื่อนเดินทางและ พูดคุย ทำให้ละมุนนึกไปถึงคำพูดพ่อที่เคยบอกให้เธอบ่อยๆ เราทุกคนมีสิทธิ์หวังและสร้างฝันให้บรรเจิด ขณะเดียวกันก็ต้องทำให้ความหวังและความฝันนั้นเป็นจริงขึ้นมาด้วย ละมุนกลับถึงบ้าน ทำภาระกิจส่วนตัวเรียบร้อยแล้วก็รีบเข้าครัวก่อไฟหุงข้าว เพื่อเตรียมอาหารมื้อเย็น เมื่อทำงานบ้านเสร็จแล้วจึงนั่งทำการบ้าน
อาทิตย์ลับขอบฟ้า ละมุนยกสำรับอาหารมาตั้งหน้าบ้าน พร้อมกับเรียกพ่อและแม่กินข้าว ทั้ง 3 พ่อแม่ลูกนั่งล้อมวงกินข้าวภายในบ้านหลังน้อยกลางทุ่งนาที่ขณะนี้มืดสนิท คงมีเพียงเสียงจิ้งหรีด เรไรที่ขับขาน แข่งกับเสียงพูดคุยของละมุน พ่อและแม่ ที่พูดคุยอย่างอบอุ่น พ่อ แม่ และละมุนเข้านอน เพื่อรอพระอาทิตย์ขึ้นอีกครั้งที่ขอบฟ้า สำคัญกว่านั้นคือรอฟังผลการสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัยของละมุน
อาทิตย์ส่องแสงอุทัยที่ขอบฟ้า นกกาบินอาบแสงนวล
พ่อ แม่และละมุนนั่งกินข้าว ขณะที่หัวใจของละมุนตอนนี้ที่เต้นไม่เป็นจังหวัะด้วยความตื่นเต้น
.พ่อแม่ค่ะ หนูสอบเข้าเรียนมหาวิทยาลัย สาขาการฑูตได้ค่ะ ละมุนวิ่งเข้ากอดพ่อและแม่ด้วยความดีใจอย่างที่ไม่เคยรู้สึกดีใจเช่นนี้มาก่อน พ่อและแม่ของละมุนก็ภูมิใจและดีใจไม่แพ้ละมุนเช่นกัน ถึงแม้พ่อกับแม่จะมีเงินไม่มากนัก แต่ตราบที่เรายังมีผืนนาแห่งนี้ ผืนนาแห่งชีวิตของพวกเรา ลูกต้องได้เรียน คำพูดของพ่อจบลงด้วยเสียงที่มีพลัง ละมุนก้าวสู่รั้วมหาวิทยาลัยด้วยความฝันที่แรงกล้าและความมุ่งมัน ที่ตั้งใจ เช่นผีเสื้อตัวหนึ่งที่โบยบินไปอย่างมีเป้าหมาย
และ ณ วันนี้ละมุนได้พบแล้วทุ่งดอกไม้ที่สวยงาม ..ทุ่งดอกไม้แห่งสถานฑูตออสเตรเลีย
..ที่ที่ละมุนไม่เคยรู้สึกว่าไกลจากอกอุ่นของแม่และพ่อเพราะทุกวันพวกเขายังคงมีความรัก ความผูกพัน และห่วงใยและห่วงหาซึ่งกันและกันเสมอ
จากคุณ :
ngeewjung@hotmail.com
- [
27 พ.ย. 46 16:44:03
A:202.28.45.10 X:10.2.5.203
]
ขอกำลังใจ...
