ฉันชื่อ เพียงทิพย์ ตอนนี้ฉันไปหลงรักคนคนหนึ่ง และคนคนนั้นก็เป็นเพื่อนฉันเอง เขาชื่อ เอกพงศ์ ทุกๆวันเราต้องเจอกันที่ทำงาน เราทำงานที่เดียวกัน เขากับฉันเป็นเพื่อนกันตั้งแต่เรียนมหาลัย เขาเป็นคนน่ารัก และดีกับฉันเสมอ ฉันก็รักเขาเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งเมื่อเรามีความทุกข์หรือมีอะไรก็จะมาปรึกษากันอยู่เสมอ
และแล้วความรู้สึกของฉันก็เปลี่ยนไปตอนปี2 ตั้งแต่วันที่เอกมาบอกฉันว่า….
เมื่อ 3 ปีที่แล้ว
“ทิพย์ พรุ่งนี้ฉันจะพาแฟนมาหาน่ะ แฟนฉันชื่อ เอ๋ น่ารักมากๆ” เขาพูดด้วยใบหน้าที่สดใสอย่างที่ตัวฉันเองก็ไม่เคยเห็นมาก่อน
ตอนนั้นตัวฉันเองก็ไม่ได้รู้สึกอะไร จนเมื่อเอกแนะนำให้ฉันรู้จักแฟนของเขา เอกก็เริ่มห่างฉันไปเรื่อยๆ ไม่มาเจอฉันเหมือนเมื่อก่อน ฉันรู้สึกเหมือนว่าเสียบางสิ่งบางอย่างในชีวิตของฉันไป ฉันก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร
จน....ฉันได้เห็นเอกอยู่กับแฟนของเขา ฉันรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ ตัวฉันเองก็ไม่รู้เป็นอะไร ไม่หิว นอนไม่ค่อยหลับ และคิดถึงแต่เอก จนเพื่อนของฉันมาให้ความกระจ่างกับฉัน
“ทิพย์เป็นอะไรรึเปล่า ทำไมโทรมอย่างนี้ล่ะ แล้วเพื่อนรักเธอไปไหนเนี่ย” กิ่งเข้ามาถามฉัน
“ไม่เป็นไรหรอกแก้ว เราสบายดี” ฉันตอบไปอย่างเนือยๆ
กิ่งเดินอ้อมมานั่งข้างๆฉัน จับมือฉันแล้วพูดว่า “มีปัญหาอะไรรึเปล่าบอกเราได้น่ะทิพย์”
“ไม่มีอะไรจริงๆน่ะแก้ว”ฉันก็พยายามโกหก แต่กิ่งก็ไม่เชื่อ
“เรื่องนายเอกรึเปล่าทิพย์ บอกฉันสิ” กิ่งเขย่าฉัน จนฉันทนไม่ไหวจึงโพล่งออกไปว่า “อย่าถามเราได้ไหมแก้วเราขอร้องล่ะ” กิ่งก็นิ่งไป แต่ก็ไม่ยอมแพ้ถามฉันอีกว่า “ทิพย์รักเอกใช่ไหม? ใช่มั้ยบอกฉันสิทิพย์”
พอฉันได้ยินอย่างนั้น น้ำตาของฉันก็ไหลออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ กิ่งกอดฉันแล้วบอกว่า
“โธ่!ทิพย์ ทำไมทิพย์ไม่บอกเอกไปล่ะ”
“ฉันไม่กล้าหรอกกิ่ง ฉันกลัวว่าเอกจะไม่คุยกับฉัน ถ้าฉันบอกเอกไป” กิ่งก็ปลอบฉันจนฉันหยุดร้องไห้
แล้วเหตุการณ์วันนั้นก็ทำให้ฉันรู้ว่า ฉันรักเอก เวลาผ่านไปจนถึงปี 4 จนถึงวันรับปริญญา ในตอนเย็นก็มีงานเลี้ยงที่ผับแห่งหนึ่งซึ่งวันนั้นฉันก็ไม่รู้ว่าคิดทำอะไรลงไป จนได้สติอีกทีก็ไปอยู่บนเวทีของผับ เพื่อนทุกๆคนก็เชียร์ฉันให้ฉันร้องเพลง ฉันก็อายและคิดจะเดินลงจากเวที แต่ก็เหลือบไปเห็นเอกนั่งคุยกับแฟนไม่สนใจฉัน ฉันก็เลยตัดสินใจร้อง และเพลงที่ร้องก็ช่างตรงกับฉันเสียจริง
“อาจจะดูเหมือนไม่มีอะไรที่แปรผัน อาจจะดูเหมือนทุกวันที่ผ่านมา แต่ความจริงแล้วข้างใน เริ่มจะเกิดปัญหา หากเธอลองมองที่ตาแล้วจะเข้าใจ ว่ามันมีเรื่องราวเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน ความห่วงหาเอื้ออาทรไม่เหมือนเดิม
ใช่มันจะน้อยลงแปลกตรงที่มันดันเพิ่ม ก่อตัวเกินกว่าเพื่อนจะคิดกัน หากเธอนั้นได้รู้อะไรบางอย่าง ว่าคนที่เคยเคียงข้างบางอย่างได้เปลี่ยนไป อยากจะรู้ว่าเธอรับได้หรือไม่ และฉันต้องทำยังไง เมื่อเพื่อนคนนี้เปลี่ยนไปเป็นรักเธอ” เพื่อนก็ตบมือให้ฉันกันทุกคน รวมทั้งเอก แต่กลับมี กิ่งคนเดียวที่รู้ว่าฉันกำลังร้องเพลงนี้เพื่อใคร ฉันเดินกลับมาที่โต๊ะและขอตัวกลับทันที แต่เอกก็ไม่สนใจฉันสักนิดเดียว
เมื่อเราเริ่มทำงานแล้วเอกก็มาทำงานที่เดียวกับฉัน เอกก็เลิกกับแฟน เพราะอะไรฉันก็ไม่อาจจะรู้ เราทั้งสองคนก็กลับมาเป็นเพื่อนสนิทกันอีกครั้ง และตัวฉันเองก็รู้สึกว่า ถ้าเอกจากฉันไปอย่างไม่มีวันกลับฉันจะทำยังไง ช่วงหลังนี้เอกก็เริ่มเปลี่ยน ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำเอกถึงอารมณ์เสียทุกครั้งที่ฉันคุยกับเพื่อนชายคนอื่นของฉัน แล้วทุกสิ่งทุกอย่างก็สร้างความแปลกใจกับฉันมากที่สุดนั่นก็คือ เอกบอกฉันว่า “ทิพย์ ทิพย์ยังรักเราอยู่รึเปล่า”
ฉันก็คิดว่าเอกคงหมายถึงความเป็นเพื่อนของเรา จึงตอบออกไปว่า “ก็รักน่ะสิ” แต่เอกก็ถามอีก และมันเป็นคำถามที่ทำให้ฉันทำอะไรไม่ถูก
“เราไม่ได้หมายถึงรักแบบเพื่อน แต่เราหมายถึง ความรักที่ทิพย์เคยมีให้กับเราเมื่อก่อน กิ่งบอกเราหมดแล้ว”
ฉันเงียบ!! พูดไม่ออก
เอกจับมือของฉันแล้วถามอีก
“เราอยากรู้ว่าทิพย์ ยังรักเราเหมือนที่เรารักรึเปล่า”
“เรา....” ฉันไม่กล้าตอบจึงพยักหน้าไป
แล้วความรักของเราก็กำลังจะเริ่มต้น เริ่มมาจากคำว่าเพื่อน
..........................................................................
เพิ่งแต่งเป็นครั้งแรก ฝากด้วยค่ะ
แก้วใส