ผมชื่อ เอี้ยมจุ๊น หรือที่เพื่อนๆ เรียกกันว่า ไอ้จุ๊น เป็นนิสิตเศษปี 2 ไม่ใช่เศรษฐศาสตร์หรอกนะฮะ แต่เป็นเกษตรศาสตร์ สมองน้อยๆ ของผมคงไม่เหมาะจะไปเป็นนักวิเคราะห์ทางธุรกิจกับใครเขาได้หรอกฮะ เป็นเกษตรกรของชาติคงพอไหว เพราะพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย ไปจนถึงบรรพบุรุษผม ไม่มีใครคิดแหกคอกออกจากอาชีพนี้สักคน ผมก็เป็นอีกคนที่ต้องดำเนินรอยเท้าตามบรรพบุรุษของผมต่อไป
"ต้องเรียนเกษตรสิวะ มันเป็นอาชีพที่ต้นตระกูลของเราภาคภูมิใจ และก็จะต้องรักษามันไว้ ... จนถึงทุกๆ รุ่น" คำสั่งสายฟ้าฟาดจากชายผู้ให้กำเนิด
ผมมาเรียนอยู่ที่กรุงเทพฯ ได้เกือบ 2 ปี แล้วฮะ บ้านพักที่กรุงเทพฯ ของผม เป็นบ้านเรือนไทยแท้ๆ อยู่ริมน้ำ ตั้งอยู่บนเนื้อที่เกือบห้าสิบตารางวา ฟังแค่นี้คุณคงอิจฉาผมกันน่าดู จะอะไรซะอีก คุณคงคิดไปถึงเรือนไทยที่มีจั่ว ฝาไม้สลับ หน้าบัน อกไก่ หางสะดุ้ง ละสิ แต่บ้านของผม เป็นไม้แผ่นตีฝาธรรมดาที่คนไทยๆ ส่วนใหญ่นิยมใช้ปลูกเรือนกันนั่นล่ะฮะ เวลาบ่ายๆ เย็นๆ คุณคิดว่าผมคงไปนอนพึ่งพุงอยู่ริมน้ำ ให้ละอองน้ำกระเซ็นมาสัมผัสผิวกายเวลาที่ลมพัดแรงสบายอุราไปเลยใช่ไหม แต่เปล่าเลยฮะ
บ้านของผมมีน้ำไหลผ่านทางด้านหลังของตัวบ้านจริงๆ แต่ผมไม่เคยคิดที่จะโผล่หัว หรือพาหน้าตาอันหล่อเหลาของผมออกไปเลย ยิ่งเวลาที่มีลมพัดโชย และพาเอากลิ่นแคบเปอร์มินท์ลอยมาเตะจมูกเมื่อไหร่ ผมก็แทบจะหดหัวกลับเข้าบ้านไม่ทัน ส่วนไอ้กลิ่นแคบเปอร์มินท์ที่ผมว่า ถ้าคุณคิดกันไม่ออก ผมจะบอกคร่าวๆ ให้ก็ได้ คุณลองเอากะหล่ำปลีไปต้มแล้วปล่อยทิ้งไว้หลายๆ วัน จนมันขึ้นอืดนั่นแหละฮะ กลิ่นเดียวกันเลย ส่วนละอองน้ำกระเซ็นอย่าคิดให้มาสัมผัสถูกกายเชียวนะฮะ เดี๋ยวขี้กลากจะถามหาเอา
"ใครทะลึ่งไปเปิดหน้าต่าง...หลังบ้านวะ รีบๆ ไปปิดเลย แม้...ยิ่งกว่าส้วมแตกอีก" เสียงไอ้อิฐโวยลั่น เมื่อเดินพ้นขอบประตูเข้ามา
นับแต่นั้นหน้าต่างหลังบ้านจึงถูกปิดตาย ไม่มีใครคิดอยากจะไปเปิดมันอีก
บ้านหลังนี้ ผมอยู่กับเพื่อนอีก 4 คน แบ่งกันแชร์ ลงตัวที่คนละแปดร้อยบาทต่อเดือน ผมไม่ใช่คนร่ำรวย มีเงินเป็นถุงมีทองเป็นถังอย่างกับนามสกุล ขุนทองกราว ของผมหรอกฮะ ถึงจะสามารถมีบ้านหลังที่สองอยู่ในกรุงเทพฯ ได้ ถ้าเป็นที่ดินก็ไม่แน่ ถึงตอนนี้จะยังไม่ใช่ของผม เป็นของคุณลำดวนอยู่นะฮะ แต่ก็เอาเถอะ ผมเหมาโมเมรวมๆ กันไปว่าเป็นของผมก็แล้วกัน ผมลูกชายคนเดียวมันคงจะไม่ไปไหนไกลหรอกเนอะ
ในบรรดาเพื่อนทั้งสี่คนของผม ก็มีไอ้หมอตี๋ ฟังชื่อแล้วน่าจะรู้นะฮะว่าไอ้หมอตี๋มันเรียนเกี่ยวกับอะไร มันชื่อตี๋เฉยๆ แต่พวกผมเติม หมอ ให้สมกับว่าที่เภสัชในอนาคต ส่วนคนที่สองชื่อไก่แจ้ เป็นเด็กศิลป์ มหาลัยของไอ้แจ้ก็อยู่ติดกับสนามหลวงนั่นล่ะฮะใช่เลย คนที่สามเรียนอยู่ที่เดียวกับผมฮะ คือไอ้อิฐ แต่มันเรียนเกี่ยวกับการกำจัดศัตรูพืชอะไรทำนองเนี่ยแหละ เพื่อนคนสุดท้ายของผมคือไอ้หน่อง เป็นเด็ก 'วิดซีวะ' ผมล่ะอิจฉามันที่สุด จะอะไรได้ล่ะฮะ ก็มหาลัยของมันอยู่ติดมาบุญครอง เซ็นเตอร์พอยต์ สถานที่เที่ยวของวัยรุ่นเพียบ! ส่วนผมและเพื่อนๆ โคจรมาพบกันได้อย่างไร ผมคงต้องเก็บไว้เล่าในโอกาสต่อไป เพราะถ้าขืนเล่าตอนนี้ ไอ้ที่ผมจั่วหัวไว้ว่า ไอ้หน้าแก่ ก็คงจะพูดไม่ถึงสักที จากเรื่องสั้นของผมก็จะกลายเป็นเรื่องยาวไปซะก่อน
ไอ้หน้าแก่ ก็เป็นเพื่อนของผมเหมือนกัน แต่ไม่ใช่เพื่อนคนที่ห้าหรอกนะฮะ มันเป็นเพื่อนตัวแรกของผมในกรุงเทพฯ ผมมีเพื่อนแบบนี้อยู่ที่บ้านคุณลำดวนอีกหลายตัว ทั้งไอ้เขียว ไอ้ด่าง ไอ้หมี อีทุเรียน แล้วก็
อีกเยอะแยะ
ผมรู้จักกับไอ้หน้าแก่ ตั้งแต่ผมย้ายมาพักอยู่ที่บ้านหลังนี้ได้สามเดือน ไอ้หน้าแก่เป็นสุนัขพเนจร หลังอาน สีน้ำตาลอ่อน แต่ดูยังไงก็ต้องเรียกว่า หมาขี้เรื้อนอยู่ดี หน้าของมันจะมีรอยย่นๆ ยู่ๆ ทุกคนในซอยจึงลงความเห็นเรียกมันกันว่า ไอ้หน้าแก่
ไอ้หน้าแก่มาจากไหนไม่มีใครรู้หรอกฮะ อยู่ๆ ก็มาทำตัวเป็นเจ้าพ่อ คุมซอยบ้านเช่าที่ผมอยู่ คอยไล่เห่า ไล่ขู่ คำรามใส่คนแปลกหน้าทุกคนที่ไม่ได้มีที่ซุกหัวนอนอยู่ในซอยนี้ รวมทั้งแม่ค้า พ่อค้าที่เคยหาบหรือเข็นของเข้ามาขายในซอย เป็นอันต้องถูกไอ้หน้าแก่ไล่เห่าวิ่งหนีกันกระเจิง ด้วยพฤติกรรมแบบนี้ มันจึงมีอีกฉายาหนึ่ง ที่คนนอกซอยเขาเรียกกันว่า "ไอ้หมาปากเปราะ"
"ใครเป็นเจ้าของหมาตัวนี้ ทำไมไม่จับมันไปไว้ในบ้าน...ปล่อยมาไล่เห่าชาวบ้านเขาอยู่ได้ ของเขิงไม่ต้องขายกันพอดี" เสียงบ่นของแม่ค้าขายขนมถ้วย ที่ยืนตกใจหน้าซีด โดยมีไอ้หน้าแก่ตั้งหน้าตั้งตาเห่า .. เห่า... อยู่ข้างๆ
เวลาผมกับเพื่อนออกจากบ้านไปมหาลัย ก็จะมีไอ้หน้าแก่เดินนำหน้า ด้วยท่าทางทรนง หน้าเชิด หางตั้ง เหมือนองครักษ์กำลังนำขบวนบุคคลสำคัญเลยล่ะฮะ มันจะเดินไปส่งถึงหน้าปากซอยทุกเช้า และรอรับกลับ ส่งจนถึงหน้าบ้านทุกวัน ไม่ว่ามันจะไปแอบหลบนอนอยู่ซอกหลืบไหนของซอย ถ้ามันรู้ว่าเป็นคนหรือรถที่อยู่ในซอยนี้ มันจะวิ่งหน้าตั้งออกมารับมาส่ง แต่ถ้าเป็นคนแปลกหน้ามันก็จะวิ่งหน้าเหี้ยม มาเห่า ขู่ คำรามใส่ ผมก็ยังงงอยู่เลยฮะ ว่ามันจำทั้งคนทั้งรถในซอยนี้ได้ยังไง
ด้วยหน้าที่องครักษ์ ที่มันทำอย่างสม่ำเสมอโดยไม่มีวันหยุดราชการ จึงทำให้คนในซอยบ้านเช่าของผมรักไอ้หน้าแก่กันทุกคน ถึงแม้คนนอกซอยจะว่ามันเป็นหมาปากเปราะ แต่คนในซอยก็ไม่เคยมีใครคิดจะไล่มันไปที่อื่น
เกือบทุกบ้านจะมีเศษอาหารเหลือแบ่งปันให้มันกิน แค่เรียกไอ้หน้าแก่คำเดียวเท่านั้น มันก็วิ่งหูตั้ง สั่นหางดิกๆ มาแต่ไกล บางวันมีคนใจดี คงอดสงสารมันไม่ได้ ทั้งเห็บทั้งหมัด ยั้วเยี้ยเต็มตัวไปหมด ก็จับมันไปอาบน้ำทาขมิ้นซะเหลืองอร่ามไปทั้งตัว จากสุนัขพันธุ์ทางขี้เรื้อนในครั้งแรก ก็กลายเป็นสุนัขพันธุ์เทศออฟโรดที่ดูดีขึ้นมานิ๊ด
แต่บ้านที่จะเอ็นดูมันเป็นพิเศษคงจะเป็นบ้านของยายป้า ผมเขียนไม่ผิดหรอกฮะ ทั้งยายทั้งป้า อยู่ในคำๆ เดียวกัน แล้วยายป้า ก็ไม่ได้ชื่อยายหรือชื่อป้า งงละสิ ผมยังงงเลย แต่ทุกคนที่ซอยนี้เขาเรียกกันอย่างนั้น ก็เรียกๆ ตามเขาไปล่ะกัน บ้านยายป้าจะอยู่ถัดจากบ้านเช่าของผมไปสองหลัง เป็นหลังสุดท้ายของซอย ซึ่งจะอยู่ติดกับที่ดินเปล่ารกร้างผืนใหญ่ มีกอหญ้าขึ้นสูงท่วมหัว คนมักง่ายมักเอาขยะมาทิ้งจนกองเป็นภูเขา เข้ากับนโยบายของรัฐพอดี ไม่ปล่อยให้ที่ดินว่างเปล่า แปลงสินทรัพย์ให้เป็นที่เก็บขยะซะ มีประโยชน์จริงๆ
วันหนึ่งๆ จะมีคนเดินเข้าเดินออกบ้านของยายป้าอยู่บ่อยๆ ก็บ้านนี้เขาเปิดวงจั่วไพ่กันทั้งวัน ไอ้หน้าแก่มันก็จำได้ด้วยว่าใครขาเก่า ใครขาใหม่ ถ้าเป็นขาใหม่จะเข้ามาในซอยก็ไม่ยาก เพียงแค่มีขาเก่าเดินมาด้วยแล้วทำปากจุ๊ จุ๊ เป็นอันว่ารู้กัน ครั้งต่อไปขาใหม่ก็จะเดินเข้าออกซอยนี้ได้อย่างสบาย และที่ยายป้าเอ็นดูมันเป็นพิเศษ มักมีไก่ย่าง หมูปิ้งมากำนัลให้ไอ้หน้าแก่เสมอๆ ก็มันเป็นหมาดูต้นทางไงฮะ เวลาได้ยินเสียงไอ้หน้าแก่เห่าก็โผล่หน้าออกมาดูว่าเป็นใคร ถ้าเป็นบุคคลในเครื่องแบบ ก็จะได้ตั้งหลักหนีกันทัน ถ้าไม่ใช่ก็กลับไปนั่งจั่วกันต่อ
ไอ้หน้าแก่ก็ไม่ได้เป็นปฏิปักษ์กับตำรวจซะทีเดียว มันยังเคยสร้างวีรกรรมนำกองกำลังบุกค้นยาบ้ามาแล้ว ผมไม่ได้พูดเล่นนะฮะ วันนั้นซอยที่อยู่ติดกับซอยบ้านเช่าของผม มีการค้นหายาบ้าที่บ้านหลังหนึ่ง แต่ก็หาไม่พบ ไอ้หน้าแก่เดินไปดมๆ อยู่แถวสุขาของเจ้าของบ้าน ตำรวจสงสัยเลยขุดพื้นส้วมขึ้นมา พบยาบ้ากว่าพันเม็ด รางวัลของไอ้หน้าแก่วันนั้นเป็นไก่ย่างเต็มๆ ตัว นอนพุงยื่นสบายใจไปเลย แต่ผมสงสัยอีกอย่างไม่รู้ว่าคนที่ซื้อยาบ้าของบ้านหลังนี้ไปเสพ จะได้กลิ่นอะไรผิดปกติหรือเปล่าคล้ายๆ ส้วม หรือมีสีเหลืองๆ ดำๆ ติดไปบ้างหรือเปล่า
จากคุณ :
ข. ฃวด ของเรา
- [
2 ธ.ค. 46 16:01:08
A:203.113.38.11 X:
]
เรื่องของผม (ไอ้หน้าแก่)
