กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีพี่น้องอยู่ 3 คน อาศัยอยู่ในกระท่อมเล็กๆ หลังหนึ่งซึ่งอยู่ห่างจากหมู่บ้านเข้าไปในป่าลึกที่ร่มรื่น เด็กทั้งสามกำลังเรียนอยู่ในโรงเรียนของหมู่บ้าน ดังนั้นในทุกเช้าสามพี่น้องจะช่วยกันทำความสะอาดบ้าน ทำอาหารสำหรับทานในตอนเช้าและสำหรับห่อไปทานที่โรงเรียน โดยพี่คนโตจะทำหน้าที่มากกว่าน้องๆ เพื่อความเรียบร้อย เมื่อทุกคนทำงานบ้านเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็รับประทานอาหารเช้า จากนั้นช่วยกันล้างจานชามเก็บไว้ เมื่อทุกอย่างพร้อม 3 พี่น้องต่างคนต่างก็หยิบกระเป๋าหนังสือของตัวเองมาสะพายไว้ที่หลัง พร้อมกับ ห่อข้าวสำหรับทานมื้อกลางวันที่โรงเรียน และเดินไปหยิบสตางค์สำหรับทานขนมจากกระปุกออมสินเล็กๆที่ทั้ง 3 คน ช่วยกันหามาได้จากการขายดอกไม้ในสวนหลังบ้าน พี่สาวคนโตทำการล๊อคประตูบ้าน เสร็จเรียบร้อยทุกคนจึงเดินทางไปยังโรงเรียน ระหว่างทางที่เดินไป น้องกลาง ก็ร้องเพลงเจื้อยแจ้วตามประสาเด็กๆที่ชอบเสียงเพลง
"มดตัวน้อยตัวนิด ช่างพิชิตช่วยกันหาอาหาร    มดตัวนิดตัวน้อย ค่อยๆเดิน
มดตัวเล็กตัวใหญ่ ต่างเพลิดเพลิน    มดตัวน้อย มดตัวใหญ่
มดตัวเล็ก มดตัวนิด    ทุกคนคิดทุกคนทำ งานสำเร็จ  "
   เสียงเพลงนี้ยังคงดังไม่ขาดสาย สร้างความสนุกสนานและเพลิดเพลินให้เด็กๆทั้งสามคนยิ่งนัก เด็กทั้ง3 ปรบมือและเต้นระบำอย่างคลื้นเคลง จนกระทั้งถึงโรงเรียน พี่น้องทั้ง3คน จึงแยกย้ายไปเรียนตามชั้นเรียนของตน
    จนกระทั้งเย็นจึงเดินกลับบ้านเช่นทุกวัน ระหว่างทางกลับบ้านน้องเล็กสังเกตไปเห็นผีเสื้อตัวหนึ่งเกาะใบไม้แห้งๆใบหนึ่งซึ่งอยู่ข้างๆทางเดินอย่างอ่อนแรง น้องเล็กจึงชวนพี่ๆทั้งสองไปดูผีเสื้อตัวนั้น พี่น้องทั้ง 3 คนรีบวิ่งไปนั่งล้อมวงผีเสื้อ  พร้อมกับจ้องมองไปยังผีเสื้อสีสวยที่เกาะอยู่ น้องเล็กถามขึ้นว่า พี่ใหญ่ค่ะ  มันเป็นอะไรค่ะ น้องเล็กถามด้วยความที่อยากรู้ และเป็นห่วง พี่ใหญ่จึงตอบว่า มันคงจะได้รับบาดเจ็บที่ปีก จึงทำให้บินไม่ได้ น้องกลางจึงพูดเสริม ใช่ พี่เห็นด้วยกับพี่ใหญ่ น้องกลางทำหน้าจริงจัง น้องเล็กจึงรีบพูดว่า แล้วจะช่วยผีเสื้อนี้ได้อย่างไรดีคะพี่ใหญ่ พี่ใหญ่ทำหน้าครุ่นคิด  แล้วตอบว่า พวกเราต้องทำที่กำบังให้มันและใช้ใบไม้ทำเป็นกระบวย แล้วเอาน้ำหวานจากดอกไม้ที่สวนของเรามาใส่ไว้ เพื่อที่เวลามันตื่นจะได้ดูดน้ำหวานนั้นเพื่อจะได้มีแรงบินกลับบ้านได้ น้องทั้งสองพยักหน้ารับเห็นด้วย พี่น้องทั้งสามรีบทำอย่างที่คิดไว้ทันที โดยใช้เศษไม้เล็กๆมาวางไว้แล้วคลุมด้วยใบไม้ทำเป็นหลังคาคลุมผีเสื้อไว้ขณะที่ข้างๆวางกระบวยใบไม้ที่ใส่านำหวานดอกไม้ไว้ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อยดีแล้ว ทั้ง 3 พี่น้องก็ยิ้มให้กันอย่างมีความสุขที่ทำได้สำเร็จ
     ทันใดนั้นเอง ก็เกิดปรากฎการณ์แสงสีขาวขึ้น เด็กทั้งสามกอดกันแน่นด้วยความตกใจยิ่ง ทันทีนั้นก็ปรากฎร่างนางฟ้าตนหนึ่งสวมชุดสีขาว ผมยาวสลวย ที่มือถือคทาวิเศษรูปดาว ยืนยิ้มให้เด็กๆทั้ง 3 คนแล้วพูดออกมาว่า ไม่ต้องตกใจนะสาวน้อยทั้งสาม ฉันเป็นนางฟ้าที่ทำหน้าหน้าที่ช่วยเหลือเด็กดีซึ้งพวกเธอพี่น้องได้ช่วยชีวิตผีเสื้อตัวนั้นให้รอดชีวิต ดังนั้น ฉันจะมอบคทาวิเศษให้พวกเธอจ๊ะ เด็กทั้งสามสบตากันอย่างปรึกษาต่อเหตุการณ์ที่เห็น นางฟ้าเห็นว่าเด็กๆยังคงไม่หายตกใจ จึงพูดว่า คทาวิเศษนี้จะคุ้มครองพวกเธอจากอันตรายและพาพวกเธอเดินทางไปถึงความฝันที่ตั้งใจได้ พูดจบนางฟ้าก็ยื่นคทาวิเศษนั้นให้ เด็กที้งสามยื่นมือรับด้วยความอัศจรรย์ใจและมองดูคทาวิเศษนั้นอย่างแปลกใจยิ่ง นางฟ้าเห็นดังนั้นจึงพูว่า คทาวิเศษนี้จะอยู่กับพวกเธอเสมอตราบที่พวกเธอยังคงเป็นเด็กดีโดยคทาวิเศษจะให้พรแก่พวกเธอในแบบที่พวกเธอต้องการจ๊ะ เด็กๆรีบตอบทันทีว่าพวกเราพี่น้องสัญญาว่าจะเป็นเด็กดีตลอดไปคะ สิ้นเสียงนั้น นางฟ้าก็หายวับไป ในขณะที่เด็กๆทั้งสามก็เดินทางกลับบ้านด้วยควาามสุขและร่าเริง
    และในทุกวันที่ผ่านไปเด็กๆทั้งสามคนก็ยังคงหมั่นทำความดีอยู่อย่างสม่ำเสมอ