...ว่าแล้วเชียว... ตอน...2

        "พี่ชิตว่าไหมครับ...บรรยากาศแบบนี้ชวนให้คิดถึงหนังสยองขวัญยังไงไม่รู้นะครับ..."ยงยุทธพูดแทรกขึ้นมาในขณะทีชิตปล่อยความไปตามบรรยากาศรอบข้างและดูเหมือนว่าเพื่อนรุ่นน้องจะรู้ว่าความคิดเขาล่องลอยไปถึงไหนแล้ว จึงพูดได้ตรงกับใจเขาเช่นนี้มันทำให้เขาสะดุ้งนิดๆ
        "อืม..." เขาได้แต่รับคำด้วยไม่อยากให้เพื่อนร่วมทางจับความรู้สึกได้
        "พี่...เออ...พี่กลัวผีหรือเปล่าครับ" อยู่ๆเพื่อนร่วมทางเขาก็ถามโพล่งออกมาเสียอย่างนั้นแหละ
        "ฮือ...! ทำไมเหรอ" ชิตรับคำด้วยอย่างสงสัยพร้อมชำเรืองมองไปทางยงยุทธเล็กน้อยแล้วกลับมาสนใจกับ๔นนต่อพร้อมถาม
        "นึกอะไรขึ้นมาล่ะยุทธ...ถึงได้ถามเรื่องนี้ขึ้นมา...ไม่มีเรื่องคุยแล้วหรือไง?.."
        "ก็ไม่มีอะไรหรอกพี่คือ...บรรยากาศมันให้น่ะ...และสงสัยไงว่าพี่คิดยังไงก๊ะไอ้เรื่องผีนี่...ครับ" ยงยุทธมองหน้าสารถีเหมือนจะหาคำตอบจากใบหน้านั้น ทำให้ผู้ถูกมองถอนใจเบาๆก่อนตอบ
        "ก็...เออ..เอาเป็นว่าพี่ไม่อยากเจอก็แล้วกันนะ เพราะถ้าเจอแล้วคงแย่เหมือนกันแหละ..." เขายังแบ่งรับแบ่งสู้ ทำให้ผูร่วมทางยิ้มน้อยๆ ด้วยความพอใจ..ทั้งสองมองออกไปที่ถนน และต่างคนต่างปล่อยความคิดไป แต่ความเงียบก็เกิดขึ้นเพียงชั่วขณะ และคนที่ทำลายความเงียบก็คงเป็นยงยุทธอีกเช่นเคย...
        "เออ...พี่ชิตครับ...เออถ้ามีเหตุการณ์แปลก เกิดขึ้นมาพี่จะว่าไงครับ?..."
        "อะไรเหรอที่ว่าแปลกๆ พี่ไม่เข้าใจ..." อนุชิตเหลือบมองหน้ายงยุทธขณะถาม
        "ก็ไม่ทีอะไรมากหรอกพี่...เอออย่างเช่นมีอะไรๆโผล่ออกมาให้เห็นแว๊บๆไงครับ..." เขาไขข้อข้องใจพร้อมกับยิ้มน้อยๆ ที่มุมปาก แต่ดวงตายังคงมองออกไปข้างหน้า
        "ไม่มีก็ดีแล้วล่ะ...พี่ไม่ค่อยอยากเห็นซักเท่าไหร่หรอก..." ไม่ทันที่จะพูดจบเพื่อนร่วมเดินทางก็เอ่ยขัดขึ้นมาเสียก่อน
        "ทำไมล่ะครับ พี่กลัวเหรอ?..." "...ที่จริงแล้วพี่ไม่เหมือนคนที่จะกลัวผีเลยนะครับ..." พูดพร้อมกับหันไปมองบรรยากาศรอบๆตัวรถ
        "ไม่รู้เหมือนกันนะ...เออ...แต่มันก็น่ากลัวอยู่เหมือนกันไม่ใช่เหรอ ว่าแต่ยุทธล่ะกลัวหรือเปล่า?" อนุชิตย้อนถามกลับไปหาผู้ต้นเรื่อง
        "ก็อย่างที่พี่ว่านั่นแหละ...มันก็น่ากลัวอยู่เหมือนกัน..." ยุทธเงียบไปพักหนึ่งพร้อมกับมองไปรอบๆ
        "มีคนเคยเล่าให้ผมฟังนะครับ...เออ..." ผู้เล่าหยุดกลืนน้ำลายชั่วขณะ...และเริ่มเล่าต่อ
        "นี่นะพี่...คือมันอย่างงี้..." ยังไม่ทันที่เขาเขาจะได้เล่า ฟ้าก็คำรามดังขึ้นมาเหมือนรองรับเรื่องที่ยงยุทธกำลังจะเล่า ทำเอาสองหนุ่มสะดุ้งพร้อมกันและหันมายิ้มให้กันอย่างเขินๆ
        "...มีคนเคยเจอครับพี่...คือในบรรยากาศแบบนี้นี่แหละขณะที่เขาขับรถไป อากาศและฝนก็ตกลงมาก็ไม่แรงเท่าไหร่หรอกพี่พอมองเห็นอะไรๆ ได้แหละครับ ฟ้าก็คำรามฮึ่มๆ อย่างนี้แหละ เขามองออกทั่วทั้งด้านหน้า ซ้าย ขวา และกระจกมองหลังเพื่อความไม่ประมาทในอากาศแบบนี้...และทันใดนั้น..." ... "เฮ้ยยย!! พี่ระวัง...!!"..........

    มันคืออะไรก็ขอให้ช่วยกันติดตามในตอนต่อไปนะครับขอบคุณที่ติดตามอ่านกันนะครับคราวนี้ลงให้เยอะเลย
                                                         หมี่เกี๊ยวครับ


    จากคุณ : หมี่เกี๊ยว - [ 6 ธ.ค. 46 13:17:29 A:203.144.143.250 X:203.118.105.39 ]