วันเกิดพ่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2298254/W2298254.html

ดอกปอบาน http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2463254/W2463254.html

กาลเริ่มมิตรภาพ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2500749/W2500749.html

ตราบสิ้นแสงตะวันทอ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2504518/W2504518.html

รอยยิ้มใสที่รอพบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2536118/W2536118.html

**** ประสบการณ์ใหม่ของชีวิต ****

                             ************
                             ** ตัวช่วยค่ะ **
                             ************

อ้าย = พี่ชาย, ปี้ = พี่สาว, บ่าไป = ไม่ไป, ผ่อ = ดู, มอง,   ซะป๊ะ = หลายอย่าง


"พี่น้ำ..รอด้วยค่ะ"    อ้อยตะโกนเรียกคนที่เดินนำ  และเขาก็หยุดรอ เรนเองก็
เร่งฝีเท้าเพราะเริ่มรั้งท้ายขบวน

        ทุกคนเดินไปตามทางลูกรังสีแดง ที่ฝุ่นเขรอะรองเท้าไปหมด
เนื่องจากว่าฤดูนี้เป็นหน้าหนาวจึงไม่มีน้ำจากน้ำฝนมารดดินให้ชุ่มชุ่ม จะมีก็แต่
น้ำค้างตอนเช้าที่ตอนนี้เหือดแห้งไปหมดแล้ว การเดินทางไปสู่หมู่บ้านอาเจอะ
ที่ตั้งอยู่บนยอดดอยตระหง่านตรงหน้าเหมือนจะยังอีกยาวไกล พี่เสริมให้พี่โจ้
เจ้าหน้าที่คนหนึ่งของศูนย์มาเป็นคนนำทาง พี่โจ้มีกระท่อมส่วนตัวอยู่ที่หมู่บ้าน
ชาวเขาเป็นคนช่วยสร้างให้  เรียกกันว่าฮาเร็มพี่โจ้  สวยแค่ไหนคงต้องไปเห็นเองกับตา

"เรนทำงานที่ไหนครับ"    ธาราเดินอยู่ข้างหน้าหันมาชวนคุย

"เรนทำงานกับบริษัทวิศวกรรมไฟฟ้าค่ะ พี่ล่ะ"

"อยู่บริษัท.....ครับ"   เขาเอ่ยชื่อบริษัทรับเหมาก่อสร้างชื่อดังแห่งหนึ่ง

"อืมมม เคยได้ยินชื่อเหมือนกันค่ะ"

"พี่มากับใครคะ"

"มาเจ้านี่ครับ"      เขาเอื้อมมือไปเกี่ยวคอ รั้งหนูนา แล้วขยี้ศรีษะเธอเบา ๆ  
หนูนาหันมายิ้มด้วยแล้วเดินต่อ

"เพื่อนแนะนำให้เข้ามาดูในเวบบ้านนอก  รู้สึกสนใจ พอว่างก็มา เรนล่ะครับ
หยุดกี่วัน"

"ก็หลายวันค่ะ หลังจากกลับจากที่นี่แล้วเรนได้พักอีก 2 วันกว่าจะเปิดงาน"

"เจ้านายใจดีจัง"

"ค่ะ เจ้านายเรนน่ารัก เป็นผู้จัดการตั้งแต่อายุยังน้อยด้วยความสามารถน่ะค่ะ"

"ผู้ชาย?"

"ค่ะ"

"คอแห้งไหม เดินมากันไกลแล้ว ผมมีน้ำอยู่ในกระเป๋าเป้"

"ไม่เป็นไรพี่ ขอบคุณมากค่ะ เดี๋ยวเรนถามเพื่อน ๆ ดีกว่า คงจะหิวกันมั้ง
คุยกันมาตลอดทาง"   เขาหัวเราะน้อย ๆ นับถือน้ำใจสาวน้อย เพราะเห็นว่า
เธอคงจะเหน็ดเหนื่อยกับการเดิน แต่ใจแข็งจะแบ่งน้ำที่เขากำลังหยิบขวดส่ง
ให้เพื่อนก่อน.. น่ารักจริง

"อ้อยคะ .. หิวน้ำมั้ย พี่ธาราเค้าพกมาด้วยค่ะ"   แน่ะ.. แถมบอกที่มาด้วย
ไม่อุบอิ๊บว่าตัวเองแบกน้ำมาเอง

"อู๊ยยย.. ขอบใจมากเรน"   อ้อยผ่อนเท้ารอ รับน้ำไปดื่มและส่งให้พี่ยุ้ย
พี่เธอรับไปดื่มและส่งให้น้ำต่อ น้ำรับไว้ แต่ส่งคืนมาให้เรน ก็ท่าทางเธอ
บอกนี่นาว่าเหนื่อย

"ขอบคุณค่ะ พี่น้ำ ไม่ดื่มน้ำหรือคะ พี่ธาราแน่ะใจดีส่งมาให้"

"ให้เรนก่อนเลยครับ  ขอบคุณ ธาราครับ"   น้ำเรียกชื่อเฉย ๆ เพราะว่าตัวเอง
น่าจะอายุมากกว่าโดยสังเกตจากหน้าตาและท่าทาง

"ไม่เป็นไรพี่.. ผมก็พกมาเผื่อสาว ๆ ผมเดินป่าบ่อย เพราะต้องไปสำรวจงาน
ต่างจังหวัดครับ ชินแล้ว"

"ผมก็ออกกำลังกายบ่อย ๆ ชินเหมือนกัน"

"สาว ๆ ครับ มีใครหิวน้ำอีกไหม"   ธาราตะโกนถาม

"พินค่ะ พินหิว" เธอยื่นมือมา.. แล้วน้ำเปล่าขนาด 1.5 ลิตรก็ถูกแบ่งปันไปทั่ว
ทุกคน ส่งขวดเปล่ากลับมาคืน ธาราสบตากับเรนที่ยังไม่ได้ดื่มน้ำ เก็บขวดเปล่าเข้า
กระเป๋ายิ้มแย้ม ส่งน้ำขวดเล็ก ๆ ที่สำรองไว้ให้เธอ เธอรับไปดื่มอย่างกระหาย
กล่าวขอบคุณมากมายเมื่อส่งขวดคืน

         ในที่สุดการเดินทางอันแสนเหน็ดเหนื่อย และพอเรียกเหงื่อได้สำหรับ
หนุ่ม ๆ หลายคน ก็สิ้นสุดบนยอดดอยสูงตระหง่าน  ขุนเขาน้อยใหญ่ที่รอบล้อม
บริเวณโดดเด่นไปด้วยต้นไม้น้อยใหญ่  มีรอยพื้นที่กว้าง..ว่างเปล่า  พี่โจ้บอกว่า
เป็นไร่ของชาวเขาที่กำลังรอการลงพืชผักรุ่นใหม่ แทนรุ่นเก่าที่พึ่งเก็บเกี่ยว
ผลผลิตไป  เมื่อนั่งพักจนหายเหนื่อย พิมพ์ก็ชวนนกออกไปสำรวจพื้นที่

"อุ๊ย ! นก ดูโน่นสิ.. นกน้อยส่งเสียงแหลมปริ๊ดเลย"  พินชี้ชวนเพื่อนใหม่  
นกป่าตัวเล็ก ๆ เกาะกิ่งไม้อยู่เพียงเดียวดาย ส่งเสียงเหมือนกับจะร้อง
หาแม่ สักพักก็มีนกอีกสองตัวบินมาสมทบที่ต้นไม้เดียวกัน.. สองสาวยิ้มละมุน
ภาพที่มาจากธรรมชาติปรากฎแก่สายตาตัวเองโดยไม่ต้องมองผ่านภาพที่
เพื่อนส่งมาให้ในอินเตอร์เน็ต   กฤชกับดิวเดินตามมาสมทบกับสาว ๆ

"ไปเยี่ยมชมบ้านชาวอาข่าไหม สาว ๆ "  เก่งส่งเสียงไปทักทาย  สองสาวที่
นั่งคุยกันหนุงหนิงตรงเชิงบันไดกระท่อม  สองคนมองหน้ากันแล้ว
พยักหน้า  พลางเดินตาม.. พวกเขาเดินผ่านเวทีไม้ไผ่ที่ชาวเขาได้เตรียมไว้
สำหรับการแสดงคืนนี้ ปูเสื่อเต็มพื้นที่ข้างล่างเวที เว้นเป็นทางเดินนิดหน่อย
มีศูนย์กระจายเสียง ที่ใช้เก็บอุปกรณ์เครื่องครัวชั่วคราวด้วย เพลงคำเมืองจาก
เทปที่ส่งเสียงก้องไปทั้งขุนเขา  ถัดจากเวที มีต้นสอยดาวตั้งอยู่ แต่ยังไม่มีใครมา
อุดหนุนมากนัก  เห็นเด็ก ๆ วิ่งเล่นสลับกันไปมา ทั่วบริเวณ จึงเดินผ่านไปอีกทาง

        ธรรมชาติรอบข้าง คือขุนเขาทะมึน .. แสงอาทิตย์กำลังเดินทางอย่าง
อ้อยสร้อยเหมือนอาลัยอาวรณ์ไม่อยากจากโลกฝั่งนี้ไปเช่นนั้นแหละ อากาศ
เริ่มขมุกขมัว.. หนุ่ม-สาว ยังคงสวมชุดแขนสั้น เพราะเหงื่อจากการเดินทางพึ่งจะ
หมาดไปเมื่อครู่ หลายคนทยอยไปอาบน้ำ สาว ๆ ผลัดผ้าถุงหลากสี คลุมผ้า
ขนหนูมายืนรอคิวกันเป็นทิวแถว บ้างก็เดินไปขออาบน้ำที่ห้องน้ำของชาวบ้าน  
หนุ่ม-สาว เดินคุยกันมาจนถึงบ้านหลังสุดท้าย  แล้วก็หันหลังกลับ ทักทายกับ
ผู้คนที่เดินสวนไปมา

"อ้าย..บ่าไปผ่อเปิ้นสอยดาวกา"    เด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งมากระตุกมือเขา

"อะไร สอยดาว ๆ นะ"   เก่งค้อมตัวลงไปถาม

"ไปผ่อเปิ้นสอยดาว"

"ไปดูเค้าสอยดาวไง"   แอนแปลให้ฟัง..

"อ๋อ.. ต้นสอยดาวที่เห็นเมื่อกี้หรอ"  เขาหันมาพยักหน้า

"ไปสิ..ไป"  เขาจูงมือเด็กชาย

"อ้ายต้องซื้อคูปอง ใบละ 5 บาทแล้วจะได้รางวัล"

"หรอ.. รางวัลเป็นอะไรบ้างล่ะ"

"ก็สมุด.. ดินสอ .. ยางลบ ข้าวหนมซะปะนั่นแหละ"   เก่งพยักหน้า เดินตามไป
เห็นเพื่อน ๆ หลายคนเล่นอยู่ก่อนแล้ว ก็ตามไปสมทบ เสียงลุ้นรางวัลเฮ ๆ ลั่น
ไปหมด  ของรางวัลก็มีสมุด ดินสอ ยางลบ ไม้บรรทัด  เมื่อจับกันได้มา ก็เอา
แจกเด็ก ๆ คืนไป แค่ได้สนุกสนานกันก็เป็นที่พอใจของทุกคน

"ไปกิ๋นข้าวกันเต๊อะ"   เด็กน้อยวัยสิบกว่าปีเดินมาเรียก หลายคนพยักหน้า
เดินตามมา บ้างก็ยังอยู่เล่นกับเด็กจนรางวัลก็หมดก็ทยอยมาจากบริเวณนั้น
ขันโตกถูกยกมาวาง ตะเกียงน้ำมันก๊าดทำจากกระป๋องนมถูกจุดให้ทั่วบริเวณ
สว่างขึ้น  พระจันทร์ดวงกลมโตลอยเด่นอยู่เหนือศรีษะ  แสงจันทร์นวลสาดส่อง
ให้ทั่วบริเวณกระจ่างตา  เสียงเครื่องปั่นไฟดังกระหึ่ม เพราะต้องใช้เป็นตัวช่วย
สำหรับการแสดงคืนนี้  ทุกคนเข้านั่งประจำที่.. ผู้ใหญ่บ้านนั่งสูบบุหรี่ขี้โย
ควันโขมง คุยกับพี่ใหญ่ อย่างน้ำ น้ำนั่งรับประทานอาหารกับกลุ่มผู้ใหญ่บ้าน
สักพักพี่เสริมก็ตามมาร่วมวงด้วย .. เสียงคุยเงียบเมื่อการแสดงบนเวทีเริ่มขึ้น
เด็กชาวอาข่า แต่งกายด้วยชุดพื้นเมืองชายหญิง จะเต้นประกอบเพลง
ชาวอาข่าให้ครูอาสาได้ดูกัน เสียงปรบมือต้อนรับนักแสดงเกรียวกราว
ท่วงทำนองแผ่วพลิ้ว...

กา ฮู ยา สุม กา มา อี ตา แง -  เมื่อก่อนตอนไปไร่ด้วยกัน

หน่อ งา จา เมียว ที โป เมียว - เธอโกหกฉัน

กา ดือ เวย ดือ ดือ ยา แล แอ เออ - ไหนบอกว่ารักนักหนา

อี เนิง นอ เผียว มา ยา ทอ .. .- วันนี้ไม่เจอเธอเลย

มี ชา เคว ตา งา หา อี ซา - แผ่นดินนี้ไปไหนก็เป็นทุกข์

เผียว สือ มา ยา เมีย เผียว ยี ยา - เป็นคนจนไม่มีเงินทอง

แอ คอ นอ งา กา มา แล แอ เออ - แต่เธอเคยบอกว่ารักฉัน
นอ หงาง เบีย เจียว นอ หมี่ ยา เซอ ซอ งา - เธอทิ้งฉันไปมีคนอื่น

กา ฮู ยา สุม กา มา โอ ลา แง - เมื่อก่อนตอนกลับจากไร่ด้วยกัน

ปา ลา อู ช้า อู โม นอ - ใต้ดวงจันทร์

กา ตือ เวย ดือ ดือ ยา แล แอ เออ -ไหนบอกว่ารักนักหนา

อี เนิง เกอ นี มา นู แง -ไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้
มี
ชา เคว ตา งา หา อี ซา - แผ่นดินนี้ไปไหนก็เป็นทุกข์

เผียว สือ มา ยา เมีย เผียว ยี ยา -  เป็นคนจนไม่มีเงินทอง

แอ คอ นอ งา กา มา แล แอ เออ -  แต่เธอเคยบอกว่ารักฉัน
นอ หงาง เบีย เจียว นอ หมี่ ยา  เซอ ซอ งา - เธอทิ้งฉันไปมีคนอื่น

**  บทเพลงของชาวอาข่า คัดลอกมาจากเวบบ้านนอกดอทคอมพ์
้http://www.bannok.com  **

(มีต่อ)

แก้ไขเมื่อ 07 ธ.ค. 46 23:47:38