ความคิดเห็นที่ 1 “นี่ไม่พักบ้างหรอ” เลนาทส่งเสียงขอความเห็นใจมาทางฟิเรสที่เดินอยู่ข้างหน้า ในขณะนี้ทั้งคู่ก็เดินมานานสามชั่วโมงแล้วทำให้เลนาทซึ่งเป็นผู้หญิงหมดแรงจะเดินต่อไป “แล้วอย่างนี้เมื่อไรจะถึงกัน” แต่ฟิเรสก็เดินไปนั่งพักที่โคนต้นไม้ต้นหนึ่ง “ขอบใจจ้า” เลนาทส่งเสียงกวนๆให้กับฟิเรสอย่างพอใจแล้วเดินไปนั่งที่โคนต้นไม้ต้นหนึ่ง แต่เธอเมื่อเธอสบตากับฟิเรสก็ต้องตกใจกับสายตาที่น่ากลัวของฟิเรสที่ส่งมาทางเธอ “เธอเป็นอะไรไปน่ะ” ฟิเรสไม่สนใจคำพูดของเลนาทเลยแม้แต่น้อย เขาหยิบมีดขึ้นมาพร้อมเล็งไปทางเลนาททันที เลนาทรู้ว่าฟิเรสนั้นมีฝีมือขนาดไหนคราวนี้เธอคงไม่รอดแน่ๆแต่ทำไม....หรือฟิเรสเป็นพวกศัตรูด้วย “เธออย่าทำอะไรบ้าๆนะ” แต่ทันทีที่เลนาทพูดจบมีดของฟิเรสก็พุ่งผ่านข้างลำตัวของเลนาทไปปักที่หัวของงูที่อยู่หลังเลนาท ทำให้เลนาทตกใจจนแทบสิ้นสติในทันที งูเห่านอนตายอยู่ห่างเธอไม่ถึงครึ่งเมตร “เธอนะสิบ้าจะนั่งก็ไม่ยอมดูดีๆซะก่อน น่าจะปล่อยให้งูกัดซะก็ดี” ฟิเรสส่งสายตากวนๆมาที่เลนาทที่กำลังตกใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น ฟิเรสได้โอกาสจึงรีบกวนเลนาททันที “อย่างนี้คงต้องเสียเวลาทำใจเพิ่มไปอีกสินะนี่” “อย่าพูดมากน่า” เลนาทส่งสายตาโกรธๆมาที่ฟิเรสที่กำลังนั่งยิ้มอยู่อย่างสบายใจ แต่เธอก็ทำท่าโกรธได้ไม่นานก็ต้องหันมายิ้มกับฟิเรส แต่ฟิเรสก็พูดขึ้นมาทันที “ผมว่าถ้าเราเดินทางไปอย่างนี้นะพรุ่งนี้เที่ยงๆก็คงจะถึงหมู่บ้านลิมแล้วล่ะ หวังว่าปู่คงไม่โกรธผมนะที่กลับมาช้าไปครึ่งวัน” “ปู่เธอ” เลนาทนั้นลืมไปเลยว่าเธอไม่รู้ว่าฟิเรสไปทำอะไรที่หมู่บ้านลิม “ใช่ปู่ผมเป็นผู้เฒ่าประจำหมู่บ้านแล้วท่านก็เป็นคนเลี้ยงผมมาด้วย เลี้ยงมาตั้งแต่ผมเกิด ปู่นี่นะสอนผมทุกอย่างเลย และที่ผมเดินทางครั้งนี้เพราะท่านต้องการสมุนไพรจากภูเขาคิริร่าน่ะผมเลยต้องไปเอามาน่ะ” ฟิเรสพูดพร้อมกับหยิบสมุนไพรสีส้มในกระเป๋าขึ้นมาให้เลนาทดู แต่เลนาทก็ไม่สนใจถามต่อทันที “แล้วพ่อแม่เธอล่ะ” ฟิเรสนิ่งกับคำถามของเลนาทซักพักก็ตอบกลับมา “ตายหมดแล้ว” “ขอโทษนะ” เลนาทรู้สึกผิดกับการที่เธอทำให้ฟิเรสต้องเสียใจ แต่เธอก็คิดไม่ออกว่าจะทำอะไรได้ดีกว่าการขอโทษ “ไม่เป็นไรหรอกน่า อย่าทำหน้าอย่างนั้นสิเดี๋ยวไม่สวยนะ” ฟิเรสเย้าไปที่เลนาทที่กำลังทำหน้าเสียใจอยู่แล้วเขานำสร้อยคอที่มีตราสัญลักษณ์รูปสิงโตสีทองอยู่ให้เลนาทดู “สร้อยนี่ปู่บอกว่าเป็นของพ่อที่เหลือไว้ให้ผมโดยเฉพาะผมจึงคิดว่ามันเป็นของดูต่างหน้าพ่อกับแม่” “สวยจังเลย” เลนาทจ้องมองไปที่สร้อยคอของฟิเรสโดยหารู้ไม่ว่าฟิเรสเองก็เสียใจเมื่อนึกถึงพ่อแม่ของตัวเองอยู่ “ผมว่าเราเลิกพูดกันเหอะ เดินทางต่อได้แล้วเดี๋ยวก็ไม่ถึงหรอก” ฟิเรสลุกขึ้นยืนก่อนที่เลนาทจะขอความเห็นใจอีกครั้ง “ให้พักนานกว่านี้หน่อยนะ” “จะพักต่อก็ได้นะแล้วไปเจอกันที่หมู่บ้าน” แล้วฟิเรสก็เดินนำไปทันที เลนาทได้แต่ทำหน้างอแต่ก็ต้องจำใจตามฟิเรสไป + + + + + + + + + + “เฮ้ เลนาทดูนั่นสิ เรามาถึงหมู่บ้านลิมแล้ว” ฟิเรสพูดพร้อมกับวิ่งเข้าไปหมู่บ้านลิมทันที “นี่นายยังมีแรงเหลืออีกหรอคนหรืออะไรนี่” เลนาทพูดไล่หลังฟิเรสไปก่อนวิ่งช้าตามฟิเรสไป เมื่อพวกเขามาถึงหมู่บ้านก็พบกับหมู่บ้านร้างที่ไม่มีผู้คนแม้แต่คนเดียว มีเพียงแต่กองไฟกองใหญ่ที่ตั้งอยู่กลางหมู่บ้าน ฟิเรสรีบวิ่งเข้าไปในบ้านของเขาทันที “ปู่บาเซส ปู่บาเซส ปู่อยู่ไหนออกมาสิ อย่าล้อเล่นน่ามันเกิดอะไรขึ้น” “ฟิเรสมันเกิดอะไรขึ้นน่ะทำไมไม่มีใครอยู่เลย” เลนาทถามฟิเรสทันทีที่ตามฟิเรสมาทัน แต่ฟิเรสไม่ตอบอะไรแล้วรีบวิ่งออกมาที่บ้านทันที “มีใครอยู่บ้าง” ฟิเรสตะโกนออกไปแต่ก็ไม่มีเสียงตอบกลับมา คนในหมู่บ้านที่เขารักกลับหายตัวไปไม่เหลือแม้แต่คนเดียว “ฟิเรสใจเย็นน่า ฉันว่าไม่มีอะไรหรอกเขาอาจออกไปไหนกันก็ได้นะคงไม่มีอันตรายหรอก” เลนาทรีบเดินเข้ามาปลอบใจฟิเรสทันทีซึ่งก็ทำให้ฟิเรสรู้สึกดีขึ้นมาเล็กน้อย “ขอบใจนะเลนาท เราลองไปหาใกล้ๆหมู่บ้านกันเถอะ” แต่ก่อนที่เลนาทจะเดินออกไปจากหมู่บ้านฟิเรสก็พุ่งเข้าไปที่พุ่มไม้ที่อยู่ระหว่างทางเมื่อเขาเห็นว่าพุ่มไม้ขยับได้ แต่เขาก็ต้องตกใจกับภาพที่เห็น “คิม ทำไมนายมาอยู่ที่นี่แล้วมันเกิดอะไรขึ้น” ฟิเรสพูดกับเด็กหนุ่มผมดำอายุประมาณ 14 ปีที่นอนอยู่ที่พุ่มไม้กับร่างกายที่เต็มไปด้วยบาดแผล แต่ก่อนที่คิมจะตอบอะไรกับฟิเรสเขาก็สลบไปเสียก่อน + + + + + + + + + + จากคุณ : nattan - [ 7 ธ.ค. 46 16:31:17 A:202.57.171.5 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 “โอ๊ยเจ็บจัง นี่ผมอยู่ที่ไหนอ่ะ” คิมมองไปรอบๆห้องที่เขานอนอยู่ข้างๆเขามีฟิเรสนั่งอยู่กับเลนาท “บ้านผมเอง แล้วนี่เกิดอะไรขึ้นคิมทำไมไม่มีคนอยู่ในหมู่บ้านเลย” คิมก้มหน้าไปสักพักแล้วพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “ทุกคน......ถูกจับตัวไปหมดแล้ว” ฟิเรสรีบถามคิมต่อทันทีเมื่อเขาได้ยินในสิ่งที่เขาไม่อยากจะได้ยินเลยแม้แต่น้อย “ใครเป็นคนจับไป คิม” “พวกมันบอกว่าเป็นนักรบของอาณาจักรคิริริม พวกมันบอกว่าพี่ฟิเรสพาตัวเจ้าหญิงเลโอเนเซียไปพวกมันเลยบอกให้พี่พาตัวเจ้าหญิงเลโอเนเซียไปแลกกับชีวิตคนทั้งหมู่บ้านที่เมืองลิวอัทภายในสามเดือนถ้าไม่งั้น.....คนในหมู่บ้านจะต้องตายทั้งหมด” ฟิเรสนึกถึงสิ่งที่คิมพูดแต่เขาก็นึกถึงผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ใกล้เขา “เจ้าหญิงเลโอเนเซียหรือว่าคือเธอเลนาท” “เอ่อ....ฉันขอโทษฟิเรสที่โกหกเธอแต่ถ้าฉันบอกไปกลัวเธอจะไม่ช่วยฉัน อาณาจักรโฟรรัมของฉันถูกอาณาจักรคิริริมบุกยึดไป ฉันแอบหนีออกมาได้ก่อนแต่พวกมันต้องการฆ่าฉันเพราะถ้าฉันตายพวกคนในอาณาจักรก็จะไม่มีจุดศูนย์รวมและก็คงจะยากที่จะกอบกู้อาณาจักรคืน” เลนาทจำต้องเปิดเผยความจริงให้ฟิเรสรู้และหวังว่าเขาจะยอมช่วยเหลือเธอ “แล้วทำไมฉันต้องไปเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ด้วย แล้วคนทั้งหมู่บ้านจะเป็นไงบ้าง” ฟิเรสพูดอย่างหมดความอดทนแต่สิ่งที่เขาพูดกลับทำร้ายจิตใจเลนาทอย่างแรง “ฉันขอโทษ” แต่ฟิเรสไม่สามารถควบคุมตัวเองได้แล้วเขาตวาดกลับไปทันที “ขอโทษแล้วมันจะช่วยอะไรได้มั๊ย” “แล้วจะให้ฉันทำยังไงเล่า เอางี้แล้วกันฉันจะไปให้พวกมันฆ่าซะจะได้ปล่อยคนในหมู่บ้านออกมา” เลนาททำท่าเดินออกมาจากห้องทันทีแต่ก่อนที่เธอจะเดินออกมาฟิเรสก็จับมือเธอไว้ก่อน “ปล่อยฉัน ถ้าฉันตายไปคนในหมู่บ้านจะได้รอดไง” เลนาทพยายามสะบัดมือของฟิเรสแต่ก็ไม่สำเร็จ “ผมขอโทษเลนาท ผมไม่ต้องการให้ใครตายทั้งนั้นและถึงเธอจะตายไปพวกมันก็คงจะไม่ปล่อยคนในหมู่บ้านหรอก” เลนาทสงบอารมณ์อยู่สักครู่ก่อนจะนึกขึ้นได้อย่างหนึ่ง “ฟิเรส รู้มั๊ยตอนนี้เธอต้องทำอะไร” “ทำอะไรหรอ” ฟิเรสทำหน้างงเพราะเขานึกไม่ออกเลยว่าตอนนี้เขาต้องทำอะไร “ปล่อยมือฉันซะ ก่อนที่หมัดฉันจะไปประทับบนหน้านาย” เลนาทกำหมัดขึ้นมาขู่ทันที “โทษๆ” ฟิเรสรีบปล่อยมือเลนาททันทีก่อนจะยิ้มขึ้นมา “แล้วเธอคิดว่าต้องทำยังไงต่อไปฟิเรส” เลนาทถามอย่างเป็นการเป็นงานขึ้นมาทันทีเมื่อนึกถึงคนทั้งหมู่บ้านที่ถูกจับตัวไป “คงต้องไปที่เมืองลิวอัทก่อน คิมนายต้องไปกับเราด้วยนะ” คิมซึ่งนิ่งอยู่นานตอบกลับมาทันควันอย่างไม่ต้องคิดเลย “ถึงพี่ไม่ให้ผมไปผมก็จะไป ทั้งหมู่บ้านไม่มีใครอยู่เลยอยู่คนเดียวเดี๋ยวผีหลอก” “งั้นวันนี้เราพักอยู่ที่บ้านผมนี่ล่ะจะได้ไม่ต้องแยกกันแล้วพรุ่งนี้ตอนเช้าเราก็ค่อยเดินทาง” ฟิเรสรีบสั่งทั้งสองคนทันที ตอนนี้เขานึกถึงเพียงแต่ว่าต้องช่วยคนทั้งหมดให้ได้ “ครับ/ค่ะ” เลนาทและคิมตอบกวนกลับมาทันทีก่อนที่ฟิเรสจะทำหน้าเบื่อหน่ายไปทางคนทั้งสอง “เดี๋ยวก่อน ผมสงสัยอีกอย่างพวกมันรู้ได้ยังไงว่าพวกพี่จะมาที่หมู่บ้านนี้อ่ะ” ฟิเรสและเลนาทต้องครุ่นคิดไปตามคำถามของคิมที่พวกเขาเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าพวกนั้นรู้ได้อย่างไรกัน แต่เลนาทก็นึกขึ้นมาได้ “พวกคิริริมมีสายลับที่เก่งมากอยู่หลายคน บางคนหายตัวได้ บางคนสะกดจิตได้ บางคนก็แปลงร่างได้ตามเวทมนตร์ที่พวกเขาถนัด แค่พวกนั้นส่งมาสักคนก็รู้ทุกอย่างเกี่ยวกับเราแล้ว” “ถ้าเป็นจริงอย่างที่เลนาทพูดพวกเราเองก็ต้องระวังตัวขึ้นมาอีกนะสิ” ฟิเรสกล่าวกับทั้งสองคนโดยที่เขาเองก็สงสัยว่าทำไมเขาไม่รู้เลยว่ามีสายลับติดตามมา “ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นล่ะฟิเรสจนกว่าเราจะหาตัวสายลับคนนั้นได้” เลนาทก็พยายามนึกว่าสายลับอยู่ที่ใดแต่ก็จนด้วยปัญญา “งั้นพวกเราก็ระวังตัวกันหน่อยละกัน เอาล่ะตอนนี้เราแยกกันไปพักได้แล้ว” ฟิเรสพูดก่อนจะเดินออกไปจากห้องพร้อมกับเลนาท .................................... จากคุณ : nattan - [ 7 ธ.ค. 46 16:31:51 A:202.57.171.5 X: ]