เมื่อเธอถามผมว่า " ความรักคืออะไร "

    " ความรักคืออะไร " มีคนคนหนึ่งถามผมแบบนี้ คนที่ผมรักที่สุด ณ เวลานี้
    นั่นสิ ความรักคืออะไร ในตอนแรกผมบอกเธอไม่ได้ ผมไม่รู้จะบอกเธอว่าอย่างไร
    ผมจึงกล้อมแกล้มบอกเธอไปว่า "ไม่รู้สิ มันไม่มีสาเหตุ มันอธิบายไม่ได้ "
    แต่เธอก็ยังถามผมอีกครั้งในอีกคราตอนที่ผมเดินไปส่งเธอขึ้นรถเมล์ ผมจึงชี้ขึ้นไปบนฟ้า
    " นั่นมั้ง "
    " ก็พระจันทร์ไง ทำไมเหรอ "
    " ความรักคงเป็นอะไรที่เวลาเรามองพระจันทร์ แล้วเราเห็นหน้าใครสักคนในดวงจันทร์ละมั้ง "
    นั่นคือคำตอบที่ผมให้กับเธอในคราวนี้
    " นี่เธอจะบอกว่าเห็นหน้าฉันกลมเหมือนพระจันทร์ใช่ไหมล่ะ " แล้วเธอก็จ้องหน้าผม
    ผมทำได้แค่เพียงอมยิ้ม แล้วหันหน้าหนีเพื่อหลบสายตาของเธอ
    ไม่มีเลยสักครั้งที่ผมจะสามารถจ้องตาสู้กับเธอจนเธอเป็นฝ่ายหลบตาผมไปซะก่อนได้
    ผมแพ้เธอเสมอครับ ผมยอมแพ้ให้กับเธอคนนี้เสมอ
    .
    .
    .
    " ผู้ชายขี้อาย " เธอเรียกผมแบบนี้
    " ขี้อายแล้วผิดด้วยเหรอ " ผมว่าผู้ชายขี้อายมันน่ารักดีออก ถ้าไม่อายจนเกินไป
    " นี่ เขียนจดหมายบอกความในใจส่งให้ยังงี้แล้ว ยังว่าขี้อายอีกเหรอ " ผมพยายามแก้ตัวให้กับตัวเอง
    " เราชอบนะเวลาเธอทำท่าขรึมๆ ไม่พูดไม่จา เราว่าเธอดูดีออก "
    เธอหัวเราะหลังจากที่เธอจ้องหน้าผม จนผมเขิน
    แล้วผมก็ต้องหลบสายตาอันซุกซนของเธออีกครั้ง
    เธอชอบแกล้งผมโดยการจ้องหน้าผม แล้วผมก็จะยิ้มเขินแล้วหลบสายตาของเธอทุกครั้งไป
    " เฮ้อ ยังไง ยังไง เราก็ยังจ้องตาสู้กับเธอไม่ได้หรอก แพ้อีกแล้ว แพ้เรื่อยเลย "
    เธอมองหน้าผมแล้วยิ้มแบบขำๆ
    " นี่ อย่างนี้นะดีแล้วรู้ไหม ที่แพ้เนี่ย เพราะว่าถ้าชนะขึ้นมาเนี่ยมันไม่ดีหรอก "
    ผมไม่บอกเธอหรอกว่าถ้าผมชนะขึ้นมาแล้วจะเป็นยังไง ผมกลัวใจตัวเอง
    .
    .
    .
    " สิบวันนะ เรากับเธอจะไม่พูดกันสิบวัน เธอจะได้ทำใจลืมเราได้ "
    ผมนั่งนิ่ง ยิ้มแหยๆให้กับเธอ ยังไงๆ ผมก็ต้องยิ้มให้เธอคนนี้
    " ทำใจลืมให้ได้ซะในตอนนี้ ถ้าเกิดปล่อยให้มันเป็นยังงี้ต่อไป ในวันหลังเธอคงจะต้องเจ็บปวดมากกว่านี้ "
    เธอยื่นมือทั้งสองข้างออกมา
    " อะ เราให้เธอกอดเรา เพื่อที่จะลา "
    ผมปฏิเสธไป ผมกลัว กลัวว่าผมจะกอดเธอแล้วจะไม่ยอมปล่อยให้เธอไป
    " แล้วจะทำยังไงดีล่ะ "
    " นั่นสิ ทำไงดี " ผมตอบเธอไปตามความจริง
    .
    .
    .
    ผมฟังและอ่านความหมายของคำว่ารักมามากมาย มีคนนิยามความหมายของคำคำนี้ไว้หลายรูปแบบ
    มันคือ ความสุข ความยินดี ความคิดถึง ความเจ็บปวด ทรมาณ ฯลฯ แล้วแต่จะสรรหามา
    ผมว่าถ้ารวมทุกความหมายที่มีทั้งหมดแล้ว มันคงจะได้ความหมายที่แท้จริงของคำคำนี้
    แต่เมื่อถึงเวลาที่คนคนหนึ่งที่ผมมอบคำคำนี้ให้กับเขาไป ถามหาความหมายของคำคำนี้กับผม
    ผมคงตอบเธอได้ ณ ตรงนี้ จากประสบการณ์ที่ผ่านมาของผม ณ ช่วงเวลานี้
    " ความรัก คือ การพลัดพราก " ผมว่าไม่ว่าพวกคุณจะมีความรักในรูปแบบใด กับใคร และมากแค่ไหนก็ตาม
    สุดท้ายปลายทางของมันก็คือการลาจาก ไม่ว่าจะต้องจากกันด้วยเหตุผลใดก็ตาม
    ณ เวลานี้ ความรักของผมได้เดินมาถึงจุดสุดท้ายนี้แล้ว
    ผมยังให้คำตอบกับเธอไม่ได้ รวมทั้งยังให้คำตอบกับตัวผมเองไม่ได้ด้วยเช่นกัน
    เมื่อไหร่ อีกนานแค่ไหน ที่ผมจะสามารถทำใจยอมรับ การพลัดพราก นี้ได้
    ผมรู้ผมทำให้เธอลำบากใจ ผมทำให้เธอรำคาญ ผมขอโทษ
    .
    .
    .

    เฮ้อ ไอ้ข้าวเหนียวนึ่งเอ้ยยย !!


    ( ฝากเพื่อนๆในห้องนี้ แนะนำ ติ และวิจารณ์ได้เต็มที่นะครับ เป็นครั้งแรกครับที่มาโพสท์ให้คนอื่นอ่าน ผมก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี จะว่าเรื่องสั้น ผมว่ามันก็สั้นมากๆเลย บทความก็ไม่ได้อีก นี่มันเรื่องของความรักนี่ ช่วยนิยามด้วยละกันนะครับ ขอบคุณครับ...ขอโทษครับ เมื่อกี้แปะผิดหน้า ผมสมัครสมาชิกไปแล้วนะครับแต่รออนุมัติอยู่)

    จากคุณ : ปลาน้อย [..<\\\><..] จอมงมงาย - [ 8 ธ.ค. 46 12:31:20 A:210.1.38.20 X: ]