ฉันคือผู้หญิงคนนึงอายุ 18 ปี เพิ่งจบม.ปลาย เอ็นท์เข้ามหาลัยแห่งหนึ่งได้ มันค่อนข้างไกลบ้าน ก็เลยหวั่นๆ ฉันเป็นคนเดียวที่มาที่นี่ เพื่อนสนิทของฉันตอนม.ปลายได้มหาลัยอื่นกันหมด  วันแรกที่ฉันมาสัมภาษร์ที่ ม.แห่งนี้ ฉันกลัวมาก คิดตลอดเวลาว่าฉันจะต้องใช้ชีวิต 4 ปี ในรั้วมหาลัยแห่งนี้จริงหรือ
    และแล้ว วันที่ฉันรอคอยก็มาถึง คือวันที่ฉันต้องขนกระเป๋า เข้ามาอยู่ในหอพักมหาลัยแห่งนี้ ถึงตอนนี้ความรู้สึกที่ฉันรู้สึกกลัวก็ไม่มีอีกแล้ว มหาลัยแห่งนี้ดูเหมือนจะมีมนต์ขลังบางอย่างตรึงฉันไว้ ฉันเจอรุ่นพี่ที่น่ารัก ควมผูกพพันกันแบบฉันพี่น้อง ทำให้ฉันไม่รู้สึกหว้าเหว่ เราร่วมกิจกรรมกับเพื่อนตอนรับน้องมหาลัยบ้าง    รับน้องคณะบ้าง  รับน้องมาลัยบ้าง  สุดท้ายรับน้องเอก ทำให้ฉันได้รู้จักเพื่อนร่วมเอกหลายคน เราผูกพันกันมาก แต่ที่สนิทกันจริงๆก็มีกัน 4 คน เพราะเราอยู่เมทเดียวกัน  กินด้วยกันเรียนด้วยกัน  เที่ยวด้วยกัน ไม่ว่าจะทำอะไรก็จะทำด้วยกัน พวกเรามีกัน 4 คน ต่างคนก็ต่าง จังหวัด มีฉัน   ภา  ปอย   และแนน
  "  ตื่นได้แล้ว เรรียน 8โมงน่ะ  เดี๋ยวก็สาย"  ฉันปลุกทุกคน เพราะฉันไม่ชอบไปเรียนสาย ซึ่งทุกคนก็รู้ดี
 " ฉันเข้าห้อง 1"     ปอยพูดพร้อมวิ่งตรงไปยังห้องน้ำ
  "ไม่ต้องเลยแก  "   แนนพูดขัดขึ้นมาและวิ่งตามไป
นี่เป็นเหตุการณ์ปกติที่เกิดขึ้นในตอนเช้าท่ามกลางความเร่งรีบก่อนไปเรียน
 "  ปอยแกทำไรช้าว่ะ "    ฉันถามเมื่อเห็นปอยยังแต่งตัวไม่เสร็จ ขณะที่ทุกคนเตรียมพร้อมที่จะไปเรียนแล้ว
   พวกเรามีเรียนทั้งวัน ช่วงนี้เป็นช่วงเปิดเทอมใหม่ๆเลยมีกิจกรรมเยอะหน่อย มีทั้งประชุมเชียร์ ประชุมเอก ประชุมคณะ  ซึ่งค่อนข้างเครียด หัวถึงหมอนเมื่อไหร่ พวกเราหลับเป็นตาย  
  " จะสอบกลางภาคแล้วทำไงดี ไม่รู้เรื่องเลย"  ฉันพูดขึ้นมา
 " เราต้องสู้ ใช่มั๊ย " แนนพูดปลุกใจพวกเรา
  ดังนั้น พวกเราทั้ง 4ก็ พยายามอ่นหนังสืออย่างหนัก แต่มันไม่ตรงตามเป้าหมายเท่าไหร่หรอกเพราะพวกเรามัวแต่ กิน เล่นกันอยู่  และแล้ววันสอบกลางภาคก็มาถึง
  " ตื่นเต้นจังเลย "  ภาพูดขึ้นมา
   "สอบห้องไหนว่ะ"   แนนพูด
  "เดี๋ยวดูตารางก่อน"   ปอยตอบ
 " เร็วเดี๋ยวไม่ทัน "  ฉันพูดพลางปิดประตูเมท
มันตื่นเต้นมากๆเพราะเป็นการสอบระดับมหาลัยครั้งแรกของฉัน หลังพ้นสัปดาห์การสอบพวกเราโล่งอกมาก โล่งได้ไม่นานก็ต้องเครียดต่อ เพราะคะแนนแต่ละคนออกมาไม่ดีเลย วชาไหนที่สู้ไม่ไหวพวกเราก็เลือกที่จะ drop แล้วค่อยลงใหม่  พวกเราพยายามอ่านหนังสือหนักกว่าเดิมจนไม่มีเวลาแวะเวียนไปชมรมอย่างเคย  จนวันสอบ ปลายภาคมาถึง
      การสอบ ปลายภาคครั้งนี้ค่อนข้างเครียดมาก เพราะคะแนน กลางภาคไม่ดีเลย ต้งตั้งใจมากๆ
   " พร้อมยังสำหรับการสอบ ปลายภาค"   ฉันพูด
  " พร้อม...พร้อมซิ "     ปอยพูด
    การสอบปลายภาคยาวนาน มีสอบบ้างเว้นบ้าง ประมาญ ครึ่งเดือน ซึ่งเป็นการสอบที่ยาวนานมากที่ฉันพบมา  พวกเราอ่านหนังหนัก เข้าหอสมุดทุกวัน แต่ก็มีเวลาคลายเครียด โดยการไปเล่นเน็ตที่ IT ZONE  
     " แน๊ะ มาเล่นเน็ตอีกแล้ว...ไปอ่านหนังสือไป๊ "  ข้อความที่ปอยส่ง mail มาให้ฉัน
    "ว่าแต่เค้า แล้วตัวเองทำไรอยู่  "  ฉันตอบกลับเมื่อเห็นปอยก็นั่งเล่นเน็ตอยู่เหมือนกัน
     ส่วนภานั้นแยกไปติวกับเพื่อนอีกกลุ่มหนึ่ง ช่วงนี้เลยมีกันอยู่ 3 คน คือ ฉัน  ปอย  และแนน  การสอบผ่านไปวันแล้ววันเล่า ก็ถือว่า OK ในการทำข้อสอบ
   " เย้ พรุ่งนี้สอบวันสุดท้ายแล้ว  "  ภาพูด
  " เย้   "  ทุกคนร้องพร้องกัน
   คืนนั้นก็เลยจัดกระเป๋ากันเตรียมกลับบ้าน และแล้วรุ่งขึ้นก็เป็นวันสอบสุดท้ายของพวกเรา จิตใจของพวกเราตอนนี้อยู่ที่บ้านกัน
   " เย้ สอบเสร็จแล้ว"   แนนพูด
 "  รีบกลับเมทเร็ว "    ฉันพูด
   เพื่อนๆ เจอกันเปิดเทอม    ปอยโบกมือลาเพื่อนคนอื่นๆพวกเรารีบกลับเมทเตรียมตัวกลับบ้าน แล้ววันนี้ก็เป็นวันสุดท้ายของภาคเรียนที่ 1 ซึ่งฉันว่ามันเร็วมาก และรู้สึกน้อยใจมหาลัยที่ปิดเทอมแค่ 10 วันเท่านั้น  
    " แล้วจะโทรหาน่ะ"   ฉันพูด
  "  อย่าลืมของฝาก   "   แนนพูด
  " เที่ยวให้สนุกน่ะ  "     ปอยอวยพร
  " แล้วเจอกันตอนเปิดเทอม"    ภาพูดต่อ
ประตูเมทปิดลง ทุกคนต่างแยกย้ายกันไปขึ้นรถกลับบ้าน
       เย้   ถึงบ้านแล้ว     ฉันพูด เมื่อลงจากรถ แม่ออกมารับฉัน ฉันวิ่งเข้าไปกอดแม่ด้วยความดีใจ เจ้าจิมมี่หมาของฉันก็วิ่งกระโจนมาที่ฉันด้วยความดีใจเช่นกัน  ส่วนน้องของฉันก็ถามแต่เรื่องของฝาก เจ้าคุณพ่อของฉันก็ยังขรึมเหมือนเดิม นั่งหายเหนื่อนสักพัก แม่ก็โทรหาพี่สาวที่ออฟฟิศ ว่าฉันกลับมาถึงบ้านแล้ว พี่สาวพอมีเวลาว่างกลับบ้านมั๊ย  แต่พี่สาวก็ไม่ว่างช่วงนี้มีทัวร์ลงเยอะ ต้องพาลูกทัวร์เที่ยว แม่ก็เลยจ๋อยไปนิดนึง แม่กะจะชวนไปเที่ยวแพร่ บ้านยายอย่างเคยในช่วงปิดเทอม แต่ฉันบอกว่าปิดเทอมแค่ 10 วันเองก็เลยไม่ได้ไป  ฉันลืมเรื่องการเรียนไปสนิทเลย ได้เจอเพื่อนเก่าที่จากกันไปตอนจบมัธยม  แต่ก็ไม่ลืมเพื่อนใหม่อย่าง ภา ปอย แนน พวกเราโทรหากันตลอด   10 วันเร็วเหลือเกิน ได้เวลากับ ม. อีกแล้ว แม่เข้ามาในห้องฉัน ช่วยฉันเก็บกระเป๋า
   เรียนเป็นไงบ้างลูก     แม่ถาม
   ไม่ค่อยดีค่ แม่ ปรับตัวไม่ค่อยได้ค่ะ    ฉันตอบแม่ตามความจริงเพราะเรื่องเรียนที่บ้านฉันให้อิสระ พ่อแม่ไม่เคยบังคับ  ไม่ว่าเกรดจะตก หรือ ดี เค้าก็ไม่เคยว่า ฉันดีใจมากที่ม่ พ่อแม่ แบบนี้
     แล้วแม่จะโทรหา         แม่ลาฉัน
    ค่ะ     แม่ค่อนข้างเป็นห่วงฉันเพราะฉันไม่เคยไกลบ้าน
.................................................................................................
  เรื่องราวจะเป็นยังไงต่อไปติดตามตอนต่อไปค่ะ
                    nansar