"ตายแน่เลยตู..." เขาคิดอยู่ในใจ
"ฮา ฮา ฮา...เป็นไงล่ะ น่ากลัวกว่าเมื่อกี้หรือเปล่าล่ะยุทธ...ฮา ฮา..." อนุชิตพูดไปหัวเราะไปด้วยความสะใจ...
"..." ยงยุทธได้แต่มองตาค้างอยู่ที่หน้าผูสร้างเหตุการณ์อันน่าหวาดเสียวเมื่อครู่นี้ ด้วยนึกไม่ถึงว่าคนๆนี้จะทำอะไรได้ขนาดนี้...และแปลกใจมากที่รถวิ่งพุ่งเข้าหากันด้วยความเร็วและใกล้กันขนาดนั้นกลับไม่เกิดอบัติเหตุใดๆเลย
"แปลกใจล่ะซิ...ยัง...มันยังมีอีกนะยุทธ...นี่มันเป็นเพียงแค่เริ่มต้นเท่านั้น...ฮ่า ฮ่า ฮาาาา..." เสียงของอนุชิตเริ่มเปลี่ยนเป็นแหบเครือน่าขนลุก และที่สำคัญหน้าตาของเขากลับไม่ใช่หน้าเดิมเสียแล้ว...ยงยุทธจ้องมองใปที่ใบหน้านั้นอย่างไม่เชื่อสายตาตนเอง...ก็หน้านั้นมัน...สัตว์ร้าย...ใช้แล้ว...มันเป็นสัตว์ปีศาจจากขุมนรกแน่นอน
"ข้าจะฆ่าแก...ให้เหมือนกับทุกๆคน...ฮ่าาาาา..." และเสียงของมันก็กลายมาเป็นคำรามอย่างดุร้าย
"มะ...ไม่...ไม่นะ ไม่จริง...พี่ชิต..พะ...พี่.เปะ..." เสียงของยุทธขาดๆหายๆ
"ไม่ผิดหรอก...ฮ่า ฮ่า ฮาาา...แกเข้าใจถูกต้องแล้ว...เป็นไงล่ะกลัวล่ะซิ...ฮ่า ฮา...หายสงสัยหรือยังล่ะว่าเจอแบบนั้นแล้วเป็นยังไง...ฮ่า ฮ่า ฮาาาา..." มันพูดไปหัวเราะไป อย่างสะใจ... "...ฮ่า ฮ่า ฮาาาา กลัวมากนักก็วิ่งหนีไปซะข้าให้โอกาสเอ็ง..." ...แล้วร่างของยงยุทธก็ถูกกระแทกชนประตูรถออกมาอย่างแรง และลอยร่วงลงมาที่พื้นถนนดังพลั๊ก...แล้วรถก็หยุดพร้อมกับเสียงหัวเราะด้วยความสะใจของเจ้าปีศาจรร้าย... "ฮ่า ฮ่า ฮา... กลัวก็รีบๆ หนีไปซะก่อนที่ข้าจะฆ่าเอ็ง...ถ้ายังไม่อยากรีบตายก็วิ่งเร็ว... ฮ่า ฮ่า ฮา..." มันก้าวออกมายืนอยู่ที่ข้างรถ
"ใช่...กลัวมากเลย..."ยงยุทธค่อยๆลุกขึ้นมาอย่างช้าๆ และเสียงของเขาก็เริ่มเปลี่ยนไป...
"ก็กลัวว่าแกจะหนีหายไปอีกไง...ฮ่า ฮ่า ฮา...ข้าก็คือผู้ที่ตามมาเอาวิญญานของแกกลับคืนไปยังนรกไงล่ะ ฮ่า ฮ่า ฮา..." ตัวของเขาเริ่มใหญ่ขึ้นๆ และกลายเป็นสีแดง หน้าตาก็เริ่มเปลี่ยนไป
"กว่าจะหลอกล่อให้แกเผยตัวตนที่แท้จริงออกมาแทบแย่เหมือนกันนะ...ฮ่า ฮ่า ฮา..."
"เฮ้ย!! ไม่จริง...อย่านะ...อย่า..." เจ้าสัตว์ปีศาจตกใจสุดขีด และพยายามจะหนีไป
"อย่า...อย่าหวังเลยว่าแกจะหนีรอดไปจากมือข้าได้อีก...ฮ่า ฮ่า ฮา..." แล้วร่างของเขาก็ขยายใหญ่จนเจ้าสัตว์ปีศาจนั้นตัวเล็กเหมือนลูกหนู แล้วเขาก็เอื้อมมือที่มีอุ้งเล็บแหลมมาคว้าเจ้าสัตว์ร้ายไว้พร้อมยกร่างของมันขึ้น
เจ้าสัตว์ปีศาจนั้นร้องอย่างโหยหวนโอดครวญประสานเสียงลมและฝนฟ้าคะนองดังไปทั่วบริเวณนั้น แล้วร่างของทั้งสองค่อยๆเลือนหายไปหากใครอยู่แถวนั้นคงพอจะได้เสียงแว่วๆว่า...
"ไม่น่าหาเรือ่งเลยเรา อยากอวดเก่ง อวดกล้า อวดวิเศษ เลยหลงกลมัน..." ... "ว่าแล้วเชียว ว่ามันแปลก ๆชวนคุยแต่เรื่องอะไรก็ไม่รู้ที่แท้ก็..."
"ฮ่า ฮ่า ฮาาาา......อวดโง่ล่ะไม่ว่า...ฮ่า ฮ่า ฮาาาา..." เสียงหัวเราะของผู้ทวงวิญญานค่อยๆ เลือนหายไปพร้อมกับพายุฝนที่สงบลง...
ท่านก็เช่นกันอย่าได้เปิดโอกาสให้บรรดาปีศาจเหล่านั้นมาสิงอยู่ในร่าง ในหัวใจของท่านล่ะ ไม่งั้นคงได้เจอกับเขาแน่ "ผู้ทวงวิญญาน" เขาอาจจะมาเป็นเพื่อนสนิทของท่านไม่วันใดก็วันหนึ่งนะคราบบบบบจะบอกให้...
....................................................
จบแล้วขอรับ อิอิ เราจบกันแบบง่ายๆ สไตล์ หมี่เกี๊ยว อิอิ ที่จริงใครอยากจบแบบไหนก็ว่ากันเองเลยนะครับไม่ว่ากัน
แล้วเรื่องที่เรียบง่าย สไตล์หมี่เกี๊ยวจะมาอีกนะครับ ถ้าชอบกันก็บอกด้วยล่ะ อิอิ......
หมี่เกี๊ยว
จากคุณ :
หมี่เกี๊ยว
- [
9 ธ.ค. 46 13:53:35
A:203.144.143.250 X:203.118.109.146
]
...ว่าแล้วเชียว...จบแล้วจริงๆ ครับ...อิอิ
