เหตุรักที่ลิ้นชักอีเมลล์ - 1+2 [ช่วงแรก]

    คุยกันสักหน่อย

    ฉันไม่ใช่คนขาดความอบอุ่น
    และฉันก็ไม่ใช่คนที่มีเพื่อนมาก
    บางครั้งโลกไซเบอร์แห่งนี้ช่วยแก้เหงาให้ฉันได้
    บางที ณ ขณะนี้ ใครบางคนก็คงกำลังคิดเหมือนฉันเช่นกัน
    ..กับเพื่อนที่ไม่เคยเห็นหน้า แต่กลับพูดคุยอะไรกับเขามากมาย
    จนสนิทกับเขาไปโดยไม่รู้ตัว

    ลองมาดูเรื่องราวความรักของคนสองคนกันไหม
    เข้ามาใกล้ ๆ หน่อยสิ แล้วจะเล่าให้ฟัง

    ๑.

    ก็นั่งเซิร์ฟฟิ่งอินเทอร์เน็ตอยู่เพลิน ๆ
    ผมก็ตกอยู่ในห้วงของความคิด กับภาพของวันวานอีกครั้ง

    ผมนั่งอยู่ในร้านอาหารเล็ก ๆ สไตล์ธรรมดาแห่งหนึ่ง
    ระหว่างรอเธออันเป็นที่รักของผม ก็ได้สั่งกาแฟร้อน ๆ หนึ่งแก้วมา
    นั่งทานเป็นเพื่อนแก้เหงา กาแฟมาเสิร์ฟแล้ว ผมก็ได้แต่เหม่อลอย
    มองควันที่ค่อย ๆ ลอยขึ้นจากถ้วยกาแฟนั่น จนเสียงใส ๆ ของเธอ
    ปลุกผมให้รู้สึกตัว

    ‘รอนานไหมคะ?’ เป็นประโยคแรกที่เธอทักผม

    ‘นิดหน่อยครับ’ ผมตอบพอเป็นพิธี อยากให้เธอเข้าเรื่องเร็ว ๆ ไม่รู้
    เพราะเหตุร้ายอะไรหรือเปล่า ที่ทำให้เธอต้องโทรหาผมแล้วเรียกผม
    มาพบเธอในวันนี้ และขณะนี้

    ‘ภาเรียกผมมาวันนี้ มีธุระอะไรด่วนหรือเปล่า?’ ผมรีบชักเธอให้เข้า
    เรื่องโดยทันที ผมทนไม่ไหว ที่จะค้างปัญหาให้คาใจอยู่อย่างนี้ แม้
    จะไม่รู้ว่า นั่น อาจเป็นปัญหาของ ‘เรา’

    ‘เราจะไม่นั่งทานอะไรกันก่อนเหรอคะ? ภาไม่อยากเข้าเรื่องตอนนี้’
    เธอยิ่งพูด ก็ยิ่งทำให้ความสงสัยของผมทวีคูณขึ้นเรื่อย ๆ แต่วันนี้ผม
    ตามใจเธอ เรานั่งทานอะไรกันเงียบ ๆ ไม่มีเสียงใด ๆ มาทำลาย
    ความสงบรอบข้างในตอนนี้

    แล้วเธอก็เป็นคนเริ่มชวนผมคุยก่อน
    ทำให้ผมสบายใจไปได้อีกนิด มันทำให้ผมคิดว่าคงไม่มีปัญหาอะไร
    เกิดขึ้นหรอก เธอคงเพียงแค่อยากใช้เวลามาทานอาหารกับผมเพียง
    ลำพังเท่านาน ...เราคุยกันไปได้เท่าไหร่ก็ไม่รู้ และผมก็ไม่ได้สังเกต
    ว่าเธอเปลี่ยนเรื่องคุยตอนไหน จำได้เพียงประโยคที่เธอพูด ประโยค
    ที่นึกถึงทีไร โลกก็จะเป็นสีดำไปเสียทุกครั้ง

    ‘เมธ ความรักของเราคงต้องหยุดชะงักเพียงเท่านี้แล้วล่ะ’ คำพูดของ
    เธอทำให้ผมงงงันไปชั่วครู่ แต่คำอธิบายของเธอก็ทำให้ผมนึกได้
    เป็นเพราะทางครอบครัวของเธอไม่ชอบผม พวกเขาจับเธอคลุมถุง
    ชน ชายที่เธอถูกหมั้นด้วยนั้นก็ช่างดีกับเธอเสียเหลือเกิน จนเธอตก
    หลุมรักเขาในเวลาต่อมา เหลือเพียงคำพูด ‘ขอโทษ’ ที่เธอยังเก็บไว้
    ให้ผม

    ผมรู้สึกสับสนอย่างบอกไม่ถูก ไม่รู้ทำไมสวรรค์ถึงไม่เข้าข้างผม
    บ้าง ทำไมถึงชอบกลั่นแกล้งกันอย่างนี้ก็ไม่รู้ แล้วทำไมต้องทำให้
    ผมอยู่ในสภาพเช่นนี้ด้วย แต่ก็ดีเหมือนกัน เพราะมันทำให้ผมได้รับ
    รู้ว่า โรคระบาดร้ายแรงที่คุณ ๆ ทั้งหลายควรระวังไว้ อยู่ไม่ใกล้ไม่
    ไกลเลย เพราะผมติดมาแล้ว ...โรค ‘อกหัก’...

    เสียงสัญญาบอกอะไรสักอย่างก็ดังขึ้นจากโปรแกรมออนไลน์ของ
    ผม ก็คงจะมีใครส่งอีเมลล์มาตามตัวผมอีกตามเคยนั่นแหละ ผมไม่
    ได้ไปทำงานหลายวันแล้ว ลาพักร้อนเกินกำหนด ป่านนี้ โต๊ะที่
    ออฟฟิศคงจะเต็มไปด้วยงาน ..งาน ..งาน และก็งาน

    ผมคลิกไปเปิดอีเมลล์ฉบับนั้นดู
    มันไม่ได้ส่งมาจากออฟฟิศนี่ อีกทั้งไม่ใช่เพื่อนผมด้วยที่ส่งมา

    สวัสดีค่ะ
    ทีมงานรีเวิร์สโดเมน ยินดีที่จะส่งจดหมายฉบับนี้ถึงคุณ
    เพื่อบอกต่อถึงข่าวสารเกี่ยวกับ ฟรีโดเมน ที่คุณสามารถเลือกลง
    ทะเบียนได้ อีกทั้งหากคุณลงทะเบียนโดเมนรายปีกับเราด้วยค่าใช้
    จ่ายเพียงน้อยนิดที่คุณจะเสียแล้วละก็ จะมีสิทธิพิเศษจากรีเวิร์สโด
    เมนให้สำหรับคุณโดยเฉพาะค่ะ
    หากคุณสนใจที่จะมีโดเมนเป็นของตัวเอง กรุณาลิงค์มา
    ตาม URL ด้านล่างนี้เลยค่ะ
        ด้วยความเคารพ
        รีเวิร์สโดเมน

    หากอีเมลล์ฉบับนี้เป็นที่รำคาญใจของคุณ กรุณาแจ้ง ไม่รับข่าวสาร
    ที่ลิงค์ด้านข้างด้วยค่ะ


    หัวเสียอย่างแรง นึกว่าอะไรเสียอีก
    ผมล่ะนึกรำคาญจังค์เมลล์พวกนี้มานานแล้ว! แต่ไม่มีเวลาตอบกลับ
    ไปต่อว่าทีมงานบ้า ๆ บอ ๆ พวก0นี้เสียที ไหน ๆ ก็ว่างอยู่ ผมเลยหา
    อะไรเล่นโดย รีพลาย เมลล์นั่นกลับไป

    ถึงทางทีมงานรีเวิร์สโดเมนที่เคารพ,
    กรุณารับทราบไว้ด้วยครับว่าอีเมลล์ฉบับโฆษณาของคุณ
    นั้น เป็นที่รำคาญใจผมเป็นอย่างมาก แล้วผมก็ไม่สนใจที่จะสมัคร
    หรือลงทะเบียนทำ โฮมเพจ หรือ โดเมนบ้า ๆ ของคุณด้วย มันไร้
    สาระเกินกว่าที่ผมจะเก็บเอามาใส่ใจ ..ผมได้รับจังค์เมลล์พวกนี้มา
    มากพอแล้ว รับของคุณอีก อินบ๊อกซ์ของผมคงจะล้นทะลักออกมา
    ไม่มีที่อยู่เป็นแน่ โปรดอย่าให้จดหมายโฆษณาบ้า ๆ ของคุณมาส
    ร้างความรำคาญกับบุคคลอื่น ๆ เช่นนี้เลย

        จิราเมธ

    ป.ล. ขอร้องอย่าทำให้ผมต้องหงุดหงิดไปมากกว่านี้


    (เพียงเพราะอีเมลล์โฆษณาเพียงฉบับเดียว + กับโรคระบาดร้ายแรง
    ที่นายจิราเมธโดนมาหมาด ๆ + อารมณ์ร้ายของเธอ+ อารมณ์ฉุน
    เฉียวของเขา = ? ผลลัพธ์จะเป็นเช่นไร?)

    ผมชักหงุดหงิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น เวลามันช่างเดินเร็วไปกว่าที่ผมจะใช้
    จินตนาการหาอะไรมาใส่สมองไม่ให้ว่างได้
    ไม่ถึงสองชั่วโมง ผมก็ได้รับจดหมายตอบอีกฉบับจากรีเวิร์สโดเมน
    ที่ผมจะเปลี่ยนชื่อให้มันใหม่ว่า ‘รีโด้’ !

    เรียนคุณจิราเมธรับทราบ,
    ฉันต้องขออภัยสำหรับอีเมลล์ฉบับนั้นที่สร้างความรำคาญ
    เป็นอย่างมากให้กับคุณ แต่สิ่งที่คุณทำไม่ถูกก็คือ ฉันได้แจ้งให้คุณ
    รับทราบในท้ายเอกสารแล้วว่า หากคุณไม่ต้องการที่จะได้รับข่าว
    สารเช่นนี้อีก คุณเพียงคลิกที่ลิงค์ด้านข้าง ทั้งชื่อและอีเมลล์ของคุณ
    ก็จะถูกลบไปจากลิสต์โดยอัตโนมัติ โดยที่คุณไม่ต้องวุ่นวายเสีย
    เวลาเขียนจดหมายมาถึงทีมงานให้เสียเปล่า
    สำหรับบางบุคคล ฉันไม่คิดว่าจดหมายฉบับนั้นจะสร้าง
    ความรำคาญให้เขาแม้แต่น้อย หากเป็นการดีเสียด้วยซ้ำ อ้อ! ฉันขอ
    เตือนคุณไว้อย่างหนึ่ง กรุณาอย่านำปัญหาส่วนตัว มาระบายโดยการ
    เขียนจดหมายโต้ตอบกับทางทีมงานเช่นนี้

        ด้วยความเคารพ
        รีเวิร์สโดเมน


    <มีต่อ>

    แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 46 00:19:40

    แก้ไขเมื่อ 10 ธ.ค. 46 00:12:08

    จากคุณ : invisible_TJ - [ วันรัฐธรรมนูญ 00:11:03 ]