in love นี้ไม่ใช่ของผมหรอกนะฮะ ส่วนจะเป็นของใคร ต้องติดตามอ่านกันต่อไป
จำอาซิมแก่ๆ คนที่ยืนสวดอะไรงึมงำตอนที่ไอ้หน้าแก่มันซี้แหงแก๋ กันได้หรือเปล่าฮะ บ้านของอาซิมอยู่ติดกับบ้านของผมเองล่ะฮะ แกเป็นคนใจดีมาก แกมักแบ่งขนมหรือผลไม้มาให้พวกผมอยู่เป็นนิตย์ อย่าเข้าใจผิดคิดว่าแกกำลังสนใจหนุ่มคนใดคนหนึ่งในบ้านผมเชียวนะฮะ บาปกรรมจะกินกะบาลไม่รู้นา
"อ้าว
อาตี๋ เอาขนมนี่ไปกิงนา ลูกสาวอีเอามาไห้ อั๊วกิงคนเลียวไม่หมก เอาไปแบ่งกังกิง"
เวลาแกไหว้เจ้าที่เจ้าทาง หรือวันสารทน้อย สารทใหญ่ แกก็มักจะแบ่งของไหว้ต่างๆ มาให้พวกผมทุกครั้ง ดังนั้นพวกผมจึงต้องช่วยเหลือแกบ้างเพื่อเป็นการตอบแทน จะให้เอาเปรียบคนแก่ได้ยังไงล่ะฮะ
สิ่งที่พวกผมช่วยแกได้ก็อย่างเช่น ช่วยรดน้ำต้นไม้ เปลี่ยน ถ่าย ย้ายกระถางต้นไม้ อาซิมแกเป็นคนชอบปลูกต้นไม้ โดยเฉพาะพวกดอกไม้สีสดๆ เวลาผมกลับไปเยี่ยมคุณลำดวนที่บ้าน ผมจึงมักแอบจิ๊กดอกไม้ของคุณลำดวนมาให้อาซิมบ่อยๆ คุณลำดวนก็เป็นพวกคลั่งไคล้ดอกไม้เหมือนกัน ไม่ว่าดอกไม้อะไรถ้าคุณลำดวนรู้ว่าปลูกได้ จะต้องสรรหามาปลูก จนบ้านจะกลายเป็นดงดอกไม้ไปแล้ว
"เฮ้ย! เมื่อวันก่อนย้ายต้นกุหลาบมอญมาไว้ตรงนี้นี่นา
ตาฮกเห็นบ้างหรือเปล่า" คุณลำดวนหันไปถามชายวัยสี่สิบเศษ ที่กำลังตักลอดช่องเข้าปาก
"เห็นไอ้จุ๊นมันยกออกไปนิ อ้าว
แล้วแม่ไม่ได้เป็นคนใช้ให้ไอ้จุ๊นยกไปไว้ที่อื่นหรอกเหรอ" ลอดช่องเส้นสุดท้ายกระดึ๊บลงคออย่างรวดเร็ว ก่อนเหตุการณ์ที่ไม่อาจคาดคิดจะเกิดขึ้น แล้วเป็นเหตุให้ลอดช่องเส้นสุดท้ายก็อาจจะอดลิ้มรส
"เอาอีกแล้วเหรอ มันเอาไปให้สาวที่ไหนของมัน" คุณลำดวนยืนท้าวสะเอว มองตาเขม็งมาที่ตาฮกซึ่งกำลังกระดกน้ำดื่นจนหมดแก้ว แล้วตาฮกก็รีบฉีกยิ้นจนเห็นฟันเต็มปาก
"คงจะเอาไปให้อาซิมที่อยู่ข้างบ้าน เหมือนครั้งก่อนๆ มั้ง"
"เออ
เอาไปให้อาซิมก็ไม่เป็นไร อย่าให้รู้แล้วกันว่าแอบเอาไปให้สาวที่ไหน แม่จะตามไปแพ่นกะบาลแยกเลย สัญญาแล้วต้องเป็นสัญญา" นางเหล่ตามองตาฮกอีกรอบ
"ตาฮก" เสียงเรียกอันทรงอำนาจทำให้ตาฮกสะดุ้งโหยง
ผมมักหยิบต้นไม้ของคุณลำดวนมาโดยไม่บอกกล่าวแบบนี้เสมอ อย่าว่าผมเป็นคนไม่ดีเลยนะฮะ เพราะผมรู้ดีว่าถ้าขอ คุณลำดวนก็ให้อยู่แล้ว เพราะคุณลำดวนใจกว้างอย่างกับทะเล ทะเลนะฮะไม่ใช่แม่น้ำ แม่น้ำนะเล็กไป อันนี้ไม่รวมความเค็มนะฮะ แต่ถ้าจะรวมความเค็มก็มีอยู่เรื่องเดียว ก็เรื่องสัญญานั่นแหละฮะ ระดับความเค็มก็คงเท่ากับทะเลสาบเดซี ถ้าเป็นทะเลสาบที่เค็มที่สุดในโลกก็คงใช่เลยฮะ ส่วนผมสัญญาอะไรไว้กับคุณลำดวนคุณอย่าพึ่งสงสัยกันเลยนะฮะ สัญญาของลูกผู้ชายคนเดียว สัญญาของตระกูลขุนทองกราว เก็บไว้เป็นความลับละกัน
อาซิมแกอาศัยอยู่ที่บ้านหลังนี้กับลูกสาวคนเล็ก อาซิมบอกว่าลูกสาวแกเป็นไกด์นำเที่ยวและไม่ค่อยอยู่บ้าน แกก็เลยต้องอยู่บ้านคนเดียวบ่อยๆ แต่ในวันหยุด หรือเสาร์อาทิตย์ลูกสาวลูกชายคนอื่นๆ ที่มีครอบครัวไปแล้ว จะแวะมาเยี่ยมเยียนแกอย่างสม่ำเสมอ ดูแล้วแกก็สุขสบาย ไม่ทุกข์ร้อนอะไรดีนะฮะ
อย่างวันหยุดคราวนี้ ลูกสาวและหลานๆ ของอาซิมก็แวะเวียนมาหาแกตามปกติ แต่ครั้งนี้มันทำให้เพื่อนผมไม่ปกตินะสิฮะ
ไอ้หน่องกำลังเอาเศษอาหารไปทิ้งที่ถังขยะหน้าบ้าน รถเบ็นซ์สีตะกั่วก็มาจอดกึกที่หน้าบ้านของอาซิม พร้อมชายหญิงวัยกลางคนก้าวลงมาจากรถ ตามด้วยสาวน้อยร่างบาง ผมสั้น หน้าตาจิ้มลิ้ม สวมเสื้อสายเดี่ยวตัวจิ๋วสั้นจุ๊ดจู๋ พร้อมจะเผยอวดสะดือได้ทุกเมื่อ ถ้าร่างบางนั้นขยับกาย กระโปรงยีนสีซีดแข็งกระด้างไม่พริ้วรับกับสายลม รองเท้าบู๊ตส้นสูงสีขาวมัมวาวยาวเกือบถึงเข่า เสริมให้เจ้าของดูสูงเพรียว
ไอ้หน่องตกหลุมรักสาวน้อยหน้าตาจิ้มลิ้มตั้งแต่วินาทีนั้น มันวิ่งกลับเข้ามาในบ้านพร้อมกับถุงเศษอาหารที่จะเอาไปทิ้ง
"เฮ้ยจุ๊น
อาซิมแกมีหลานสวยขนาดนี้เลยหรือวะ" ไอ้หน่องโผล่หัวเข้ามาพร้อมอาการตื่นเต้น
"ใคร?" ผมละงง แต่พอนึกออก ก็พอจะเดาได้ว่าใคร อาซิมแกมีหลานสาวอยู่คนเดียว นอกนั้นเป็นหลานชายหมด
"อ๋อ
ยัยซิ่วท้อ ผมหน้าม้านั่นนะเหรอ"
"เฮ้จุ๊น
แกรู้จักสาวคนนั้นด้วยเหรอ ชื่ออะไรนะ" ตาเบิกกว้างด้วยอาการดีใจจนออกนอกหน้าของไอ้หน่อง
"เออ
เคยเจอมาแล้วสองสามครั้งแล้ว ชื่อพิม แต่อาซิมแกเรียกอาซิ่วท้อ"
"สวยขนาดไหนว่ะ เอ็งถึงวิ่งหน้าตื่นกลับมา
ขยะก็ไม่ยอมทิ้ง" ไอ้อิฐที่นอนพุ่งอืด กระเพาะเต็มไปด้วย ต้มแซ่บ ยำวุ้นเส้น หมูสวรรค์ ไก่ย่างและส้มตำ อาหารมื้อเที่ยงของพวกเราฮะ
อาหารมื้อเพียบๆ แบบนี้ไม่มีทุกวันหรอกนะฮะ นานๆ จะหลงมาซักที ไอ้แจ้เป็นคนหมอบมาจากร้านเจ้าประจำ ด้วยเงินก้อนแรกที่หาได้เองในชีวิต มันเลยจัดการเลี้ยงบรรดาเพื่อนๆ ผู้หิวโหย ที่มักจะกระเป๋าแฟ้บตอนช่วงกลางๆ เดือนแบบนี้
"สวยซิวะ ปากนิด จมูกหน่อย หน้าหมวยๆ กำลังอินเทรนเลย" ไอ้หน่องสาธยา
"ถ้าสวย ไม่เคยเห็นไอ้จุ๊นมันพูดสักคำ ทั้งๆ ที่มันก็เคยเจอยัยนั่นมาตั้งสองสามครั้ง" ไอ้อิฐไม่เชื่อ
"ก็น่ารักดีนะ ..ก
เคยเห็นแล้วครั้งหนึ่ง" ไอ้หมอตี๋นั่งแคะขี้ฟันอยู่ข้างๆ ไอ้แจ้ เอยสนับสนุน
"ถ้าสวย แล้วเอ็งไม่จีบเองวะ หน้าหมวย หน้าตี๋เข้ากันดีกว่าหน้าเหนือๆ อย่างไอ้หน่องอีก" เสียงไอ้แจ้แทรก
"มันไม่ใช่สเปกโว้ย อย่างข้าต้อง มีองค์มีเอว ไม่ใช่แห้งเป็นไม้กระดานแบบยัยซิ่วท้อนั่น" สเปกหญิงของไอ้หมอตี๋
"แล้วเอ็งว่าไง
จุ๊น" ไอ้อิฐหันมาเอาคำตอบจากผม
ผมจะตอบมันว่าไงดีล่ะฮะ ในสายตาไอ้หน่อง ไอ้หมอตี๋ ยัยซิ่วท้อก็อาจจะเป็นผู้หญิงที่สวย ซึ่งก็ไม่ใช่ว่าในสายตาผมแล้วเธอจะไม่สวยนะฮะ แต่ความสวยก็ต้องมาพร้อมกับอะไรหลายๆ อย่าง ถ้าความสวยนั้นมาพร้อมกับความจุ้นจ้านของยัยซิ่วท้อล่ะก็ ต่อให้สวยแค่ไหนก็อาจถูกกลืนหายไปเหลือแต่ความจุ้นจ้าน เมื่อจะมองไปทางไหนของความคิดผมมันก็ไม่สวยอยู่ดี
"ปรู๊ด
ด
ด" ไอ้แจ้ตอบแทนผมแล้วฮะ
ทุกคนจึงพร้อมใจกันสละฐานที่มั่นตรงบริเวณนั้น โดยแยกกันไปคนละทิศละทาง แล้วจึงมารวมตัวกันอีกครั้งตรงโต๊ะม้าหินหน้าบ้าน ก็ยังดีกว่าต้องทนดมกลิ่นต้มแซ่บของไอ้แจ้ อย่างน้อยๆ ตรงลานบ้านนี้อากาศก็ถ่ายเทได้ดีกว่าในบ้านแน่นอนฮะ
"โห
ไม่อยากเชื่อเลย ทำไมต้มแซ่บเจ๊นวล มันออกฤทธิ์เร็วขนาดนี้วะ" ไอ้แจ้ เดินยิ้มเฉ่งออกมาเมื่อเสร็จภาระกิจส่วนตัว
แต่ก็ไม่มีใครสนใจไอ้แจ้สักคน เพราะตอนนี้ทุกสายตากำลังจ้องไปที่ร่างบาง ซึ่งกำลังเดินเอือยๆ มาเกาะที่รั้วสังกะสี
"จุ๊น
วันนี้จะมาช่วยอาม่าปลูกต้นไม้หรือเปล่า ป๊าของพิมเอาพวงชมพูมาฝากอาม่าด้วยนะ" เสียงใสๆ นั้นทำให้ไอ้หน่องลุกพรึบ เดินตรงดิ่งไปยังรั้วสังกะสีที่เป็นเขตแบ่งแดนระหว่างบ้านเช่าของผมกับบ้านของอาซิม
"ถ้าจุ๊นมันไม่ช่วย ผมอาสาไปช่วยปลูกก็ได้ครับ ผมชื่อหน่องยินดีรับใช้ครับผม" อาการเสนอหน้าของไอ้หน่อง
"ขอบคุณค่ะ แต่อยากให้จุ๊นมาช่วยด้วย จุ๊นเค้าปลูกต้นไม้เก่งและรู้เรื่องของต้นไม้เยอะดีค่ะ"
"ถึงผมจะไม่ค่อยรู้เรื่องต้นไม้เท่าไอ้จุ๊น แต่ยินดีช่วยด้วยใจเกินร้อยนะครับ" ไอ้หน่องยังไม่ลดความพยายาม
"อ้วกจะแตก
" เสียงไอ้อิฐตะโกนไล่หลัง
สาวร่างบางยิ้มหวานมาให้ไอ้หน่อง "งั้น..ก็ได้ค่ะ" แล้วก็เสหน้ามามองผมตะโกถามว่า
"แล้วจุ๊นล่ะ จะมาช่วยด้วยหรือเปล่า"
"ให้ไอ้หน่องแสดงฝีมือเต็มที่เลยฮะ ส่วนผมขอตัวไปทำรายงานต่อ" พูดไปแล้วยังนึกไม่ออกเลยฮะว่ามีรายงานอะไรที่อาจารย์สั่งให้ทำบ้าง
จากคุณ :
ข. ฃวด ของเรา
- [
11 ธ.ค. 46 14:26:14
A:203.113.39.10 X:
]
เอฟวี่ In Love
