ความคิดเห็นที่ 19
ตอนที่ 4
หน้าตาบ้านั่นอยู่ข้างหน้าฉัน
-_-^
-_- <= เค้ามองฉันด้วยสีหน้าอย่างนั้น
TT.TT
หน้าเค้าขาวใส
ผมตั้งสั้นสีบลอนด์
ตาโตแม้ว่าเค้าจะไม่ได้มีตาสองชั้น
เค้าดูเหมือนลูกครึ่งญี่ปุ่น-เกาหลี
เค้าไม่ใช่หนุ่มหน้าสวยตากลมโตอย่างที่ฉันไม่ชอบ
เค้าดูเหมือนพวกอันธพาลที่อยู่ในหนังสือการ์ตูนญี่ปุ่น -_-^ 0_0
อย่าบอกฉันนะว่าตานี่คือคนที่โทรหาฉัน
ตึ๊ก ตึ๊ก (หัวใจเต้น)
T.T ฉันไม่อยากบอกเลยว่าเค้าหน้าตาดีจริงๆ
"ฮานเยวอน เธอใช่ไหม? คนที่เรียนโรงเรียนสตรี"
ตัวแสบหน้าสวยที่นั่งข้างฉันเริ่มตะโกนเหมือนกับว่าเป็นเรื่องใหญ่โต
"ใช่
ฉันเอง
^0^"
ตาบ้าอุนซึง
เหมือนกำลังฝืนยิ้มและพยายามสงบอารมณ์โกรธไว้อยู่ -_-^
หมวกพลาสติกอยู่ในมือหมอนั่น
เค้าดูโมโหมากๆ
>_<
ฉันยิ้มแหยๆ ให้เค้า -_-^
"^0^"
"เธอจำฉันได้ไหม ? จีอุนซึง ?"
"^0^
"
เค้าต้องมีมารยาทขั้นพื้นฐานเพราะเขาปล่อยให้ฉันพ้นจากสภาพที่น่าอายจริงๆ
"เธอต้องการให้ฉันทำยังไง??? ^_^"
เค้าพูดโดยไม่เปลี่ยนการแสดงออกเลย ฉันยังคงก้มหน้ามองพื้นอยู่
ตัวแสบที่นั่งข้างฉัน (ฉันไม่รู้ชื่อเค้าเลยเรียกเค้าว่าตัวแสบ) กำลังยิ้มให้เรื่องที่เกิดขึ้น
เจ๊
ช่วยฉันด้วย
เจ๊ก็รู้นี่ว่าฉันมาที่นี่บ่อย
T-T
"จบแล้วใช่ไหม ?
ฮ่าฮ่า.. ^-^"
ฉันรวบรวมความกล้าทั้งหมดที่มีพูดอย่างงั้นออกไป
T T ตาตัวแสบดูประหลาดใจขึ้นไปอีก
"เธอรู้ไหมว่าฉันได้คอยวันนี้มานานแค่ไหน ? ^-^"
"เธอเป็นคนแรกที่ด่าอุนซึง"
ตัวแสบพูด
-_-^
เค้าควรจะหุบปากก่อนที่ฉันจะเอาเจลโปะหน้าเค้าจนหายใจไม่ออก
ฉันเริ่มต้นรวบรวมความกล้า
.
เด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่จะ
ผู้ชายที่นั่งบนเก้าอี้ยาว
และ จีอุนซึง
และ ####### 1:3
ฉันเลิกไม่ได้แล้วตอนนี้
. อั๊ยยยยยยยยยยย หยาาาาาาาาาาาาาาาาา! >_<
"ฉันกำลังยืดผมอยู่ ให้เสร็จก่อนได้ไหม ?"
ฉันหลุดคำบ้าๆ นี่ออกจากปาก -_-^
"ฉันไม่อยากทำร้ายคนที่มีถังครอบหัว รีบๆ เข้าจะได้เสร็จไวๆ"
เขาโพล่งคำพูดน่ากลัวแล้วกลับไปที่เก้าอี้ยาว -_-
หลังจากที่ตาบ้านั่นเดินออกไป เจ๊ก็มายืนอยู่ข้างฉันพร้อมรอยยิ้มเจื่อนๆ
เธอเริ่มยืดผมให้ฉัน
-_-^
ฉันใช้กระจกมองไปที่เจ๊เท่าที่จะทำได้
แต่
ใช่ ตัวแสบที่นั่งข้างฉันยังอยู่
"^0^ อุนซึงทำร้ายผู้หญิงจริงๆ นะ"
"--^
."
"รีบหนีเร็ว"
"
"
ฉันอยากบอกเจ๊ให้หาที่ซ่อนให้ฉันหน่อย แต่เพราะตัวแสบนั่งอยู่ข้างฉัน ฉันก็รู้ว่าทำไม่ได้
ประมาณ 30 นาทีผ่านไป
คนที่ยืดผมด้วยวิธีมหัศจรรย์มาก่อนจะรู้ว่ายืดผมวิธีนี้เป็น
การทดสอบความอดทน
มันใช้เวลานานจริงๆ
ตัวแสบตัดผมเสร็จแล้ว และหายไปอยู่ข้างๆ อุนซึง
และ
ชายหนุ่มทั้ง 3 คนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ยาวกำลังมองมาที่ฉัน
-_-^
ฉันเห็นพวกเค้าทุกคนผ่านกระจก
5 นาทีผ่านไป
10 นาทีผ่านไป และ 30 นาทีได้ผ่านไป
และเหล่าบรรดาตัวแสบก็ยังคอยฉันอยู่
หวายยยยยยยยยยย T.T
"เจ๊
เจ๊ใช้เวลาเท่าที่เจ๊ต้องการได้เลยนะ
"
"ได้เลยค่า
^-^;"
แน่นอนเหล่าตัวแสบไม่ได้ยิน
"เธอมีหมากฝรั่งติดหัวหรือไง? นี่มัน 2 ชม.แล้วนะ !!"
0.,0
อุนซึงตะโกนเหมือนกับว่าเค้าคอยไม่ได้อีกแล้ว
อิอิ
ตาตัวแสบพูด
"ปกติก็ใช้เวลาทำนานอย่างงั้นอยู่แล้ว~ คราวที่แล้วฉันไปร้านเสริมสวยกับแฮวอน ฉันคิดว่าฉันจวนจะตายแล้วตอนที่รอ"
"-_-^ บ้าชิบ
เธอเกือบจะเสร็จรึยัง?"
"อีกชั่วโมง
"
ตอนแรก ตัวแสบพูดช่วยฉัน
"1 ชม.!! ###### มันจะนานเกินไปแล้ว?!"
"ยืดด้วยวิธีมหัศจรรย์นะ
"
"บ้าชิบ
ถ้าเธอวางฟักทองไว้ มันไม่กลายเป็นแตงโมแล้วเหรอ!
"
-.,- -.,- -.,-
.
ฉันอยากจะเลาะปากเค้าจริงๆ แต่ 1:3 เชียวนะ
เยวอน
ใจเย็นๆ
แต่ สวรรค์ช่วยฉันด้วยเถิด?!
จีอุนซึงยืนอยู่ตรงที่นั่งเค้า
ชายอีก 2 คนก็ลุกตาม
"เธออยู่ที่นี่ ตอนฉันกลับมา ถ้าเธอหนีละก็ 10 ทีจะกลายเป็น 100 ที โอเค?!"
0.,0
ดูเหมือนพวกเค้าจะออกไปข้างนอก
ก๊ากก๊ากก๊าก
. -.,-
. ใช่ ใช่ ! ไปเลย~ รีบไปเลย ไปเลยไป ชิ่ว ชิ่ว ^0^
"ถ้าเธอหนีเธอตายแน่ ! ฉันจะตามล่าถึงโรงเรียนเธอเลย !!!"
เย้ เย้
-.,-รีบไปเลย
แต่
มีคำว่า จะตามล่าไปถึงโรงเรียน
ตาบ้าขู่ฉันอีกรอบ ก่อนออกไปจากร้านเสริมสวย
ตางั่งเอ๊ย -_-^ ถ้านายเป็นฉันนายคิดว่านายจะอยู่คอยรึไง ?
คิกคิก !
ทันที่ที่ตาบ้าออกไป ฉันก็ตะโกน
"เจ๊ อีกนานแค่ไหนกว่าจะเสร็จ ?!"
"เราต้องล้างน้ำยาออกจากผมเธอ"
"โอ้~! ไม่ ไม่เป็นไร ! 40,000 วอนใช่ไหม ?"
"ใช่จ้ะ แต่
เธอจะไปทั้งอย่างนั้นน่ะเหรอ? ^-^;"
"นี่ค่ะ ! เงิน ! ไปละค่ะ !"
ฉันโยนเงินให้เจ๊แล้ววิ่งออกไปพร้อมน้ำยาที่หยดจากหัว
ถ้าให้เลือกวันที่ฉันวิ่งเร็วที่สุด
ฉันจะเลือกวันนี้
21 สิงหาคม 2001
ฉัน ฮานเยวอน วิ่งเหมือนคนบ้า
ฉันวิ่งไป น้ำยายืดผมหยดไป
เหมือนคนบ้าจริงๆ
ฉันไม่สนสายตาประชาชีที่จ้องมองฉันหรอก
ฉันวิ่งไกลได้ 20 นาทีภายใน 8 นาที ฉันได้บันทึกสถิติใหม่
แปะ แปะ แปะ
T-T
ทันทีที่ถึงบ้าน ฉันก็รีบล้างหัวเลยทันที
-_-^
ผมของฉันสลวยสวยงามมาก ชอบจังเลย ผมหยักศกไปครึ่งหัวของฉันแปรเปลี่ยนมาเป็นผมสลวยสวยงามดุจแพรไหม
ฉันอารมณ์ดีสุดๆ ! ^-^
ถ้าไม่ใช่อุนซึงและตาตัวแสบนั่น ฉันก็น่าจะไปโรงเรียนอย่างอารมณ์ดีด้วย
T.T
คืนนั้น
ฉันฝันร้ายว่าอุนซึงไล่ล่าฉัน หมายจะฆ่าฉันด้วยยาฆ่าแมลง
เช้าวันรุ่งขึ้น
"แยวอน ตื่นได้แล้ว
เปิดเทอมวันแรกแล้วนะลูก.."
แม่ของฉันผลักประตูห้องเข้ามา
ที่โต๊ะอาหาร
ผมของฉันเป็นประเด็นหลักที่เราพูดกัน -_-
แม่ - ผมของลูกแปลกไปนะวันนี้
ฉัน -_-
อืม.. หนูใช้ครีมนวดผมน่ะค่ะ
แม่ - บ้านเรามีครีมนวดผมด้วยเหรอ ?
ฉัน -_- หนูซื้อมาจากซูเปอร์มาเก็ตน่ะค่ะ
พี่ชาย - เธออาจจะเอาเงินไปยืดผมมา
ฉัน - เปล่านะ ฉันไม่ได้ทำ !!!!
แม่ --^
ฮานเยวอน
ฉัน - หนูไม่ได้ทำนะคะ หนูใช้ครีมนวดผมจริงๆ ! พี่ไม่รู้อะไรหรอก!!
พ่อ - อะแฮ่ม
กินข้าวเถอะ
แม่ - ลูกจ่ายไปเท่าไหร่
ฉัน - แม่อ่า แม่ไม่รู้จักครีมนวดผมยี่ฮ้อใหม่เหรอคะ 'บาร์บี้ บาร์บี้'?! ถ้าแม่สระผมด้วยครีมนวดยี่ฮ้อนี้จะทำให้ผมของแม่ยืดตรง
พี่ชาย - เธออาจจะยืดผมที่ร้านเสริมสวยบาร์บี้เซโร
แม่ - ลูกจ่ายไปเท่าไหร่
ฉัน -
-_-
-_- หนูสายแล้วค่ะ
ฉันคิดว่าการวิ่งหนีให้ไวที่สุดเป็นวิธีที่ดีที่สุด ฉันเลยรีบออกจากบ้าน
--^
วันนี้
ฉันรู้สึกแย่จริงๆ
-_-^
ฉันคิดว่าเค้าคงไม่มาแน่นอน
ฉันเลยเดินเข้าโรงเรียน
ไม่ได้มาตั้งนาน! ฉันพูดตอนมองดูโรงเรียน
(เราตั้งใจมาโรงเรียนตอนวันหยุดเหมือนกันแหล่ะ
แต่ฉันกับกวงวอนเป็นข้อยกเว้น
)
จากคุณ :
envy_econ 
- [
18 ธ.ค. 46 16:33:49
]
|
|
|
