คนทีถูกกล่าวถึงยืนพิงต้นไม่ใหญ่ใกล้ๆ ริมน้ำด้วยสีหน้าอันเรียบเฉย เหม่อมองไปที่ผิวน้ำปล่อยความคิดให้ล่องลอยไปตามแรงกระเพื่อมของผิวน้ำ...
     "นี่เราเกิดมาเพื่ออะไรกันแน่ ทำไมชีวิตถึงได้เต็มไปด้วยขวากหนามจะหาความสุขสมหวังก็ยากเต็มที เรามีความรู้สึกว่าความผิดหวังมันเกิดมาคู่กับชีวิตเราเลย จะมีซักกี่คนกันที่ชีวิตมีแต่ความสมหวัง ไร้ความทุกข์มีแต่สุข...เฮ้อ... มันจะมีซักกี่คนกันนะ... ยิ่งเรื่องของความรักด้วยแล้วยิ่งไปกันใหญ่ การที่เราจะเข้าใจกัน เอาใจใครช่างยากเย็นจริงๆ ขนาดเอาใจตัวเองยังไม่ค่อยจะได้ดังใจเลย แล้วเราจะไปเอาใจใครได้ จะตามใจใครดี...ตามใจเราเอง...หรือว่าตามใจคนที่เรารัก...หรือว่าจะให้เขามาเอาใจเรา ให้คนที่เรารักนั้นตามใจตัวเขาเอง แล้วไอ้ความรักที่ว่านี่...มันจะรักใครกันแน่นะ...รักคนที่เรารักหรือว่ารักตัวเอง  คิดดูแล้วถ้าใครเข้าใจตรงนี้ได้ความรักคงจะดีขึ้นมาบ้าง คงจะเข้าใจซึ่งกันและกันได้ดีแน่เลย ปัญหาในการครองรักกันคงจะดีกว่านี้มั้ง..." ไอ้กลิ้งของเพื่อนกำลังปล่อยอารมณ์ไปกับความคิดโดยไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างเท่าไรจึงมองไม่เห็นบรรดาเพื่อนๆ ที่กำลังเข้ามาหาตัวเอง
     "เออ...เออ...เฮ้ย!... ไอ้กลิ้งโว้ย!...อย่าคิดมากไปเลยว่ะเพื่อน..." ใครคนหนึ่งได้เอ่ยขึ้นมาอย่างเห็นใจเพื่อน
     "เออ...เออ...ใช่ว่ะ...ใช่อย่าคิดมากนาเว้ย...แค่ผู้หญิงคนเดียว..." ใครอีกคนก็สนับสนุนอีกเช่นเคย
     "อ้าวว!...เฮ้ยพวกเอ็ง...เออ...ไม่..." ไอ้กลิ้งของเพื่อนๆก็พูดอะไรไม่ค่อยออกเหมือนกัน ด้วยงงที่เพื่อนพวกนี้มาแบบเงียบๆ แล้วทักกันแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัว
     "แล้วนี่...เอ็งนึกยังไงว่ะไอ้กลิ้ง...เออ...ถึงได้ไปจีบยายจิ๊บเข้าล่ะ..." ใครคนหนึ่งยังคงตั้งข้อสงสัยอีก
     "นั่นดิแล้วยายจิ๊บ...เออ...ทำยังไงกับเอ็งว๊ะ...เออ..เอ็งถึงได้เป็นแบบนี้..." นั่นไงอีกคนก็สนับสนุนอีกแล้ว
     "เออ...บอกพวกข้ามาเลย...เดี๋ยวจะไปคุยให้ว่ามันเป็นยังไงยายจิ๊บถึงได้ทำกับแกจนอยู่ในสภาพนี้..." ... "จะได้รู้เรื่องกันไปเลย..." แล้วก็อีกเช่นเคยคนที่เหลือก็ต้องคล้อยตามทุกทีไป...
     "..." ไอ้กลิ้งมองหน้าบรรดาผองเพื่อนอย่างปรงๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรออกมาปล่อยให้เพื่อนทั้งผองเป็นฝ่ายพูดกันเองต่อไปอีก
     "เอ็งเป็นอย่างนี้ไม่ดีเลยนะเว้ย!..."
     "ใช่แหละ...ไม่ยอมพูดยอมจากับใครเลย..."
     "ใช่...ใช่...ทำตัวเศร้าเหงาหงอย...เอ็งเป็นแบบนี้รู้ไหมว่าพวกข้าเป็นห่วงนะเว้ย..." ก็อย่างเคยๆ นั่นแหละ คนหนึ่งเริ่ม อีกคนสนับสนุน และอีกคนก็คล้อยตามทุกที่ไป
     "แต่ว่าก็ว่าเถอะ...ยายจิ๊บสวยออกอย่างนั้น...แล้วเอ็งมันอย่างงี้...มันก็น่าอยู่หรอกว่ะ..." ทั้งหมดหันมามองที่ไอ้กลิ้งทันที่ ตั้งแต่หัวจรดเท้า
     "นั่นดิ..." ... "เออใช่..." ก็เหมือนเช่นเคยๆ อีกนั่นแหละ
     "ตัดใจซะเถอะ...นะ...เพื่อน..." ไม่ทันที่ใครจะสนับสนุน หรือว่าคล้อยตามกันอีก ไอ้กลิ้งของเพื่อนๆ ก็ตะโกนออกมา
     "เฮ้ย!!..." พร้อมกับหันมามองหน้าทุกคน แล้วหันไปมองที่ขอบฟ้าไหนก็ไม่รู้แหละ แต่ดวงตาที่เหม่อลอยนี่ซิทำใหเพื่อนๆ รอฟังคำพูดที่จะออกมาจากปากของเขา
     "นี่ เพื่อนๆ ที่รักทุกท่านครับ พวกท่านทราบไหมครับว่าตั้งแต่ผมเกิดมาลืมตาดูโลกนั้น..." สายตาของไอ้กลิ้งมองออกไปที่ไกลแสนไกล
     "เออ...เออ..." ... "นั่นดิ..." ... "แล้วไงว๊ะ..." ทุกคนต่างพูดออกมาพร้อมกัน แล้วต่างก็ตั้งใจฟังอย่างยิ่ง
     "...พวกท่านทราบหรือไม่ครับว่า พอกระผมออกมาจากท้องแม่ปุบ...หมอก็ตีตูดผมปั๊บ ผมเองก็แหกปากร้องแว๊กๆ ดังลั่นตั้งแต่นั้นมาเป็นตนมา..." หยุดไปชั่วขณะแต่ว่าไม่ทันที่เพื่อนๆ จะได้ถามอะไร ไอ้กลิ้งก็พูดต่อทันที
     "...ตั้งแต่บัดนั้นจนถึงบัดนี้...ท่านทราบหรือไหมครับว่า...เป็นเวลากี่ปีแล้ว...ใช่แล้วครับท่าน 20 กว่าปีแล้ว และพวกท่านไม่คิดเบื่อมั่งเลยหรือไงครับครับที่จะต้องพูดๆๆๆๆ และก็พูดทุกๆวัน  มาตั้งแต่เกิดยังไม่มีวันหยุดเลยจนถึงบัดนี้ สำหรับกระผมนั้นรู้สึกเบื่อมากเลยครับ...ดังนั้นกระผมจึงอยากที่จะมีวันหยุดสำหรับการพูดบ้างก็เท่านั้นเองแหละ หวังว่าคงเข้าใจกันทุกคนนะขอรับกระผม...บ๊ายบาย...นะคร๊าบบบ..." ว่าแล้วไอ้กลิ้งของเพื่อนๆ ก็เดินออกไปปล่อยให้เพื่อนอ้าปากค้างคิดตามอยู่อย่างนั้น อย่างงงๆ และก่อนที่ไอ้กลิ้งจะเดินลับหาไปนั้น ก็ได้พูดเปรยๆ พอให้เพื่อนๆ ได้ยินว่า...
     "...เออ...แล้วไอ้ที่พวกเอ็งเห็นข้าไปคุยกะยายจิ๊บหนะนะ...คือข้าขอยืมซีดีเพลงจากยายจิ๊บก็แค่นั้นเองแหละเว้ย!! ขอให้เข้าใจไว้ซะเด้อ..." พอสิ้นเสียง...ไอ้กลิ้งของเพื่อนๆ ก็หายลับไปจากสายตาของบรรดาผองเพื่อนเสียแล้ว...
     "เฮ้ย!! ไอ้กลิ้ง...ไอ้เวร..."
     "หลงเป็นห่วงมันแทบแย่...ที่แท้ก็..."
     "เออ...ไอ้ชั่วกลิ้ง...มาให้พวกข้าเตะเสียดีๆนะโว้ยยยยยยยยยยยย..." แล้วทั้งหลายก็เริ่มเข็ดและไม่มีใครกล้าคิดอะไรกันไปเอง ก่อนที่จะได้ถามความจริงให้แน่ใจ จากปากของไอ้กลิ้งกันเสียก่อน (ถึงแม้จะได้เห็นกับตาก็ตามที...สำหรับคนอย่างไอ้กลิ้ง...) อิอิอิ...กลิ้งเอ้ยกลิ้ง...
              ........................................
    จบแล้วครับ  จริงๆ แล้วมันผิดพลาดไปหน่อยแหละครับเลยทำให้ชื่อเปลี่ยนไปแต่ยังไงก็หมี่เกี๊ยวคนเดิมแหละครับ  ต้องขอโทษจริงๆ ครับผม จะว่าอะไรกันก็ยอมแหละจ้าาาาาา