แม้มันจะเป็นนามธรรม แต่ก็ยังดีกว่าที่เราไม่คิดจะทำอะไรเลย

    ใกล้ปีใหม่เข้าไปทุกที อายุอานามก็ใกล้หลักสองเข้าไปทุกวัน ๆ
    ครองตัวเป็นโสดมานานอย่างนี้ สิ่งที่ทำได้ก็คือนั่งตาปริบ ๆ เมื่อเพื่อน ๆ เขาหนีแต่งงานไปทีละคนสองคน
    บางครั้งก็แปลกใจตัวเอง…หากเราได้มีโอกาสขึ้นเวทีในฐานะเจ้าบ่าว เราจะรู้สึกอย่างไรนะ?
    คงมองแขกเหรื่อที่มาร่วมงานด้วยสายตาปลาบปลื้ม แล้วนับในใจ คำนวณถึงจำนวนซองที่จะได้
    แล้วก็มองนาฬิกา เมื่อไหร่งานจะเลิกซะที จะได้ถึงพิธีส่งตัวเข้าหอ
    อิอิ ๆ
    ……

    เมื่อคืนเชียร์บอลไทย
    โอย..มาววววววว
    ลุ้นหัวใจจะวาย
    อุตส่าห์ยิงได้ลูกหนึ่งตั้งแต่ครึ่งแรก แต่ดันปล่อยให้เขามาตีเสมอได้ในนาทีสุดท้ายของครึ่งหลัง
    สถานการณ์สร้างวีรบุรุษจริง ๆ
    ดัสกร หนุ่มตัวเล็กฝีเท้าระดับสากล ปล่อยบอลให้ณัฐพร ซัดด้วยเท้าซ้ายเต็มเหนี่ยว
    ลูกพุ่งเข้าตุงตะข่าย สุดที่ประตูของเวียดนามจะรับไว้ได้
    ผมเผลอไชโยลั่นจนดังไปทั้งซอย
    แล้วก็ซดเบียร์ต่อ
    เอิ๊กส์..
    …….

    น่าเห็นใจชาวเวียดนาม
    สลดหดหู่กันไปทั้งประเทศ เหมือนต้นไม้ถูกราดด้วยน้ำร้อน ในทันทีที่บอลแพ้
    แต่จะทำอย่างไรได้ กีฬามีแพ้มีชนะ
    สิ่งที่ทำให้เราได้เห็น ก็คือพวกเขาสามัคคีกันดีเหลือเกิน
    การเชียร์ก็อยู่ในกรอบ สนุกสนานไปกับเกมตลอดเวลา
    ผู้เฒ่าผู้แก่ จูงลูกจูงหลานออกมาดูกีฬา
    เยาวชนของเขา ถูกปลูกฝังให้รักกีฬาตั้งแต่เด็กอย่างงี้
    อีกไม่กี่ปีข้างหน้า ไทยจะตะลึงมากกว่านี้
    มากกว่าการครองตำแหน่งเจ้าเหรียญทองในครั้งนี้
    ของเวียดนาม!!
    …………..

    เช้านี้ตื่นขึ้นรับลมหนาว
    โชยมาจากทิศไหนไม่รู้ แต่หนาวเย็นดีเหลือเกิน
    กว่าจะอาบน้ำได้ ต้องยืนทำสมาธิเกือบสิบนาที
    น่าแปลก น้ำไม่เย็นอย่างที่คิด
    แม้จะเย็นว่าปกตินิดหน่อย แต่ก็ไม่เย็นมากขนาดอาบไม่ได้
    หลงกลัวหนาวเสียตั้งนาน
    อันนี้ก็เป็นอีกตัวอย่างหนึ่ง ของข้อเสียจากการชอบคิดไปเอง
    เราชอบคิดไปเองว่าอย่างโน้นอย่างนี้ คนนั้นต้องเป็นอย่างนี้ คนนี้ต้องเป็นอย่างนั้น
    เอามาตรฐานความคิดของตัวเองเป็นตัววัดทั้งสิ้น
    แม้จะเป็นเรื่องปกติของมนุษย์ แต่สิ่งหนึ่งที่ต้องคำนึง
    นั่นคือมาตรฐานของเรา ต่ำกว่าหรือสูงกว่ามาตรฐานของคนทั่วไป
    เรื่องนี้ต้องรู้ให้ได้ ถ้ายังไม่รู้ ก็ไม่ควรเอามาตรฐานของเราไปใช้ตัดสินเรื่องต่าง ๆ หรือตัดสินในการมองคนอื่น ๆ
    ถ้าเราทำได้..เชื่อว่า ความผิดพลาดในการตัดสินจะลดน้อยลง
    เราจะมีความสุขในการอยู่ร่วมกับคนอื่นมากขึ้น
    อันนี้ผมบอกตัวเองนะครับ..
    ……..

    อ่านเรื่องราวต่าง ๆ ที่โพสต์กันบนท้องถนน
    หลายเรื่องน่าอ่าน และอ่านเพลิน หลายเรื่องอ่านไปได้สองสามบรรทัด ก็เปลี่ยนเรื่องอ่าน
    ผมกำลังใช้มาตรฐานของตัวเองในการอ่าน
    เรื่องที่ผมคิดว่าไม่ได้ความ ปรากฏว่ามีผู้เข้ามาให้ความเห็นมากมาย บอกว่าสนุกเหลือเกิน
    บางคนถึงกับลุ้นว่าตัวเองของนิยายเรื่องนั้น จะเป็นอย่างไรต่อไป
    ผมก็เลยเปิดหัวใจตัวเอง กลับไปอ่านเรื่องที่ได้รับความนิยามนั้นอีกครั้ง
    เมื่ออ่านอย่างตั้งใจ อ่านในฐานะนักอ่านอย่างแท้จริง ก็ปรากฏว่าผมได้รับอรรถรสเพิ่มขึ้นจริง ๆ
    นั่นแสดงว่ามาตรฐานการเลือกอ่านนิยายของผม ต่ำกว่าชาวบ้านเขาจริง ๆ
    ต้องปรับปรุง ๆ ๆ
    ………

    อีกเรื่องหนึ่งที่ผมคิดว่าตัวผมเองต้องปรับปรุงมาตรฐานอย่างเร่งด่วน
    นั่นคือมาตรฐานการมองผู้หญิง
    ผู้หญิงที่สวยในสายตาของผม ต้องผมดำ
    ผมมีสีอื่นเจือปน ผมมักจะเมิน
    ไม่รู้เป็นไร รับไม่ได้จริง ๆ กับผู้หญิงผมหลากสี
    นอกจากนั้น ผู้หญิงที่สวยในสายตาของผมต้องไม่แต่งหน้า
    หรือแต่งเพียงบาง ๆ เท่านั้น
    ผมชอบมองธรรมชาติมากกว่ามองสิ่งปรุงแต่ง
    ผู้หญิงที่สวยควรจะต้องสวยออกมาจากภายใน
    (ว่าเข้านั่น)
    ต้องมีจิตใจที่ดี ไม่ต้องมีหุ่นอย่างนางงาม หรือไม่ต้องรักเด็กให้มาก ๆ ก็ได้
    แต่ปรากฏว่า ด้วยมาตรฐานนี้ ผมจึงยังไม่เจอผู้หญิงที่ถูกใจซักคน
    เพราะฉะนั้น จึงบอกกับตัวเองว่า ต้องเปลี่ยนมาตรฐานซะโดยเร็ว
    ก่อนจะขึ้นคานเหี่ยวแห้งตายไปเสียก่อน
    ……….

    ในเทศกาลปีใหม่ที่ใกล้จะถึงนี้
    ผมตั้งใจว่าผมจะเปลี่ยนตัวเองในหลาย ๆ อย่าง
    ทำงานอย่างเพียงพอ ไม่ใช่โหมรับงานทุกชนิดอย่างทุกวันนี้ จนไม่มีเวลาจะทำอะไรตามใจตัวเองได้
    เปิดหัวใจและมุมมองของตัวเอง มองคนและสิ่งที่ใกล้ตัว หาส่วนที่ดีจากสิ่งเหล่านั้น และมีความสุขอยู่กับมันให้ได้
    รู้จักพอในบางเรื่อง และรู้จักดิ้นรนให้ได้มาในบางเรื่อง
    ไม่สร้างสิ่งเดือดร้อนให้แก่ตัวเอง และผู้อื่น
    ที่สำคัญ ต้องดูแลหัวใจตัวเอง ให้ทำในสิ่งที่ถูกต้องเสียที
    บางครั้งการยอมเจ็บปวด แล้วได้มาซึ่งความสุขสงบ นั่นอาจจะเป็นวิธีที่ถูกที่สุดก็ได้สำหรับผม
    ได้อย่างเสียอย่าง ดีกว่าเสียไปทุกอย่างไม่ได้อะไรเลย
    ลองเจ็บอีกสักครั้ง เป็นครั้งสุดท้าย ให้ชีวิตของตัวเองหมดเรื่องราวระคายค้างใจ มีชีวิตอย่างสงบสุขเสียที
    สาธุ..
    ……..

    แล้วเพื่อน ๆ ล่ะครับ ลองมานั่งประเมินดูไหมครับว่า ปีเก่าที่กำลังผันผ่าน เราได้ทำอะไรไปบ้าง
    แล้วปีใหม่ที่กำลังจะเข้ามานี้ เราจะทำอะไร
    แม้มันจะเป็นนามธรรม แต่ก็ยังดีกว่าที่เราไม่คิดจะทำอะไรเลย
    ส่วนจะทำให้เป็นรูปธรรมได้หรือไม่นั้น ปลายปีหน้าเราค่อยมาคุยกันอีกที
    ดีไหมครับ??
    …….

    จากคุณ : ปิ๊วปิ้ว - [ 13 ธ.ค. 46 10:20:34 A:202.57.169.116 X: ]