ความคิดเห็นที่ 1 และแล้ว Soft Cloth Thailand ก็ได้มีโอกาสต้อนรับพนักงานเก่าอย่างเหมันต์และสิริสราอีกครั้ง เหมันต์กลับเข้าดำรงตำแหน่งเดิม นั่นคือ Promotion Manager ส่วนสิริสรานั้น เธอกลับต้องมารับหน้าที่ผู้ช่วยของเหมันต์หรือ Assistant to Promotion Manager แทนที่เธอจะได้ทำงานในตำแหน่ง Officer เหมือนเมื่อก่อน "ทำไมยี่ต้องเป็นผู้ช่วยเหมด้วยล่ะ" สิริสราถามเจ้านายคนใหม่ด้วยความสงสัย "ยี่อุตส่าห์เรียนจบถึงปริญญาโท แต่จะมานั่งต๊อกต๋อยทำงานแบบเด็กๆ อยู่อย่างนั้นน่ะหรือ ยี่น่าจะมาช่วยแบ่งเบาภาระผมได้แล้วนะ" คำพูดของเหมันต์ฟังดูมีเหตุผลดีมาก แต่ความหมายแฝงของมันก็คือ...มันเป็นหน้าที่ที่เราทั้งสองต้องร่วมกันดูแลต่อไปในอนาคต หญิงสาวพยักหน้าอย่างเข้าใจ แต่อะไรบางอย่างในประโยคนั่นทำให้เธอรู้สึกสงสัยขึ้นมาตะหงิดๆ "อืม...เหรอ...มันก็จริงนะ ว่าแต่...ไม่มีอะไรแอบแฝงแน่นะ" สิริสราย้ำถาม ดวงตาวาววับเอาเรื่องทำให้เหมันต์ขนลุกวาบ ชายหนุ่มรีบส่ายหน้าปฏิเสธทันควัน "เปล่านะ ยี่คิดว่ามีอะไรแอบแฝงเหรอ เหมไม่เห็นเข้าใจ" เขาพยายามตีหน้าซื่อสุดฤทธิ์ เมื่อเห็นท่าทางไม่รู้ไม่ชี้ของแฟนหนุ่มแล้ว หญิงสาวจึงขู่สำทับไว้ว่า "ไม่มีอะไรก็แล้วไป แต่อย่าให้จับได้นะว่าแกล้งตุกติกอะไร ถ้าจับได้ล่ะก็...โกรธร้อยปีอย่ามาดีร้อยชาติเลย" ข่มขู่เสร็จสิริสราก็เดินกลับไปทำงานต่อ ลับร่างของหญิงสาวแล้ว เหมันต์ถึงกับถอนหายใจออกมาเอือกใหญ่ "เฮ้อ...ขืนบอกความจริงสิ คนที่จะตายเห็นทีจะไม่พ้นเราเป็นแน่" ความจริงแล้ว เสี่ยลักอยากให้ลูกสาวทำงานในระดับล่างอีกสักพักแล้วค่อยไต่เต้าขึ้นมาเป็นผู้ช่วยของเหมันต์ แต่เขากลับขอร้องว่าที่พ่อตาให้ส่งสิริสรามาทำงานในตำแหน่งผู้ช่วยของเขาแทน เพราะว่าตำแหน่งนี้เอื้ออำนวยให้เขาได้ทำงานใกล้ชิดกับเธอมากกว่าตำแหน่งพนักงานธรรมดา และเขาจะใช้โอกาสงามๆ นี่แหละขอเธอแต่งงาน **************************************************************************************** สิริสรารู้ว่าเหมันต์กำลังปกปิดอะไรบางอย่างอยู่ เธอพอจะเดามันได้จากพักหลังๆ ที่เขาชอบพูดเป็นนัยกับเธอและไหนยังจะสายตาที่เขามองมาอีกล่ะ มันทำให้เธอคิดได้อย่างเดียวว่าเขากำลังจะขอเธอแต่งงาน! ...แต่งงาน... ...ให้ตายสิ...แค่คิดก็จะแย่แล้ว... หญิงสาวบ่นในใจ...ไม่ใช่ว่าเธอต้องการต่อต้านหรือไม่อยากแต่งงานกับเขา แต่สิ่งที่ทำให้ใจของเธอเป็นกังวลก็คือตัวของเหมันต์เอง แม้ว่าที่ผ่านมาเหมันต์จะรักและแคร์เธอมากมายแค่ไหน สิริสราก็อดที่ระแวงไม่ได้...เธอไม่แน่ใจว่าถ้าเธอและเขาแต่งงานกันไปแล้ว ทุกอย่างยังจะเหมือนเดิมอีกไหม ลายเสือของเหมันต์จะโผล่อีกหรือเปล่า เพราะก่อนหน้าที่จะคบกัน เหมันต์ก็เป็นหนุ่มที่ไม่อยู่กับร่องกับรอยเสียเท่าไหร่ สรุปคือเธอกลัวว่าจะไม่ได้เป็นคนสุดท้ายในชีวิตของเขานั่นเอง สิริสรายังงงๆ ไม่หายว่าเขามาหลงรักเธอได้ยังไง ในเมื่อครั้งแรกๆ ที่พบกัน ทั้งเธอและเขาต่างก็ศรศิลป์ไม่กินกันเสียแล้ว แถมยังคอยแต่เอาชนะคะคานมาโดยตลอด...เท่านั้นไม่พอ เธอยังสงสัยตัวเองด้วยว่ารักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ เพราะเขาเองก็ไม่เคยบอกเธอ ส่วนเธอเองก็ไม่เคยบอกเขาเช่นกัน ...นั่นสินะ..เรารักเขาตั้งแต่เมื่อไหร่... หญิงสาวนั่งคิดจนหัวแทบระเบิด แต่เธอก็ไม่พบคำตอบของคำถามนั้น ...หรือว่าเราจะไม่ได้รักเขาจริงๆ... ความคิดในสมองเริ่มสับสน เพราะจะว่าไปแล้วเธอก็ไม่เคยหลงรักใครมาก่อน แต่เธอรู้เพียงอย่างเดียวว่าเวลาที่เขาอยู่ใกล้ๆ ใจของเธอก็มักจะเต้นแรงทุกครั้งไป ...โอ๊ย...คิดแล้วปวดหัว...ไม่คิดแล้วดีกว่า... ...อีตาเหมบ้า...ชอบทำให้เราคิดหนักอยู่เรื่อยเลย... สิริสราบ่นอุบในใจพร้อมทั้งค้อนรูปถ่ายของชายหนุ่มอย่างแสนงอน **************************************************************************************** ช่วงปลายปีอย่างนี้ ห้างสรรพสินค้าทั้งหลายในกรุงเทพฯ ต่างจัดรายการลดราคาประจำปีพร้อมโปรโมชั่นพิเศษที่ทำให้เหล่านักช้อปทั้งหลายตาโตกันไปแถบๆ เลยทำให้ผู้คนมากมายเลือกที่จะมาเดินห้างเพื่อซื้อของขวัญมอบให้แก่คนที่ตัวเองรักหรือไม่ก็เติมรางวัลชีวิตที่นานๆ จะเวียนผ่านมาสักที สิริสราก็เช่นกัน ขาช้อปอย่างเธอพอเห็นป้ายโฆษณาลดราคาที่ไหนเป็นอดไม่ได้ต้องแวะเวียนเข้าไปดูทุกที วันนี้หญิงสาวตั้งใจมาเลือกชื้อของขวัญคริสมาสให้คนในครอบครัวและอาจจะมีของขวัญสำหรับคนรู้ใจพ่วงเข้าไปด้วยถ้าเหมันต์ไม่ออดอ้อนขอตามติดมาด้วยอีกคน ...แน่ล่ะ...จะซื้อของขวัญให้ทั้งที รู้ก่อนมันก็ไม่ตื่นเต้นน่ะสิ...อย่างนี้ก็รอไปก่อนแล้วกันนะ...อีตาเหมจอมตื้อ... "ยี่ คริสมาสปีนี้เราไปฉลองกันสองคนเหมือนเดิมนะ" สองปีมาแล้วที่เขาและสิริสรามีคริสมาสร่วมกัน ดินเน่อร์เล็กๆ สองต่อสองในซานดิเอโก้ มันเป็นงานคริสมาสต์เงียบๆ แต่อบอวลไปด้วยกลิ่นอายแห่งความสุข "อื้อ ก็เอาสิ แต่เหมต้องให้ยี่เป็นคนเลือกสถานที่นะ" ทุกปีสิริสราจะเป็นคนเลือกสถานที่ดินเน่อร์ ปีนี้ก็เช่นกัน หญิงสาวเตรียมเรื่องเซอร์ไพร้ซ์ชายหนุ่มไว้เรียบร้อยแล้ว เนื่องจากวันอาทิตย์เป็นวันพักผ่อนของคนทั้งคู่ อาหารมื้อกลางวันจึงเป็นไปอย่างช้าๆ ไม่เร่งรีบ กินข้าวเสร็จก็ถึงเวลาทำธุระสำคัญนั่นคือเลือกซื้อของขวัญคริสมาส สิริสราลิสรายการของต้องซื้อใส่ไว้ในสมุดโน๊ตของตน รายการสิ่งของที่เธอเขียนยาวเหยียดเป็นหน้าๆ และหนึ่งในนั้นก็มีชื่อของเหมันต์รวมอยู่ด้วย "ได้ของขวัญของเจ้าลมกับเจ้าฝนแล้ว" หญิงสาวว่าพลางใช้ปากกาขีดฆ่าชื่อทั้งสองออกจากรายการ 'เจ้าลม' กับ 'เจ้าฝน' ที่สิริสรากล่าวถึงคือหลานสาวของเธอ...ลูกสาวทั้งสองของคิมหันต์และอุรสานั่นเองนั่นเอง ยัยลม...เด็กหญิงพระพาย หลานสาวคนโตวัยขวบกว่าของเธอผู้ซนมหาซน และเจ้าฝน...เด็กหญิงพิรุณ หลานคนล่าสุดที่เพิ่งลืมตาดูโลกได้ไม่ถึงเดือน "แล้วเหมไม่ซื้ออะไรเหรอ" เธอหันไปถามแฟนหนุ่มผู้ทำหน้าที่ผู้ติดตามได้อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง "ไม่ล่ะยี่ ตอนนี้ยังไม่รู้ว่าจะซื้ออะไรดี เดี๋ยวเล็งๆ ไว้ก่อน แล้วใกล้ๆ ค่อยมาซื้อทีเดียว" เหมันต์ตอบพร้อมทั้งวินโดว์ช้อปปิ้งไปเรื่อยเปื่อย "ทีนี่ก็เหลือแต่ของ..." เสียงลากยาวของหญิงสาวเรียกให้เหมันต์หันไปมองหน้าเธอลุ้นๆ ...ของผมไง... เขาพูดต่อในใจ เมื่อนึกไม่ออกว่าขาดอะไร สิริสราจึงก้มมองลิสรายการในมือก่อนที่จะร้องอ๋อเสียงดังว่า "อ้อ ใช่แล้ว การ์ดอวยพรของเพื่อนๆ น่ะเอง ไปเหม เราไปแผนกกิ๊ฟช้อปกันเถอะ" เธอว่าพลางลากมือใหญ่ของชายหนุ่มตรงไปยังซุ้มบัตรอวยพรที่ตั้งอยู่ใกล้ๆ ไม่ได้สังเกตเลยว่าใบหน้ายิ้มๆ เมื่อครู่ของเหมันต์ได้แปรเปลี่ยนไปอย่างไรบ้าง ***************************** มีต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 47 00:47:54 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 13:32:13 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 13:31:02 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 13:30:46 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 13:30:21 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 13:11:21 แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 13:04:55 จากคุณ : มิถุนายน - [ 15 ธ.ค. 46 11:47:05 ]

ความคิดเห็นที่ 2 "อุ๊ย! เสื้อตัวนั้นสวยจังเลย" สิริสราอุทาน...เสื้อตัวที่ว่าเป็นเสื้อเชิ้ตผู้ชายผ้าไหมอิตาลีสีดำไม่มีลายมันดูเรียบหรูสะดุดตามาก หญิงสาวเดินจูงชายหนุ่มไปดูเสื้อตัวนั้นใกล้ๆ มือเล็กสัมผัสเนื้อผ้าเบาๆ "นิ่มด้วย" เธอหยิบออกมาทาบกับร่างสูงของชายหนุ่มด้วยความตั้งใจ มุมปากของเหมันต์เริ่มยกสูงขึ้นด้วยความยินดี "ยี่จะซื้อให้ผมเหรอ" "เปล่าหรอก จะให้เฮียบีต่างหาก ลืมเอาชื่อเฮียบีใส่ไว้ในลิสด้วย พอเห็นเสื้อตัวนี้ถึงได้นึกออก" สิริสราว่าพลางพิศเสื้อที่ทาบอยู่บนตัวของเหมันต์อย่างชั่งใจ ไม่ได้สนใจหน้าหงิกๆ ของเหมันต์เลยแม้แต่น้อย "เหมว่าเหมาะกับเฮียบีไหม" เธอถาม "ไม่เห็นจะเหมาะเลย ของอย่างนี้ต้องให้แอนนาซื้อให้ต่างหาก แอนนาคงเลือกได้ดีกว่ายี่เป็นร้อยเท่า" เหมันต์พูดพาลๆ เขากำลังขวางเพราะสิริสราซื้อของขวัญให้ทุกคนยกเว้นเขาเพียงคนเดียว ...จริงๆ แล้วมันเหมาะกับผมต่างหาก... อารมณ์ขุ่นเคืองผสมกับความน้อยใจแล่นพล่านไปทั่วร่าง ...นี่เขาไม่ได้พูดเข้าข้างตัวเองนะ เสื้อไหมตัวนี้เหมาะกับเขามากกว่าเฮียบีจริงๆ เฮียบีออกจะคล้ำอย่างนั้น ใส่สีดำไปก็ไม่ขึ้นเท่าคนขาวๆ ของเขาหรอก... เฮียบีเป็นลูกพี่ลูกน้องของเหมันต์ที่แต่งงานกับแอนนา...เพื่อนสนิทของสิริสราเมื่อไม่กี่เดือนที่ผ่านมานี้ ทั้งสองพบกันเพราะมีจอมยุ่งอย่างเหมันต์และสิริสราเข้ามาเกี่ยวข้องด้วยนั่นเอง (เฮียบีและแอนนามีบทบาทเต็มตัวครั้งแรกในเรื่องหัวใจรักไม่พักร้อนค่ะ ใครที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องนี้ก็แวะเข้าไปอ่านที่เว็ปไซด์ของมิถุนาได้ค่ะ) "ไม่เอา แอนนาให้ก็ส่วนแอนนาสิ ไม่รู้ล่ะ ยี่จะซื้อตัวนี้ ยี่ตัดสินใจแล้ว" พูดจบเธอก็หันไปกวักมือเรียกพนักงานขายที่ยืนอยู่ใกล้ๆ "คุณคะ เอาตัวนี้ค่ะ ห่อของขวัญให้เลยนะคะ" สิริสราแอบเหลือบตามองคนข้างกาย เป็นพักๆ หญิงสาวรู้ว่าเหมันต์กำลังงอนเธอเพราะเธอลืมซื้อของขวัญให้เขา ความจริงแล้วเธอไม่ได้ลืมหรอก แต่เธอแกล้งลืมต่างหาก สิริสราเข้าใจอารมณ์ขุ่นขวางของเขาเป็นอย่างดีจึงทำเป็นไม่ใส่ใจหน้าหงิกๆ ของชายหนุ่ม ...ตอนนี้ปล่อยให้เศร้าคิดว่าเราลืมไปก่อนก็แล้วกัน...แต่พอถึงวันคริสมาสจริงๆ เหมเห็นของขวัญแล้วคงหายหน้าบูด... หญิงสาวคิดยิ้มๆ ...เหมจะเชื่อไหมนะว่าครั้งแรกที่ยี่เห็นเสื้อตัวนี้ ยี่รู้เลยว่ามันทำมาเพื่อใคร... ********************************************************* กลับถึงบ้าน สิริสราก็รีบวิ่งขึ้นตึกตักห้องนอนของตัวเองทันที หญิงสาวรื้อของทั้งหมดออกมาจากถุงกระดาษ จัดของขวัญแต่ละกล่องแยกใส่ถุงและเขียนชื่อแปะเป็นคนๆ ไว้อย่างมีระเบียบ เมื่อเรียบร้อย เธอก็หันไปเขียนการ์ดอวยพรไล่ไปทีละแผ่น กว่าจะเสร็จทั้งหมด เธอก็ได้กองจดหมายตั้งโต ในขณะที่มือเล็กกำลังจะเอื้อมไปหยิบถุงของขวัญที่เหลือนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขัดขึ้นมาก่อน "คุณยี่ขา ทานข้าวได้แล้วค่ะ" แม่บ้านขึ้นมาตาม "เดี๋ยวนะคะ ให้ยี่ทำงานตรงนี้เสร็จก่อนแล้วยี่ตามลงไปทีหลัง" หญิงสาวยังเหลือของสำคัญอีกอย่างที่ยังไม่ได้จัดการ เมื่อแม่บ้านเก่าแก่เดินลับกายออกไปแล้ว สิริสราจึงเอื้อมมือไปหยิบของขวัญชิ้นสุดท้าย กล่องของขวัญที่ห่อไว้อย่างดีถูกแกะออกมาจนเหลือแต่กล่องเปล่าๆ หญิงสาวดึงสก๊อตเทปใสที่ตรึงปิดปากกล่องออก ฝากล่องเปิดออกกว้าง...ข้างในนั้นเป็นเสื้อผ้าไหมสีดำตัวเมื่อกลางวันนั่นเอง หญิงสาวบรรจงม้วนเสื้อเป็นก้อนๆ แล้วหยิบเนคไทสีเทาเข้มที่เธอแอบซื้อมาก่อนหน้านี้มาพันรอบๆ เธอเอาเชือกสีเดียวกันกับเสื้อมัดมันไว้ไม่ให้คลายตัวออก สิริสรายิ้มให้กับของขวัญตรงหน้าอย่างไม่รู้ตัว ...เหมจะดีใจกับของขวัญสองชิ้นนี้ไหมนะ... ท้ายที่สุด เธอห่อมันด้วยกระดาษสาสีแดงและรวบมันเป็นรูปถุงพร้อมทั้งเอาเชือกย้อมสีเขียวเส้นโตผูกเป็นโบว์ซ้อนกันหลายๆ ชั้น เท่านี้ ของขวัญห่อพิเศษก็เสร็จสมบรูณ์ "เย้! เสร็จแล้ว" หญิงสาวบิดตัวอย่างขี้เกียจเมื่อของทั้งหมดได้ถูกตระเตรียมอย่างเรียบร้อย "คุณยี่ขา คุณพ่อกับคุณแม่โกรธใหญ่แล้วนะคะ" เสียงเคาะประตูที่มาพร้อมๆ กับเสียงเตือนของแม่บ้านทำให้สิริสรารีบตอบกลับไปว่า "เสร็จแล้วค่ะ จะลงไปเดี๋ยวนี้แล้ว" หญิงสาวหันไปมองตั้งของขวัญเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่จะปิดประตูห้องของตัวเองลง ********************************************************* ...silent night, holy night   all is calm, all is bright   round yon virgin mother and child   holy infant so tender and mild   sleep in heavenly peace   sleep in heavenly peace... เสียงเพลง silent night กล่อมคลอสองหนุ่มสองผู้กำลังมุ่งหน้าออกไปฉลองคืนพิเศษด้วยกัน...ใช่แล้ว...คืนนี้เป็นคืนวันที่ 24 ธันวา หรือที่เรียกกันว่าคริสมาสอีฟนั่นเอง และตอนนี้สิริสรากำลังขับรถพาเหมันต์ไปยังสถานที่ที่เธอจัดเตรียมไว้ รถ BMW Z3 ของเหมันต์เลี้ยวเข้ามาจอดใต้อาคารแห่งหนึ่ง "ถึงแล้วล่ะค่ะ" สิริสราพูดเสียงใส เหมันต์หันไปมอบรอบๆ แล้วเอ่ยถามหญิงสาวด้วยความประหลาดใจ "ที่นี่มันอาพาร์ทเม้นท์ของไอกับยูไม่ใช่หรือ" "ถ้าใช่แล้วจะทำไม" เมื่อเห็นสีหน้าที่ยังไม่คลายสงสัยของเขา สิริสราก็ตัดบทไปว่า "เอาเถอะน่าเหม อย่าเพิ่งถามอะไรมาก เดินตามยี่มาแล้วจะดีเอง" เธอไม่พูดเปล่าแต่ฉุดชายหนุ่มให้เดินตามไปด้วย ****************************************************** มีต่อค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ธ.ค. 46 13:12:44 จากคุณ : มิถุนายน - [ 15 ธ.ค. 46 11:50:01 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สิริสราหยิบกุญแจห้องของไอออกมาจากกระเป๋าสะพายใบโต เธอไขกุญแจแล้วบิดลูกบิดประตูเพื่อเปิดมันออกกว้าง ภายในห้องมืดตื๋อเนื่องจากไม่ได้เปิดไฟไว้เลยแม้แต่ดวงเดียว หญิงสาวดึงมือเหมันต์ให้เดินตามเข้ามาเมื่อเห็นชายหนุ่มยังยืนรีรออยู่หน้าประตู ทันใดนั้น ไฟในห้องก็สว่างพรึ่บพร้อมกันทุกดวง สายตาของเหมันต์สะดุดเข้ากับต้นคริสมาสเด่นชัดกลางห้องพักเล็กๆ ใกล้ๆ กันนั้นมีโต๊ะไม้ตัวโตตกแต่งด้วยเทียนสีแดงและเขียวในแท่นเทียนที่ทำมาจากลูกสนสีทอง จาน ชาม และอุปกรณ์การกินครบมือถูกจัดเรียงไว้อย่างเป็นระเบียบ เหมันต์ตะลึงจนพูดไม่ออก "นี่ไงคะ สถานที่ดินเน่อร์ของเรา" สิริสราผายมือไปยังโต๊ะตัวนั้นด้วยความภูมิใจ เธออุตส่าห์มาจัดสถานที่ไว้ก่อนตั้งค่อนวันเพื่อวันนี้โดยเฉพาะ หญิงสาวขอยืมห้องพักของไอและยุรยาคืนนึงเพื่อทำเซอร์ไพร้ซ์พิเศษให้เหมันต์ เพื่อนทั้งสองของเธอสละห้องให้ด้วยความเต็มใจ แถมไอยังใจดีสอนเธอทำอาหารอีกด้วย ยูก็ช่วยจัดห้องและดูเตาอบให้ก่อนที่จะออกไปเดทกับมงกุฎ...คนรักของเธอ "เราจะกินกันที่นี่น่ะเหรอ" เหมันต์ยังงงๆ กับเซอร์ไพร้ซ์ไม่หาย สิริสราพยักหน้ายิ้มๆ "ก็ใช่น่ะสิ เปลี่ยนบรรยากาศบ้างไง ยี่อยากลองทำอาหารให้เหมทานดูบ้าง" หญิงสาวไม่พูดเปล่า เธอเดินไปหยิบหมูอบชิ้นโตในเตาอบมาวางเรียงใส่จาน ตามด้วยผักผัดเนยนานาชนิด ไม่ว่าจะเป็นถั่วลันเตา แครอท มันผรั่ง และข้าวโพด "นั่งเลยสิเหม วันนี้ยี่บริการเอง" หญิงสาวรินค็อกเทลผลไม้ใส่แก้วทรงสูงและวางมันตรงหน้าชายหนุ่ม "ยี่ทำเองเหรอ" เหมันต์ไม่คิดเลยว่าสิริสราจะยอมทำอาหารให้เขาทาน เพราะเธอเป็นคนที่ไม่ชอบทำอาหารเสียเท่าไหร่นัก ตอนอยู่ที่ซานดิเอโก้ เธอก็โบ้ยหน้าที่พ่อครัวให้เขารับไปเต็มๆ แต่วันนี้เธออุตส่าห์ลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง...และเป็นอาหารเพื่อเขาเสียด้วยสิ "แน่ล่ะสิ เนี่ยให้ไอสอนทำตั้งนานเชียวน้า กว่าจะปรุงรสให้อร่อยได้อย่างนี้เสียหมูไปตั้งหลายชิ้นแน่ะ" เธอพูดโอ่ๆ จำได้ดีว่าตอนหัดทำแรกๆ มันยากขนาดไหน เนื้อชิ้นที่สองถูกกลืนลงคอไปอย่างรวดเร็ว "อื้อ อร่อยสิ ไม่น่าเชื่อว่ายี่จะทำได้อร่อยอย่างนี้ ปรกติเหมกินอาหารที่ยี่ทำทีนะ แทบจะเรียกได้ว่ากล้ำกลืนฝืนทนกินเข้าไปให้หมดๆ แต่คราวนี้นะ ยกมาสิบจานก็ยังไหว" ไม่ใช่เพียงอาหารอร่อยเท่านั้น แต่ความปลื้มใจก็ทำให้เหมันต์เจริญอาหารได้ด้วยเช่นกัน "เหมหลอกด่ายี่เหรอ ยี่รู้แล้วว่ายี่ทำอาหารไม่อร่อย แต่เหมไม่ต้องบรรยายสรรพคุณถึงขนาดนั้นก็ได้" สิริสราค้อนวงเล็กให้ชายหนุ่ม "โอ๋ๆๆ ไม่จริงนะ ถึงแม้ว่าอาหารจานอื่นของยี่จะไม่ได้เรื่อง แต่สเต็กหมูจานนี้นะ อร่อยอย่างนี้เลย" เหมันต์ยกนิ้วโป้งพร้อมทั้งขยิบตาให้ เขาไม่ได้ยอเธอหรอกนะ แต่มันอร่อยจริงๆ ไม่นานนัก จานเต็มๆ สองใบก็กลายเป็นจานว่างเปล่า "ของหวานไม่มีนะ เพราะยี่ทำไม่เป็น" สิริสราพูดอายๆ ไอ้การทำสเต็กหมูจานนึงให้อร่อยก็ใช้เวลามากพอแล้ว ขืนต้องมานั่งทำของหวานอีก มีหวังเธอคงเตรียมการไม่ทันแน่ๆ "ไม่เป็นไรหรอก แค่นี่ผมก็ดีใจแล้ว" เหมันต์สุดแสนจะปลื้มเพราะไม่คิดว่าสิริสราจะยอมลงทุนหัดทำอาหารเพื่อเขา มันทำให้เขาอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้ สิริสรายิ้มแก้มปริ คำชมของเขาทำให้เธอคิดว่าสิ่งที่เธอตั้งใจทำมันไม่สูญเปล่าจริงๆ "งั้นก็เหลืออย่างสุดท้ายแล้วล่ะ" มือที่ไขว้อยู่ข้างหลังค่อยๆ เลื่อนมาข้างหน้า ห่อของขวัญสีแดงวางอยู่บนมือเล็กๆ "ให้เหม...เมอรี่คริสมาสจ้ะ" ดวงตาสีอ่อนมองหน้าคนตรงหน้าอย่างจริงใจ "แกะเลยนะ" น้ำเสียงของเขาฟังดูกระตือรือร้นจนคนให้หัวใจพองฟูด้วยความปลาบปลื้ม หญิงสาวพยักหน้า นั่นทำให้ชายหนุ่มลงมือแกะห่อของขวัญอย่างตื่นเต้น เมื่อกระดาษห่อสีแดงเลื่อนหลุดไป ของขวัญก็กระจ่างชัดตรงหน้า เหมันต์คลี่เสื้อออกมาทาบกับตัวด้วยดวงตาอันเป็นประกาย "คุณไม่ได้ซื้อเสื้อตัวนี้ให้เฮียบีหรอกเหรอ" เขาเลิกคิ้วถาม "เปล่า ของเฮียบีซื้อให้ก่อนแล้ว เสื้อตัวนี้ยี่ตั้งใจซื้อให้เหมตั้งแต่แรก เห็นปุ๊บก็รู้เลยว่ามันเหมาะกับเหมมากๆ" ความน่ารักของสิริสราไม่ว่าจะเป็นอาหารหรือของขวัญ มันทำให้เหมันต์รู้สึกว่าตัวเองฉุนเฉียวใส่เธอไม่เข้าเรื่อง "วันนั้นขอโทษนะที่แกล้งพูดว่ายี่อย่างโน้นอย่างนี้" ชายหนุ่มกล่าวอายๆ "ไม่เป็นไร ยี่ไม่โกรธหรอก รู้น่าว่าเหมกำลังพาล คิดว่ายี่ลืมของขวัญของเหม" หญิงสาวล้อเลียนอย่างไม่จริงจังนัก ซึ่งมันเรียกรอยยิ้มจากเหมันต์ได้อีกเป็นกระบุงโกย "แล้วเหมล่ะ มีอะไรให้ยี่หรือเปล่า หรือว่าลืมไปแล้ว" สิริสราแบมือทวง ...ในเมื่อเธอเซอร์ไพร้ซ์เขาแล้ว ทีนี้คงถึงตาเขาเซอร์ไพร้ซ์เธอบ้าง... "ไม่ลืมหรอก ใครจะกล้าลืมของขวัญของยี่ ผมยังอยากอยู่ดูโลกนี้ต่อไปนานๆ" เขาแซว "เหมนะ พูดอย่างนี้เดี๋ยวยี่ก็ไม่พูดด้วยเลยนี่" หน้าของหญิงสาวงอราวกับจวักเมื่อได้ยินคำแซวที่ไม่เกินจริงของเหมันต์ "ว้า...แกล้งล้อหน่อยเดียวเอง งอนเสียแล้ว อย่างนี้ไม่ให้ของขวัญเลยดีไหมน้า" ชายหนุ่มยั่วเย้าต่อ "ไม่รู้ล่ะ เอาของขวัญมาเสียดีๆ" สิริสราเท้าสะเอวแบมือทวงยิกๆ "ครับผม" เขาแกล้งตะเบ๊ะให้เธอก่อนที่จะล้วงเอากล่องของขวัญเล็กๆ ออกมาจากกระเป๋าเสื้อ ชายหนุ่มเปิดมันออก แสงเพชรส่องวูบวาบล่อแสงไฟ เหมันต์บรรจงหยิบแหวนเพชรเม็ดเดี่ยววงจ้อยออกมา มืออีกข้างกระชับมือนุ่มไว้ในอุ้งมือของตนอย่างทะนุถนอม "แต่งงานกับผมนะ" น้ำเสียงอ่อนหวานกระซิบแผ่วๆ คำขอแต่งงานของเหมันต์ทำให้สิริสราถึงกับผงะไป ดวงตาสีอ่อนเบิกกว้างเพราะไม่คิดว่ามันจะกระทันหันอย่างนี้ เหมันต์กำลังเลื่อนแหวนใส่นิ้วนางข้างซ้ายของเธอ แต่สิริสรากลับสะบัดมือออก "ยี่!" ชายหนุ่มมองหน้าหญิงสาวด้วยความไม่เข้าใจ "ไม่ค่ะเหม ยี่...ยี่ยังไม่อยากแต่งงาน..." สิริสราตอบตรงตามความคิดที่มีมาตั้งแต่ต้น "ทำไม..." ดวงตาสีน้ำตาลมองเธออย่างตัดพ้อ เขาไม่คิดเลยว่าเธอจะตัดรอนเขาอย่างไร้เยื่อใยแบบนี้ "ยี่...ยี่..." สิริสราไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไง เธอจึงวิ่งออกจากห้องไปทิ้งให้ชายหนุ่มทรุดตัวนั่งแปะบนพื้นด้วยความรู้สึกหดหู่สิ้นหวัง **************************************************************************************** มีต่อค่ะ จากคุณ : มิถุนายน - [ 15 ธ.ค. 46 11:51:36 ]

ความคิดเห็นที่ 4 หลังจากคืนวันคริสมาสที่ล้มไม่เป็นท่าของทั้งสองแล้ว สิริสราก็พยายามหลบหน้าเหมันต์มาโดยไม่ยอมไปทำงานและอ้างว่าป่วย "ยี่ วันนี้ไม่ไปทำงานอีกแล้วหรือ" ผู้เป็นมารดาทรุดลงไปนั่งข้างลูกสาวที่นอนคลุมโปงอยู่บนเตียง หญิงสาวส่ายหัวจนผมกระจายเต็มหน้า "ไม่ค่ะ หนูปวดหัว ไปทำงานไม่ไหว" "สองวันแล้วนะยี่ นี่ลูกกะจะหยุดไปจนถึงปีใหม่เลยหรือไง" คุณนายอี่แตะหน้าผากเกลี้ยงๆ ของลูกสาวด้วยความเป็นห่วง   "คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ ไว้หนูพร้อมเมื่อไหร่หนูจะเข้าบริษัทแน่ๆ" สิริสราหลุบตาลงเพราะว่าเธอก็เหมือนกันว่าเมื่อไหร่เธอถึงพร้อมเสียที "ลูกมีอะไรจะบอกแม่ไหม" มารดาถามอย่างคาดคั้น เธอรู้สึกว่าตั้งแต่ลูกสาวคนเล็กกลับมาจาก เดทกับเหมันต์เมื่อคืนวันคริสมาสแล้ว ลูกสาวของเธอก็ดูซึมๆ ไป "ไม่มีค่ะ" "ไม่มีแน่นะ" คุณนายอี่พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ ลองสิริสราพูดอย่างนี้แล้ว ใครก็ง้างปากลูกสาวของเธอไม่ได้ "ไม่มีจริงๆ ค่ะ" สิริสรายืนกระต่ายขาเดียวต่อไปเรื่อยๆ "ยี่จ้ะ ถ้ายี่ทนไม่ไหวจริงๆ ยี่ต้องบอกม๊านะ อย่าเก็บไว้จนมันระเบิดล่ะ ม๊าอยากให้ยี่กลับมาร่าเริงเหมือนเมื่อก่อนมากกว่านะจ๊ะ" ผู้เป็นมารดาลูบศีรษะทุยเบาๆ อย่างรักใคร่ สิ้นคำพูด สิริสราก็โถมตัวกอดมารดาแน่น เปลือกตากระพริบถี่ๆ ไล่น้ำตาที่เอ่อท่วมขอบตา "แน่นอนค่ะม๊า ถ้าถึงวันนั้นจริงๆ ยี่จะบอกม๊าเป็นคนแรกเลย" หญิงสาวพูดพร้อมทั้งหอมแก้มนิ่มๆ ฟอดใหญ่ **************************************************************************************** ตั้งแต่ถูกสิริสราปฏิเสธ เหมันต์ก็นั่งคิดทบทวนสาเหตุที่ทำให้เธอไม่ยอมแต่งงานกับเขา เขานั่งคิดทั้งวันแต่ก็คิดไม่ออก นี่เธอก็หลบหน้าเขามาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว แถมวันนี้ยังไม่มีท่าทีว่าจะเข้าบริษัทอีกด้วย ชายหนุ่มเอื้อมมือไปยกหูโทรศัพท์บนโต๊ะทำงานแต่แล้วก็ต้องเปลี่ยนใจวางมันกลับที่เดิม ...ไม่เอาดีกว่า เมื่อวานโทรจนมือหงิกก็ไม่ยอมรับ วันนี้โทรไปก็คงไม่ยอมรับเหมือนเดิมนั่นแหละ... เหมันต์นิ่งคิดอยู่นานกว่าจะตัดสินใจได้ว่าควรทำอย่างไร ...วันนี้บุกไปที่บ้านเลยดีกว่า ยังไงก็ต้องคุยกันให้รู้เรื่อง... **************************************************************************************** มีต่อค่ะ จากคุณ : มิถุนายน - [ 15 ธ.ค. 46 11:56:21 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เมโลดี้น่ารักดังมาจากโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ใกล้ๆ หัวเตียง สิริสราคว้ามันขึ้นมาดูแล้ววางมันลงแทบไม่ทันเพราะคนที่เธอไม่อยากเจอหน้าที่สุดในโลกเป็นคนโทรเข้ามานั่นเอง เสียงโทรศัพท์ดับไปแล้ว แต่ไม่นานนักมันก็ดังขึ้นมาอีก หญิงสาวหันไปทำหน้าบึ้งใส่เครื่องมือสื่อสารอันจิ๋วด้วยเพราะขุ่นเคืองคนที่โทรมา "โอ๊ย! คนเขาไม่อยากพูดด้วย ยังไม่รู้ตัวอีก" เธอบ่นอย่างเหลืออดก่อนที่จะทนรำคาญไม่ไหวหยิบโทรศัพท์ขึ้นมารับ "ฮัลโหล" สิริสราทักทายด้วยเสียงแข็งๆ แต่ทว่าปลายสายกลับเงียบฉี่ ไม่มีการตอบรับกลับมาแต่อย่างใด "ฮัลโหล!" คราวนี้สิริสราเปลี่ยนเป็นตะโกน และนั่นทำให้เธอไม่ได้ยินเสียงเคาะประตู กว่าจะรู้ตัวว่ามีผู้บุกรุก หญิงสาวก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว "เข้ามาทำไม ยี่ยังไม่อยากเจอเหมสักหน่อย" หญิงสาวนั่งหน้างอบนเตียงเมื่อเห็นว่าใครเป็นผู้บุกรุกความเป็นส่วนตัวของเธอ "แต่ผมอยากเจอยี่นี่ เรายังคุยกันไม่รู้เรื่องเลยนะ" น้ำเสียงของเหมันต์ปะปนไปด้วยความน้อยใจที่มาจากส่วนลึกในใจเขา ...ทำไมเธอถึงไม่มีเหตุผลอย่างนี้นะ... ...น่าจะเปิดใจคุยกัน ไม่ใช่เอาแต่หนีลูกเดียว... "ยี่ไม่มีอะไรจะคุยแล้ว ถ้าเหมจะคุยเรี่องเดิมยี่บอกได้คำเดียวว่ายี่ยังไม่อยากแต่งงาน" สิริสรายืนยันเสียงแข็ง แต่กลับมีความเปราะบางแทรกอยู่ในความหนักแน่นนั้น "ทำไม การที่ผมขอยี่แต่งงานมันฟังดูแย่ขนาดนั้นเชียวหรือ ยี่ไม่รักผมแล้วหรือ" ดวงตาสีน้ำตาลมองเธออย่างตัดพ้อ คำถามของเขาทำให้สิริสราถึงกับนิ่งอึ้งไป หญิงสาวก้มหน้างุด ไม่กล้าสบตาด้วยเกรงว่าจะใจอ่อนยอมความตามใจเขา ...ไม่ใช่ว่าไม่รัก แต่ไม่พร้อมต่างหาก... "ยี่...ยี่เปล่า..." เสียงของเธอตะกุกตะกัก "เปล่าแล้วเมื่อคืนนั้นยี่ทำอย่างนั้นกับผมทำไม รู้ไหมว่าผมเจ็บ ยี่มีอะไรอยู่ในใจทำไมไม่บอกผม ยี่ทำอย่างนั้นทำไม" ความรู้สึกนั้นยังคงเด่นชัดอยู่ในความทรงจำของเหมันต์ราวกับมันเพิ่งผ่านมาได้ไม่กี่นาทีนี่เอง เขายังจำถึงแรงสะบัดของเธอยามที่เขากำลังจะสวมแหวนให้ได้เป็นอย่างดี "ยี่...ยี่..." หญิงสาวพูดไม่ออก ทว่าอีกฝ่ายกลับระบายความอัดอั้นออกมาเรื่อยๆ "หรือว่าที่ผ่านมาผมเข้าใจไปเองฝ่ายเดียวว่าเราสองคนใจตรงกัน ถ้าเป็นอย่างนั้นจริงๆ ทำไมยี่ไม่บอกผม เห็นผมเจ็บแล้วสบายใจนักเหรอ สนุกที่ได้หลอกลวงผมใช่ไหม" เสียงของเขาดังไม่น้อย มันก้องเข้าไปถึงข้างในหัวใจของสิริสราเลยทีเดียว สิริสราส่ายหน้าไปมา ขอบตาเริ่มร้อนผ่าวอย่างช่วยไม่ได้ "ไม่ใช่อย่างนั้น เหมไม่เข้าใจ" "ถ้าอย่างนั้นแล้วทำไมล่ะ ทำไมยี่ถึงทำกับผมแบบนี้" เหมันต์ไม่พูดเปล่าแต่กลับตรงเข้าไปจับต้นแขนเธอไว้แน่น ดวงตาที่ฉายแววเจ็บปวดจ้องลึกลงไปในดวงตาสีอ่อนของหญิงสาวราวกับต้องการค้นหาความจริงในใจของเธอ "ยี่...ยี่..."  หญิงสาวพูดได้เพียงแค่นั้น น้ำใสๆ เอ่อคลอเบ้าตาทั้งสองข้าง "ทำไมยี่ไม่พูดออกมา ยี่เงียบอย่างนี้แล้วผมจะเข้าใจยี่ได้ไหม จะให้เราสองคนต้องผิดใจเพราะการไม่พูดออกมาตรงๆ เก็บความรู้สึกของตัวเองเอาไว้เหมือนเมื่อก่อนอย่างนั้นน่ะหรือ" เหมันต์หมายถึงเหตุการณ์พลิกผันที่ทำให้เขาและเธอต้องไปเรียนต่อที่เมืองนอก "ได้โปรดยี่ บอกผม อย่าปล่อยให้ผมเหมือนถูกทิ้งทั้งๆ ที่ยังไม่รู้ตัวว่าตัวเองผิดอะไรเลย" คำพูดของเขาเป็นเหมือนฟางเส้นสุดท้าย ด้ายอารมณ์ของสิริสราขาดผึง "เปล่า เหมไม่ได้ผิดอะไร ยี่ไม่ดีเอง..." สิริสราปาดน้ำตาลวกๆ แต่น้ำตากลับยังคงไหลต่อไปเรื่อยๆ "ยี่กลัว ยี่ไม่มั่นใจในตัวเหม ยี่ต่างหากที่ไม่ดีเอง" เธอพูดย้ำซ้ำๆ อยู่อย่างนั้น อาการขาดสติของหญิงสาวทำให้เหมันต์ต้องดึงเธอเข้ามากอดปลอบ "ไม่จริงหรอก ยี่เป็นคนดี เป็นคนน่ารักของเหมเสมอ" ชายหนุ่มดึงร่างบางออกห่างก่อนที่จะจ้องลึกลงไปในดวงตาที่ฉายแววสับสนของเธอ "ยี่กลัวอะไร บอกเหมได้ไหม เผื่อจะมีอะไรที่เหมจะสามารถเปลี่ยนแปลงได้ เหมจะเปลี่ยนนะ เหมยอมเปลี่ยนตัวเองเพื่อยี่" แพขนตางอนหลุบต่ำ เสียงสะอื้นทำให้คำพูดของสิริสราขาดเป็นห้วงๆ "ฮึก...หะ...เหมไม่ต้องเปลี่ยนแปลงอะไรเพื่อยี่หรอก ยี่รักเหมที่เหมเป็นเหมอยู่แล้ว ยี่ไม่รู้จริงๆ นะว่ารักเหมมากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่" "ยี่เชื่อไหมว่าเหมก็รักยี่มากเท่ากับที่ยี่รักเหม ถ้าเรารักกันอย่างนี้แล้วคนเก่งของเหมกลัวอะไรล่ะ" เหมันต์พยายามดึงเอาความจริงออกมาจากปากของเธอ ชายหนุ่มไม่ต้องการให้มีอะไรมาขวางกั้นความรู้สึกของเขาและสิริสราอีกต่อไป "มะ...ไม่รู้สิ ยี่กลัวว่าถ้าแต่งงานผูกพันกันแล้ว เหมจะกลับไปทำตัวเหมือนเมื่อก่อนอีก" สิริสราก้มหน้างุด เธอไม่กล้ามองหน้าเขาด้วยกลัวว่าจะไม่พบความรักในดวงตาคู่นั้นอีกแล้ว "ทำตัวเหมือนเมื่อก่อน?" ดูเหมือนว่าเหมันต์จะยังไม่รู้สึกตัวว่าเมื่อก่อนเขาเองได้ทำอะไรไม่ดีลงไปบ้าง "ก็...ก็ยี่ไม่สวยเหมือนแม่พวกผู้หญิงที่เหมเคยควงด้วยนี่ นิสัยก็ไม่ดี เอาแต่ใจ แถมยังขี้งอนอีกต่างหาก คนอย่างเหมคงหาคนดีๆ ได้อีกเยอะ เหมแน่ใจแล้วเหรอว่าอยากหยุดอยู่กับที่ผู้หญิงนิสัยเสียอย่างยี่จริงๆ" พูดไปน้ำตาก็ร่วงไป เมื่อสิริสราระบายความใจในออกมาจนหมด เหมันต์ก็เริ่มเข้าใจต้นตอของปัญหาที่เกิดขึ้น ...เธอไม่มั่นใจในตัวเขา... ชายหนุ่มหยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองออกมาซับน้ำตาให้หญิงสาวเบาๆ ลมหายใจอุ่นๆ ระบายออกมาอย่างช่วยไม่ได้ ...สงสัยงานนี้คงได้อธิบายกันยาว...   เหมันต์โอบร่างบางแนบอกพร้อมทั้งลูบศีรษะเล็กๆ อย่างรักใคร่ "ยี่เข้าใจอะไรผิดไปหรือเปล่า ถึงแม้ว่ายี่จะไม่สวยแล้วก็นิสัยไม่ดี แต่ถ้าเหมไม่จริงใจไม่รักจริง จ้างให้เหมก็ไม่ขอยี่แต่งงานหรอกนะ แต่นี่เป็นเพราะเหมมั่นใจในตัวเองแล้วก็มั่นใจในตัวยี่แล้วต่างหาก เหมถึงได้ตกลงปลงใจขอยี่แต่งงาน ยี่เชื่อไหมว่าเหมวางแผนมาตั้งแต่อยู่ที่อเมริกาโน่นแน่ะ...แล้วอีกอย่างนะ เหมรักยี่เพราะยี่เป็นยี่ ยี่ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นหรอก เหมอาจเคยควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้านะ แต่ตอนนี้เหมรู้แล้วล่ะว่าใจของเหมอยู่ที่ใคร" สิริสราเงยหน้ามองชายหนุ่มตาแป๋ว ...หรือว่าเธอจะคิดมากไปเองจริงๆ... "เอาอีกแล้ว มองผมอย่างนี้อีกแล้ว" เหมันต์จ้องตาดุๆ ใส่เธอ "ทีหลังอย่าไปมองใครอย่างนี้เชียวนะ" "ทำไมล่ะ" หญิงสาวถามอย่างสงสัย "โธ่...ไม่น่าถามเลยยี่ ยี่ทำหน้าแบบนี้คนอื่นเขาจะคิดว่ายี่เป็นหมูหลอกต้มได้ง่ายๆ น่ะสิ" ก็คุณเธอเล่นมองด้วยดวงตาใสซื่ออย่างนั้น ผู้ชายที่ไหนมันจะทนไหว "เพราะฉะนั้นห้ามไปมองแบบนี้กับคนอื่นนะ มองผมคนเดียวก็พอ" เหมันต์กล่าวซ้ำพร้อมทั้งปัดผมรุ่ยๆ ที่ตกลงมาระใบหน้านวลให้เข้าที่เข้าทาง "เหมแน่ใจนะว่าอยากแต่งงานกับยี่ ไม่อยากเป็นโสดเหมือนเมื่อก่อน" ยังมีความไม่มั่นใจแฝงอยู่ในน้ำเสียงของสิริสรา "ยี่จ๋า แม่คุณทูนหัว ผมน่ะนะไม่เคยแน่ใจอะไรเท่านี้มาก่อนแล้ว ถ้าครั้งนี้ยี่ยังไม่ยอมรับปากว่าจะแต่งงานกับผมอีกนะ ผมจะพายี่หนีจริงๆ ด้วย" เมื่อเห็นร่างเล็กในวงแขนเงียบไป เขาจึงถามต่อไปว่า "แล้วอย่างนี้ตกลงจะแต่งงานกับผมไหมครับ คุณนายยี่" สิริสราได้แต่เงยหน้าจ้องเขาโดยไม่พูดยอมพูดอะไรออกมาสักคำ น้ำตาที่ไหลรินเมื่อครู่แห้งเหือดไปจนหมดเหลือแต่คราบน้ำตาทิ้งเอาไว้เป็นหย่อมๆ ดวงตาที่หมองหม่นมาหลายวันกลับดูสดใสขึ้นอย่างเห็นได้ชัด   "ไม่พูดอย่างนี้แสดงว่าตกลงแล้วนะ ไม่รู้ล่ะไม่มีการคืนคำแล้วด้วย" เหมันต์ถือโอกาสโมเม แต่เท่าที่สังเกตดูศีรษะที่เอียงซบเขาอยู่ในขณะนี้ เขาก็รู้ว่าหญิงสาวในอ้อมแขนได้บอกคำตอบของเธอไปเรียบร้อยแล้ว ...ใช่แล้ว...เธอจะอยู่เคียงข้างเขาตอลดไป... ...Right here with you is right where I belong   I lose my mind if I can't see you   Without you there's nothing in this life   That would make life worth living for   I can't make it if you're not there   I can't fight what I feel any more   I need to have your arms next to mine for all the time   Holding for all my life   I need to be next to you   I need to be next to you, oh I, oh I   Need to be, need to be next to you   Share every breath of you   I need to feel you in my arms baby, in my arms baby   I need to be next to you, oh I, oh... จบ โดย มิถุนา 15/12/2003 0.48 **************************************************************************************** หมายเหตุ*** เพลง Need to be next to you ของ Leigh Nash ทักทายท้ายเรื่องค่ะ ขอมา Merry Christmas ล่วงหน้าก่อนเลยนะคะด้วย 'ร้ายนัก (ไม่) รักเสียจะดีไหม ภาคพิเศษ' ค่ะ ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันหรือเปล่า เพราะมิถุนาแต่งไปแล้วรู้สึกว่ายายหนูยี่ของเราเอาแต่ใจจริงๆ เลย (แต่คงเป็นเพราะรักมากเลยกังวลมากมั้งคะ) ทำเอานายเหมของเราปาดเหงื่อไปหลายยก ใครคิดถึงตัวละครตัวไหนของมิถุนาก็บ่นๆ เล่าๆ มาให้ฟังกันได้นะคะ อาจจะช่วยให้หายคิดถึงไปได้บ้างค่ะ And anyway...wish all of u happy happy new year ค่ะ มิถุนา busaba401@hotmail.com www.thai.net/mynovel/first/html ปล. ตอนนี้อัพเดทเวปไซด์ของมิถุนาครั้งใหญ่ค่ะ เปลี่ยนสีแบ๊คกราวน์ให้สดใสยิ่งขึ้น ใครที่ยังไม่เคยอ่านเรื่องอะไร ลองคลิ๊กเข้าไปดูได้นะคะ...ขอให้สนุกกับการอ่านค่ะ ไหนๆ ก็มีเรื่องสั้นใหม่มาแปะแล้ว มิถุนาเลยถือโอกาสเอาลิ้งค์เรื่องสั้นเก่ามาแปะไว้ให้ด้วยค่ะ เผื่อใครยังไม่เคยอ่านจะได้เข้าไปอ่านได้ โชคชะตาแห่งรัก เรื่องราวความบังเอิญของ MSN ทำให้อุณากรรณและจุลดิษฐ์ได้มาพบกัน อุณากรรณจะทำยังไงถ้ารู้ว่าคนที่เธอคุย MSN ด้วยเป็นคนๆ เดียวกับที่แอบชอบ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2433556/W2433556.html เสี้ยวหนึ่งแห่งความทรงจำ ภาคต่อของเยาวเรศจากเรื่องร้ายนัก (ไม่) รักเสียจะดีไหม...หลังจากที่เยาวเรศต้องอุ้มท้องลูกไม่มีพ่อของผู้ชายที่ข่มขืนเธอไปอเมริกา แล้วเธอก็ได้พบจิระภัทร์...ลูกครึ่งไทยอเมริกันที่อาศัยอยู่ที่นั่น เรื่องราวความรักของทั้งสองจะมาบรรจบกันยังไง ตามไปให้กำลังใจเยาวเรศได้ที่ลิ้งค์ข้างล่างค่ะ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2225879/W2225879.html จากคุณ : มิถุนายน - [ 15 ธ.ค. 46 12:00:17 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^ _ __ _ _ __ _ _ __ _ _ ^ เกาะขอบค่า เด๋วมา อิอิอิ จากคุณ : เอ่อ่อ่ะนะคะ - [ 15 ธ.ค. 46 12:19:27 A:203.113.50.10 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 บ๊ะส์... พลาดขอบ.. อ๊ะ.. ^_____________________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 15 ธ.ค. 46 12:27:21 ]

ความคิดเห็นที่ 8 สนุกจัง เลยได้อ่านอีกหลายเรื่องเลย :)) ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : fire mod-X - [ 15 ธ.ค. 46 13:14:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยกมือ แล้วตะโกนบอกพี่มิถุนาว่า.. หนูยีถูกใจค่า....^O^ สนุก+น่ารักจังเลย...ฮิอิ จากคุณ : หนูยี - [ 15 ธ.ค. 46 13:23:02 A:202.28.62.67 X:unknown, unknown ]

ความคิดเห็นที่ 10 นายเหมน่ารักจริง ๆ จากคุณ : TJ - [ 15 ธ.ค. 46 14:12:22 A:129.109.34.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 น่ารักอีกละ (แก้อันหลังๆไม่ทันอ่ะ ^^" เผลอ log out ก่อน) หนูียี่ก็คิดมากจังเลยน้า... จากคุณ : หนอนน้อย - [ 15 ธ.ค. 46 14:17:07 A:192.150.249.8 X:192.150.249.84 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ตามมาติด ๆ ไม่ปล่อยให้คลาดสายตา จากคุณ : พ่อปลาทู - [ 15 ธ.ค. 46 14:27:30 A:202.57.168.215 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 แหม ยี่ก็ไม่ได้เอาแต่ใจขนาดนั้นซะหน่อยเนอะ อุตส่าห์หัดทำอาหารเพื่อเหมเลยนะเนี่ย น่ารักได้บรรยากาศเข้ากับเทศกาลดีจังค่ะ จากคุณ : TSURUGI - [ 15 ธ.ค. 46 14:38:47 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อิจฉาจัง อยากมีอย่างเหม บ้างง่ะ .... เหมรักยี่เพราะยี่เป็นยี่ ยี่ไม่จำเป็นต้องเอาตัวเองไปเปรียบเทียบกับคนอื่นหรอก เหมอาจเคยควงผู้หญิงไม่ซ้ำหน้านะ แต่ตอนนี้เหมรู้แล้วล่ะว่าใจของเหมอยู่ที่ใคร ..... ชอบจัง จากคุณ : ต้วนมันอ้า - [ 15 ธ.ค. 46 16:52:01 A:161.200.255.161 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 โห เปิดมาเจอภาคพิเศษ ดีใจ๊ดีใจ ล่ะตะเอง เหมือนเจอเพื่อนเก่า จากคุณ : วีรดา - [ 15 ธ.ค. 46 18:01:16 A:24.60.20.15 X: ]

ความคิดเห็นที่ 16 น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกก ^_________________^ จากคุณ : piggy - [ 15 ธ.ค. 46 20:39:40 A:210.1.47.23 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 ไม่เคยอ่านภาคก่อนหน้า แต่ภาคนี้ก็น่ารักดีนะคะ จากคุณ : ิิbookmark - [ 15 ธ.ค. 46 20:57:11 A:203.113.77.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณเอ่อ่อ่ะนะคะ - รับทราบค่ะ...ระวังตกขอบนะคะ (แอบแซว) คุณน้ำลายบูด - อิอิ เตือนคนข้างบนแล้วว่าระวังตกขอบ แต่ว่าคุณน้ำลายบูดตกไปแล้วจริงๆ (หว๋าย...แซวคนอื่นเล่นอีกแล้ว ล้อเล่นนะคะ)   คุณfire mod-X - ขอบคุณค่ะ...ถือว่าสมนาคุณให้คนอ่านเป็นพิเศษ...เข้ากับช่วงเทศกาลพอดีเลย   คุณหนูยี - อิอิ ดีใจจ้าที่ชอบ...ปลื้มจนตัวลอยแล้วล่ะจ้ะ คุณTJ - ใช่ม้า...เปิ้ลก็ว่าอย่างนั้น น่ารักน่าหยิกจริงๆ   คุณหนอนน้อย - ขอบใจที่ช่วยแก้ให้พี่จ้า...อิอิ หนูยี่คิดไปไกลถึงโน่น แต่ก็ดีนะที่เปิดอกคุยกันรู้เรื่องแล้ว   คุณพ่อปลาทู - เห็นแล้วล่ะค่ะ ไม่ให้คลาดสายตาจริงๆ :-)) คุณTSURUGI - อิอิ แต่ว่าบางทีหนูยี่ของเราก็ยังนิสัยเด็กๆ ล่ะค่ะ...แต่ยกโทษให้เพราะว่าอุตส่าห์ทำเพื่อนายเหมขนาดนั้น คุณต้วนมันอ้า - มิถุนาก็ชอบประโยคนั้นเหมือนกันค่ะ...งานนี้นายเหมเอาไปเลยสิบเต็ม คุณวีรดา - อิอิ นานๆ ทีสองหนุ่มสาวคู่นี้ได้กลับมาให้คนอ่านคิดถึงเล่นๆ เหมือนเจอเพื่อนเก่าจริงๆ ค่ะ   คุณpiggy - อิอิ ใครกันที่น่ารักจ๊ะ นายเหมหรือเปล่า คุณ ิิbookmark -   อย่างนี้ต้องกลับไปอ่านภาคก่อนค่ะ เพราะว่ายี่กับเหมเป็นคู่กัดกันมากๆ จากคุณ : มิถุนา (ไม่ได้ล็อคอิน) - [ 15 ธ.ค. 46 22:25:24 A:202.133.168.67 X: ]

ความคิดเห็นที่ 19 wow wow wow รักคุณมิถุนาที่สุดในโลกเลย ขอบคุณสำหรับของขวัญวัน Christmas ค่ะ ถ้าจะให้ดี ปีใหม่นี้ขอตอนพิเศษอีกสักเรื่องนะคะ (ไม่นับเรื่องของหนูไอนะ....ไม่เกี่ยวกัน) เอาเป็นตอนกุ๊กกิ๊กหรือสวีทหวานของพระนางเก่าๆ คู่ไหนก็ได้ นะคะ นะ...คิดถึงตัวละครเก่าๆอะ... นะคะ นะๆๆๆๆ จากคุณ : Bralee - [ 15 ธ.ค. 46 22:32:41 A:203.151.225.136 X: ]

ความคิดเห็นที่ 20 Thank you so much. You made my day conplete. I am so happy to get to read your special short story.The story is so cute, I love it. Now I can go back to read my text book with peace caz this week is my final exam week. จากคุณ : Leola - [ 15 ธ.ค. 46 22:46:27 A:204.31.233.75 X: ]

ความคิดเห็นที่ 21 กรี๊ดดดดด ดีใจจังได้อ่านเรื่องของคู่นี้และคู่ของยู้ ^___^ ถ้าเปิ้ลจำได้ แทมเคยบอกว่าชอบคู่พี่มากๆ อิอิ เป็นของขวัญที่น่ารักมากเลยจ้าเปิ้ล ว่าแต่มีของขวัญปีใหม่เปล่าอะ อิอิ ป.ล. มีแอบโฆษณาเรื่องเฮียบีกะแอนนาด้วยน้า ^___^ จากคุณ : Viva Tam - [ 15 ธ.ค. 46 23:05:35 ]

ความคิดเห็นที่ 22 น่ารักมากค่ะ แล้วก็ขอให้มีความสุขในวันคริสตมาสและปีใหม่นี้เช่นกันค่ะ จากคุณ : น้ำใส - [ 15 ธ.ค. 46 23:23:09 A:202.28.27.6 X:10.31.1.168 ]

ความคิดเห็นที่ 23 มีของแถมแหะ เอิ้กก ชอบ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ 15 ธ.ค. 46 23:53:52 A:202.133.170.192 X: ]

ความคิดเห็นที่ 24 แถมท้ายก่อนไปนอนจ้า คุณ Bralee - แหม...รวบยอดทั้งคริสมาสกะปีใหม่ไม่ได้เหรอคะ ขอดูเวลาก่อนนะคะ ถ้ามีว่างรับรองว่าจะมีของขวัญให้อีกแน่ๆ (แต่ถ้าจะให้ดี ขอเลื่อนไปหลังเรื่องแม่มดสาวฯ จบจะดีกว่าค่ะ...ได้ไหมคะ) คุณLeola - มิถุนาก็อยู่ในช่วงไฟนอลเหมือนกันค่ะ แต่ว่าจะเริ่ม 18 นี้ อิอิ ตอนนี้เลยรีบมาแปะให้จบไปก่อน...จะได้หมดภาระไปอีกหนึ่งเรื่อง เย้ๆ ตัวเบาเลยค่ะ คุณViva Tam - อิอิ จำได้สิว่าแทมชอบคู่ไหนมากที่สุด...ฮั่นแน่...มีแอบโลภมากขอของขวัญปีใหม่ด้วยเหรอ...ขอเวลาก่อนน้า ถ้าเปิ้ลได้พล็อต + มีเวลาจะมีชิ้นพิเศษให้อีกชิ้นแน่ๆ จ้า คุณน้ำใส - ขอบคุณค่ะ คุณน้ำใสก็เช่นกันนะคะ merry christmas and happy new year 2004 ค่ะ :-)) คุณโอเลี้ยงแก่ๆ - ฮี่ๆ จ๊ะชอบของแถม เปิ้ลก็ชอบของแถมเหมือนกันจ้า ไว้ถ้ามีโอกาส เปิ้ลคงได้มาแถมอย่างนี้อีกแน่นอน จากคุณ : มิถุนา (ไม่ได้ล็อคอิน) - [ 16 ธ.ค. 46 01:12:45 A:202.133.167.141 X: ]

ความคิดเห็นที่ 25 กว่าจะลงเอยกันได้ คู่ยี่กับเหมนี่ก็หนักไม่ใช่เล่นนะคะ อย่างว่านะคะ ก็คงต้องมีการแคลงใจกันบ้างว่าคนที่เคยเจ้าชู้จะรักเราจริงไหม ขอบคุณมากค่ะที่เขียนตอนพิเศษมาให้อ่านกันนะคะ จากคุณ : นวล - [ 16 ธ.ค. 46 03:24:18 A:128.103.187.179 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 หวานนนนนนนน :) จากคุณ : scottie - [ 16 ธ.ค. 46 10:26:20 ]

ความคิดเห็นที่ 27 แต่งเมื่อไหร่อะ แต่งเมื่อไหร่ จะไปงานแต่งด้วย อิอิ จากคุณ : aRaRe - [ 16 ธ.ค. 46 13:05:11 A:203.113.86.158 X:192.168.177.109, 172.16.1.7 ]

ความคิดเห็นที่ 28 คุณนวล - อิอิ ต้องบอกว่านายเหมทำตัวเองไว้เยอะค่ะ  เลยโดนยี่ระเเวงเลย คุณscottie - อิอิ หวานอย่างนี้ สงสัยต้องเตรียมดีดีทีมาไว้ใกล้ๆ ค่ะ จะได้ปราบทัน คุณaRaRe - หว๋าว...จะตามไปงานเเต่งงานเลยหรือคะ เอาไว้เเต่งเมื่อไหร่จะส่งการ์ดเชิญให้นะคะ จากคุณ : มิถุนา (ไม่ได้ล็อคอิน) - [ 17 ธ.ค. 46 00:35:06 A:202.133.168.75 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 ^__________________^   ขอบคุณค่ะ  หนุกมาก ๆ แหม่มีเรื่องต่อด้วยดี ๆ   ๆ  ๆ จากคุณ : กอญ่า - [ 17 ธ.ค. 46 12:27:07 A:210.4.154.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 30 น่ารักจังค่ะ ได้บรรยากาศมากเลย จากคุณ : เจนตา - [ 17 ธ.ค. 46 14:01:42 A:169.210.25.231 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 ติดตามมาทุกเรื่องและจะติดตามต่อไปค่ะ ชอบทุกเรื่องเลย อีกอย่างเป็นคนที่ชอบอ่านนิยายที่มีเรื่องต่อกันค่ะ เลยชอบเป็นพิเศษแต่น่าจะอ้างถึงตัวละครเก่า ๆ มาก ๆ หน่อยค่ะ ไม่งั้นจะลืมแล้วนะเนี่ย จากคุณ : คนชอบนิยาย - [ 17 ธ.ค. 46 16:59:02 A:203.154.208.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 32 ^_______________________________________^ จากคุณ : nana - [ 17 ธ.ค. 46 17:48:41 A:203.151.88.184 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 รับสมัครนางอิจฉาไม๊ค๊า... รู้สึกว่าตอนนี้อารมณ์ได้เลยอ่ะค่ะ...กิ..กิ.. >____<' จากคุณ : p_jung - [ 17 ธ.ค. 46 18:09:10 A:203.146.255.150 X:192.168.22.25 ]

ความคิดเห็นที่ 34 น่ารักจังเลยค่ะ ^_^ จากคุณ : กั๊ดจัง - [ 17 ธ.ค. 46 18:36:43 A:203.156.29.47 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 เป็นของขวัญคริสต์มาสที่ถูกใจมากค่ะ อ่านแล้วคิดถึงเรื่องเก่าๆ  ที่คุณมิถุนาเขียนค่ะ ป.ล. รอของขวัญปีใหม่อีกคนนะคะ..อิอิ แก้ไขเมื่อ 17 ธ.ค. 46 21:14:42 จากคุณ : mint_candy - [ 17 ธ.ค. 46 21:12:59 ]

ความคิดเห็นที่ 36 บอกได้คำเดียวค่ะ อิจฉาตาร้อนมากค่ะ จากคุณ : แอนนี่ - [ 17 ธ.ค. 46 23:24:21 A:203.113.39.8 X: ]

ความคิดเห็นที่ 37 คุณกอญ่า - ขอบคุณเช่นกันค่ะ...เรื่องต่อเป็นของขวัญสมนาคุณค่ะ...หวังว่าจะชอบนะคะ   คุณเจนตา - ขอบคุณค่ะ อิอิ ดีใจจังที่ทำให้คนอ่านรู้สึกไปด้วยได้...ชอบคริสมาสมากๆ ก็เลยอยากแต่งอะไรที่เกี่ยวข้องหน่อยน่ะค่ะ   คุณคนชอบนิยาย - ดีใจจังค่ะ เจอนักอ่านตัวจริงเสียแล้ว...มิถุนาก็ชอบให้มีตัวละครที่ต่อๆ กันเหมือนกันค่ะ มันทำให้เราคิดถึงตัวละครตัวนั้นอยู่เรื่อยๆ เลย ถ้ามีโอกาสแทรกบทของตัวละครเก่าๆ มากๆ ไปได้จะลองทำดูค่ะ คุณnana - ขอบคุณสำหรับยิ้มกว้างๆ ค่ะ   คุณp_jung - อิอิ ขอเป็นนางอิจฉาเลยหรือคะ หนูยี่คงไม่ยอมแน่ๆ   คุณกั๊ดจัง - ขอบคุณค่ะ :-))   คุณmint_candy - อิอิ มีคนขอของขวัญอีกแล้ว ไม่กล้ารับปากเลยค่ะ (กลัวจะให้ไม่ทัน) ถ้าผ่อนผันจะได้ไหมคะ ถ้ามีเวลาว่างและได้พล็อตก็จะเอามาลงให้ค่ะ คุณแอนนี่ - อิอิ อย่าอิจฉามากนะจ๊ะแอนนี่ พี่ยังไม่อยากเรียกรถดับเพลิงมา จากคุณ : มิถุนายน - [ 18 ธ.ค. 46 06:41:58 ]

ความคิดเห็นที่ 38 แล้วก็แต่งงานกันนะค่ะ  แปะ แปะ จากคุณ : Lady Marmalade (Lady Marmalade) - [ 18 ธ.ค. 46 13:18:41 ]

ความคิดเห็นที่ 39 สนุกดีครับ  เด๋วจาตามไปอ่านเรื่องอื่นๆๆอีกนะครับ จากคุณ : 52001 - [ 18 ธ.ค. 46 17:12:56 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ลุ้นจนบทสุดท้ายแน่ะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 18 ธ.ค. 46 18:15:54 ]

ความคิดเห็นที่ 41 น่ารักมากๆค่ะ ^^ ใกล้คริสมาสต์แล้วนี่เนอะ ได้บรรยากาศดีจังเลย อิอิ จากคุณ : blvan - [ 18 ธ.ค. 46 21:05:49 ]

ความคิดเห็นที่ 42 คุณLady Marmalade - อิอิ แน่นอนค่ะ ยี่อุตส่าห์เสียน้ำตาไปให้เหมตั้งหลายปี๊บ ไม่รักขนาดนั้นคงไม่สนไปนานแล้วล่ะค่ะ คุณ52001 - ดีใจค่ะที่ชอบ หวังว่าจะสนุกกับการอ่านเรื่องอื่นๆ นะคะ คุณสีน้ำฟ้า - ไหนๆ ก็ลุ้นจนบทสุดท้ายแล้ว ยังไงก็ตามไปลุ้นต่อเรื่องหน้าด้วยนะคะ (แหะๆ ถือโอกาสฝากตัวเลย) คุณblvan - ขอบคุณค่ะ...ใช่แล้วค่ะ ใกล้คริสมาสเข้าไปทุกทีแล้ว ตอนนี้มิถุนาก็นับวันรอหยุดอยู่ล่ะค่ะ (555) จากคุณ : มิถุนายน - [ 19 ธ.ค. 46 07:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 43 fianlly นะค่ะ ให้ลุ้นจนหยดสุดท้ายเลย ฮ่าๆ ถือว่าเป็นของขวัญวันคริสต์มาสหรือเปล่าค่ะเนี้ย จากคุณ : xyz - [ 19 ธ.ค. 46 22:10:27 A:202.57.169.72 X: ]

ความคิดเห็นที่ 44 ตามมาลงชื่อรับของขวัญคนด้วยจ้า ช้าหน่อยไม่ว่ากันนะ แต่ของขวัญเรื่องนี้น่ารักถูกใจมากๆเลย มีมาแจกบ่อยๆก้อดีนะ อิอิ จากคุณ : Kiwi gal - [ 21 ธ.ค. 46 01:11:13 ]

ความคิดเห็นที่ 45 หวานซะ....อ่านแล้วต้องอมยิ้มไปด้วย เป็นของขวัญที่ถูกใจมั่กๆค่า แล้วจะมาติดตามผลงานของคุณมิถุนาต่อไปนะคะ จากคุณ : อรพิม - [ 21 ธ.ค. 46 09:40:32 A:202.28.62.69 X:192.168.123.224, unknown, unknown ]

ความคิดเห็นที่ 46 คุณxyz - ใช่เเล้วค่ะ เรื่องนี้เเต่งขึ้นเพื่อเป็นของขวัญคริสมาสจริงๆ หวังว่าคงชอบนะคะ คุณKiwi Gal - ติดถึงพี่อุ๋ยจังค่ะ ไม่ได้คุยด้วยกันตั้งนานแล้ว...มารับของขวัญช้าหน่อยไม่เป็นไรหรอกค่ะ...แค่เห็นชื่อเปิ้ลก็ดีใจแล้ว คุณอรพิม - ดีใจที่ชอบของขวัญชิ้นนี้ค่ะ...แล้วอย่าลืมเรื่องของไอนะคะ จะพยายามรีบมาต่อให้ (หลังจากเคลียร์อีกเรื่องจบก่อนค่ะ) จากคุณ : มิถุนา (ไม่ได้ล็อคอิน) - [ 25 ธ.ค. 46 00:22:13 A:202.133.168.85 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 ดีใจจังค่ะ หลังจากที่เพิ่งอ่านภาคปกติจบ ก็เห็นภาคพิเศษโดยบังเอิญ (โชคดีจังเลยเรา) คู่นี้เขาดูใจกันนานนะคะ แต่ก็ดีค่ะไม่เสียเปรียบกันเลย ได้เริ่มเรียนรู้และรู้จักไปด้วยกัน ไม่เหมือนคู่พี่รองที่ฝ่ายชายเริ่มมีใจก่อนตั้งนานแล้ว แต่สาวยู้เพิ่งรู้ตัวแค่อาทิตย์เดียวก่อนแต่งเองนะ แต่ถึงจะช้าจะเร็วแต่ถ้าได้รู้ว่าใจตัวเองอยู่ที่ใครมันก็ดีนะคะ จะทยอยอ่านทุกเรื่องที่ลิงค์ไว้เลยค่ะ Book mark ไว้แล้วด้วย แล้วถ้ามีเรื่องใหม่ ๆ อีกก็เอามาลงอีกนะคะ จะคอยเสมอค่ะ แล้วก็เป็นกำลังใจให้ด้วย คนอะไรไม่รู้ แต่งเก่งจังเลย จากคุณ : ดาวหมอก - [ 18 มี.ค. 47 03:27:10 A:203.113.71.70 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 แหม...เล่นชมอย่างนี้มิถุนาเขินแย่เลย เห็นด้วยค่ะว่าคู่นี้เค้าตามตื้อตามดื้อกันมานานมากๆ ยังมีบทบาทของสองคนนี้ในเรื่องต่อๆ ของมิถุนาด้วยค่ะ ยังไงก็เข้าไปอ่านให้หายคิดถึงได้นะคะ จากคุณ : มิถุนา (ไม่ได้ล็อกอิน) - [ 4 เม.ย. 47 00:38:44 A:202.133.166.143 X: ]