อันนี้ก็คงเรียกได้ว่าเป็นเรื่องสั้น ที่สั้น จริง ๆ
ที่จริง เรื่องนี้กะจะเขียนให้จบสักสองหน้า เอสี่ นะ
แต่ว่าเขียนไปเขียนมา มันเริ่มซ้ำ (เขียนช่วงก่อนวันพ่อน่ะค่ะ)
เลยจบได้แค่นี้... นั่งเล่น ๆ อยู่ ไม่รู้ทำอะไร เลยเอา เรื่องสั้นที่ออกแนวความเรียงเรื่องนี้มาแปะไว้ละกัน
ขอแก้ตัวไว้สักนิดว่า สั้น ๆ แต่ได้ใจความ ^___________^
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
พ่อคะ พ่อ... หนูกลับมาแล้วไงคะ? หญิงสาวตัวเล็ก ๆ คนหนึ่ง แขนของเธอเกาะอยู่ที่ข้างเตียงของบิดาอันเป็นที่รัก น้ำใส ๆ ไหลลงมาอาบแก้มแดงเรื่อของเธอไม่หยุดหย่อน เธอพูดทีพลางสะอึกที เธอใช้แรงที่มีอยู่สะกิดบิดาทีแล้วทีเล่า และไม่มีทีท่าทีที่ชายชราผู้นั้นจะตื่นขึ้นมาสูดอากาศบริสุทธิ์บนโลกนี้ได้อีกเลย
พ่ออออออออออออออออออ! ราวกับโลกจะถล่มทลาย เสียงกรีดร้องของเธอยังคงดังก้องอยู่ในหัวสมองของฉันครั้งแล้วครั้งเล่า ภาพอันน่าสะเทือนใจ หญิงสาววัยยี่สิบกว่า ๆ ไม่เคยเข้าใจหัวอกของผู้เป็นพ่อแม้แต่น้อยว่าเขามอบทุกสิ่งทุกอย่างให้กับเธอทั้งหมดแล้ว ด้วยความรัก ความห่วงใย
เธอพร่ำเพ้อ เธอโทษตัวเธอเองอย่างนั้นอย่างนี้ แต่คงเป็นไปไม่ได้ที่คำพูดเหล่านั้นจะสะท้อนไปยังสวรรค์แล้วส่งบิดาของเธอกลับคืนมา เป็นไม่ได้อีกแล้ว เพราะมันสาย-เกิน-ไป...
[b]~! The End !~[/b]
ป.ล. ขอพาดพิงถึงคุณ GTW หน่อยเถอะ เพราะเคยอ่านเรื่องของคุณ เรื่องหนึ่ง
ที่สั้นมาก ๆ สั้นจริง ๆ และสั้นที่สุดในโลก ...งั้นขอให้เรื่องนี้ยาวกว่าหน่อยก็ละกันนะคะ
จากคุณ :
ต้นหญ้าเอื้อมฟ้า
- [
16 ธ.ค. 46 23:50:54
A:203.157.14.245 X:203.157.29.177
]
สาย-เกิน-ไป (เรื่องสั้นที่ค่อนข้างสั้น)
