ความคิดเห็นที่ 1 ได้ยินเสียง ใคร เรียก เราหนอ ..ลีๆ เนี่ย . มาแล้วครับ .. ... คราดึกดื่นกับกลืนกล่ำคำวอนหวาน แผ่วลมผ่านจึงวานพลิ้วละลิ่วหา ชาติชาตรีมิลืมกลิ่นสิ้นศรัทธา มาลีฟ้าเจ้ายังฟุ้งบำรุงใจ จอมยุทธเจ้ามาเมามายมิคลาย ฤา เดี๋ยวก็ลือว่ามีรักหนักกันใหญ่ ฤา เจ้ามีมาลีฟ้าว่ากระไร ? เฉลยมาเสียไวไวอย่าให้เดา .. ... จากคุณ : วลี.. - [ 17 ธ.ค. 46 18:50:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ๑). เพียงเย็นนี้เยี่ยมกรายเว็บไซท์ท่าน แค่เพียงอ่านสาระส่วนผสม ล้วนน่าทึ่งความรู้น่าดูชม ขอนิยมฝากไว้ในที่นี้ จึงขอฝากวาจาคารวะ ที่ปะทะจนเบื่อยืดเยื้อนี่ เอาเป็นว่าจบได้ในทันที เพื่อมาลีจะได้ไม่งุนงง ขอฝากแรงเชียร์ไปจากใจด้วย เอาใจช่วยให้พบปะดังประสงค์ แม้สำเร็จเมื่อไรขอให้คง ความจริงใจซื่อตรงต่อแม่นาง และโปรดรู้ตัวข้าบ้าบอยิ่ง แค่จีบหญิงเพียงเล่นเห็นใจบ้าง หากล่วงเกินสาวใดในไพรพราง อย่าได้ค้างโกรธกันกระนั้นเลย ๒). ขอยกจอกสัมพันธ์ท่านจอมยุทธ แม้ตับทรุดยอมเชิดอย่างเปิดเผย ว่าแต่ว่าสาวไหนคนใดเอย ที่ท่านเชยเช่นมาลีที่หมายปอง ด้วยหลายหลากมาลีฟ้าที่มาล้อม ช่างเนื้อหอมยิ่งนี้ที่อยากร้อง เลือกสักคนเถิดท่านตามครรลอง ได้แจกซองชมพูให้รู้กัน คงสนุกทุกเหย้าเมากันหนัก ด้วยความรักเป็นใจได้ดั่งฝัน มิตรสหายหลากหลายมารวมกัน ผุกสัมพันธ์ชาวกวีสักทีเอย จากคุณ : KAVINT - [ 17 ธ.ค. 46 21:04:10 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาในกระทู้เพราะรู้เห็น ว่าคงเป็นอย่างเช่นว่ากันนา มีความรักปักอยู่ในใจพี่ยา ใครไหนนาอยากรู้จัง?พลั้งบอกที? ............ กลิ่นดอกรักอบอวลและชวนหอม ผึ้งไต่ตอมเพราะหอมหวานปานฉะนี้ โอ้....เราหนาเข้าเพื่อพาที เจอพอดีพี่จอมยุทธสะดุดรัก ........................ *ท่านจอมยุทธค่ะ  กรวีอยากกินโตะจีนเร็วๆจางเรย  .....อย่าลืมแจกกร์าดเด้อ... จากคุณ : กรวี - [ 17 ธ.ค. 46 21:51:20 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ไหนๆ จะหวานทั้งที จอมยุทธฯขอคัดกลอนหวานที่พอจะหามาได้มาฝากเพื่อนๆด้วยแล้ว กันขอรับ ถือว่าเป็นกระทู้ บันทึกไว้ในวงวรรณ ภาคกลอนหวาน แล้วกัน คงไม่อารัมภบท มาก คัดมาให้อ่านกันเลยดีกว่า        กุหลาบแดง กุหลาบแดงแฝงรักจำหลักแนบ ให้เธอแอบแก้มไว้ใกล้ใกล้หมอน อบกลิ่นกรุ่นอุ่นฝันนิรันดร หลับตานอนกระซิบใจให้ฝันดี ความในจิตคิดให้แจ้งในจิต ฝากจุมพิตพรมกุหลาบอาบกลิ่นสี สอดคิดถึงตรึงอุราแนบมาลี แทนชีวีสู่ขวัญกำนัลมา ต่างกมลคนซื่อจากสื่อนี้ ถอดฤดีแนบไว้ในบุปผา กุหลาบเอ๋ยเคยคำจำนรรจา หทยาคนให้อยู่ใกล้แล้ว ประกายรุ้งรุ่งพรายจากสายรัก ส่องประจักษ์แจ่มแจรงเกินแสงแก้ว ทุกกลีบก่องผ่องพรายรักฉายแวว งามเพริศแพร้ววับไวเห็นไหมเออ รักเจ้าของต้องวางเคียงข้างหมอน เป็นเพื่อนนอนคู่ขวัญมั่นเสมอ ราตรีใดใจเลือนได้เตือนเธอ มิให้เผลอลืมไปว่าใครคอย วันเนาว์ ยูเด็น จากหนังสือกวีนิพนธ์ "ระยับรุ้ง" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 18 ธ.ค. 46 08:14:58 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ฝากดอกไม้ไว้วางข้างข้างหมอน เมื่อยามนอนอาบอวลในสวนขวัญ เมื่อยามตืนชื่นใจมิวายวัน จากความฝันสู่ความหวังสู่สังคม นี่เป็นกลอนที่เป็นบทนำจากหนังสือกวีนิพนธ์ "ดอกไม้ใกล้หมอน" ของ นภาลัย (ฤกษ์ชนะ) สุวรรณธาดา หนังสือเล่มนี้แหละขอรับ ที่เป็นแรงบันดาลใจส่วนหนึ่งให้ จอมยุทธฯ เขียน กลอนชุด "มาลีฟ้า" ออกมา มาอ่านกลอนหวานๆจากหนังสือเล่มนี้สักชุดดีกว่า   ดอกเข็มสีชมพู ดอกเข็มสีชมพู เจ้าบานอยู่ไกลไกลใครจะเห็น กลีบละเอียดเบียดอ่อนดังซ่อนเร้น ไม่อวดเด่นแดงเข้มเหมือนเข็มแดง กลีบทั้งที่สีชมพูดูอ่อนหวาน แต่กล้าหาญท้าตะวันไม่หวั่นแสง ไม่เคยรอนอ่อนล้มเมื่อลมแรง ดินระแหงเป็นผงยังคงทน ดอกเข็มสีชมพู เจ้าจะอยู่อย่างนี้อีกกี่ฝน เมื่อดินแดงแล้งไร้น้ำใจคน จะผจญแต่ช้ำและลำเค็ญ ถึงเข้มแข็งแกร่งกล้ากว่าเขาอื่น ความขมขื่นซ่อนไว้มิให้เห็น แต่ความทุกข์รุกไล่อยู่ไม่เว้น ย่อมรู้เย็นรู้ร้อนรู้อ่อนใจ เราก็เป็นเช่นเจ้าเราจึงรู้ ถึงยิ้มสู้แล้วก็ต้องแอบร้องให้ ไม่มีเพื่อนไม่มีพี่ไม่มีใคร เก็บความนัยเงียบงำมาร่ำร้อง มาพบเข็มดอกหนึ่งซึ่งซึ้งจิต เป็นเข็มทิศนำทางให้ห่างหมอง ความเข้าใจล้ำลึกเมื่อตรึกตรอง เหมือนพบพ้องแสนหวานมานานเนา เก็บเข็มน้อยค่อยวางไว้ข้างหมอน ประคองช้อนเชิญไว้มิให้เฉา เมื่อดอกเข็มบานในหัวใจเรา โลกที่เศร้า บัดนี้...สีชมพู นภาลัย (ฤกษ์ชนะ) สุวรรณธาดา จากหนังสือกวีนิพนธ์ "ดอกไม้ใกล้หมอน" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 18 ธ.ค. 46 08:33:23 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "ชมจันทร์" ถ้าพูดชื่อนี้ออกมาหลายๆคนอาจจะสงสัยว่าคือใคร แต่ถ้าบอกว่าเป็นคน คนเดียวกับนามปากกา "ไพลิน รุ้งรัตน์" หลายท่านคงรู้จักเป็นอย่างดี "ชมจันทร์" เป็นนามปากกาที่ใช้ในการแต่งบทกวี มีรวมผลงานกลอนครั้งแรกในหนังสือ กวีนิพนธ์ "ใบไม้แห่งนาคร" ในปี ๒๕๑๖ ร่วมกับนักกลอนที่มีชื่อเสียงในสมัยนั้น เช่น สุรศักดิ์ ศรีประพันธ์ ธารี เฉลิมศักดิ์ ศิลาพร ปิยะพันธุ์ จัมปาสุต วรา จันทกูล   มาอ่านงานหวานแบบเศร้าๆ กันหน่อยดีกว่าขอรับ      คิดถึง ความคิดถึงมีมากอยากเห็นหน้า พอไปหาก็ไม่เห็นยิ่งเป็นห่วง คิดก็เหมือนดาวดับเลือนลับดวง นี่เราล่วงไปห่วงหาอาวรณ์ใคร เขาไม่คิดถึงเราเขาก็ห่าง จึงอารมณ์อ้างว้างคว้างและไหว คนอ่อนท้อเริ่มจางพลังใจ อีกเมื่อไรหนอรุ้งจะรุ่งฟ้า ชิงช้าเอย แกว่งไกวใบไม้ร่วง คนไร้คนเป็นห่วงเปลี่ยนสีหน้า จากที่ยิ้มเป็นหมองทั้งสองตา ลิ้นเริ่มปร่าหนักสำนึกลึกอารมณ์ หวังทุกบ่อยเมื่อคอยเธอ...ที่นี่ เธอคงมาวันนี้...ไหวแล้วข่ม เห็นด้านหลังคนอื่นหลงชื่นชม เจียนจะจมห้วงน้ำตาฟ้าน้อยใจ ตะวันเย็นเริ่มจางทางสีอ่อน แต่เราร้อนเสียจนทนไม่ได้ จากแสงแดดตอนเย็นเป็นแสงไฟ เราก็ไม่สมหวังระหว่างคอย ความคิดถึงมีมากอยากเห็นหน้า พอไปหาก็ปล่อยเราให้เหงาหงอย คิดถึงมาก ไหว พ้อ ก็เลื่อนลอย เขาคงปล่อยเราคว้างฝันนิรันดร ชมจันทร์ (ไพลิน รุ้งรัตน์) จากหนังสือกวีนิพนธ์ "มิเหมือนแม้นอันใดเลย" เดี๋ยวค่อยมาทักทายกับเพื่อนๆนะขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 18 ธ.ค. 46 08:54:27 ]

ความคิดเห็นที่ 7 เปรียบมาลีเป็นหญิงงาม       เปรียบชายตามดังภู่ผึ้ง เปรียบความรักความคำนึง     เปรียบให้ซึ้งอย่างไรหนอขอบอกที...... สวัสดีค่ะ ท่านจอมยุทธเมรัย  ดีใจจัง ได้เห็นวรรคทอง หวาน ๆ อีกแล้ว... สวัสดีทุกท่านด้วยค่ะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 18 ธ.ค. 46 11:06:57 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 --->วลี/๑ หอมดอกไม้ใกล้หมอนที่นอนหนุน หรือจักเปรียบเนื้ออุ่นมาให้เห็น กอดดอกไม้ฤๅอุ่นเท่าเจ้าเนื้อเย็น เพราะดอกไม้ก็ยังเป็นเช่นดอกไม้ ไม่มีเฉลยนะขอรับ แหะ แหะ --->KAVINT/๒ เวปไซด์ของผมนี้ไม่มีครับ ไม่อาจรับคำชมนิยมได้ ขอส่งคำชมท่านผ่านต่อไป สู่เวปไซด์ที่ชื่อคล้ายเวปไซด์นั้น สำหรับกลอนมาลีฟ้าแต่งมานี่ เพื่อมาลีดอกฟ้าบุหงาสวรรค์ แต่หวังยังมืดดำแค่รำพัน แต่งเพราะเพ้อถึงทุกวันแค่นั้นเอง ขอบคุณครับที่มาร่วมแจม สำหรับจอมยุทธเมรัย ยังไม่มีเวปไซด์ เป็นของตัวเองนะขอรับ ---> กรวี/๓ ไยไหมขอรับ สำหรับโต๊ะจีนและการ์ดเชิญคงต้องรออีกนาน แหะ แหะ ---> ซอมพอแดง/๗ สงสัยความรักความคำนึง คงไม่อาจหาคำมาเปรียบได้ขอรับ แต่ทุกครั้ง จอมยุทธฯ นึกถึงโคลงจากนิราศนรินทร์ บทนี้ ๏ เอียงอกเทออกอ้าง..........อวดองค์ อรเอย เมรุชุบสมุทรดินลง.............เลขแต้ม อากาศจักจารผจง..............จารึก พอฤๅ โฉมแม่หยาดฟ้าแย้ม............อยู่ร้อนฤๅเห็น ๚ เดี๋ยวมาอ่านกลอนหวานๆกันต่อครับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 18 ธ.ค. 46 14:20:56 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สวัสดิ์ ธงศรีเจริญ เคยเขียนไว้ในหนังสือกวีนิพนธ์เล่มหนึ่งว่า ถ้าเป็นได้..... ข้าพเจ้าขอเป็นยุงแห่งความรัก เพราะว่า..... อยากอยู่ใกล้ใจจะขาดไม่อาจใกล้ จำแลงได้ใคร่เป็นยุงมุ่งมาหา เกาะแก้มนุ่มจุมพิตก่อนนิทรา หอมซ้ายขวารับขวัญฝ่าอันตราย เพียงผิวแผ่วสัมผัสกัดไม่เจ็บ คอยหลบเล็บหลีกลี้จากที่หมาย ตรงลักยิ้มนิ่มนวลอวลกลิ่นอาย ยุงแปลงกายจะกำบังจูบทั้งคืน สวัสดิ์  ธงศรีเจริญ น่าจะตรงกับใจใครหลายคนทีเดียวเจียว รวมทั้งจอมยุทธฯ ด้วย ฮ่า ฮ่า ไม่พร่ำเพ้อดีกว่า มาอ่านผลงานภาษารักของกวีท่านนี้กันดีกว่าขอรับ        ออมอก น้องเอ๋ย อย่าถามเลยว่ารักสักเท่าไหน รวมความรักเคยร้าวทุกคราวไป ยังรักไม่เหมือนน้องอย่าข้องเลย วังน้ำตาตะรางใจเหวในอก เลิกสะทกสะท้านแล้วแก้วใจเอ๋ย ถึงถูกลืมรักเลือนเสมือนเคย จะไม่เผยพจน์พ้อทนทรมา ทอดใจหลงรักนุชคนสุดท้าย วันใดวายพิศวาสสิ้นวาสนา ขอน้องรักสักอย่างก่อนร้างรา โปรดปรุงยาพิษยื่นให้กลืนที ช่างซักเหลือเมื่อไรเบื่อหน่ายน้อง อย่าขุ่นข้องคำเฉลยเลยโฉมศรี สุดพิทักษ์รักหวานไว้นานปี อ้อมรักพี่เพียงวันชีพบรรลัย แม้อกนี้แคบนักน้องรักเอ๋ย อย่าหวั่นเลยอุ่นอุรากว่าอกไหน เมื่อมีพี่เอื้ออกแคบให้แอบไอ จะออมไว้ให้อิงเพียงหญิงเดียว สวัสดิ์  ธงศรีเจริญ จากหนังสือรวมกลอน "ปาริชาต" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 18 ธ.ค. 46 14:26:37 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ไพเราะจริง จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 18 ธ.ค. 46 14:52:06 ]

ความคิดเห็นที่ 11 โอ้มวลดอกรักพรรณราย คาดหมายควรให้ใคร่หา นำร้อยมาลัยมาลา   ร่วมเรียงเคียงค่ามาลี ยามดอกออกบานพรรณพร่าง   งามล้ำสำอางจริงนี่ ห้าแฉกแตกโตโสภี   ดอกมากหลากมีที่ปอง สีม่วงช่วงช่อคลอคู่   เพ่งดูบริสุทธิ์ผุดผ่อง รื่นรมย์สมใจใคร่จอง   นำร้อยสร้อยคล้องต้องตา สีขาวราวสังข์บังเกิด   ผ่องพรรณบรรเจิดนักหนา รับแสงแข่งสีสุริยา   มุ่งมาดปรารถนามาเชย สูงนักจักโน้มชมชื่น ดาษดื่นดังที่กวีเผย ร่ายกลอนอ้อนคำพร่ำเปรย   เอื้อนเอ่ยเฉลยดั่งหวังใจ อย่าด่วนโรยราผละต้น   ด้วยกมลมุ่งมั่นฝันใฝ่ เอื้อมมือเด็ดดังตั้งใจ   มิให้ชอกช้ำก้ำเกิน   ดอกรักหากร้างโรยล่วง แสนห่วงรักร้างห่างเหิน หัวใจคล้ายดับยับเยิน   วิตกงกเงิ่นเกินทน ขอความรักข้า ฯ สมานฉันท์   จงมั่นสัมฤทธิ์อิฐผล อิงแอบแนบอยู่คู่ตน   ตราบฟ้าธราดลป่น  เอย ฯ .....ฝากกลอน  ดอกรัก  สลักใจ...ไว้มอบให้แด่คนที่กำลังมีความรัก... แก้ไขเมื่อ 18 ธ.ค. 46 15:33:28 จากคุณ : จังงัง - [ 18 ธ.ค. 46 15:28:18 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อดึกดื่นวงเหล้าเขาเลิกร่ำ พี่ก็คร่ำครวญหามาลีเอ๋ย ฝันไปว่าได้จูบลูบชมเชย เคียงเขนยแนบสนิทในนิทรา แต่พอสร่างจางเชื้อก็เหลือร้าย ฝันกลับกลายตอนเช้าเศร้าผวา เจ้ามาลีเนื้อนุ่มเป็นภุมรา ที่กอดมาหลายชั่วโมงเพื่อนวงเดิม จากคุณ : มารแมงมุม - [ 18 ธ.ค. 46 22:02:08 A:202.57.169.221 X: ]

ความคิดเห็นที่ 13 บุษกรชื่องามนามเพราะแพร้ว พี่พายแจวลอยล่องท่องน้ำใส เห็นภมรอีกหนอนน้อยตอมกลอยใจ อยากสาปให้ได้ดังดั่งภุมรินทร์ จากคุณ : รสา รสา - [ 19 ธ.ค. 46 03:50:53 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ตอนนี้จอมยุทธฯ ชักติดลมกับการอ่านกลอนหวานๆเสียแล้ว ยิ่งอ่านก็ยิ่ง??? นักกลอนที่ถือว่าเป็นเจ้าแห่งกลอนหวานอีกท่านหนึ่งเลยก็ว่าได้ คือ สนธิกาญจน์ กาญจนาสน์   ซึ่งจอมยุทธฯ เคยนำเสนอผลงานของท่านไปหลายชิ้น ในกระทู้ บันทึกไว้ในวงวรรณ ภาคแรก มาถึงตรงนี้ก้อต้องขอนำมาให้เพื่อนๆอ่านอีกชิ้น ว่าจะซึ้งขนาดไหน อ่านกันเลยขอรับ    คอย เมื่อเดือนต่ำอำลาฟ้ามืดมิด เหมือนจะปลิดใจปลิวหวิวผวา เพลงผิวแผ่วเคยคอยเลื่อนลอยมา ก็อำลาเหลือถวิลสิ้นเสียงครวญ ระรื่นรื่นบุปผามาหอมหอม เหมือนใครน้อมนำกลิ่นไปสิ้นสวน อุปาทานป่านนี้ว่าศรีนวล เคยมาชวนร้องรับขับเพลงซอ ทุกทุกอย่างว่างปล่าและเหงาเงียบ เย็นยะเยียบร้าวระทึกดึกแล้วหนอ ชีวิตหวั่นไหวอยู่อย่างผู้รอ คอยเสียงพ้อเสียงสวาทที่ขาดลอย อยากให้เดือนเลื่อนมาสู่ฟ้าอีก เพลงอย่าปลีกเสียงหายคลายละห้อย กลิ่นบุปผามาสู่ผู้ที่คอย ศรีนวลน้อยมาพร่ำเพลงรำพัน รวมทั้งผู้จากไปให้หวนกลับ มาร้องรับบรรเลงเพลงสวรรค์ กลางลมรื่นรวยรินกลิ่นสุคันธ์ ชมฉากฝันฟ้าพรายประกายเดือน อารมณ์คล้อยคอยหาคราคิดถึง เธอผู้ซึ่งเปรียบเธอเสมอเหมือน ขวัญชีวิตมิตรอันเป็นขวัญเรือน มาเป็นเพื่อนผู้อยู่กับผู้คอย สนธิกาญจน์ กาญจนาสน์ จากหนังสือรวมร้อยกรอง "สร้อยวสันต์" แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 46 08:33:54 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 ธ.ค. 46 08:31:40 ]

ความคิดเห็นที่ 15 มาอ่านกลอนหวานๆของนักกลอนอีกท่าน ที่มีเสน่ห์ของกลอนลูกทุ่งอยู่ มาถึงตรงนี้ เพื่อนๆหลายคนน่าจะนึกออกว่า สำนวนของหนึ่งในสองกุมารสยามยุคก่อนแน่ ใช่แล้ว ครับเจ้าของผลงานชิ้นนี้คือ ขรรค์ขัย บุนปาน ขลุ่ยครวญ หอมเอยหอมนักหนา.........หอมกลิ่นมะลิฟ้า.........มาแต่ในวังเอย แก้วเอยแก้วตาพี่.............ดึกดื่นคืนนี้................ฝากวจีสู่เจ้า เศร้าโศกอย่าช้ำ................ทั้งคืนชื่นฉ่ำ...............ตามคำรำเพย ขลุ่ยโคนแคสอดสลับกับน้ำเสียง วิตกเพียงวาสนานิจจาเอ๋ย หอมมะลิพิกุลกรุ่นกลิ่นเชย เป็นคนเคยแล้วก็พ้นเป็นคนคอย งามของเจ้าราวนางของช่างวาด พิศเพียงผาดผ่องผุดสูงสุดสอย หวาดจะครวญอวลคำออดสำออย ด้วยศักดิ์ด้อยไม่ถึงครึ่งศักดิ์อร แม้ได้พูดก็จะพร่ำพูดคำนี้ ถึงจะมีมากเพื่อนไม่เหมือนสมร ตรึงกมลคนบาปตราบม้วยมรณ์ ยากถ่ายถอนหรือกั้นสัมพันธ์ตรึง สารพัดห้ามไปเถิดไม่ว่า ขอเจ้าอย่ามาห้ามความคิดถึง ต่อลุ่มดอนห้วยหนองเหวคลองบึง รอยคะนึงก็จะข้ามติดตามเตือน ชีวิตทั้งชีวิตอุทิศให้ จะถนอมอย่างไม่มีใครเหมือน จะอดทนเทวษทวีร้อยปีเดือน เมื่อเกรงเปื้อนราคีมีมลทิน ครบอายุถึงฆาตก็อาจดับ แต่รักกลับสว่างไสวไม่รู้สิ้น น้ำหนักรักหนักแน่นกว่าแผ่นดิน เทพเท่านั้นที่จะฉินก่นนินทา ลมเจ้าเอ๋ยช่วยนำทุกคำพูด ไปเป็นฑูตทูลผู้กุห่วงหา กระซิบสั่งเสร็จสรรพก่อนกลับมา วานบอกอีกครั้งว่า...กุอาลัย ขรรค์ชัย บุนปาน จากหนังสือกวีนิพนธ์ "ฟ้าแล่บแปล๊บเดียว" เที่ยงๆจะมาคุยกับเพื่อนๆอีกทีขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 ธ.ค. 46 08:39:49 ]

ความคิดเห็นที่ 16 มาซึบซับรับความหวานยามเช้าตรู่ มาเฝ้าดูมาลีหอมดอมจนสาย ไม่สิ้นรักสิ้นหวานที่เรียงราย จะเก็บพรายฟองหวานไว้สานใจ.... อรุณสวัสดิ์ค่ะ ^^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 19 ธ.ค. 46 09:06:57 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 17 วิเวกนักรักข้าดอกฟ้าเอ๋ย ลมรำเพยพัดซ่านสะท้านไหว รัศมีแห่งเดือนดาวพาหนาวใจ คืนหนาวไร้คนรักเฉกปักษ์กาล กลิ่นแก้วกรุ่นกรายกรายขจายกลิ่น สานไม่สิ้นเสมือนสินธุไม่สิ้นสาน นานแล้วหนอรอน้องปองมานาน วันและวานหวานวอนอ้อนทุกวัน ... จากคุณ : หญ้า.. - [ 19 ธ.ค. 46 10:43:01 A:202.133.132.28 X: ]

ความคิดเห็นที่ 18 ความรักหอมมุ่งล้อมวงเข้ามา ดังกรีฑาทัพให้เรารับรักไว้ อยู่ในทุกซอกหลืบของหัวใจ ไม่ต้องหวั่นวันรักหักอกเรา ขอได้ล้มชิมรสรักหวาน แม้ว่าพรุ่งนี้จะเหลือเพียงเงา ก็คงดีกว่ามั่วแต่นั่งเฝ้า หลงมัวเมาแต่ชมไม่ได้ลอง กว่าจะได้นะพี่ สุดๆ เลย เรียกว่า พี่น่ะบิ้ว อารมณ์น้องด้วยกลอนที่ยกมาจนอยากเขียนบ้าง จากคุณ : เอ็นจัง - [ 19 ธ.ค. 46 11:20:24 ]

ความคิดเห็นที่ 19 โห...ท่านจอมยุทธฯ  เล่นเอาความลับเรามาเปิดเผย  จำไว้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ...ความรักเข้าหามาใกล้   จอมยุทธฯวุ่นวายสับสน ใจคงเหมือนดั่งต้องมนต์ ร้อนรนอยากยลนวลนาง... ...อยากแนบสนิทชิดใกล้ อยากยลแก้มใสไม่ยอมห่าง อยากโอบอิงไหล่แม่นาง เชยชมทุกสรรพางค์ไม่ร้างรอ... *แฮะๆๆๆ  อย่ามัวแต่ดมแต่ดมแต่ดอมเน้อ... แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 46 12:07:41 แก้ไขเมื่อ 19 ธ.ค. 46 12:05:17 จากคุณ : กรวี - [ 19 ธ.ค. 46 11:55:36 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ปู่ลิงไม่อยู่ ไปกู้อีจู้ที่ระยอง ดังนั้น ห้ามเขียนยากๆ แบบว่า ลูกลิงตอบหวานๆไม่ค่อยเป็นเจ้าค่ะ เป็นแต่ป่วนชาวบ้านเค๊า อายตายเลย ขืนตอบหวานๆไป ก็ลูกลิงยังไม่ได้ตกหลุมรักใคร เหมือนปู่ลิงนี่นา รายนั้น .. ท่าทางจะปีนจากหลุมไม่ไหวแย้ว ... เฮ้อ เหมือนอะไรน๊า ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง มีเรือโยงผูกไว้กับคันเสา ............. เนี่ยนะ ตอนจบ แบบนั้นเลยล่ะ ..ก๊ากๆๆ ใครเขียนต่อได้ถูก มารับรางวัลได้เลย จากคุณ : จังงัง - [ 19 ธ.ค. 46 22:22:24 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง มีเรือโยงผูกไว้กับคันเสา มองออกไปได้เล็งเพ่งคนเมา แต่งกลอนเก่ายั่วเย้าเคล้าเสียงพิณ จากคุณ : รสา รสา - [ 20 ธ.ค. 46 01:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ก๊าก ศิษย์พี่รสา .. 555 ถึงโรงเหล้าเตากลั่นควันโขมง มีเรือโยงผูกไว้กับคันเสา ตกหลุมรักดังพลั่กหักอกเรา ปู่เลยเศร้าร่ำสุราว่าอาลัย จากคุณ : จังงัง - [ 20 ธ.ค. 46 21:51:50 A:203.149.16.204 X:unknown ]

ความคิดเห็นที่ 23 ไม่มีคำตอบใดในโลกหล้า จักชัดกว่าความในหัวใจพี่ แม้นหมายจริงอย่าจางร้างท่าที เจ้ามาลีคงตอบมอบรักคืน คนงานยุ่งแวะมาแซวเจ้าค่ะ     จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 22 ธ.ค. 46 11:04:36 ]

ความคิดเห็นที่ 24 มาใหม่ตามคำขอ  เจ้าของกระทู้บอกว่าเอาหวานๆ หน่อย เลยกลับไปเติมน้ำตาลมา อิๆ ยามเจ้ายิ้มพิมพ์ใจให้พี่รัก ยามเจ้าทักยินเสียงสำเนียงใส ยามเจ้าพรากจากลาแสนอาลัย ยามเจ้าไกลยิ่งคิดถึงคนึงนาง รักเจ้าแล้วแก้วตายอดยาจิต รักขอชิดนงพงาอย่าเมินหมาง รักหมายชมยอดชู้มิรู้จาง รักพี่บ้างหรือเปล่า...เจ้ามาลี จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 22 ธ.ค. 46 12:35:05 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ยังไม่มีเวลาทักทายผู้มาเยี่ยมเยือนเลย ช่วงนี้เขียนอะไร ไม่ค่อยออก มาอ่านกลอนหวานๆกันอีกชุดหนึ่งแล้วกันนะขอรับ   นิยายรักในดวงตา อยากให้เธอนั่งลงอยู่ตรงหน้า ช้อนสายตาคมวาวน้าวใจฝัน มิต้องเอื้อนอรรถเอ่ยเผยจำนรรจ์ นั่งนิ่งงันมองดูฉันผู้เดียว จะผสานเนตรน้องจ้องมิหลบ วางรักซบอุระกระสันเสียว อย่าได้ยินคำ "จาก" โดยปากเรียว มือจะเกี่ยวหัตถ์นุ่มกุมกระชับ ภาษารักทอดถ่ายทางสายจิต ความนึกคิดรู้เลศนิลเนตรขลับ ประกายตาบอกความหมายรายระยับ ยิ้มและรับรักไว้ด้วยไมตรี จะเฝ้ามองโฉมตรูอยู่อย่างนั้น จนตะวันเลื่อนลับดับแสงสี ถึงลมหนาวผ่าวผ่านซ่านฤดี ขอเพียงมีเนตรนิลถวิลมอง ปรารถนามีเพียงหวังเคียงนุช อารมณ์ฉุดฝันเพลินเกินสนอง ความนึกคิดผิดผันขาดคัลลอง งานร้อยกรองเหมือนแกล้งแทงใจตรม อยากให้เธอนั่งลงอยู่ตรงหน้า ในอาณาจักรฝันที่บรรสม ดลดาลจิตคิดกลอนป้อนอารมณ์ ยอมให้คมเนตรบาดจนขาดใจ ศิริพงษ์  จันทน์หอม จากหนังสือรวมกลอน "ปาริชาต" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 23 ธ.ค. 46 10:36:35 ]

ความคิดเห็นที่ 26 ----> คุณสีน้ำฟ้า/๑๐ ขอบคุณมากครับ ขอรับคำชมไว้นะขอรับ ฮิ ฮิ ----> ลูกลิง/๑๑,๒๐,๒๒ แท้งค์หลายเด้อที่ช่วยเฝ้ากระทู้ให้ตอนปู่ไม่อยู่ มาฝากกลอน  ดอกรัก  สลักใจ ไว้เหรอ งั้นก้อขอแถมกลอน มาลัยลา ให้ละกัน     มาลัย...ลา เอาความรักความหวงห่วงใยนี้ ต่างมาลีหลากพันธุ์อันสดสวย เอาความซื่อต่างประทิ่นกลิ่นระรวย อบปรุงช่วยรักไว้ให้ยืนนาน เอาสายใยไมตรีที่เหนียวแน่น จากกลางแก่นดวงจิตพิสิฐศานติ์ ต่างเชือกร้อยมาลัยให้นงพาล เป็นสัญญาณรักมั่นนิรันดร เอาดอกโศกต่างโศกวิโยคจิต ร้อยประดิษฐ์คั่นรักสมัครสมร เอาลั่นทมต่างระทมตรมนิวรณ์ คั่นกับซ่อนกลิ่นซ่อนความอ่อนทรวง เอาดอกแก้วต่างแก้วแห่งแววเนตร ช่วยสังเกตผองภัยด้วยใจห่วง เอาบานชื่นต่างชื่นฝืนแดดวง ซ่อนความหน่วงเหน็บไว้ในกมล เอาพิกุลกรุ่นซึ้งประหนึ่งเศร้า ร้อยรวมเข้ากับจำปีสีขาวหม่น เพื่อความหอมย้อมมานเธอทานทน จะได้คิดถึงคนที่พ้นใจ มอบมาลีที่เพียรเวียนประดิษฐ์ แด่ขนิษฐ์นาฏน้องด้วยหมองไหม้ ฝากความหลังฝังแอบแนบมาลัย เตือนจิตให้รำลึกบ้าง...ยามห่างกัน สุรพล  สุมนนัฏ จากหนังสือรวมกลอน "ปาริชาต" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 24 ธ.ค. 46 20:24:27 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ---> มารแมงมุม/๑๒ อันเพื่อนในวงเหล้า เมาแล้วก้อแยกย้ายกันไปนะ แหะ แหะ บางครั้งแม้จะรู้ว่าเป็นแค่ฝัน แต่ก็ยังอยากฝันครับ                    จดหมายรัก โอ้ทุกลมหายใจออกเข้า..............สาวเจ้าราวลมหายใจนั้น คนึงถึงไป่เว้นคืนวัน..................มิ่งขวัญเป็นทาสเสมอเผลอใจ สาวน้อยอย่างนางนฤมิต............ช่วยชุบชีวิตฟื้นขึ้นใหม่ เต็มปิติสุขให้หฤทัย...................เปี่ยมไปด้วยทิพย์ทุกนาที ข้าน้อยปรารถนามากกว่ามาก.......อยากได้แก้วแววตาหนึ่งนี้ หวังใกล้ไว้อยู่คู่ชีวี....................มีคุณค่ากว่าสรรพสิ่งใด จะทะนุถนอมอ้อมสาวเจ้า............ราวทะนุถนอมชีวิตแจ่มใส ถึงล่มดินสิ้นฟ้าชลาลัย...............ก็ไม่สิ้นเยื่อใยไมตรี ชะรอยชาติเก่าเราทั้งสอง...........ต้องร่วมบุญกุศลวิสุทธิ์ศรี ร่วมสร้างกันมากว่าโกฏิปี............ณชาติภพนี้จึงพบกัน คงจะเป็นบุพเพสันนิวาส............แต่ชาติปางก่อนเป็นแม่นมั่น บันดาลพี่นี้ปรานีปัน...................แด่น้องนั้นสิ้นทั้งวิญญาณ ทั้งปัฐพีมิเคยมีนางใด................รักจับใจสั่นไหวสะเทือนสะท้าน แม่นแล้วนางแก้วฟ้าประทาน.........ไว้ร่วมหวานชื่นฟื้นชีวา แม้เราสองต้องห่างไกลกัน..........ขวางกั้นด้วยเขาเขียวขอบฟ้า แต่มิ่งขวัญพี่พลันลอยมา............เพ้อหาจอมใจไม่กลับคืน ลิ่วพู้นเวียงใต้เขาเหงาหงอย.......ชลเนตรย้อยทุกข์ระทมขมขื่น เมตตาวาจาน้องหวานชื่น............ตื้นตันใจให้ไปสักคำ เพียงเพื่อได้มีชีวิตอยู่................รอคอยผู้สุดประเสริฐเลิศล้ำ คืออัปสรสวรรค์ชั้นฟ้านำ............อำมฤตฟ้ามากำนัลดิน แทบจะหอมเท้าของน้องแก้ว........แล้วระฦกบุญคุณบ่รู้สิ้น ป่าวจบเวิ้งจักรวาลถวิล..............ร่วมยินดีในน้ำใจนาง ตราบร่างป่นเปื่อยเป็นผงธุลี.......แรงรักนี้อมตะอย่ารู้ร้าง เปี่ยมสุนทรีย์ดีงามท่ามกลาง.........ระหว่างแหล่งหล้าฟากฟ้าต่อกัน ถ้าพี่จุติใหม่ในโลก.....................โชคดีได้หลงใหลใฝ่ฝัน มารักซ้ำรอยชาติเก่านั้น...............เฉพาะแต่จอมขวัญพริ้มเพราเอย อังคาร กัลยาณพงศ์ จากหนังสือ "กวีนิพนธ์" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 24 ธ.ค. 46 20:27:01 ]

ความคิดเห็นที่ 28 -----> ซือม่วย รสาฯ/๑๓,๒๑ เป็นได้ดั่งภุมรินทร์ ก็ดีซิครับ ที่ได้ดมดอมความหอมหวานของบุษกร เอ้อ...      แด่...ยอดรัก นี่หักหาญผลาญใจไม่เกรงขาม หรือเหยียดหยามว่าต่ำนักซึ่งศักดิ์ศรี สิ้นปัญญาจะอวดอ้างว่ามั่งมี แต่มากล้นพ้นทวีที่น้ำใจ ไม่เคยแลกแปลกเป็นเช่นสิ่งของ ไม่ถูกจองจำฤดีจากที่ไหน อิสระโบยบินทุกถิ่นไป แต่ติดตามถามไถ่...ถึงใครกัน สู้ทนอายขายหน้าทุกคราแล้ว หวังเพียงแววไมตรีดั่งที่ฝัน หวังพักต์จะซบแนบแอบกับกรรณ พร่ำรำพันอ้อนออดว่า "ยอดรัก" แต่แล้วใครทะลายสิ้นจินต์ที่หวัง จนภินท์พังฟูมฟกหัวอกหัก แค่ปรายเนตรเลศนัยว่าไม่ภักดิ์ ก็ประจักษ์กว่าคำที่ซ้ำเปรย น้ำตาหลั่งพรั่งพรายเป็นหลายหน ยังอดทนรักได้นะใจเอ๋ย พบอีกครั้งเขาไม่เป็นเหมือนเช่นเคย เขาหยันเย้ยเยาะได้ไม่มีเกรง เชิญเถิดเชิญผลาญฤทัยเสียให้หนำ จะจดจำใจเราเขาข่มเหง อย่าอดออมถนอมคำหรือยำเยง จงครื้นเครงฆ่าฟันให้บรรลัย ศิริพันธุ์  ปาลกะวงศ์ ณ อยุธยา จากหนังสือรวมกลอน "ปาริชาต" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 24 ธ.ค. 46 20:27:52 ]

ความคิดเห็นที่ 29 ----> ซอมพอแดง/๑๖ แฟนประจำของกระทู้บันทึกไว้ในวงวรรณ แต่ตอนนี้จอมยุทธฯ คงมีแต่กลอนแบบ เศร้าๆ ให้อ่านครับ เดือนดับในดวงตา ให้คิดถึงเพียงใดใจจะขาด ก็มิอาจไปตามความคิดถึง ห้ามมาหาแต่อย่าห้ามความคะนึง จะดื้อดึงโดยถ้อยร้อยรำพัน คิดเสมอเมื่อใจใฝ่ถึงเขา สายตาเศร้าเฝ้าเตือนว่าเหมือนฝัน แววอาวรณ์อ่อนหวานผสานกัน เหมือนจำนรรจ์จำนนท้นอาลัย จะตัดพ้อต่อว่าประสารัก ใจก็ทักท้วงห้ามตามวิสัย จงมองตาตาจะเตือนว่าเหมือนใจ ถ้าแจ้งได้ก็จะแจ้งไม่แฝงเงา รู้ทั้งรู้ว่ารักจักให้ทุกข์ ใจยังรุกเร้าหลอกให้บอกเขา ช่างไม่เข็ดหรือไรนะใจเรา เขามีเจ้าของแล้วในแววตา เคยนั่งเศร้าเดาใจเธอไม่ออก จนตาบอกบ่งเล่ห์เสน่หา ใจที่หวังพลั้งผิดระอิดระอา วอนตาอย่าเยือนผสานแววหวานเลย เนาวรัตน์  พงษ์ไพบูลย์ จากหนังสือกวีนิพนธ์ "คำหยาด" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 24 ธ.ค. 46 20:28:19 ]

ความคิดเห็นที่ 30 ----> คุณหญ้า/๑๗ ขอบคุณครับที่นำกลอนเพราะๆ มาร่วมแจม จอมยุทธฯ ขอมอบกลอนบทนี้ให้แล้วกัน ...ชบาสวนล้วนมีแต่สีโศก เหมือนวิโยคยากจิตคิดถึงสาว อันทองเหลืองขัดเท่าไรถ้าไม่วาว เหมือนรักคราวรักเท่าไรเขาไม่รัก ร้อยระตูจรกาถ้าจะเท่า ก็ครึ่งเราฟูมฟกหัวอกหัก ต้นตาลตื่นยืนเด่นเห็นสูงนัก สูงเหมือนศักดิ์สาวศรีพิกุลวัง มะลิร่วงดวงใจคล้ายจะร่วง ทั้งซอกทรวงเหลือซากไม่อยากหวัง ถ้ารู้รักจักร้าวเพราะสาวชัง จะยับยั้งใจกายมิหมายเชย กลิ่นซ่นกลิ่นรินรื่นยังชื่นกลิ่น เสน่ห์ซึ้งซึ่งถวิลซ่อนกลิ่นเอ๋ย พอนึกหน้าคนงามก็หนามเตย มันเสียบเสยแทรกทรวงเจ็บดวงใจ เหมือนสวาทวาดไว้จะไม่เสร็จ หมายจะเด็ดจึงจะต้องจะร้องไห้ พอไกลกลิ่นซ่อนกลิ่นก็สิ้นไกล โอ้...อย่างไรเยี่ยงสวาทมาขาดครัน... สุจิตต์  วงษ์เทศ คัดจากบางส่วนของ "นิราศเมืองนนท์" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 24 ธ.ค. 46 20:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ---->เอ็นจัง/๑๘ ดีใจจังที จอมยุทธฯ สามารถบิ้วอารมณ์ ให้เอ็นจังแต่งกลอนออกมาได้ แต่จอมยุทธฯ ก็ยังชอบ "หลงมัวเมาแต่ชมไม่ได้ลอง" อยู่นะ เพราะว่า...     หยิ่งโว้ย! ไม่เคยบอกออกหากห่างจากเจ้า เพราะกุเขลาขาดเล่ห์เสน่หา ถวายหัวแล้วก็ปลื้มมิลืมตา รักเจ้าสิ้นจึงมิกล้ารักใครใคร ยังยอมตายเสียบนตักหากสิ้นสัจ ผิวะตัดคอได้จะตัดให้ ต่อตัดตีนสีนมือคือซื่อใจ ถ้าตัดได้เป็นต้องตัดถวายนาง พวกว่าบอดก็ยังบ้ายอมตาบอด ขอกุกอดเสน่หาอย่าเหินห่าง เนื้อไม่ได้อาศัยคำมาคว้างคว้าง กอดวาจาเจ้าได้บ้างก็ยังดี นี่มาเสแสร้งขุ่นสุนทรเสนาะ คำเพราะเพราะให้คนอื่นหมดหรือนี่ กุก็หนุ่มเหน้าหน้าไร้ราคี เจ้าถือสวยสาวศรี กระนั้นฤๅ ทั้งบึ้งเบ้าเง้างอดเหมือนหยอดแป้ง มาจากแขวงอสุราลงกาหรือ กุก็หนึ่งในบุรีมีฝีมือ ดาบทื่อทื่อก็ยังกล้าพนันรบ ชาติขี้ข้ากุชะล่ามารักเจ้า เจ้าจะถือว่าเป็นเจ้ามั่นขนบ กุก็ถือศักดิ์ขี้ข้าไม่ขอคบ พบหน้ากันเหมือนไม่พบไม่พูดกัน สุจิตต์  วงศ์เทศ จากหนังสือกวีนิพนธ์ "กุเป็นนิสิตนักศึกษา" จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 24 ธ.ค. 46 20:29:18 ]

ความคิดเห็นที่ 32 -----> กรวี/๑๙ มิได้ตั้งใจเผยความลับนา ขอมอบกลอนบทนี้ให้แทนนะ ความคิดถึง อยากล่วงล้ำคำลิขิตว่า "คิดถึง" ในสารซึ่งส่งเป็นของคนต้องห้าม ทั้งที่ฝันล้ำค่ากว่าข้อความ ที่จะถามจากใจได้เท่านั้น ประหวัดถึงก็เห็นเงาของเจ้าของ เพราะฝันพ้อง...ผู้พ่ายจึงไหวหวั่น ฝากรำลึกข้ามฟ้ามาหากัน เพียงเศษอันปรารถนาจากอารมณ์ ออมจิตให้อาวรณ์อย่างซ่อนเร้น จึงได้เป็นรสหวานที่พาลขม อยากท้าให้ไต่ถามความระทม ว่าฝืนข่มใจสู้อยู่ฉะนี้ ห้ามคิดถึงไม่ได้จนไม่ห้าม แต่จำปรามถ้าหากมากกว่านี่ สำนึกสิทธิ์ตามส่วนที่ควรมี ขอบเขตลีลารักใครจักท้วง? ไม่อยากพ้อโชคชะตาที่มาพบ เหมือนทวนทบอาลัยให้หนักหน่วง แต่เพียงได้คำนึงก็ซึ้งทรวง แม้สุดล่วงล้ำลิขิต "คิดถึงเธอ" สินี เต็มสงสัย จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 24 ธ.ค. 46 20:29:48 ]

ความคิดเห็นที่ 33 ----> ยัยหนู/๒๓,๒๔ น้องสาวที่เป็นห่วงเป็นใยพี่ชายคนนี้เสมอ อยากบอกว่าขอบคุณมากจ้าน        ฉันอยากรู้ จากเธอมาค่ำนั้นฉันแสนเศร้า ทุกสิ่งเร้ากระมลจนหวั่นไหว แต่ละก้าวที่ย่างยิ่งห่างไกล เหมือนหัวใจใกล้ขาดสวาทวาย ค่ำคืนนั้นจันทร์หมองท้องฟ้ามืด ทุกสิ่งชืดมืดมิดเกินคิดหมาย ไม่มีแม้แต่ดาวเคยพราวพราย แต่เพชรพรายรายรอบเต็มขอบตา จะเหลียวแลทิศไหนก็ไม่ชื่น ความร่มรื่นที่แฝงแรงห่วงหา ก็เลยล่วงห่างไกลสุดไขว่คว้า อนิจจา...นี่หรือคือชีวิต อยากแลพบสบตาก่อนลาจาก เพื่อจะฝากความหมายจากสายจิต เธอก็ทำหมางเมินเกินความคิด แม้คำ "มิตร" เธอจะให้ก็ไม่มี แต่ละก้าวฉันรุดเหมือนจุดแรก ที่เริ่มแยกชีวิตเราผิดที่ แต่ละก้าวเราห่างไกลไปทุกที เหมือนราตรีที่แฝงใต้แสงดาว ม่านราตรีหรี่ได้ไม่นานนัก ดาวก็จักกระจ่างอยู่กลางหาว แต่แสงรักเรานั้นมันพร่าพราว จะส่องวาวกี่วันฉันใคร่รู้... กรองแก้ว  เจริญสุข จากหนังสือรวมร้อยกรอง "สร้อยวสันต์" แก้ไขเมื่อ 24 ธ.ค. 46 20:31:35 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 24 ธ.ค. 46 20:30:18 ]