ต่อกันเลยน่ะค่ะ
" ก้มค่ะน้องแนน ลอดไปเลย"
ฉันก้มลงคลาน ลอดซุ้ม
"ไปทางไหนค่ะ มองไม่เห็น"
"คลานไปเลยน้องแนน "ความรู้สึกมันยาวมากซุ้มนี้ลอดไป แต่ในที่วุดก็โผล่ที่ปลายซุ้มจนได้ มันเป็นแอ่งน้ำ
" น้องแนนว่ายน้ำเลย"
ฉันฏ้ทำท่าว่ายน้ำ โดยการกราบงามๆกับน้ำที่มีอยู่แค่ตาตุ่ม แล้วรุ่นพี่ก็พยุงฉันยืนขึ้น แล้วแกะผ้าที่ปิดตาฉันออก ได้เห็นสภาพของตัวเองที่เลอะซะเหลือเกินเมื่อทุกคนลอดซุ้มผ่านหมดทุกคนแล้ว ก็เป็นการเสร็จสำหรับการรัยน้องเช้านี้
" OK น้อง เย็นนี้เรามีงานเลี้ยงกันน่ะ '6 โมงเย็นเจอกันที่ตึกแผนกน่ะครับ เอ้าทุกคนแยกย้ายได้
พวกเราเดินกลับเมท ด้วยสภาพที่เลอะมากๆ พวกเรารีบอาบน้ำ รู้สึกล้ามาก เลยพักผ่อนกันพักใหญ่....6 โมงเย็นแล้ว ทุกคนต่างแต่งสวย แต่งหล่อกัน สำหรับงานเลี้ยงคืนนี้มีภายใต้ชื่อว่า Physics Family
คืนนี้พี่ๆน่ารักกันทุกคนเลย บรรยากาศในงานน่ารักมาก ดูอบอุ่นเป็นกันเอง
"สวัสดีค่ะ" ฉันยกมือไหว้รุ่นพี่ ทุกคน พี่ๆ ก็เข้ามากอด ลูบหัวทำให้รู้สึกดีมากๆ บรรดาอาจารย์ก็เริ่มทยอยเข้างาน บทเวทีฏ้มีพิธีกรชวนน้องๆออกไปพูดคุย
"น้องบอร์นค่ะ เป็นไงบ้างสำหรับวันนี้"
" สนุกดีครับ'
" อยากรู้จักบัดดี้ของน้องบอร์นจังเลย ใครเเอ๋ย"
" แนนครับ'
ฉันขึ้นไปบนเวที รุ่นพี่ถามความรู้สึกกับบัดเดอร์คนนี้
"ดีค่ะเทคแคร์ดีมากเลย"เลี้ยงข้าวบ้างยังครับ'
"ยังค่ะ แต่ มีขนมมาให้ทุกวันเลยค่ะ"
แล้วบัดเดอร์ บัดดี้คู่ต่อไปก็ขึ้นมาบ้าง ด้านล่างกำลังอร่อยอยู่กับอาหารที่มีหลากหลายเหลือเกิน กิจกรรมบนเวทีก็เป็นการแสดงทุก ชั้น ปี ที่ตลกและฮามาก แต่งานเลี้ยงย่อมมีวันเลิกลาอาจารย์ก็ผูกข้อมือ ให้แล้วแจกของที่ระลึก เป็นสมุดบันทึกที่มีรูปของพวกเราติดอยู่ และพิธีการรับน้องสุกท้ายก็เริ่มขึ้น ไฟถูกปิดลงเห็นเพียงแสงเทียนที่พี่ๆถืออยู่คนละเล่ม 2 เล่ม นี่ก็คือพิธีหยดน้ำตาเทียนซึ่งโหดมาก มันเป็นประเพฯที่สืบทอดกันมา
"โอ้ย เจ็บค่ะ " ฉันร้องเมื่อน้ำตาเทียนหยดแรกหยดบนมือ
"ตั้งใจเรียยนน่ะน้อง "รุ่นพี่เจ้าของน้ำตาเทียนหยดแรกอวยพรฉัน
หยดแล้วหยแเล่าผ่านลงบบนมือฉัน คำอวยพรซึ่งล้วนแล้วแต่ความหมายดีเหลือเกิน อยู่ๆน้ำตามันก็ไหลออกมา
สวัสดีครับน้องแนน "เอ้าร้องไห้แล้วเหรอ "รุ่นพี่คนนึงตกใจเมื่อเห็นน้ำตาฉัน
" ร้องทำไม เจ็บเหรอครับ 'พูดพลางเอามือลูบที่มือฉันให้หายเจ็บ
" ค่ะ"
" มันเป็นประเพฯีน่ะน้องแนน น"นเป็นเพียงอุปสรรค ที่เล็กน้อยมาก ไม่เจ็บน่ะ" รุ่นพี่พูดพลางหยดน้ำตาเทียน แล้วผูกข้อมือให้ฉัน
"ขอบคุฯค่ะ"
"ไม่ร้องน่ะ ' รุ่นพี่ เอามือลูบหัวฉัน และเช็ดน้ำตาให้ฉัน " ขอบคุฯค่ะ"
" เอ้าน้องแนนร้องแล้วเหรอ " รุ่นพี่อีกคนพูด
"ไม่ร้องน่ะ น้องแนนตั้งใจเรียนน่คะ่"
รุ่นพี่แต่ละคนน่ารักมาก หลายหยดน้ำตาเทียนหลายคำอวยพรที่บอกฉันทำให้ฉันซึ้งเหลือเกิน
" เอ้าวัดดีไอ้น้อง" รุ่นพี่ ป.โท จอมเฮี้ยว กล่วทักทายฉัน
" ร้องทำไมว่ะ เข้มแข็งหน่อย"
" ค่ะ"มีแฟนยัง ไมม่ต้องมีน่ะ ตั้งใจเรียน เข้าใจมั๊ยว่ะ'
" ค่ะ"
' อ่านหนังสือต้องใช้สมอง อ่านเป็น Step เข้าใจมั๊ย"
' ค่ะ "
" ไม่เจ็บ ไม่ต้องร้องน่ะรู้มั๊ย"
" ค่ะ"
คืนนี้ฉันรู้สึกดีมากๆ รู้สึกว่าเป็นฟิสิกส์จริงๆก็วันนี้ รุ่นพี่ทุกคนดีมากๆ ทำให้ฉันรักเอกนี้เหลือเกินสักพันไฟก็เปิดขึ้น พิธีกยดน้ำตาเทียยนเสร็จสิ้น ฉันเช็ดน้ำตาหยดสุดท้าย แล้วหันมาหัวเราะกันเพื่อนต่อ พี่บัดดี้ ก็มามอบของขวัญ ให้น้องบัดดี้ พี่บัดดี้ของฉันน่ารักมาก มีของมาฝากไม่ขาดเลย
จาหนั้นก็เป็นการถ่ยรูปเป็นที่ระลึก สนุกมากๆ เลิกงานเลี้ยง ก็แยกย้ายกันกลับ ที่พักของตัวเอง
ตอนนี้ รู้สึกว่าความเป็นฟิสิกส์มันซึมเข้าสายเลือดฉันเข้าแล้วความเป็นพี่น้องสมบูรณ์ ยิ่งผ่านการรับน้อง การว๊ากแต่ละครั้งของรุ่นพี่ การทำขรึมก่อนการรับน้อง นี่เป็นเพียงการกระทำที่สืบทอดกันมา ไม่ใช่ตัวตนที่แท้จริง วันหน้า เมื่อฉันขึ้น ปี 2 ฉันก็ต้องทำแบบนนี้ เพื่อให้การรับน้ง สมบูรณ์ ตรงตามแบบฉ บับของการรับน้องในมหาลัยแห่งนี้
.................................................
และแล้วเรื่องที่วิกฤต ก็จบลงแล้วค่ะ
ติชมผลงานได้ที่ nansar@thaimail.com น่ะคะ่
จากคุณ :
nansar
- [
18 ธ.ค. 46 11:30:18
A:203.151.193.66 X:unknown
]
ชีวิตวิกฤตเมื่อ...ฟิสิกส์ รับน้อง.....ตอนจบ
