เราก็มีหัวใจ...

    *** เป็นอะไรทำไมดูเศร้าใจพิลึก
    คิดไปคิดมา...
    คนเราก็ดูที่หน้าตาเป็นหลักอยู่วันยังค่ำ
    จะทำตัวยังไง...ก็ไม่เห็นถึงจิตใจของคนนั้นอยู่ดี
    เรามันก็เป็นเพียงมนุษย์...คนหนึ่งเท่านั้น
    แล้วอย่างนี้...จะว่าใครเขาได้
    เขาก็เป็นเพียงมนุษย์เหมือนกับเรา...
    เอาอะไรมากกับคำว่า...คน
    นิ้วมือของเรา...ยังไม่เท่ากันเลย
    แล้วจะให้จิตใจของเขาเท่ากับเราได้อย่างไร
    *** แล้วความรักละ...มันไม่แบ่งแยก...ไม่ใช่รึไง
    รัก...มันห้ามคนไม่ให้เห็นหน้าตาได้เหรอ
    รัก...ทำให้คนตาบอด...ก็ต่อเมื่อ... เรารักเขาแล้วใช่ไหม
    ( รัก...ที่ไม่ใช่รักของคนตาบอดนะ )
    รัก...ทีมีคนเสียใจหลายคน...
    รัก...ที่ต้องร้องไห้มาแล้วหลายครั้ง
    แต่มัน...ก็ไม่รู้จักจบเสียที
    มันเป็นเพราะ...เราไม่ได้ใช้ใจรักตากหาก
    จะมีใครสักกี่คนที่ใช้ใจรัก...
    มองถึงเนื้อแท้ของเขาที่เขาเป็นอยู่
    ว่าเขาคนนั้น...ดีเพียงใด
    ถามใจตัวเราเองบ้างว่าเคยเห็นถึงจิตใจเขาไหม
    ถามดูว่าใจเราถึงใจเขาหรือยัง
    เปิดใจเรา...ว่าใครคนหนึ่งคนนั้น...
    ดีที่ใจ...หรือเพียงกาย...ที่เพียงพาออกงานเท่านั้น
    รักที่เห็นถึงใจเขา...
    ไม่ใช่เพียงแค่รักที่รู้สึกของคู่รักเท่านั้น
    แต่เป็นรักที่มองผ่านใจของคนทุกคน
    เราเป็นมนุษย์นะ...แล้วเขาไม่ใช่มนุษย์รึไง
    เรามีหัวใจ...แล้วเขาละ...
    เรามีความฝัน...เขาก็มี...
    เรา...เขา...เธอ...ฉัน...
    นี่เป็น...สรรพนามใช้เรียกมนุษย์ด้วยกันไม่ใช่เหรอ
    เรา...เขา...เธอ...ฉัน...เป็นมนุษย์นี่
    หัวใจของพวกเรา...ก็ไม่ต่างกันหรอก
    มีเลือด...เยื่อบุผิว...มีเสียงเต้นของหัวใจ...               พวกเราก็มี...
    อย่าดูถูกหัวใจของเรานักเลย
    เราก็คนเหมือนกันกับเธอ

    จากคุณ : tue54@hotmail.com - [ 20 ธ.ค. 46 01:43:14 A:203.107.194.220 X: ]