บางทีกว่าจดหมายฉบับนี้จะถึงมือเธอ
อาจจะนาน..และนานเกินกว่าจะซึมซับอารมณ์ของวันนี้ได้
ทุกครั้งที่เห็นผีเสื้อ ฉันระลึกถึงเธอเสมอ
บางทีไม่มีอะไรมากไปกว่า คำว่า คิดถึง
แม้ความคิดถึงนั้นจะบางเบา และเลือนลาง
แต่บางครั้งมันก็รุนแรงจนกลายเป็นความทรมาน
ฉันตามหาเธอทุกหนแห่งที่เธออาจจะติดต่อ
.
หากแต่ไม่ปรากฏเรื่องราวของเธอจากปากคำของผู้ใด
ฉันปล่อยให้เรื่องราวตกหล่นไปในห้วงเวลาที่เดินย่ำไปไม่หยุดยั้ง
แต่ระบบความคิดกลับเหมือนวงเวียนที่แทรกซึมเข้าไปในความทรงจำ
แม้พยายามที่จะลืมลบ แต่เมื่อถึงจุดๆ หนึ่งก็คิดถึงเธอเสมอ
นานเท่านานตราบเท่าที่เธอจะรับรู้
ตราบเท่าที่เธอจะสนใจ
ตราบเท่าที่เธอจะจำได้
ฉันอยู่ข้างเธอเสมอ ในความรู้สึกห่วงใย และเชื่อมั่น
ไม่เป็นไรนักหรอก หากว่าเธอจะลืมเลือนมันไป
หากว่าเธอมีใครอยู่เคียงข้าง
ซึ่งมันก็คือชีวิตที่ต้องดำเนินไป..
อย่างที่เธอได้เลือก
อย่างที่เธอต้องการ
ฉันอาจจะถามตัวเอง
ถามเรื่องราวกับตัวเอง
ถามเรื่องที่เคยเกิดขึ้นครั้งแล้วครั้งเล่า
หากแต่สิ่งเหล่านั้นไม่มีคำตอบ
มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เธอคาดคิด
มันอาจจะไม่เป็นอย่างที่เราอยากจะให้มันเป็น
คิดถึงฉันบ้างมั้ย ในสักวินาทีหนึ่งที่ใจของเธอเปล่าว่าง
ฉันรู้ว่า นั่นไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องตอบ
เพราะความรู้สึกบางครั้งมันตกตะกอนล้ำลึก
จนเธออาจจะลบเลือนมันไป
แต่อย่าลืมฉัน ในวันที่เธอ..ไม่มีใคร
ฉันอาจไม่ใช่คนที่เธอเลือก
ปรึกษา แต่ฉันคือมิตรที่ดีของเธอเสมอมา
ย่ำรุ่งของปี
ผ่านไปมากกว่า 1 หรือ .2 หรือ 3 ครั้ง
สหายแห่งขุนเขาหลบเร้นหนีหน้า จนกระทั่งฉันเองไม่แน่ใจว่า...
ใจของเราเชื่อมโยงและพันผูกอย่างที่เราต่างต้องการให้มันเป็นหรือไม่
ฉันอาจจะ
.คาดหวังอะไรไปมากมาย แต่มันไม่ได้หมายความว่า
สิ่งที่ฉันลุ่มหลงและเฝ้าฝัน มันจะเจือจางห่างหาย
มันยังฝังรากลึกลงไปในใจฉัน
เพาะเมล็ดพันธุ์แห่งความหวังไว้ยาวนาน
ทั้งๆ ที่ประจักษ์แก่ใจว่า มันอาจจะไม่มีวันงอกงามเลยก็ตาม
แก้ไขเมื่อ 20 ธ.ค. 46 12:34:18
จากคุณ :
กระจ้อน 
- [
20 ธ.ค. 46 11:24:55
]
มากกว่าเพื่อน แต่ไม่เหมือนคนรัก
