ความคิดเห็นที่ 1 “ก็ได้ค่ะ”  ในที่สุดเธอก็ตัดสินใจที่จะเชื่อใจและไว้ใจเขา ชายหนุ่มยิ้ม “เชิญทางนี้ครับ  รถอยู่ทางนี้ครับ”  เขาผายมือไปทางรถเก๋งสีบอนทองที่จอดอยู่ไม่ไกล “รกไปนิดนะครับ”  เขาเปิดประตูรถด้านคู่กับคนขับให้เธอ  แล้วขนเอกสารจากเก้าอี้คู่กับคนขับ ไปวางไว้เบาะด้านหลังรถ  ที่เต็มไปด้วยปึกเอกสาร  และหนังสือเต็มไปหมด    ได้กลิ่นน้ำหอมกลิ่นผลไม้สดชื่นอบอวลไปทั่วทั้งรถ “เอางานกลับไปทำที่บ้านด้วยหรือคะ” “ก็เป็นเอกสารที่ต้องอ่าน  ต้องค้นคว้านะครับ  เดี๋ยวนี้การแข่งขันสูง  ต้องคอยหาความรู้ใส่ตัวอยู่เสมอครับ”          เขาพูดจบก่อนสต๊าร์ทรถออกตัวอย่างนิ่มนวลเหมือนความสุภาพเงียบขรึมของคนขับ “อ่านบิ๊เบียน่าด้วยหรือคะ”  มองเห็นหนังสือวรรณกรรมเยาวชนของสเปนวางอยู่หน้ารถ   “ขอโทษนะคะ  ของลูก ๆ หรือเปล่าคะ”  เธอพูดล้อเล่น ชายหนุ่มหัวเราะเบา ๆ   “ใช่ครับ  เอ้ย! ไม่ใช่ครับ”  เขารับมุกอีกต่างหาก   “ของผมเอง  ผมชอบอ่านวรรณเยาวชนครับ  อ่านแล้วยิ้มได้  หายเครียด  สบายใจดีครับ  เรื่องราวของเด็ก ๆ เป็นเรื่องราวที่น่ารักนะครับ”   เธอรู้สึกเพลีย ๆ  อยากจะหลับซักตื่น   แต่เพราะว่าเขาเป็นชายหนุ่มจึงแข็งใจ  พยายามฝืนไว้ไม่ให้หลับ “หลับก็ได้นะครับ  ถึงแล้วผมจะบอก”  เขาสังเกตเห็นเธอดูอ่อนเพลียมาก  “อยากให้คุณวี ไว้ใจเพื่อนคนนี้นะครับ” วีรภาหันไปยิ้มให้เขา  “ขอบคุณค่ะ”   แหม รู้ทันเธอไปหมด รถบนถนนเคลื่อนตัวได้ไม่เร็วนัก  รถค่อนข้างมาก   แต่ยังไปได้เรื่อย ๆ ชายหนุ่มเหลือบมองคนที่นั่งคู่กับเขานาน ๆ ครั้ง  เกรงว่าจะทำให้เธอรู้สึกอึดอัดใจ “หนาวหรือเปล่าครับ”  เขาเห็นเธอนั่งห่อตัวเล็กน้อย   พลางเอื้อมมือหรี่แอร์ลง  แล้วหยิบเสื้อแจ๊กเก็ตที่พาดอยู่กับพนักของคนขับส่งให้เธอขณะที่รถติดไฟแดง “ใส่ไว้ก่อนนะครับ” “ไม่..ไม่เป็นไรค่ะ  ขอบคุณนะคะ”  เธอปฏิเสธ “ไม่ได้นะครับ  กรุณาใส่ไว้เถอะครับ”  เขาหันมามองหน้าเธอตรง ๆ  สายตาของเขาทำให้เธอรีบรับเสื้อของเขามาสวมไว้  ก่อนที่เขาอาจจะมาสวมให้เธอด้วยตัวเอง “งานศพนี้  ขอโทษนะครับ  ไม่ทราบว่า ญาติคนไหนของคุณชมจันทร์หรือครับ”  เขาถามขึ้นขณะขับรถขึ้นสะพานอรุณอัมรินทร์ “พี่ชายค่ะ  เป็นลูกพี่ลูกน้องกัน”  พลางถอนหายใจช้า ๆ “เป็นคนดีมากเลยนะคะ  ฉันเคยเจอเขาหลายครั้ง  เป็นคนรักครอบครัวมาก  ไม่เที่ยวไม่กินไม่ดื่มไม่สูบ  น่าสงสารนะคะ  ต้องมาเกิดอุบัติเหตุเสียชีวิตซะก่อน  มีลูกเล็ก ๆ อีก 2 คนด้วย” “น่าเสียดายมากครับ  ยิ่งถ้าเขาเป็นคนดีขนาดนี้  ไม่ว่ายังไงเราก็ต้องมีวันที่จากกันอยู่ดี  เศร้านะครับ”  เขาพูดอย่างห่อเหี่ยวหัวใจไปด้วย “ผมรู้สึกไม่อยากรักใคร   แต่ขณะที่เรามีชีวิตอยู่  จะอยู่อย่างไม่รักใครเลย  มันก็ทำยากเหลือเกิน   ผมยังเผลอใจบ่อย ๆ เลย”  เขาหักพวกมาลัยเลี้ยวเข้าถนนอิสรภาพ “ว่าแต่ เอ๊ ตอนนี้คุณชัยอรุณแอบชอบใครอยู่หรอคะ” คนขับฟังคำถามแล้วนิ่งอึ้งไปอย่างรู้สึกหน้าชาไปเป็นแถบ ๆ  จะบอกเธออย่างไรดี  เพราะคนที่เขาแอบชอบอยู่ตอนนี้คือคนที่กำลังตั้งคำถาม “อืม อย่าเรียกว่าชอบดีกว่านะครับ  เรียกว่าสนใจเธอดีกว่า  รู้สึกอยากรู้จักเธอมากขึ้น  อยากคุยกับเธอ  อยากใกล้ชิดเธอมากกว่านี้   คุณวีคิดว่า  อาการชอบนี่คืออะไรครับ” “ก็ รู้สึกอย่างที่คุณพูดเมื่อกี๊ไงคะ” “ถ้ามีคนชอบคุณวี  คุณวีจะให้โอกาสคบกับเขาไหมครับ” หญิงสาวนิ่งไปครู่หนึ่ง  ความรู้สึกบอกว่า  เป็นคำถามที่ฟังดูแปลก ๆ “ให้คบแบบไหนคะ  เป็นแฟนคงไม่ได้นะคะ  ถ้าเป็นเพื่อนกันก็พอได้ค่ะ  เพราะว่า  ความรักไม่ได้เกิดขึ้นแค่ไม่กี่นาทีได้นี่คะ  ความรักก็คล้ายการปลูกต้นไม้   ถ้าเพาะด้วยเมล็ดจะแข็งแรง   ต้านทานโรคได้ดี   แต่ถ้าเกิดจากการชำ  ติดตา  ต่อกิ่ง  ก็ไม่แข็งแรงเท่ากับการเพาะด้วยเมล็ดนะคะ” “แต่การปลูกด้วยเมล็ด  ก็อาจมีการกลายพันธุ์ได้นะครับ” “ถึงต้องใช้เวลาพิสูจน์ความรักที่แท้จริงไงคะ  ถ้าไม่แน่ใจก็ไม่ควรตกลงเป็นแฟนกับใคร   เพราะการที่เราจะเป็นแฟนกับใคร  มันก็มีเหตุผลหลายอย่างนะคะ  ที่สำคัญความรักความชอบบังคับกันไม่ได้   และเราก็ไม่ควรคบใครด้วยเหตุผลที่ว่า  เพราะเราต่างไม่มีใครจริงไหมคะ  หากวันหนึ่งเราไปเจอคนที่ใช่กว่า   เราก็ไม่ต้องลำบากใจ  ไม่ต้องทำให้ใครผิดหวังเสียใจเพราะเรา  คุณชัยอรุณละคะคิดว่ายังไง” ชายหนุ่มอมยิ้ม   “แหม พูดเหมือนคนมีประสบการณ์เลยนะครับ”  เขารู้สึกว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาซะแล้ว  ความคิดของเธอยิ่งทำให้เธอน่าสนใจ  และน่าค้นหา  การที่ใครเข้าไปจีบเธอตรง ๆ  คงไม่เป็นการดีแน่  และอาจเจอกำแพงอย่างหนาแน่น  เพราะเธอเต็มไปด้วยกรอบความคิดที่มีความเป็นตัวของตัวเองพอสมควร “พูดตามประสาคนชอบอ่านหนังสือมากกว่าค่ะ   แล้วก็ดูคนอื่น ๆ ที่เขามีกันก็พอรู้แล้วค่ะ” “ครับผม   เดี๋ยวเราใกล้จะถึงแล้วนะครับ  ซอยข้างหน้านี้ครับ”   ชายหนุ่มหักพวกมาลัยเลี้ยวเข้าซอย วีรภานั่งมองเขาขับรถนิ่ง ๆ  วันนี้เธอได้รู้จักชายหนุ่มเจ้าของดวงตาหวานเศร้ามากขึ้นอีกนิดหนึ่งแล้ว   ภายใต้สีหน้าเงียบขรึมเป็นปกติของเขามีรอยยิ้มเกิดขึ้นได้ง่าย ๆ เหมือนกัน   แถมยังช่างชวนเธอคุยอย่างอารมณ์ดีอีกด้วย    แต่แล้วสีหน้ากลับแฝงความกังวลใจขึ้นมา   ถ้าชมจันทร์เห็นเธอมาพร้อมกับเขาแบบนี้  จะต้องถูกล้อแน่ ๆ เลย  เธอกำลังคิดหาข้ออ้าง  หาคำแก้ตัวอยู่เป็นพัลวันในสมอง   นึกปลอบใจตัวเอง  เมื่อเราต่างบริสุทธิ์ใจ   ไม่มีอะไรต้องหวาดกลัว  ขอให้เราต่างมั่นคงและเข้มแข็งเท่านั้น -----------------------------   เม้าท์คลิกที่ห้องเพื่อนกันฉันพี่น้องอย่างเคย   แต่ไม่มีนิคของแจคเหมือนเดิม  คงไม่ได้เจอเขาอีกแล้วจริง ๆ  ข้อความของเขาถูกเรียกขึ้นมาอ่านอีกครั้ง  วันที่เธอพบเขาครั้งสุดท้าย   วันที่เขามาบอกลา <smegal> 555555   นี่ ไอ้เกลอ <vee >  ต้องดูแลเอาใจใส่เราด้วย  ฮี่ ๆ  ให้เราเป็นคนเดียวในใจเขาด้วย  แต่บอกก่อนนะ แฟนเรา  ห้ามจับมือถือแขนกันนะ <smegal> เราคงคิดถึงนาย   นายไม่ทำให้เราผิดหวังเลย <vee >  ขอบใจ อยากจะบอกเขาเหมือนกัน  ว่าเราคงคิดถึงนายเหมือนกัน  แต่เพราะเป็นคนปากแข็งจึงไม่ยอมพูดออกไป <vee >  ผิดหวังไรหรอ <smegal> 555555  ไม่บอก ไม่บอกอีกแล้ว  ว้า .เธอยังคงอยากรู้คำตอบอยู่ดี  ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหนก็ตาม <vee >  ง่ะ  จำไว้เลย <smegal> 55555 <vee >  อืมม <smegal> ไม่นานนายคงลืมเรา  แต่เราอะลืมยาก <vee >  เราไม่ลืมหรอก <smegal> เรามีเพื่อนที่ดีมาก <vee >   เพียงแต่ว่า เราอาจจะไม่ได้ใส่ใจเฉย ๆ  เพราะไม่รู้จะใส่ใจได้ยังไง ฮี่ ๆ   ไม่เห็นหรอ เราเล่าอะไรให้นายฟังตั้งเยอะ  เรา   ไม่ได้ลืม <smegal> เราน่าเบื่อ เน๊าะ <vee >  ป่าว <smegal> วันนี้เราเองยังรำคาญตัวเอง  อิอิ <vee >  ถ้าน่าเบื่อเราจะถามคำตอบคำ  ไม่คุยด้วยนาน ๆ แบบนี้หรอก   แล้วทำไมแจคคิดว่าจะไม่เล่นเนตอีกแล้วล่ะ <smegal> เพื่อนเอ๋ย คงถึงเวลาแล้วล่ะ  เราติดเน็ตอะ  อิอิ  เราเลยต้องหักดิบ <vee >  อืมม เหมือนเราเลย  แต่เราก็ยังไม่อยากเลิกมัน  เราก็ไม่รู้จะติดไปนานเท่าไหร่นะ <smegal> เราขอให้นายเจอเพื่อนที่ดีอีกเยอะๆนะ <vee >  ขอบใจนะ เช่นกัน <smegal> แหะๆ <vee >  ฝันดีนะ <smegal> ใจหายเหมือนกันอะ <vee >  รักษาสุขภาพด้วยนะ  ดูแลตัวเองดีดีล่ะ เธอเริ่มอวยพรให้เขา  ก่อนที่จะไม่มีโอกาสอวยพรให้เขาอย่างนี้อีกแล้ว <smegal> เฮ้อ  นายจะทำให้เราไปไม่ได้อะจิ ประโยคนี้ของเขา  เหมือนเขาเองอาจจะรู้สึกใจอ่อน  ไม่อยากจากไป   หากตอนนั้นเธอพยายามขอร้องให้เขาอยู่  เขาอาจจะไม่จากไปอย่างนี้ <vee >   ทำไมอ่ะ  นายออกจะใจแข็ง <smegal> เราติดนาย   เอิ๊กๆ ไม่รู้ว่าเขาพูดจริงหรือเล่น   แต่ก็ทำให้เธอยิ้มได้เสมอ  และนึกเสียดายที่ตอนนั้นไม่ขอร้องให้เขาอยู่  ไม่จากไปอย่างนี้ <vee >  แค่ชั่วคราวมั้ง <smegal> น๊าน <vee >  เดี๋ยวนายก็หาย <smegal> นายดูแคลนความรู้สึกเรา <vee >  นายลืมคนที่นายชอบเขาคนนั้นได้รึเปล่า <smegal> ยังเลย <vee >  เดี๋ยวนายก็มีคนอื่นให้ชอบใหม่เข้ามาแทนที่ <smegal> เราไม่ได้ชอบเขานะ <vee >  อ้าว นายบอกชอบเขานี่ <smegal> ตอนนี่ไม่ไง <vee >  นายเคยบอกเขา <smegal> หมายถึงตอนนี้ <vee >  ตอนนี้เป็นแค่  เคย  ไปแล้ว  ตอนนี้นายไม่ชอบเขาแล้ว   อีกหน่อย  นายก็จะรู้สึกแบบนี้กับเราไง <vee >  อีกหน่อย นายก็จะไม่ชอบเราแล้ว  แล้วก็อาจจะไปชอบคนอื่นอีกต่อไป <smegal> อืม  สุดท้ายนะ  เราขอฟังความรู้สึกจริงๆที่อยู่ลึกๆของนายได้มั้ย <vee >  เราทำนายถูกป่ะ  ทำไมอยากรู้ล่ะ <smegal> ขอฟังเถอะ เขายังไม่เลิกที่อยากจะรู้ความรู้สึกที่แท้จริงของเธอ <vee >  อิอิ  ไหนบอกว่า นายเข้าใจแล้วไง  หายคาใจแล้วไง <vee >   ยังสงสัยอะไรอีก <vee >  เนตนายจะตัดยัง เธอมองเวลาที่ใกล้จะหมดลงทุกที  และนั่นอาจจะหมายถึง  การจะไม่ได้พบเขาอีกแล้ว <smegal> นายจะตัดแล้วเหรอ <vee >  อีก 12 นาที  นายล่ะ <smegal> ครึ่งชั่วโมง <vee >  จริง ๆ เราไม่อยากให้นายไปเลยนะ <smegal> ใจคอจะไม่บอกเหรอเนี่ย <vee >   เราคงขาดเพื่อนที่น่ารักอย่างนายไปคนหนึ่ง   คนที่หัวเราะเกือบตลอดเวลาที่เราคุยด้วย รู้สึกดีนะ นายอารมณ์ดีอ่ะ  เราชอบที่นายอารมณ์ดี  คุยด้วยแล้วสบายใจ <smegal> อืม  ยังไงอีก <vee >   คนหนุ่มที่อยู่เฝ้าคนแก่ เขามีหน้าที่ดูแลย่าในตอนกลางคืน   ต้องคอยพาย่าเข้านอน   เธอคิดว่าจะหาคนหนุ่มที่อยู่ดูแลคนแก่  ในสังคมทุกวันนี้  เป็นสิ่งที่หายากเหลือเกิน  เธอประทับใจความกตัญญูของเขา <smegal> บอกให้หมดเวลามีน้อย <vee >  เราว่า น่ารักนะ <smegal> เอิ๊กๆ  คนแก่น่ารักเหรอ <vee >  อิอิ คนดูแลน่ารัก <smegal> 5555 <vee >  เราเป็นเพื่อนกันต่อไปได้ป่าว <smegal> อืม  เพื่อนน่ะ <vee >  ไม่ต้องจากกันไปเลยแบบนี้ <smegal> เป็นได้ตลอดกาลอยู่แล้ว  เชื่อเราเถอะเราไม่เคยลืมนายหรอก  คนที่เราประทับใจนะ <vee >  นายจะลืมเราหรือเปล่า  เราก็ไม่ว่าไรหรอก  เราแค่อยากมีเพื่อนอย่างนายไว้พูดคุยอ่ะ  ได้ป่ะ เธอมองเวลาที่หมดลง ๆ ไปทุกที  เนตเธอใกล้จะตัดแล้ว  จึงตัดสินใจ  อวยพรให้เขา  และบอกลาเขาเป็นครั้งสุดท้าย <vee >  อืม  แล้วแต่นะ   เราลานายตรงนี้เลยนะ <smegal> เฮ้ย  ไรเล่า วีรภาอ่านถึงประโยคนี้แล้วคิดถึงตอนนั้น  ทำไมเธอรีบบอกลาเขาก่อนนะ  ทำไมไม่ขอร้องให้เขาอยู่อีกครั้ง  เขาอาจจะอยู่ต่อก็ได้เธอได้แต่ถอนหายใจ <vee >  ขอให้เข้มแข็งนะ  ต่อสู้กับอุปสรรค  ทุกอย่าง ไปได้ด้วยดีนะ  อดทนนะ  โชคดีนะแจค <vee >  จะคอยเป็นกำลังใจให้เพื่อนเสมอ <smegal> .............. <vee >  เนตเราจะตัดแล้ว  อีก 30 วินาที <vee >  ^ _ ^ เธอฝืนยิ้มให้เขา  แม้รู้ว่า  ใจไม่อยากจากกันอย่างนี้เลย  แต่เธอต้องเคารพการตัดสินใจของเขา <smegal> เราไม่ลา  เพราะนายคือเพื่อนเราเสมอ <vee >  ^ _ ^ บนหน้าจอปรากฏคำว่า  Disconnected  เธอถูกตัดออกจากอินเทอร์เนต  เมื่อหมดเวลา   ซึ่งหมายถึง  เวลาของเธอและเขาหมดลงไปด้วย  เวลาที่จะได้พูดคุยกัน  ได้รู้จักกัน  ไม่มีอีกแล้ว หัวใจของเธอรู้สึกเหงา ๆ  ขึ้นมาอย่างประหลาด   รู้สึกเสียดายเหลือเกิน  ที่จะไม่มีโอกาสได้เป็นเพื่อนกับเขา  ได้พบปะพูดคุยกับเขาอีกแล้ว .   แม้มันจะเป็นแค่การพบกันทางตัวหนังสือก็ตาม    ตัวหนังสือไม่กี่ตัวที่ทำให้รู้สึกเหมือนได้อยู่ใกล้ ๆ กัน   เกิดความรู้สึกดีดี   ความคุ้นเคย  ความเอาใจใส่ดูแลกัน  เหมือนเป็นเพื่อน   เหมือนเป็นญาติ  เหมือนเป็นพี่เป็นน้อง   เหมือนเป็นคนในครอบครัวเดียวกัน   และเกิดความผูกพันในกันและกันอย่างมากมาย   จนวันหนึ่งที่ต้องจากกัน   ก็ไม่อาจหลีกหนีความรู้สึกเศร้า   เหงา ๆ  ในหัวใจไปไม่ได้   และคงอดที่จะคิดถึง .กันไม่ได้เช่นกัน <smegal> เราไม่ลา  เพราะนายคือเพื่อนเราเสมอ ประโยคนี้ของเขายังดังก้องอยู่ในหัวสมอง   “แจค เราคิดถึงนาย ” 16-12-46 จากคุณ : ส้มโชกุน - [ 23 ธ.ค. 46 11:11:41 A:203.113.36.11 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 จบงี๊จริงๆเหรอคะ (T_T) จากคุณ : aRaRe - [ 23 ธ.ค. 46 16:43:17 A:203.113.86.158 X:192.168.177.109, 172.16.1.7 ]

ความคิดเห็นที่ 3 1. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2494398/W2494398.html 2. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499347/W2499347.html 3. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2503181/W2503181.html 4. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2505940/W2505940.html 5. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2516472/W2516472.html 6. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2561824/W2561824.html 7. http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2578847/W2578847.html ทำลิงก์ของทุกตอนให้ค่ะ จะได้เปิดแบบสะดวกๆ อ่านรวดเดียวจบทั้งเรื่องค่ะ สนุกดีค่ะ อ่านทั้งเรื่องวีรภา หรือบทความ ที่ยกมาประกอบแล้ว รู้สึกเห็นด้วยกับข้อความที่ว่า "ให้ฝึกจากกันทั้ง ๆ ที่ยังมีลมหายใจอยู่" คนเราพบกันก็ต้องจากกันเป็นธรรมดา แต่มันเศร้า จัง :( สำนวนการเขียนสนุกดีค่ะ แต่ว่าบางช่วงติดภาษาแชท ภาษาคอมพ์ แบบกันเอง ทำให้งงๆ อ่ะค่ะ ยิ่งประโยคแชท ถ้าเป็นเราแชทเอง มี อารมณ์ร่วม ก็สนุกอ่ะค่ะ แต่พอมาอ่านในเรื่อง เลยรู้สึกเยิ่นเย้อแปลกๆ แหะ แหะ จากคุณ : O-HO - [ 23 ธ.ค. 46 16:44:39 ]

ความคิดเห็นที่ 4 aRaRe จบแล้วค่ะ  ไม่งั้นเดี๋ยวจะผิดเป้าหมายของชื่อเรื่องค่ะ  วันสุดท้ายหลายวันจังเลย  แหะ แหะ  ขอบคุณนะคะที่มาอ่านค่ะ O-HO โอ้โห...!!  อย่าสงสัยว่าทำไมเรียกชื่อคุณโอ้โฮ  นะคะ  นั่นคือคำอุทานค่ะ  ดีใจจังที่นักเขียนฝีมือเอกอย่างคุณโอโฮแวะมาทักทายกระทู้เล็ก ๆ ของเรานะคะ ก็คิดว่าเย่อนเย้ออยู่เหมือนกันค่ะ  พยายามจะกระชับอยู่เหมือนกัน  แฮ่...  ยังไงก็ขอบคุณนะคะ  ที่ยังรู้สึก  สนุกดี  อยู่  ขอบคุณมาก ๆ เลยค่ะที่แวะมานะคะ ขอบคุณทุกตัวอักษรที่แทนคำว่า  "กำลังใจ"  ค่ะ จากคุณ : ส้มโชกุน - [ 23 ธ.ค. 46 22:07:29 A:203.113.37.9 X: ]