ความคิดเห็นที่ 1 ค่ำคืนนี้อากาศหนาวเหน็บยิ่ง จนผู้คนทั่วไปยากจะทานทน ทว่าชายชรามิเพียงมิรู้สึกถึงความหนาวเย็น ในมือหอบหิ้วร่างของเสี่ยวซายังสามารถโลดแล่นไปได้ราวกับมิหนักกินแรง ชายชรามุ่งหน้าลึกเข้าสู่หมู่บ้าน ตลอดรายทาง ชาวบ้านทั้งหลายต่างแยกย้ายกันเพาะปลูกอยู่ในไร่ของตนเอง โดยมิมีผู้ใดหันมาสนใจคนทั้งสองแม้แต่น้อย เสี่ยวซา ยิ่งรู้สึกมั่นใจ สภาพอากาศเยี่ยงนี้  ชาวบ้านยังคงทำงานในไร่ ราวกับเป็นเรื่องปกติ ความคิดที่ว่า หมู่บ้านแห่งนี้เป็นหมู่บ้านปีศาจ แล่นเข้ามาในจิตใจมันอีกครั้ง มันรู้สึกหนาวเย็นยิ่งขึ้นเป็นทวีคูณ เดินอยู่ชั่วครู่ก็มาหยุดอยู่หน้ากระท่อมหลังหนึ่งซึ่งมุงด้วยหญ้าคา แม้มิใหญ่โตโอ่โถงเท่าใด แต่ปัดกวาดอย่างสะอาดเรียบร้อย ผิดแผกจากกระท่อมหลังอื่นๆ ชายชราวางเด็กหนุ่มลงภายในกระท่อม เสี่ยวซาถือโอกาสกวาดตาสำรวจภายในกระท่อม พบว่ากระท่อมน้อยเพียบพร้อมไปด้วยข้าวของเครื่องใช้ บนเตายังจัดตั้งด้วยกะทะใบหนึ่ง กลิ่นหอมโชยออกมาจากกะทะดังกล่าว เด็กหนุ่มรู้สึกหิวขึ้นมาทันที เดิมทีเขาหิวอยู่แล้ว เพียงแต่ ขณะหวาดกลัวกลับลืมเลือนไป เวลานี้เมื่อได้กลิ่นหอมหวนของอาหาร จึงได้รู้สึกหิวโหยขึ้น ชายชราเมื่อวางร่างของเสี่ยวซาก็หันไปง่วนอยู่กับกะทะและโต๊ะกลางห้อง โดยมิหันมาสนใจ และมิกลัวเกรงว่าเด็กหนุ่มจะหนีหายไป เสี่ยวซาเมื่อเห็นว่าฝ่ายตรงข้ามมิสนใจในตนเอง ก็คืบคลานหมายหลบหนี พลันได้ยินเสียง “หากเจ้ามิกลัวเหล่าปีศาจเบื้องนอก ก็จงหลบหนีเถอะ” ชายชรากล่าวโดยมิหันกลับมา เขาชะงักท่วงท่าลงในทันที คำ “ปีศาจ” ช่างมีอิทธิพลเหนือเด็กหนุ่มยิ่ง มันกลัวจนแทบมิกล้าขยับตัว กระทั่งลมหายใจก็มิกล้าระบายแรงเกินไปนัก ชายชราหันกลับมาอีกครั้งในมือเพิ่มจานผัดผักและข้าวสองถ้วย จากนั้นกวักมือเรียกให้เสี่ยวซาเข้ามา แม้นจะหวาดกลัว แต่ความหอมหวนของผักจานนั้นก็ดึงดูดมันยิ่ง เมื่อเดินเข้ามาใกล้ ชายชราก็ยื่นข้าวถ้วยหนึ่งให้ จากนั้นกล่าวว่า “กินซะ พรุ่งนี้จะได้ทำงานแต่เช้า” เสี่ยวซารับข้าวถ้วยนั้นมาถือ รู้สึกถึงความอุ่นระอุของข้าว ถ่ายผ่านตัวถ้วยมาถึงมือของมัน ต้องลอบมองด้วยความพิศวง “หรือผู้เฒ่าท่านนี้เป็นคนมีเมตตา คิดเลี้ยงข้าวเราซักมื้อ” เมื่อพิจารณาหน้าตาและท่าทาง ก็พบว่าไม่คล้ายเป็นเช่นนั้น มันเริ่มลังเล ว่าควรจะกินดีหรือไม่ แต่ท้องของมันก็ร่ำร้องให้มันบรรจุอาหารลงไปเสียที ในที่สุดตัดสินใจหยิบตะเกียบขึ้นคีบผักในจานขึ้นมา พบว่าเป็น ปวยเล้งผัดไฟแดง! เสี่ยวซาเมื่อเห็นเป็นผักปวยเล้ง พลันนึกถึงผักในแปลงที่ชาวบ้านเพาะปลูก นึกถึงชาวบ้านเหล่านั้น พลันพบว่าอีกฝ่ายจับจ้องดูตนเองอยู่ “รึว่า ในผัดผักมีตัวยาอันใดอยู่ พอเรากินเข้าไปก็จะกลายเป็นแบบชาวบ้าน” เสี่ยวซาตัดสินใจวางชามข้าวลง “ข..ข้าไม่หิว” “ไม่หิวก็ต้องกิน!” กล่าวจบเคลื่อนกายวูบมาถึงหน้าของเสี่ยวซา มือแข็งแกร่งประดุจคีมเหล็กบีบปากของเด็กหนุ่ม หวังจะให้อ้าออก มืออีกข้างคีบผักในจาน เสี่ยวซารู้สึกปวดชาจนแทบสิ้นสติ แต่ยังฝืนไม่ยอมอ้าปาก “ฮึ่มมม เจ้ากลับมีความอดกลั้นยิ่ง ดูซิจะสามารถทนไปได้ถึงไหน” ชายชรากล่าวพร้อมเพิ่มแรงกดให้มากยิ่งขึ้น เสี่ยวซารู้สึกตาพร่ามัว สมองอึงอล แต่ยังกัดฟันมิยอมเผยอปากแม้แต่น้อย ในใจนึกตอบโต้ว่า “เฮอะ วิชาทนรับการทุบตีของเรา น่ากลัวเจ้าคงคาดไม่ถึง” ชายชราเห็นเช่นนั้นจึงเพิ่มแรงบีบมากขึ้นไปอีก เสี่ยวซาเจ็บปวดจนแทบสิ้นสติ สำนึกก่อนหมดสติพลันนึกถึงเคล็ดวิชาที่เตียหงีเคยถ่ายทอด รวมถึงเคล็ดวิชา “เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง” ลมปราณในร่างที่เพาะบ่มนานปี พลันหมุนวนตามวิถี ทั่วร่างรู้สึกปลอดโปร่งสบาย ปากแม้ถูกชายชราบีบรัดจนแทบปริแตก แต่หารู้สึกเจ็บปวดไม่ ชายชรารู้สึกถึงความผิดปกตินี้ ในที่สุดคลายมือออกกล่าวด้วยน้ำเสียงดุดันทว่าแฝงแววชื่นชม “ประเสริฐ ประเสริฐมาก เด็กน้อยกลับมีวิชาติดตัว เห็นทีคราวนี้ไร่ปวยเล้งของเราผู้เฒ่าคงได้แรงงานที่เข้มแข็ง ฮาฮา เจ้าเมื่อระแวงว่ามีใครวางยาในอาหาร เจ้าก็หยิบฉวยสิ่งของปรุงเป็นอาหารเองเถอะ เราผู้เฒ่าอนุญาต!” เสี่ยวซา งงงันในความเปลี่ยนแปลงครั้งนี้ยิ่ง แต่ความหิวโหยมิเข้าใครออกใคร มันค่อยๆ ลุกขึ้น เดินไปที่มุมห้อง เห็นผักปวยเล้งกองอยู่ในตะกร้าจึงหยิบขึ้นมากองหนึ่ง จากนั้นลงมือหั่นให้เล็กลง จุดเตาไฟขึ้น ตั้งน้ำมันในกะทะจนร้อน  ควันหอมกรุ่นโชยเข้าจมูก มันทยอยใส่เครื่องปรุงประกอบด้วย กระเทียม พริก และ ถั่วหมัก จากนั้นใส่ผัก โรยเกลือลงไปเล็กน้อย คนคล้ายกลับไปเป็น เมื่อสมัยอยู่โรงครัวบู๊ตึ๊ง ปรุงอาหารด้วยความแคล่วคล่องว่องไวยิ่ง ชั่วพริบตา ผักปวยเล้งที่สีเขียวราวมรกตอาบด้วยน้ำมันหมูสีทองอร่าม ส่งกลิ่นหอมหวลไปทั่วห้อง ก็มาตั้งอยู่บนโต๊ะ เสี่ยวซาตักข้าวมานั่งลงจากนั้นคีบผักใส่ปากอย่างหิวโหย ชายชรามองดูด้วยความสนใจ  แล้วใช้ตะเกียบคีบผักที่เด็กหนุ่มปรุงขึ้นมาขบเคี้ยว พบว่าผักทั้งหวานและกรอบ มีรสเค็ม เผ็ดพอประมาณกลมกล่อมยิ่ง  การผัดของเด็กหนุ่มกลับเยี่ยมยอดยิ่งกว่าตนเอง สามารถผัดโดยที่ผักมิสูญเสียความสดกรอบในตัวไปได้ ทั้งยังมีรสชาดแปลกใหม่ จนต้องเอ่ยชมขึ้น “ฝีมือการปรุงอาหารของเจ้านับว่าใช้ได้!” เสี่ยวซามิสนใจว่าอีกฝ่ายจะชื่นชมตนเองหรือไม่ ตะเกียบในมือพุ้ยข้าวเข้าปาก สลับกับคีบผักในจาน ชั่วเวลาไม่นานก็บรรจุข้าวสองถ้วยและผักในจานลงในกระเพาะจนสิ้น “เจ้าตัวเล็กแค่นี้กระเพาะกลับใหญ่โตนัก” กล่าวจบโยนผ้าผืนหนึ่งให้ ซึ่งชายชราเดินไปหยิบมาขณะที่เด็กหนุ่มกำลังเพลิดเพลินกับการรับประทานอยู่ “เจ้านอนที่หน้าเตียงเรา และอย่าคิดหลบหนี ถ้าหากเจ้ายังอยากมีชีวิต!” ชายชรากล่าวเป็นเชิงขู่ เสี่ยวซานึกในใจ “หากเราไม่คิดหลบหนีก็แปลกไปล่ะ” ชายชรากลับคล้ายสามารถอ่านใจ กล่าวว่า “หรือเจ้ามิกลัวเกรงปีศาจเหล่านั้น?” ได้ผล เด็กหนุ่มรู้สึกสยิวกายขึ้นมาทันที หยิบผ้าผืนนั้นมาปูลงที่หน้าเตียงและล้มตัวลงนอนอย่างว่าง่าย ชั่วเวลาไม่นานมันก็หลับไป หลังจากเสี่ยวซาหลับ ชายชราผู้นั้นก็มายืนจ้องมองอยู่อย่างเงียบๆ ดวงตาที่เคยดุร้ายกราดเกรี้ยวกลับแปรเปลี่ยนเป็นนุ่มนวลอ่อนโยน “เหมือนจริงๆ เหมือนมาก หากอาเอ๋อยังมีชีวิตอยู่น่ากลัวคงมีอายุประมาณเจ้าเด็กนี่” ชายชรากล่าวด้วยความสะทกสะท้อน ประกายน้ำตารื้นมาอยู่ที่ขอบตา ในที่สุดก็สะบัดหน้าเดินออกจากกระท่อม ทิ้งเด็กหนุ่มให้นอนอยู่เพียงลำพังเช่นนั้น . วิกาลดึกดื่น ชายชราไปที่ใดกันแน่? แล้วอาเอ๋อที่เขาพูดถึงที่แท้เป็นผู้ใดกัน แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 46 16:21:21 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 23 ธ.ค. 46 13:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เช้ามืดเมื่อชายชราตื่นขึ้นมาก็พบว่าเสี่ยวซามิได้อยู่ภายในกระท่อมนั้นแล้ว วูบหนึ่งอดคิดไม่ได้ว่าเด็กหนุ่มหนีไปแล้ว ชายชราลุกพรวดพราด โลดแล่นออกจากหกระท่อม คิดติดตามไป ทว่าเมื่อออกมาพ้นกระท่อมก็พบว่าคนที่ตนเองกำลังค้นหามิได้หลบหนีไปที่ใด  หากแต่กำลังรดน้ำพรวนดินแปลงผักเล็กๆ ที่อยู่หน้ากระท่อมอย่างขยันขันแข็ง “เจ้าทำอะไร!!!” ชายชราตวาดถาม เสี่ยวซาหันมาเห็นชายชรานั้นก็ยิ้มให้พลางกล่าวว่า “ออกกำลังกายตอนเช้า ท่านเมื่อต้องการแรงงานในการรดน้ำปลูกผัก ส่วนข้าก็รับประทานอาหารของท่าน ทั้งยังค้างแรมในที่พักของท่าน สิ่งที่ทำนี่ก็ถือว่าเป็นการทดแทนค่าที่พักและอาหารเถอะ” “เจ้าเด็กน้อย งานที่เจ้าทำนี้มันแค่เพียงเล็กน้อย มิอาจมาชดใช้แก่เราผู้เฒ่าได้หรอก” “ถ้าอย่างนั้นท่านต้องการยังไง?” เสี่ยวซาถามด้วยความสงสัย “เจ้าต้องทำงานเลี้ยงดูไร่ผักของเราจนกว่าจะเก็บเกี่ยวเสร็จ มิเช่นนั้นห้ามมิให้ไปจากที่นี่!!!” “อะไร!!! เพียงรับประทานมื้อเดียวกับค้างแรม ถึงกับต้องทำงานชดใช้มากมายเพียงนั้น ออกจะไม่ยุติธรรมเกินไปแล้ว!” “เจ้าจะพูดยังไงก็ได้ ความจริงก็คือเจ้ากินอาหารของเรา พักในบ้านเรา หากเจ้าไม่ทำงานชดใช้ ก็เท่ากับเจตนาบ่ายเบี่ยงคดโกง ถือเป็นคนไร้คุณธรรม!” เสี่ยวซานิ่งอึ้งไป คำพูดนี้มีส่วนถูก แม้ตนทำงานชดใช้ออกจะมากเกินไปซักหน่อย แต่ความจริงก็คือตนได้กินอาหารของชายชราและพักค้างแรมในบ้านของผู้อื่นจริงๆ นอกจากนั้นมันยังสงสัยเกี่ยวกับความผิดปกติของชาวบ้านที่นี่  หลังจากได้พักมาหนึ่งคืน จิตใจที่หวาดกลัวก็กลับสงบ พิจารณาสิ่งที่พบเห็นว่า ต้องมีเลศนัยเป็นแน่ ชาวบ้านอาจถูกชายชราผู้นี้ทำให้กลายเป็นแบบนั้น ซึ่งมันมิอาจนิ่งดูดาย ต้องหาทางช่วยเหลือ บางทีมันอาจพูดให้ชายชรายอมปลดปล่อย คนเหล่านั้นก็ได้ “ถึงอย่างไร เราก็มิมีค่าเดินทาง อยู่ค้นหาความจริงที่นี่ก่อนก็หาเป็นไรไม่ หากทิ้งไปตอนนี้ ก็จะกลายเป็นไร้คุณธรรม คำสั่งสอนของท่านเตียหงีที่สอนให้เรามีคุณธรรมก็จะสูญเปล่าซะ”คิดได้ดังนี้เสี่ยวซาจึงกล่าวว่า “เอาเถอะข้าพเจ้าอยู่ช่วยท่านจนเก็บเกี่ยวผลผลิตได้ แต่มีข้อแม้ว่า ท่านต้องจ่ายค่าจ้างให้แก่ข้าพเจ้าสิบตำลึงเพื่อข้าพเจ้าจะได้ใช้เป็นค่าเดินทางต่อไป” ชายชรายิ้มนิดนึงที่มุมปาก จากนั้นล้วงเงินแท่งหนึ่งจากอกเสื้อยื่นส่งให้ “รับไป” เสี่ยวซายื่นมือรับอย่างงงๆ “ท่านไม่กลัวข้าพเจ้ารับเงินแล้วหนีไป?” ชายชราไม่ตอบเพียงแต่เดินหายเข้าไปในกระท่อม ซักพักออกมาพร้อมกับจอบด้ามหนึ่งส่งให้เสี่ยวซา เด็กหนุ่มได้แต่รับจอบมา .. . ตลอดทั้งวันเสี่ยวซาขุดดินหว่านพืช ทำโดยมิได้คิดเหน็ดเหนื่อย ซึ่งพอดีไปสอดคล้องกับเคล็ดวิชา “เป็นอยู่ด้วยจิตว่าง” ที่บอกว่าทำทุกอย่างด้วยจิตว่าง ละวางคิดคำนึง เสี่ยวซายิ่งมายิ่งคึกคักเข้มแข็ง ทุกจอบที่ฟันลงบนดินล้วนแล้วแต่เต็มไปด้วยพละกำลัง ยิ่งขุดยิ่งเข้มแข็ง แปลงผักที่ขุดทั้งลึกทั้งสม่ำเสมอ ชายชราลอบมองด้วยความพึงพอใจ “เด็กน้อยนี้แม้นคลับคล้ายอาเอ๋อ ทว่าร่างกายสมบูรณ์แข็งแรงยิ่ง ผิดกับอาเอ๋อที่อ่อนแอขี้โรค” คิดแล้วอดมิได้ที่ใบหน้าต้องซีดสลดลง ซึ่งเป็นเวลาที่เสี่ยวซาหันมาพบเข้าพอดี “ท่านผู้เฒ่า ท่านไม่สบาย?” ชายชราได้ยินเช่นนั้นก็สะดุ้งขึ้นทั้งตัว จากนั้นรีบกล่าวปฏิเสธแล้วเดินหนีไป เสี่ยวซาอยู่กับชายชราผ่านมาเป็นคืนที่สาม ทุกวันเพียงหว่านพืชพรวนดิน แปลงผักของชายชราก็เช่นเดียวกับของชาวบ้านอื่นๆ คืองอกงามเขียวขจี เจริญเติบโตอย่างรวดเร็ว แม้ว่าชายชราจะมิได้ใส่ปุ๋ยเฉกเช่นเดียวกับชาวบ้านอื่นก็ตาม พื้นที่ของหมู่บ้านนี้นับว่าเหมาะสมเป็นอย่างยิ่งในการเพาะปลูกพืช ตลอดวันเขาแม้ง่วนอยู่กับการปลูกผัก ทว่ายังสามารถสังเกตความผิดปกติบางประการออก ยามกลางวันทั่วทั้งหมู่บ้านล้วนเงียบสงัดราวป่าช้า ผู้คนคล้ายมิมีชีวิตจิตใจ เพียงสามารถเพาะปลูกเท่านั้น!!! ยังมีเพลาเที่ยงและก่อนพลบค่ำ เหล่าชาวบ้านล้วนหายสาปสูญโดยมิมีร่องรอย ชายชราก็มิยกเว้น ล้วนหายไปจนสิ้น!!! เสี่ยวซาสงสัยถึงความเกี่ยวพันของทั้งสอง หากชายชราเป็นผู้กระทำให้ชาวบ้านเหล่านั้นเป็นแบบนี้ เหตุใดตนเองจึงอยู่รอดปลอดภัยโดยมิมีอันตราย อีกทั้งตนเองเคยลอบรื้อค้นกระท่อมน้อยของชายชราในเวลาที่ชายชราไม่อยู่ ก็หาพบสิ่งผิดปกติอันใด ยิ่งไม่สามารถบ่งบอกว่าคนผู้นี้เป็นคนชั่วร้าย เด็กหนุ่มยังรู้สึกในแง่ดีกับชายผู้นี้เสียอีก เขารู้สึกว่า ลึกลงไปในความหยาบกระด้างและดุดัน คนผู้นี้คล้ายมีความอบอุ่นซ่อนอยู่ภายในส่วนลึก และชายชราก็ดีกับตนเองมิใช่น้อย แม้ว่าจะเสียงดังและใช้งานตนเองอย่างหนักก็ตามที ที่เสี่ยวซารู้สึกเช่นนั้น เหตุผลประการหนึ่งสืบเนื่องมาจาก  เขาไม่กลัวงานหนัก . เด็กหนุ่มชาชินกับการทำงานหนักตั้งแต่เล็ก ดังนั้นไม่รู้สึกลำบากแม้แต่น้อย กลับอยู่อย่างสุขสบายโดยมิเดือดเนื้อร้อนใจ ความสงสัยของเด็กหนุ่มก่อตัวขึ้นเรื่อยๆ จนในที่สุดวันนี้เขาตัดสินใจว่าจะสะกดรอยตามชายชรา ดูซิว่าอีกฝ่ายไปที่ใด? และสิ่งที่กระทำเกี่ยวข้องกับพฤติกรรมของชาวบ้านหรือไม่? ดังนั้นเสี่ยวซาตื่นแต่ย่ำรุ่งลงมือปรุงอาหาร โดยมิลืมเลือนที่จะเผื่อแผ่ชายชรา แล้วรีบแบกจอบเสียมออกไปปฏิบัติงานในไร่นา ผ่านไปประมาณครึ่งชั่วยามชายชราก็ออกจากกระท่อมโดยมิทักทายเสี่ยวซาแม้แต่คำเดียว และวันนี้มีบางสิ่งที่แตกต่างคือ ชายชราหยิบฉวยกระสอบป่านที่หนาทึบใบหนึ่งติดมือไปด้วย เด็กหนุ่มทำเป็นมิแยแสสนใจแต่ลอบชำเลืองมองชายชราไปโดยมิให้รู้สึกตัว คล้อยหลังชั่วครู่ก็สะกดรอยติดตามไป แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 46 16:34:05 จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 23 ธ.ค. 46 13:50:45 ]

ความคิดเห็นที่ 3 โอ เดี๋ยวนี้ฮิตขนาดทวงข้ามห้องเลยเรอะ เหอๆ จากคุณ : bucky_m - [ 23 ธ.ค. 46 14:46:31 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สั้นจังอ่ะตอนนี้.......เมื่อร่ายรำเพลงกระบี่แล้ว  ใยท่านไม่ร่ายรำจนสุดสิ้นกระบวนเพลงก่อน... ชะงักกระบี่ไว้เพื่อเหตุอันใด ฤา............ขอชมเพลงกระบี่สุดยอด ต่อได้ หรือไม่ จากคุณ : ตานุ่นภารโรง (y4uc) - [ 23 ธ.ค. 46 14:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 บ่างรายงานตัว ไปลิสต์รายการของชอปลดราคามา แหะๆ จากคุณ : jengly - [ 23 ธ.ค. 46 15:19:32 ]

ความคิดเห็นที่ 6 กร๊ากก เนื่องจากผู้เขียนชักคุมวิถีกระบี่ไม่อยู่เสียแล้ว เกรงว่าจะเป็นภัยร้ายแรงในภายภาคหน้า จึงรั้งกระบี่เอาไว้มิได้ปลดปล่อยอานุภาพ ออกมาอย่างเต็มที่ ความคืบหน้าจะรายการต่อไป แว่วมาเนื่องจากใกล้ปีใหม่แล้ว ทีมงานอาจมีเซอร์ไพร์ ให้คนอ่าน ทว่า จะเป็น เซอร์ไพร์ ในทางดี หรือ ร้าย อันนี้ม่ายทราบ จากคุณ : หลิว - [ 23 ธ.ค. 46 15:46:38 A:210.86.205.124 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ภายในวันศุกร์เราจะลงตอนต่อไปให้นะครับ ถ้าหาข้อมูลเชิงลึกได้ทัน แต่คงจะไม่ยาวนัก ด้วยเหตุผลงานเยอะ ติดสอบ และติดงานปีใหม่ อิ อิ \\(^^)// หลังจากนั้นก็คงต้องรอหลังปีใหม่ล่ะจ้า ขอไปหาข้อมูลตามเกาะก่อน อิ อิ แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 46 15:53:12 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 23 ธ.ค. 46 15:51:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ไปหาข้อมูลตามเกาะ ตามวัดด้วยปะคะ หรือต้องไปฉลองปีใหม่กับบรรดาเทพเจ้าหรือเปล่า จากคุณ : jengly - [ 23 ธ.ค. 46 16:13:10 ]

ความคิดเห็นที่ 9 (พวก)ท่านเขียนแบบนี้ทำให้ข้าน้อยอยากอ่านต่อเหลือประมาณ.. ท่าทางชายชราดุร้ายแต่ไม่เกรี้ยวกราดขาดเหตุผลเท่าไร? หรือว่าชาวบ้านกลายเป้นซอมบี้หมดแล้ว? ผักมีปริศนาใด? ชายชราต้องการสิ่งใดกันแน่? ความสงสัยรุมเร้าเจียนตายแล้ว จากคุณ : GTW - [ 23 ธ.ค. 46 17:05:46 A:210.86.195.213 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนนี้อยู่ในช่วง "กึ่งสอบเสร็จ" เพราะวิชาที่ยากเสร็จไปแล้วสามตัว เหลือแบบไม่ยากเท่า (แต่ก็ไม่ง่าย) สองตัว เอาไว้สอบเสร็จแล้วจะมาแต่งต่อให้ครับ (ช่วงนี้ ทต กำลังโซโล่) จากคุณ : เชษฐา - [ 23 ธ.ค. 46 18:00:45 A:202.5.88.138 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 โหลๆ มาลงตอนต่อไปเร็วๆ นะครับ กำลังรออยู่ จากคุณ : ด็อก - [ 23 ธ.ค. 46 19:49:31 A:151.201.221.12 X: ]

ความคิดเห็นที่ 12 ปีใหม่ๆๆๆๆ จากคุณ : แม่มดพันปี - [ 23 ธ.ค. 46 20:23:12 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ลิงค์ตอนก่อนก็ไม่ทำ แก้ไขเมื่อ 23 ธ.ค. 46 21:27:41 จากคุณ : บ่างช่างติ (jengly) - [ 23 ธ.ค. 46 21:27:01 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ชาวบ้านกลายเป็นซอมบี้ไปแล้วแน่นอน ตรงกับที่ค้นมาเป๊ะ เป็นเพราะฤทธิ์ยาของพวกวูดู รับรอง ฮี่ๆๆๆ จากคุณ : GTW - [ 23 ธ.ค. 46 22:40:09 A:210.86.196.49 X: ]

ความคิดเห็นที่ 15 ^________________________________________________^ จากคุณ : น้ำลายบูด - [ 23 ธ.ค. 46 22:48:16 ]

ความคิดเห็นที่ 16 . จากคุณ : Z4t4nGuru bofh - [ 24 ธ.ค. 46 01:59:46 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนเก่าก่อน บทที่ 26 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2583683/W2583683.html บทที่25 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2569693/W2569693.html#61 บทที่24 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2550448/W2550448.html บทที่23 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2540510/W2540510.html 22/4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2530021/W2530021.html 22/3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2518879/W2518879.html บทที่ 22/2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2508497/W2508497.html บทที่ 22/1 (ตอนจบ) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2501430/W2501430.html บทที่22/1(ตอนต้น) http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2499177/W2499177.html บทที่ 21/3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2490292/W2490292.html 21/2: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2478753/W2478753.html 21/1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2473806/W2473806.html บทที่20 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2461504/W2461504.html บทที่ 19 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2448228/W2448228.html บทที่ 18 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2438231/W2438231.html บทที่ 17 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2423002/W2423002.html บทที่ 16 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2416822/W2416822.html บทที่ 15 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2406350/W2406350.html บทที่ 14 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2394602/W2394602.html บทที่ 13: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2385217/W2385217.html บทที่ 12 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2380634/W2380634.html บทที่ 11 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2365373/W2365373.html บทที่ 10 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2355452/W2355452.html บทที่ 9: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2347342/W2347342.html บทที่ 8: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2336310/W2336310.html บทที่ 7: http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2329311/W2329311.html บทที่ 6 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2323012/W2323012.html บทที่ 5 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2316144/W2316144.html บทที่ 4 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2309810/W2309810.html บทที่ 3 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2302015/W2302015.html บทที่ 2 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2296001/W2296001.html บทที่ 1 : http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2280892/W2280892.html แนะนำตัวละครและรายละเอียดโดยย่อ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2419342/W2419342.html จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 24 ธ.ค. 46 08:48:37 ]

ความคิดเห็นที่ 18 มาแล้วๆๆๆๆ             จากคุณ : ตอกะจอ - [ 24 ธ.ค. 46 09:39:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบกระทู้จ้า ตอนต่อไปเสร็จเรียบร้อย ด้วยอานิสงฆ์และผลบุญจากการที่หัวหน้าลาพักร้อนไปเชียงใหม่(อู้ได้) รอรายระเอียดอีกนิดเดียวก็จะลงให้ คิดว่าคืนนี้หรืออย่างช้าก็คงพรุ่งนี้ ส่วนตอนต่อไปคงต้องหลังปีใหม่นะครับ เพราะว่าจะไม่อยู่แล้ว ************************ bucky_m ทวงข้ามห้องต่างหาก -__-" ตานุ่นภารโรง (y4uc) ไม่สั้นนะครับตอนนี้ ลงอัตราปกติ เดี่ยวรออ่านตอนต่อไปที่จะแถมให้ในคืนนี้ไม่ก็พรุ่งนี้แล้วกัน jengly  บ่างเบต้าวัน ลิวสต์ทำมาย เด๋วก็เป๋าฉีกร้อกกก GTW จานจี หุ หุ อยากรู้ล่ะสิ อิ อิ ม่ายบอก คอยชมไปแล้วกัน อ๊ะๆ คิดจะไปแอบถาม นป ก่อนล่ะสิ หุ หุ เดี๋ยวต้องไปเตี๊ยมว่าห้ามบอก 5555 น้ำลายบูด ยิ้มกว้างอีกแล้ว แต่ไม่พูด Z4t4nGuru bofh คราวหน้าขอ 2 จุดนะครับ ตอกะจอ มาแล้วๆ มั่ง สอบเสร็จแล้วเหรอ? จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 24 ธ.ค. 46 12:02:46 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ไม่ตอบคุณด็อกได้ไงเนี่ย จากคุณ : jengly - [ 24 ธ.ค. 46 16:56:59 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เย่ย ตกไปคน โทษคร้าบบบ คุณด็อก ตอนใหม่ไม่เกินพรุ่งนี้ครับ จากคุณ : มันตั้ม - [ 24 ธ.ค. 46 17:09:52 A:203.107.156.76 X: ]

ความคิดเห็นที่ 22 ฮึ่ม....,มาทวง มาต่อซะดีๆๆๆ ค้างคาใจอ่ะ....ค้างคาใจ (ไม่รู้คนอื่นเป็นเหมือนผมเปล่า เวลาอะไรค้างคาใจถ้าไม่กระจ่างจะกินไม่ได้นอนไม่หลับ เอิ๊กส์..) จากคุณ : GTW - [ 24 ธ.ค. 46 19:01:37 A:210.86.196.18 X: ]

ความคิดเห็นที่ 23 เหมือนเวลาพิมพ์คำไม่สุภาพในพันทิป ด้วยไหมคะจานจี อิอิ พต เจ้าคะ ตก มม ไปหนึ่งคนบ่นงอนแล้วนะนั่น จากคุณ : jengly - [ 24 ธ.ค. 46 23:01:54 ]

ความคิดเห็นที่ 24 Merry Christmas ka จากคุณ : jengly - [ 25 ธ.ค. 46 00:21:34 ]

ความคิดเห็นที่ 25 -__-" หมู่นี้หลงๆ ลืมๆ โทษทีจ้า ดันลืม บ่างเบต้าทู จากคุณ : มันตั้ม - [ 25 ธ.ค. 46 08:49:33 A:203.107.145.166 X: ]

ความคิดเห็นที่ 26 บทต่อไป http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2596421/W2596421.html#2 จากคุณ : มันตั้ม(น้องมันตรัย) - [ 25 ธ.ค. 46 10:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 27 ตามเก็บๆ จากคุณ : scottie - [ วันสิ้นปี 00:30:25 ]

ความคิดเห็นที่ 28 กะทะ : กระทะ มันต้องมีรอเรือด้วย หรือเปล่า ไม่แน่ใจเหมือนกัน โลดแล่นออกจากหกระท่อม : หอหีบเกินมาจากไหนอะ จากคุณ : รสา รสา - [ 31 มี.ค. 47 01:53:58 ]