W2596421 =[+] ฉิกจับอิด [+]= นิยายจีนร่วมแต่งแนวทดลอง : ตอนที่ 28 หมู่บ้านปีศาจ(3) []

=[+] ฉิกจับอิด [+]= นิยายจีนร่วมแต่งแนวทดลอง : ตอนที่ 28 หมู่บ้านปีศาจ(3)

รีบเร่งโพสต์หากผิดพลาดประการใดขออภัยด้วยครับ

ป.ล. คุณด็อก และ แมงเม่า ขอโทษเป็นพิเศษดันตกหล่นลืมตอบไปได้

เสี่ยวซา ลอบสะกดรอยตามชายชรามาได้สักพัก รู้สึกว่าอีกฝ่ายเดินเร็วขึ้นทุกขณะ มันตอนนี้ต้องวิ่งตามแล้ว โดยที่ชายชรายังคงเดินเหมือนปกติธรรมดา ทว่าระยะห่างระหว่างมันกับชายชรากลับเพิ่มมากขึ้นทุกที

สักพักร่างของชายชราก็ลับเหลี่ยมเขา หายไปในที่สุด เสี่ยวซาออกแรงวิ่งตามอย่างสุดกำลัง เมื่อมาถึงหัวโค้งตรงเหลี่ยมเขา ก็ไม่พบวี่แววของอีกฝ่ายแต่อย่างใด

มันครุ่นคิดในใจ ดูท่าชายชราผู้นี้ต้องเป็นผู้มีวรยุทธสูงส่ง ฝีเท้าระดับมันยังไม่สามารถติดตามทัน แต่ที่มันไม่ทราบคือ ชายชราผู้นี้ต้องการอะไรกันแน่? จะมาดี หรือ มาร้าย? และ จุดประสงค์เป็นเช่นไร? และที่สำคัญชายชราไปที่ใดกันแน่??!!

มันได้แต่หันหลังเดินกลับที่พัก หากต้องการจะสืบสาวเรื่องนี้ คงต้องมีวิธีที่ดีกว่านี้ มันรำพึง เบาๆ

…………………………………………………………………………………………………………..

ฮั่นตง ควบม้าสีดำสนิท ท่ามกลางทิวทัศน์ลุ่มน้ำแยงซี แม้อากาศหนาวเย็น แต่คนและม้าล้วนคึกคักเข้มแข็ง ชั่วเวลาไม่นานนักก็ลุยผ่านทุ่งหญ้าสีน้ำตาล ไปได้อย่างง่ายดาย

แต่ไหนแต่ไร ฮั่นตงชมชอบทำงานเพียงลำพัง เนื่องจากงานของมันล้วนแล้วแต่เป็นงานที่ยากลำบาก ไม่สามารถกระทำได้อย่างเปิดเผย ครั้งนี้ก็เช่นเดียวกัน มันตัดสินใจ นำม้าพันธ์พิเศษที่เพาะเลี้ยงจากนอกด่าน ว่ากันว่ามีฝีเท้าดีเยี่ยม อดทนวิ่งได้ไกลเป็นพันๆ ลี้โดยมิต้องหยุดพัก ล่วงหน้ามาก่อน โดยนัดหมายกับคนของพรรคอีกกลุ่มหนึ่ง เพื่อร่วมกันสะสางเรื่องราวแปลกประหลาด ที่ระยะนี้เกิดขึ้นบ่อยครั้ง และทำให้ชื่อเสียงของพรรคเสียหายเป็นอย่างมาก

"ท่านซุนหยาง ข้ารับคำสั่งท่านประมุขให้ไปสืบ และหาทางแก้ไขปัญหาที่เกิดขึ้นกับการค้าของพรรค ทว่าข้าก็ยังไม่ทราบรายละเอียดอย่างชัดแจ้ง ขอให้ท่านช่วยชี้แนะด้วย"

"ท่านพี่ฮั่นกล่าวเกรงใจไปแล้ว คนของข้ารายงานมาว่าในยุทธภพตอนนี้ เกิดเรื่องไม่ดีขึ้นมากมาย ผู้ที่กระทำล้วนแอบอ้างชื่อของพรรคเรา ทำให้ชื่อเสียงของพรรคเสื่อมเสีย เป็นต้นว่า ร้านค้าน้อยใหญ่ที่มิได้เป็นของพรรคเราล้วนถูกรื้อทำลาย คนที่ไม่ยอมเป็นคู่ค้ากับเราก็ถูกสังหาร หรือมีการขูดรีดค่าเช่าจากบรรดาพ่อค้า แม่ค้า ที่มาเช่าที่ โดยทั้งหมดอ้างว่า เป็นคนของทางฉิกจับอิดเรา!!!"

"ในขณะเดียวกันร้านค้าของเรานั้นก็เกิดเหตุทะเลาะวิวาทบ่อยครั้ง โรงรับจำนำก็ถูกปล้น แม้เราจะมียอดฝีมือคุ้มกัน แต่บางครั้งก็ไม่สามารถหลีกเลี่ยงความเสียหายได้"

ฮั่นตงครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่ " พรรคเรานับว่า มีอิทธิพลสูง ข้านึกไม่ออกว่าจะมีผู้ใดกล้าก่อกวน"

ซุนหยางตอบ "ข้อนี้ข้าเองก็สงสัย จึงให้ลูกน้องออกสืบหาเบาะแส ทว่ายังไม่ได้อะไรคืบหน้า ทั้งยังเสียมือดีไปหลายคน ทราบแต่เพียงว่า ระยะนี้มีองค์กรณ์ลับถูกจัดตั้งขึ้นมา เพื่อทำลายกิจการค้าของเรา เป้าหมายไม่แน่ชัดว่าทำไปเพื่ออะไร? เพียงแต่มุ่งเป้าชัดเจนมาที่พรรคเราอย่างแน่นอน!"

นิ่งจากนั้นกล่าวต่อ "พรรคเราทำการค้ากว้างขวางในทุกวงการ ที่สำคัญเราใช้ชื่อเพียงชื่อเดียวทุกหนแห่ง ข้อดีก็มีมาก หากแต่ข้อเสียนั้นก็มีอยู่ไม่น้อย"

"ข้อเสียอันใด"

"หากเกิดเรื่องกับที่ใดที่หนึ่งก็จะกระทบกระเทือนไปถึงที่อื่นด้วย ยิ่งเกิดเหตุบ่อยครั้งขึ้น เสียงร่ำลือจะยิ่งแผ่ขยายไปอย่างรวดเร็ว ตรงนี้หากเป็นเรื่องดี ผู้คนก็จะรับทราบกันถ้วนทั่ว หากแต่เป็นเรื่องตรงกันข้าม ผลที่เกิดขึ้นก็นับว่าน่ากลัวยิ่งแล้ว"

ฮั่นตงนั่งฟังอย่างครุ่นคิด ดวงตาทอประกายวูบหนึ่ง จากนั้นกล่าวว่า

"แล้วท่านทราบหรือไม่ว่า องค์กรณ์ลับที่ว่านั้น ผู้ใดเป็นผู้จัดตั้ง แล้วมีรายละเอียดอย่างไรบ้าง?"

ซุนหยางส่ายศรีษะเบาๆ "ตรงนี้คงต้องพึ่งพาท่านแล้ว ข้าเพียงสืบทราบว่าพวกมันเรียกตัวเอง "เฮียงเน้ย"

"เฮียงเน้ย?"

"มันอาจเป็นกลุ่มคนที่ได้รับผลกระทบจากการทำการค้าของเรา หรือเป็นพวกที่คิดเข้ามาแย่งทำมาหากิน มิแน่อาจเป็นกลุ่มโจร แต่ที่แน่ๆ มันคงต้องมีดีพอสมควร จึงกล้าตอแยกับพรรคเรา และมันต้องรู้เรื่องพวกเรามากพอสมควรทีเดียว"

ฮั่นตงครุ่นคิดถึง การสนทนากับซุนหยางเมื่อคืนก่อน แต่บัดนี้ม้าได้นำเขาเข้ามาในตัวเมืองที่ผู้คนคราคร่ำแล้ว

เขากวาดตามองไปทั่วบริเวณร้านค้าต่างๆมากมาย ในที่สุด ก็มาถึงร้านค้าแห่งหนึ่ง

ร้านแห่งนี้ มีกลิ่นดินปืนคละคลุ้ง หน้าร้านมีปะทัดเรียงรายอยู่เป็นตับ พลุสารพัดชนิดวางกองรวมกันอยู่ ฮั่นตงชักหน้าให้หยุด จากนั้นลงจากม้าเดินเข้าไปในร้านทันที…

แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 46 10:22:22

จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 25 ธ.ค. 46 10:12:42 ]

ความคิดเห็นที่ 1

………………………………………………….

ครบกำหนดสามวันตามที่กำหนด เวทีประลองขนาดใหญ่ทำจากศิลาแข็งแกร่งก็ถูกจัดวางกลางลานกว้างของสำนัก ผู้คนทั่วสารทิศต่างรุดมาชมดูการประลองกันอย่างคับคั่ง ในนั้นรวมไปถึงชายหนุ่มที่มีใบหน้าเกลี้ยงเกลาที่พบเห็นในโรงเตี๊ยมฉิกจับอิดด้วย!

ตุลาการทำหน้าที่เชิญคู่ต่อสู้ทั้งสองขึ้นมาบนเวที จื่ออิงจ้องมองหวงอี้เฟยราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ ทว่าอีกฝ่ายคล้ายมิสนใจกลับเหม่อมองไปยังเหวินเหม่ยชิง ซึ่งหญิงสาวก็ยิ้มให้ สร้างความโกรธแค้นแก่เจ้าสำนักบู๊ตึ๊งยิ่ง

หวงอี้เฟยในวันนี้หลังจากได้รับการถ่ายทอดพลังลมปราณรักษาอาการบาดเจ็บจากตั๋วล่ายสุกผู้เป็นอาจารย์ พละกำลังก็คืนมาจนครบสิบส่วน ตั๋วล่ายสุกแม้ดุดันอำมหิต แต่กับศิษย์เอกของมันนับว่าเอื้อเฟื้อจุนเจือไม่น้อยทีเดียว...

ทางด้านจื่ออิงนั้นตั้งใจว่าการประลองในวันนี้มิเพียงจะต้องสยบคนผู้นี้ให้ได้ ทางที่ดีสังหารมันในกระบี่เดียว หรือขอแขนมันซักข้างก็ยังดี ชายหนุ่มคิดพลางยิ้มเหี้ยมเกรียม

“หวงอี้เฟย ตอนนี้ให้เจ้ายินดีไปก่อนเถอะ รออีกสักครู่เจ้าจะยิ้มไม่ออก!”

“เริ่มการประลองได้!” สิ้นคำของตุลาการจื่ออิงมิรีรอ กระบี่ในมือกลายเป็นรุ้งยาวพาดผ่าน

กระบวนท่าแรกที่ใช้ออกถึงกับเป็น…”เพลงกระบี่สัณฐานที่สาม”

จื่ออิงกลับทุ่มเทไม้ตายเข้าจู่โจมใส่ฝ่ายตรงข้ามแต่แรก เพลงกระบี่ของเขาครานี้ทั้งดุดันและเผ็ดร้อนยิ่งกว่าครั้งไหนๆ แต่ละท่วงท่า ล้วนมีแต่รุก ไม่มีถอย ที่สำคัญ ทุกกระบี่ที่ทิ่มแทง ออกไปล้วนแต่ดุดัน อำมหิต จุดมุ่งหมาย เพื่อเอาชีวิตสถานเดียวเท่านั้น กระบวนท่ารุกเร้า พลิกแพลงได้ดั่งใจนึก บุกถล่ม หวงอี้เฟยอย่างไม่หยุดยั้ง แต่ละท่วงท่าล้วนแต่พิศดารแปรเปลี่ยน ยากจะหยั่งคาด

หวงอี้เฟยเห็นเพลงกระบี่ลึกลับ พิศดารยิ่ง คิดจะแทงก็แทงออกอย่างดุดัน คิดจะฟัน ก็ฟาดฟันออกทันใด แม้กระบวนท่าดูประหลาด ไม่ประติดประต่อกัน หากแต่ กลับมีอานุภาพร้ายกาจ ยากจะต้านทาน ทว่ากระบี่ แม้ดุดันร้ายกาจ แต่มิถึงกับมิสามารถหลบหลีก ดังนั้นเคลื่อนขวางหนึ่งครา กระบี่ในมือแตกประทุออก พัวพันกระบี่ของอีกฝ่ายไว้ แต่ละครั้งหลบรอด หวุดหวิดจวนเจียนจะเสียที แต่ก็สามารถเอาตัวรอดมาได้

เสียงโห่ร้องของผู้ชมหนุนเนื่องมาไม่ขาดระยะ จื่ออิงควงกระบี่ปานจักรผัน จู่โจมเข้าใส่อีกฝ่ายอย่างต่อเนื่องทำให้หวงอี้เฟยได้แต่ตั้งรับถ่ายเดียว

เจ้าสำนักบู๊ตึ๊งรู้สึกกระหยิ่มยิ้มย่อง เพียงแค่เริ่มประลองอีกฝ่ายก็ตกเป็นรองอย่างเห็นได้ชัด ดูท่าภายใน 20 กระบวนเพลงอีกฝ่ายคงต้องพ่ายแพ้แก่ตน ดังนั้นเพลงกระบี่แม้จู่โจม สายตายังอดกวาดมองไปโดยรอบอย่างหยิ่งผยองมิได้

การกวาดมองครานี้ทำให้โทสะของเขายิ่งประดังขึ้น เพราะสายตาเหลือบไปเห็นใบหน้าที่เรียบเฉยของเหวินเหม่ยชิงไม่ยินดียินร้ายกับอานุภาพกระบี่ของมัน ทั้งยังดูท่าทีวิตก เมื่อเห็นหวงอี้เฟยตกเป็นรองตน นั่นทำให้เจ้าสำนักบู๊ตึ๊งดวงตาทอประกายโชติช่วงราวสีทับทิม

เพลงกระบี่สัณฐานที่สามถูกรีดเร้นออกมาอย่างสุดกำลัง โหมจู่โจมเข้าใส่หวงอี้เฟยราวกับน้ำป่าไหลหลาก รุนแรงสุดเปรียบปราน ไม่เว้นทางถอยให้ฝ่ายตรงข้ามแม้เพียงน้อยนิด

หวงอี้เฟยรู้สึกว่าตนเองราวกับเรือน้อยกลางพายุใหญ่ที่ถูกคลื่นโหมกระหน่ำมาทุกทิศทุกทาง มือไม้เริ่มปั่นป่วน กระบวนท่าไม่ประติดประต่อ ทว่ายังประคองตัวเอาไว้ ไม่ถึงกับเสียทีให้แก่อีกฝ่าย

จื่ออิงเมื่อเห็นเช่นนั้น ยิ่งโหมรุกเข้าใส่ เหล่าผู้ที่ชมอยู่ยิ่งร้องตะโกนหนุนราวคลุ้มคลั่ง หวงอี้เฟยได้แต่ปัดป้องโดยมิสามารถตีโต้

ฉับพลันจื่ออิงแทงกระบี่ออกสี่กระบี่ จู่โจมเข้าใส่แขนและขาของคู่ต่อสู้ หวงอี้เฟยเพ่งมองกระบวนท่าพบว่าช่วงกลางลำตัวของฝ่ายตรงข้ามปรากฏช่องโหว่ หากแม้นตนเองจู่โจมเข้าใส่ สามารถทำร้ายฝ่ายตรงข้ามได้ก่อนที่จะจู่โจมมาถึง ทว่านี่อาจเป็นกลลวงที่อีกฝ่ายจงใจเปิดล่อไว้

ขณะมิอาจตัดสินใจว่าจะทำประการใด กระบี่ของจื่ออิงจวนจะทิ่มแทงมาถึง หวงอี้เฟยได้แต่กลั้นใจ มิสนใจว่าเป็นกลลวงหรือไม่ เกร็งฝ่ามือซัดฟาดออกไป ยามฉุกละหุกทำให้พลังลมปราณมิหนาแน่น พลังที่ใช้ออกเพียงครึ่งหนึ่งของยามปกติ

แว่วเสียง “พลั่ก” เงากระบี่เลือนหาย ร่างของเจ้าสำนักหนุ่มแห่งบู๊ตึ๊งละลิ่วลอยออกไปราวกับว่าวขาดป่าน หวงอี้เฟยลอบตกตะลึง มิคาดคิดว่าฝ่ามือนี้จะประสบผล อารามดีใจมิได้ติดตามเข้าไปซ้ำเติม

จื่ออิงประคองร่างลุกขึ้น โลหิตหลั่งไหลออกทางปากเป็นสาย รู้สึกมึนงง ตนเองขณะจะปลิดชีวิตของอีกฝ่ายได้อยู่รอมร่อ กลับถูกอีกฝ่ายซัดฟาดจนบาดเจ็บเยี่ยงนี้ สร้างความหวาดหวั่นยิ่ง ดีที่ฝ่ายตรงข้ามคล้ายจงใจ คล้ายไม่เจตนา ฝ่ามือที่ใช้ออกมิได้ซัดฟาดจนสุดกำลัง มิเช่นนั้น เวลานี้ตนเองคงทอดร่างเป็นศพแล้ว

เหล่าผู้ชมที่ร้องเชียร์เจ้าสำนักบู๊ตึ๊งพากันส่งเสียงอื้ออึง เป็นกังวลแทนจื่ออิง

หวงอี้เฟยเมื่อเห็นอีกฝ่ายลุกขึ้นมา แม้นมีทีท่าว่าบาดเจ็บแต่ก็มิสาหัสนัก ก็พลันได้สติ กระบี่ในมือกวัดแกว่งใช้ออกด้วยกระบวนท่า “หีบแห่งเพชรพลอย” ฝ่ามืออีกข้างกราดฟาดด้วยกระบวนท่า “อารมณ์พิศวาส” เพลงกระบี่คู่ฝ่ามือ ซึ่งเป็นไม้ตายประจำตัวถูกงัดออกมาใช้โดยทันที

มองเห็นเป็นเงากระบี่เจ็ดถึงแปดสาย เงาฝ่ามืออีกสามสาย ตีวงเข้าใส่เจ้าสำนักบู๊ตึ๊ง

จื่ออิงกัดฟันกรอด เกร็งกระบี่ขึ้นปัดป่ายกระบี่อีกฝ่าย จากนั้นฝืนใจซัดฟาดฝ่ามือต้านรับกระบวนท่า “อารมณ์พิศวาส” ของฝ่ายตรงข้าม

เสียงปะทะกันดัง เพี่ยะ พ่ะ พลังลมปราณแตกซ่านออกรอบบริเวณจนฝุ่นผงคละคลุ้ง จื่ออิงเซถอยหลังติดต่อกันสามถึงสี่ก้าว โดยมีร่างของหวงอี้เฟยโผพุ่งราวกับวิหค เหินเข้าจู่โจมตามติด การต่อสู้กลับพลิกผัน ฝ่ายที่เดิมเป็นฝ่ายไล่ต้อน เวลานี้กลับตกเป็นรอง ต้องถอยร่นแต่เพียงสถานเดียว เหล่าผู้ชมพากันหวีดร้องด้วยความระทึกใจ

บุรุษหนุ่มที่คล้ายสตรีชมดูอยู่ด้านข้าง รู้สึกว่า “เพลงกระบี่คู่ฝ่ามือ” ของหวงอี้เฟย แม้ร้ายกาจยากต้านทาน ทว่าเพลงกระบี่ของเจ้าสำนักหนุ่มแห่งบู๊ตึ๊งกลับร้ายกาจยิ่งกว่า เพียงแต่ผู้ใช้คล้ายแฝงอาถรรพ์การฆ่าฟันมากเกินไป มุ่งแต่จะเอาชีวิต ทำให้เพลงกระบี่ที่ควรจะไร้ร่องรอยให้สืบสาว ปรากฏช่องโหว่ขึ้น ทำให้ถูกตีโต้กลับไป นับว่าน่าเสียดายยิ่งนัก"

"กระบี่ที่เอาแต่รุก คาดหวังเอาชีวิตทุกกระบี่ แม้ท่วงท่าจะพิศดาร ทว่ากระบวนเพลงกลับทื่อด้าน ขาดความรัดกุม และไร้ชั้นเชิง"

แก้ไขเมื่อ 25 ธ.ค. 46 11:41:33

จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 25 ธ.ค. 46 10:14:56 ]