หญิงสาวร่างบางระหงที่ยืนอยู่หน้ากระจกบานยาวแบบตั้งพื้นมีอาการนิ่งคล้ายหุ่น ผิวขาวจัดจนเกือบซีดตัดกับเส้นผมสีน้ำตาลเข้มเกือบดำหยักเป็นลอนที่มีเค้าว่าได้รับการตัดแต่งจากช่างที่มีฝีมือ หากบัดนี้ยุ่งเหยิงแถมบางส่วนรุ่ยลงปรกวงหน้ารูปไข่
ปลาย เรารู้นะว่าปลายได้ยิน เปิดประตูให้เราหน่อย
เสียงห้าวที่คุ้นเคยดังขึ้นจากหน้าประตูที่ถูกลงกลอนหนาแน่น หากร่างบางยังคงยืนนิ่งอยู่ในท่าเดิมราวกับไม่ได้ยิน
เปิดประตูเดี๋ยวนี้นะปลาย จะบ้าหรือไง ขังตัวเองอยู่ในห้องจะครบอาทิตย์แล้วนะ ข้าวปลาไม่กิน อยากตายหรือไง
คราวนี้นอกจากเสียงเรียกยังมีเสียงทุบประตูโครมครามแสดงถึงอารมณ์ของคนที่อยู่นอกประตูได้เป็นอย่างดี หากปลายฟ้าก็ยังคงนิ่ง
หล่อนเบื่อและเหนี่อยเหลือเกิน ไม่อยากขยับตัวทำอะไรทั้งนั้น
ปัทโธ่โว้ย เสียงสบถพร้อมเสียงทุบประตูดังโครมใหญ่ทำให้ไหล่บอบบางไหววูบหนึ่ง ปลาย อย่าทำแบบนี้เลย เราขอร้องล่ะ ทำไม
ผู้ชายคนนั้นมันมีค่ากับปลายมากขนาดนี้เลยหรือ
มาก
จนเรา
จนคนอื่นที่รักปลาย
ไม่มีความหมายเลยใช่ไหม
ท้ายประโยคเสียงห้าวแฝงความเจ็บปวดหนักแน่น และคนฟังก็คงรู้สึกได้ ดวงตาสีน้ำตาลเข้มในกรอบตากว้างชั้นเดียวจึงกระพริบพร้อมหยาดน้ำตาที่เอ่อขึ้นเต็มดวงตาคู่สวย
มันทำกับปลายถึงขนาดนี้แล้ว เสียงจากนอกประตูยังดังต่อมา ปลายก็ยังรักมัน
ยังแคร์มันจนไม่สนใจอะไรเลยงั้นหรือ
ต้องให้มันทำอะไรอีก ปลายถึงจะตัดใจจากมันได้ซักที
หยุดนะ! เสียงใสกรีดขึ้นจากร่างบางที่ยืนอยู่หน้ากระจก หญิงสาวเอื้อมมือไปแตะบริเวณที่สะท้อน
ภาพวงหน้ารูปไข่ของตัวเอง
คิ้วเรียวรับกับดวงตาโตชั้นเดียวสีน้ำตาลเข้ม จมูกโด่งสวย ริมฝีปากบาง
เกลียด! ยิ่งมองก็ยิ่งเกลียด! เกลียดคิ้วแบบนี้ ตาแบบนี้ จมูกแบบนี้ และปากแบบนี้ เกลียด!
วูบเดียวที่ความรู้สึกบางอย่างพุ่งขึ้นมา ปลายฟ้ากำมือแน่นก่อนจะฟาดลงไปกับบานกระจกตรงหน้าเต็มแรง!
เสียง เพล้ง ดังลั่นเมื่อกระจกที่ตั้งอยู่เอนล้มตามแรงกระทบพื้นก่อนจะแตกออกเป็นหลายส่วน และเหมือนยังไม่หนำใจ ร่างบางถลาเข้าไปตรงกองกระจก เงื้อมือขึ้นฟาดซ้ายขวาลงไปเต็มแรง
ปลาย ทำอะไรน่ะ พร้อมกับเสียงกระจกแตก เสียงห้าวที่หน้าประตูก็โวยวายขึ้นมาทันที และเมื่อไม่ได้คำตอบ ดูเหมือนจะมีเสียงกระแทกหนักๆ อยู่หลายทีก่อนประตูจะเปิดผางออก
ร่างสูงที่วิ่งปราดเข้ามาในห้องหยุดชะงักไปชั่วครู่เมื่อเห็นภาพตรงหน้า
ร่างบางของปลายฟ้านั่งกองอยู่กับพื้น ศีรษะที่ปกคลุมด้วยเส้นผมยุ่งเหยิงพิงกับผนังคล้ายหมดแรง ข้างตัวเป็นเศษกระจกชิ้นใหญ่ๆ ที่แตกกระจาย
และมือเรียวเล็กทั้งสองข้างมีเลือดเปรอะจนหยดลงสู่พื้นไม่ขาดสาย
ปลาย
อาทิตย์เรียกคนตรงหน้าด้วยเสียงแผ่ว รู้สึกคล้ายอะไรบางอย่างจุกอยู่ตรงคอจนส่งเสียงต่อไปไม่ได้
ชายหนุ่มค่อยเดินเข้าไปใกล้ราวกลัวคนตรงหน้าจะตกใจ และเมื่อถึงตัวมือใหญ่ค่อยเอื้อมไปปัดปอยผมที่ตกลงปรกหน้าให้ร่างบางด้วยอาการอ่อนโยนจนไม่น่าเชื่อว่าผู้ชายตัวสูงใหญ่จะทำได้
ซัน
ปลายฟ้าค่อยส่งเสียงเรียกอ่อนเบา และชายหนุ่มได้แต่ขานรับในลำคอ
ปลายเจ็บ
เสียงใสเอ่ยต่อเบาหวิวจนอาทิตย์ต้องเอนตัวลงไปให้ดวงหน้าอยู่แทบชิดกัน
ไม่เป็นไรนะ เราจะพาไปหาหมอ ชายหนุ่มพยายามยิ้มให้ทั้งที่ริมฝีปากสั่นระริก
มือใหญ่ค่อยแตะที่มือบางแผ่วเบา หากอีกฝ่ายกลับชักหนี
ไม่ใช่ตรงนั้น เสียงใสเอ่ยต่อราวจะขาดใจ มือที่เปรอะเลือดเต็มเลื่อนไปแตะบริเวณทรวงอกตัวเอง ตรงนี้ต่างหาก
เจ็บ
มาก
โธ่
ปลาย
อาทิตย์ครางลึก รู้สึกเหมือนหัวใจกำลังถูกใครเฉือน
ให้เขาเจ็บแทนเธอเถอะ
ให้เขารับทุกอย่างแทนเธอได้หรือเปล่า
ชายหนุ่มค่อยโอบคนตัวเล็กกว่าให้เข้ามาพิงกับแผ่นอก
ถ้าเป็นไปได้เขายอมแลกทุกอย่าง อะไรก็ได้ ขอเพียงให้เธอมีความสุข
ให้เธอหัวเราะ
แม้จะไม่ใช่กับเขา
ปลายฟ้าเอนตัวตามแรงดึง ร่างบางพิงเขาเต็มที่คล้ายตุ๊กตาหมดลาน อาทิตย์ค่อยไล้มือตามผิวหน้าขาวจัดแผ่วเบา ชายหนุ่มกลืนความขมจัดที่แล่นขึ้นมาตามลำคอ พยายามเอ่ยให้น้ำเสียงฟังดูร่าเริง
ไม่เป็นไรนะ
ทุกอย่างจะดีขึ้น
เราสัญญา
_ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _ _
จากคุณ :
นู๋ริน
- [
25 ธ.ค. 46 15:35:54
A:203.155.238.30 X:
]
เป็นฉันได้ไหม
