"โอ๊ยยยยยย......ดีใจว่ะแก เราสอบเสร็จแล้ว" เสียงนั้นดังมาจาก"ทิพย์"สาวน้อยคนหนึ่งที่เพิ่งจะเสร็จสิ้นการสอบปลายภาค1ในมหาวิทยาลัยชั้นปีสุดท้ายแล้ว

     "เสร็จซะทีเทอมนี้ เหลืออีกแค่เทอมเดียวเอง ขอให้ผ่านๆไปให้หมดเหอะว่ะ ที่สอบไปเนี่ย ไม่งั้นไม่จบ เสียดายแย่" หล่อนกล่าว พร้อมกับหันไปถามเพื่อนซึ่งเป็นทั้งเพื่อนที่เรียนคณะเดียวกัน และรูมเมท ทั้ง 2 คนอยู่หอพักและห้องเดียวกันมาตั้งแต่เรียนชั้นปีที่ 2 แล้ว

     "แล้วแกสอบเสร็จเมื่อไหร่วะ ไม่ได้สอบเหมือนเรานี่แกลงคนละตัวใช่มั้ย"
     "เออ.....ยังว่ะ มะรืนน่ะ" เพื่อนของหล่อนที่ชื่อ"มุก"ตอบ
     "เหรอวะ งั้นเดี๋ยวเรายังไม่กลับบ้านดีกว่า อยู่เป็นเพื่อนแกก่อน แล้วพอสอบเสร็จไปดูหนังกัน อยากดูว่ะ ไม่ได้ดูมานานแระ"
     "เออ แล้วแก้วล่ะจะดูด้วยหรือเปล่า โทรบอกมันด้วยสิ" มุกบอกทิพย์ให้โทรหาน้องสาว

     "ทิพย์"มีพี่น้องอีก2คน เธอเป็นลูกคนกลาง พี่สาวชื่อ "เพชร" ส่วนน้องสาวชื่อ"แก้ว" พี่สาวของทิพย์ทำงานแล้ว รับราชการ ส่วน น้องสาวของเธอ กำลังศึกษาอยู่ที่มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเธอ แต่อยู่ในชั้นปีที่ 1 และเป็นคนละคณะ บ้านของ 3 พี่น้องอยู่ ต่างจังหวัด บิดาทำงานรับราชการ ส่วนมารดาของทั้ง 3 เป็นแม่บ้าน

     "โทรแล้ว แก้วมันบอกว่าเดี๋ยวจะดูเมื่อไหร่โทรไปบอกมันจะมาดูด้วย ตอนนี้มันกลับบ้านไปก่อนเพราะแก้วสอบเสร็จก่อนพวกเราเยอะ เห็นบอกว่าจะไปอยู่กับพ่อกับแม่ เกิดคิดถึงอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้ว่ะ 5555" ทิพย์พูดให้เพื่อนฟังพร้อมเสียงหัวเราะอย่างร่าเริง

     "คงดูวันที่เราสอบเสร็จแหละมั้ง ตอนเย็นดีมั้ยวะแก"
     "อือ เย็นๆก็ได้ จะได้ไปหาอะไรกินด้วย" ทิพย์ตอบ
     "แล้วแกจะไปเกาะล้านกับพวกนั้นเปล่าวะ......เราไม่ไปนะบอกพ่อกับแม่ไว้แล้วว่าจะกลับไม่ได้กลับบ้านนานแล้ว มัวแต่ยุ่งเรื่องสอบ คิดถึงเค้าว่ะ"
     "ไม่ว่ะ บอกพ่อกับแม่แล้วเหมือนกัน กลัวเค้าโกรธไม่ได้กลับบ้านเป็นเดือนแล้ว" เมื่อตอบคำถามของเพื่อนเสร็จแล้ว ทิพย์ก็ถามเพื่อนว่าจะกลับบ้านวันไหน มุกจึงตอบกลับ"วันที่ดูหนังเสร็จแหละ"

     "เออ งั้นเรากลับวันนั้นด้วยดีกว่าจะได้กลับบ้านพร้อมแก้วด้วย แกอ่านหนังสือต่อเถอะ เดี๋ยวสอบไม่ได้" ทิพย์บอกเพื่อน แล้วเดินออกไปคุยโทรศัพท์นัดแก้ว

     มุกจึงอ่านหนังสือเพื่อเตรียมตัวสอบต่อไป จนถึงวันสอบ หล่อนทำข้อสอบผ่านไปได้ด้วยดี
     "มุกๆๆๆ ไปไหนต่อวะแก ไม่ไปเกาะล้านกะเราเหรอ" เพื่อนของมุกถาม
เธอจึงตอบว่าไม่ไปหรอกเพราะโทรบอกที่บ้านแล้วว่าจะกลับไป หากไม่กลับเดี๋ยวพ่อกับแม่จะเคือง
     "แล้วทิพย์ล่ะ"เพื่อนถามต่ออีก "ทิพย์มันก็ไม่ไปบอกที่บ้านไว้เหมือนเราว่ะ พวกแกไปกันเหอะ เที่ยวให้สนุกนะ บาย" มุกตอบเพื่อนๆแล้วรีบเดินขึ้นไปหน้ามหาวิทยาลัยเพื่อกลับหอ

     เมื่อกลับถึงหอก็เป็นเวลาถึง 18.00 น. แล้ว เย็นเกินไปที่จะกลับบ้านทั้ง3คนจึงตกลงกันว่าดูหนังวันนี้แล้วกลับบ้านพรุ่งนี้ ทั้ง 3 คน ดูหนังกันอย่างสนุกสนาน ดูเสร็จก็ไปหาอะไรทานกันก่อนกลับหอ

     "หนุกดีเนอะแก เราชอบว่ะ ดีทั้งภาค 1 ภาค 2 เลย" ระหว่างเดินทางกลับหอมุกเป็นฝ่ายเริ่มต้นเปิดฉากสนทนาเรื่องภาพยนตร์ที่ตนเอง ทิพย์ และแก้วน้องสาวของทิพย์ได้ไปดูกัน
     "แต่แก้วชอบภาคแรกมากกว่านะพี่มุกน่ารักดี"
     "เหมือนพี่เลยแก้วพี่ก็ชอบภาคแรกมากกว่า"ทิพย์สนับสนุนความคิดเห็นของน้องสาว
     มุกจึงตอบว่า"เออ แต่ภาค 2 ก็น่ารักดีนะ สรุปว่าดีทั้ง 2 ภาคก็แล้วกันอย่ามัวแต่เถียงกันเลยว่ะ 5555"

     แก้วและทิพย์ก็ไม่ว่าอะไร ทั้ง 3 จึงชวนกันคุยเรื่องอื่นไปเรื่อยๆ จนกลับถึงหอ ทั้ง3คนต่างอาบน้ำ แล้วจึงออกมานั่งสนทนากันต่อ จนถึง ตี3 ถือว่าเป็นการส่งท้ายก่อนปิดเทอม คุยกันไปมาต่างก็ผล็อยหลับกันไปทีละคน

     วันรุ่งขึ้น เวลา 10.00 น. มุกตื่นมาอาบน้ำและปลุกทิพย์พร้อมกล่าวว่า "กลับบ้านแล้วนะ พ่อกับแม่มารับแล้ว สงสัยจะไปธุระกันต่อว่ะ แล้วเจอกันเปิดเทอมนะแก.......พี่ไปแล้วนะแก้ว บาย กลับกันดีๆล่ะ"
     "บายแก/บายพี่มุก"ทั้ง 2 พี่น้องตอบอย่างพร้อมเพรียงกัน

     วันนั้นมุกไปทำธุระกับพ่อแม่ทั้งวันเลย ไปหาอะไรทาน ซื้อของ เดินเที่ยวกว่าจะกลับถึงบ้านที่ต่างจังหวัดก็ค่ำมากแล้ว 5ทุ่มกว่าๆได้ ระหว่างเตรียมตัวอาบน้ำ ก็มีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น หล่อนจำได้อย่างแม่นยำว่าเป็นเสียงเรียกเข้าเวลาเพื่อนโทรมา หล่อนรับโทรศัพท์

     "ฮัลโหล......เออว่าไงแก" น้ำ เพื่อนของหล่อนที่คณะนั่นเอง หล่อนได้ยินเสียงก้องๆแต่กลับคิดว่าน้ำแกล้งพูดตาม เลยต่อว่าเพื่อนไปและหัวเราะอย่างร่าเริง
     "นี่แก เป็นอะไรของแกวะ เราไม่ได้พูดตามแกสักหน่อย" คำตอบของน้ำทำให้มุกงุนงง แต่คิดว่าโทรศัพท์คงจะกวนๆ จึงบอกน้ำให้โทรกลับมาใหม่ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้ง
     "เออ น้ำว่าไงแก เมื่อกี้เรานึกว่าแกแกล้งพูดตามเราว่ะ 5555"
     "นี่แสดงว่าแกยังไม่รู้เหรอวะ เสียงถึงได้ร่าเริงอย่างนี้" น้ำถามเพื่อน มุกเริ่มรู้สึกได้ถึงความผิดปกติจึงถามกลับไปว่ามีอะไร
     "พ่อไอ้ทิพย์น่ะแก ตายแล้วนะ" มุกอึ้งไปพักหนึ่ง แล้วจึงถามรายละเอียดต่างๆว่ารู้ได้อย่างไร แล้วพ่อเสียเพราะอะไร น้ำจึงเล่าเรื่องต่างๆให้เพื่อนฟังเท่าที่รู้มา และกล่าวต่อไปว่า"เราไม่กล้าโทรหาทิพย์ว่ะ แกลองโทรไปดิแกสนิทกว่าเรา" มุกจึงตอบตกลง

     พอวางโทรศัพท์ มุกจึงหันไปบอกพ่อและแม่ของตนเอง เพราะทั้งครอบครัวมุกและทิพย์เคยพบปะกันแล้ว ถือได้ว่าสนิทสนมกันในระดับหนึ่ง โดยเฉพาะมุกจะไปค้างที่บ้านทิพย์บ่อยมาก เมื่อหล่อนทราบถึงข่าวร้ายนี้จึงถึงกับอึ้ง พูดไม่ออก คิดอย่างหนักว่าจะพูดกับทิพย์อย่างไรดี หล่อนตัดสินใจอยู่นานจึงได้กดโทรศัพท์หาทิพย์
     "ฮัลโหล....." เสียงปลายสายเป็นเสียงของทิพย์เพื่อนของเธอแน่นอน มุกคิดในใจ แต่เสียงเศร้ามาก มุกจึงถามทิพย์ด้วยน้ำเสียงที่พยายามจะร่าเริง ไม่รู้เรื่องราวอะไร "เฮ้ย.....ทำไรอยู่วะแก"

     "........." คำตอบที่ได้รับกลับกลายเป็นความเงียบงันของเพื่อน มุกจึงถามไปว่า "มีอะไร เป็นอะไรหรือเปล่า?"

     เพียงเท่านั้นเอง คำถามของเพื่อนที่นับได้ว่าเจอกันคุยกันทุกวันทำให้ ทิพย์ไม่สามารถห้ามน้ำตาไว้ได้ กล่าวกับเพื่อนด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ ว่า
     "พ่อเราตายแล้ว ฮือออออ" คำตอบนี้ทำให้มุกอึ้งไปชั่วครู่ พยายามตั้งสติ เพื่อสอบถามรายละเอียด
     มุก - "ที่ไหนวะ?"
     ทิพย์ - "ที่ร้านกาแฟ ร้านเดิมแหละ"
     มุก - "กี่โมง?"
     ทิพย์ - "4ทุ่มกว่าๆห้าทุ่ม ประมาณนี้แหละ"

     เมื่อถึงตอนนี้ ทิพย์ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นอย่างแรง อย่างไม่สามารถอดกลั้นไว้ได้ ความรู้สึกของมุกก็ไม่ได้ต่างจากทิพย์สักเท่าไหร่นัก เนื่องจาก "พ่อของทิพย์" เป็นที่เคารพของมุกมาก ท่านเป็นคนดีที่สุด รักภรรยา รักลูก รับราชการอย่างสุจริต ไม่ทำร้ายใคร ซื่อสัตย์สุจริต ใครเดือดร้อนมาก็ช่วยเหลือทุกอย่างเท่าที่จะสามารถทำได้

     แต่ทำไมนะ........ทำไม??? ความยุติธรรมอยู่ที่ไหน??? คนดีๆเช่นนี้ต้องมาตายอย่างนั้นเหรอ??? ตายเพราะสิ่งที่ตนเองมิได้ก่อขึ้น.......

     คืนนั้น มุกนอนไม่หลับโทรศัพท์หาทิพย์ตลอดเวลา คุยเรื่องรายละเอียดพร้อมทั้งบอกว่าจะไปอยู่เป็นเพื่อน แต่ไม่ได้ถามรายละเอียดกันมาก เพราะหล่อนคิดว่าทิพย์คงจะยังยุ่งๆอยู่

     เช้าวันรุ่งขึ้น มุกบอกพ่อแม่ว่าจะไปอยู่เป็นเพื่อนทิพย์ ท่านทั้ง 2 อนุญาต แล้วบอกว่าจะไปรดน้ำศพด้วย เมื่อไปถึงมุกเดินเข้าไป เห็นทิพย์และแก้วกำลังกอดร่างพ่อของหล่อนแล้วพูดพึมพำเบาๆข้างหู ส่วนพี่เพชร พี่สาวคนโตนั้นไปเอาเสื้อผ้ามาให้พ่อใส่ มุกเห็นเพื่อนอยู่กับพ่อจึงไม่อยากรบกวน เพียงแค่รดน้ำศพแล้วเดินเข้าไปหาแม่ของทิพย์

     เมื่อเดินไปถึงแม่ของทิพย์รวบมือของหล่อนไปแล้วกล่าวว่า"อย่าทิ้งทิพย์นะลูก" คำพูดแค่นั้นทำให้หล่อน พ่อแม่และเพื่อนอีก2คนที่ไปด้วย ถึงกับน้ำตาไหล "ไม่ทิ้งหรอกค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงนะแม่ มุกอยู่กับทิพย์นี่แหละ"

     พิธีรดน้ำศพผ่านไป ถึงเวลาที่จะต้องนำร่างพ่อเข้าไปไว้ในกล่องสี่เหลี่ยมแคบๆที่เรียกว่าโลงแล้ว ณ เวลานั้น มุกสังเกตเพื่อนของหล่อนรวมถึงพี่สาว น้องสาว และแม่ ทั้ง 4 คน หัวใจเหมือนแหลกสลายลงตรงนั้น!!!!

     ลองคิดดูสิคะ ผู้หญิงตัวเล็กๆ4คน เดิมมี"เสาหลัก คือ พ่อ" เมื่อเสาหลักล้ม แม้จะสามารถดำรงอยู่ได้ แต่.....ความมั่นคงความแข็งแรงจะเหมือนเดิมหรือไม่???ความอบอุ่นล่ะ???

     มุกเห็นแก้วนั่งร้องไห้อยู่คนเดียวจึงเดินไปกอดไว้ แก้วหันมาหา ร้องไห้ เสียงพูดระคนไปด้วยเสียงสะอื้น"พี่มุก พ่อไปแล้ว พ่อทิ้งแก้วไปแล้ว พ่อไปไม่กลับแล้ว ฮือออออออ" มุกได้แต่ลูบหัวแก้วแล้วบอกว่า "พ่อไปดีแล้วนะ แก้ว อย่าร้องไห้ เดี๋ยวพ่อจะเป็นห่วง แก้วรักพ่อมั้ย ถ้ารักอย่าร้อง ไม่อย่างนั้นพ่อจะไม่สงบสุข" มันคงไม่มีอะไรจะดีไปกว่าคำพูดนี้แล้ว

     "แก้ว ไปดูหน้าพ่อครั้งสุดท้ายซะแล้วจำหน้าพ่อที่แก้วรักและเคารพไว้ ยึดพ่อเป็นแบบอย่างในการดำรงชีวิต ไปลาพ่อซะ เข้มแข็งเข้าไว้ จำไว้นะ แก้วยังมีแม่ที่แก้วจะต้องดูแล ดูแม่สิ แก้วมองไปที่แม่ แม่อ่อนแอแค่ไหนเห็นมั้ย ถ้าแก้วอ่อนแอไปอีกคน แม่จะทำยังไง?? ตอบพี่หน่อยสิ ดูนะแก้วดูพี่ทิพย์ พี่เพชร ทั้ง 2 คน กำลังอ่อนแอ แก้วต้องเข้มแข็งนะจำไว้" กล่าวจบแล้วมุกจึงดึงแก้วขึ้นไปดูหน้าพ่อ

     พลันแก้วกลับทรุดลง"ไม่เอา แก้วไม่อยากเห็นพ่อโดนขังในกล่องสี่เหลี่ยมแคบๆ สงสารพ่อ แก้วไม่ดู" มุกเห็นดังนั้น หล่อนจึงไม่อยากจะคะยั้นคะยอได้แต่นั่งกอด แก้ว ผู้ที่หล่อนรักเสมือนน้องสาวพลางลูบหัวอย่างเงียบๆ พึมพำว่า"ต้องเข้มแข็งนะแก้ว เชื่อพี่"