ราตรีที่ลากยาวมาจากหัวค่ำได้ทอดร่างเหยียดยาวไปตามวิถีของมัน ดวงดาวน้อยใหญ่เปล่งแสงสว่างอยู่บนท้องฟ้า โดยมีแสงไฟจากเมืองหลวงคอยท้าชิงความเป็นใหญ่อยู่เบื้องล่าง พวกมันคงลืมไปแล้วว่า เมื่อตะวันกลับมา ท้องฟ้าจะพบผู้ชนะที่แท้จริง เหมือนกับที่บางคนคิดว่าตัวเองยิ่งใหญ่เสียเหลือเกิน แต่แท้จริงแล้วกลับเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ เท่านั้น

ไม่มีราตรีใดที่จะเป็นราตรีไปตลอดได้ เช่นเดียวกับความทุกข์ของเราทั้งหมดนี้ ... มันย่อมเลิกลา ... เหมือนปีเก่าที่กำลังจะผ่านไป ...

ความสุข ความทรงดีที่ดียังมีเก็บไว้ให้ระลึกถึง แม้บางครั้ง มันอาจจะกินพื้นที่ในใจไม่มากนัก ปล่อยความทุกข์ ความทรงจำที่ปวดร้าวเข้ามาแทนที่สิ่งที่ชีวิตขาดหาย

ขอเพียงแต่พยายามค้นหาความสุขจากความทุกข์ที่มี เพราะความสุขในความทุกข์ย่อมเป็นสุขมากกว่าความสุขที่เรารู้สึกได้จากความสุข ด้วยว่าเป็นสัมผัสแบบเดียวกัน เราจึงแยกความแตกต่างของมันไม่ค่อยออก

จำไว้เสมอว่า เราแต่ละคนเป็นเพียงสิ่งเล็กๆ ที่ล่องไหลไปตามเงื่อนไขแห่งกาลเวลา แต่เราจะโตขึ้นเมื่อสามารถค้นหาความสุขได้พบ แม้จากความทุกข์ที่ถั่งโถม