ลูกสุนัขจรจัดสีขาวลายน้ำตาลนอนขดตัวอยู่ในตึกเก่ากลางเมืองกรุง ในอากาศอันหนาวเหน็บของเดือนธันวาคม มันนอนสั่น พร้อม แลดูอิดโรย สิ้นไร้ซึ่งเรี่ยวแรงอย่างเห็นได้ชัด มันนอนนิ่งราวกับจะบอกว่า ไม่มีสิ่งใดที่จะทำให้มันสนใจได้
ผมนั่งมองดูมันสักพัก ครั้งแรกที่ผมเห็นมัน ผมค่อนข้างประหลาดใจทีเดียว อาคารแห่งนี้ไม่ควรจะมีสุนัขมานอนอยู่ตรงนี้ได้ โดยที่ชั้นล่างสุดนั้น มีประตูเหล็กปิดกั้น พร้อมกับมียามเฝ้าประตูโดยตลอด ถึงแม้ว่าจะไม่ทั้งวัน แต่ยามก็จะทิ้งระยะเวลาในการเฝ้าประตูไปไม่นานนัก เนื่องจาก ต้องเปิดประตูและดูแลคนเข้าคนออก
ผมเดินเข้าไปลูบหัวมันเล่น ถึงแม้ว่า ใจผมจะระแวงว่าอาจเป็นลูกสุนัขซึ่งมีเชื้อของโรคบ้าก็ได้ แต่ผมกลับข่มความรู้สึกนั้นไว้ พร้อมกับเกิดความรู้สึกบางอย่าง ที่แรงกล้ามากพอที่จะทำให้ผมเดินเข้าไปหาลูกสุนัขอ่อนแรงตัวนั้น ผมเดินเข้าไปช้าๆ จนกระทั่งเหลือระยะห่างเพียง 2-3 ก้าวเท่านั้น
ลูกสุนัขตัวนั้น ผงกหัวขึ้น มองมาทางผม ผมไม่รู้หรอกว่ามันคิดอะไรอยู่ แต่ว่า ในที่สุดผมก็เดินเข้าไปถึงตัวมัน พร้อมกับลูบที่หัวของมันอย่างแผ่วเบา
มันคงจะหนาว
ผมนึกในใจ แต่ทว่า ไม่รู้ว่าจะช่วยมันอย่างไรดี ผมอยู่ในฐานะของสัตว์ที่ประเสริฐกว่าในการจัดลำดับด้วยพวกเดียวกันเอง แต่ว่ากลับไม่สามารถช่วยเหลือสิ่งมีชีวิตเล็กๆนี้ได้
แม่มันไปไหนกันนะ ทิ้งลูกไปที่ไหนกัน
ผมนึกตำหนิ สำหรับผมแล้ว ในค่ำคืนเช่นนี้ ผมก็นึกถึงบุพการีเช่นกัน ผมมักจะนึกถึงพวกท่านยามที่ผมต้องการความอบอุ่น เพื่อลดความเจ็บปวด จากสังคมรอบข้างอันโหดร้าย ไปยังอ้อมกอดของครอบครัวที่อบอุ่น
เมื่อไม่กี่ชั่วโมงก่อนหน้านี้ ผมนั่งทำงานนอกเวลาอยู่อย่างสงบ หลับบ้าง ตื่นบ้าง แล้วแต่สภาวะร่างกายจะอำนวย ผมค่อนข้างจะป่วยและอ่อนแรง เนื่องจาก อากาศที่หนาวเย็น มันมักจะนำมาซึ่งความเจ็บปวดบริเวณโพรงจมูกของผมอย่างรุนแรงเสมอ ความเจ็บปวดนั้นมันรุนแรงมาก มากจนหลายครั้งมีคนคิดว่า ทำไมไอ้คนนี้มันขี้แยจัง
เจ้านายของผมสั่งให้ผมต้องเข้ามาทำงานล่วงเวลา เนื่องจาก งานในส่วนของผมค่อนข้างเยอะและต้องการความสามารถเฉพาะตัวที่สูง หากขาดผมไปแล้ว จะไม่มีใครมาทำทดแทนได้ ดังนั้น ผมจึงปฏิเสธคำขอร้องเหล่านั้นไม่ได้ ทั้งที่จริงๆแล้ว วันนี้เป็นวันหยุดของผม การที่ต้องเข้ามาทำงานในวันสุดสัปดาห์เช่นนี้ นอกจากทำให้ผมรู้สึกถึงความขาดอิสระแล้ว ยังทำให้ผมปวดใจ แท้จริงแล้วต้นเหตุเกิดจากความผิดพลาดในการตั้งระบบของผู้อื่น ซึ่งเป็นผลกระทบกับงานของผมโดยตรง แล้วเป็นการปัดความรับผิดชอบ พร้อมกับไปเสนอหน้ากับเจ้านาย นั่นคือ ปัจจัยให้ผมมานั่งอยู่ตรงนี้
มันทำให้ผมรู้สึกว่า ผมอยู่ตัวคนเดียว ในสถานที่อันกว้างใหญ่ ในเมืองอันเจริญด้านวัตถุ แต่ผมว่ามันกลับทำให้ผมปวดใจและเศร้าอย่างบอกไม่ถูก ช่วงนี้ ผมต้องทนกับความอ้างว้างเหล่านี้บ่อยเหลือเกิน
โอย ผมรู้สึกเจ็บที่นิ้วมือ ลูกสุนัขกัดเข้าที่นิ้วของผมนั่นเอง ขณะที่ผมกำลังเหม่อ มันนำผมกลับมายังโลกแห่งปัจจุบันอีกครั้ง กลับมายังอาคารที่ทำงาน อาคารที่เหลือเพียงสอง คือ ผมกับมัน ลูกสุนัขตัวนี้ฟันคงพึ่งจะขึ้นมานิดหน่อย ทำให้เกิดความรู้สึกคันที่เหงือก เจ้าหมาน้อยเริ่มที่จะลุกขึ้นยืนพร้อมกับพยายามกัดและสะบัดนิ้วของผม
ความเจ็บปวดถูกทดแทนด้วยความรู้สึกอ่อนโยนได้อย่างไรก็ไม่รู้ ผมนั่งลงกับพื้นโดยไม่เกรงว่ากางเกงยีนส์ตัวโปรดของผมจะเปื้อนสิ่งสกปรก ผมนำมันมาไว้บนตัวอย่างทะนุทนอม
ทันใดนั้นเอง ผมเหลือบไปเห็นสุนัขตัวใหญ่สีขาว นอนแข็งทื่อพร้อมกับกองอาเจียน อยู่ข้างห้องน้ำ พร้อมกับลูกสุนัขอีก 2-3 ตัว ที่นอนแข็งทื่ออยู่ใกล้กับสุนัขตัวใหญ่ คงจะตายได้สักพักแล้ว โดยการวางยาเบื่อของพวกพ่อค้าแม่ค้าแถวนี้
ผมรู้สึกสลดในทันที นึกสงสารว่า ทำไมหนอ มนุษย์ต้องโหดร้ายกับสัตว์เช่นนี้ เราอยู่ร่วมกันไม่ได้หรือ ทั้งกับมนุษย์ด้วยกันเอง และเพื่อนร่วมโลกอื่นๆ ทำไมต้องทำร้าย ประหัตประหารกันด้วย โลกใบนี้ไม่กว้างใหญ่พอเชียวหรือ ไม่อุดมสมบูรณ์ขนาดที่เราจะอยู่ด้วยกันไม่ได้เชียวหรือ
ตี่ดีตดิดตีดีดิดดี่ ตีดิดิดดีดีดี๊ เสียงเรียกเข้ามือถือรุ่นโบราณของผมดังขึ้น มันแสดงชื่อแฟนสาวของผมขึ้นมาบนหน้าจอ ผมกดรับโทรศัพท์ทันที
สวัสดีจ๊ะ จะเข้ามาเหรอเปล่า อืมพอดีเลย รบกวนอะไรหน่อยสิ ถ้าเข้ามาช่วยซื้อนมแล้วก็ลังมาให้สักใบสิ พี่จะเอาลูกหมาไปเลี้ยงข้างล่างอ่ะ อืม ข้างๆตึกหนะแหละ ถ้ายังไงเดี๋ยวพี่คุยกับยามให้ จ๊ะ ได้แน่ ไม่มีปัญหาหรอก ถ้าไม่ได้พี่จะเอาไปเลี้ยงเองที่บ้านจ๊ะ เดี๋ยวค่อยคุยกันต่อนะ จ๊ะ สวัสดีจ๊ะ
แล้วผมก็ลุกขึ้นยืน รู้ว่าทำไมผมต้องลุกขึ้นยืน
---- แด่อะไรก็ตามที่ทำให้ผมอยากเขียนเรื่องนี้
----ไม่ว่าจะเป็น ทหารช่างไทยผู้โดนสร้างข่าวว่ายังไงก็ไปปลอดภัยที่ไกลบ้าน ที่ผมทราบข่าวจากช่องวิจารณ์จากหนังสือพิมพ์กีฬาชื่อดังเล่มหนึ่ง ไม่ต้องห่วง คอลัมนิสต์ไม่ใช่คุณยอโย่งครับ
---- หรือการ เอื้ออาทร ต่างๆ
---- อยากจะบอกว่า ผมปวดใจครับ
--- ปล. ภาษาไทยผมอ่อน (ภาษาต่างประเทศวินาศเลย) อ่ะครับ ยังไงรบกวนแก้ไขด้วยครับ
--- สวัสดีปีใหม่ครับ ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาอ่าน น้อมรับคำติชมของทุกท่านครับ
* What do you think who I am?/The_architect
แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 46 22:03:15
แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 46 22:00:26
จากคุณ :
the_architect 
- [
28 ธ.ค. 46 21:57:17
]
ลูกสุนัข
