เหยื่อรายสุดท้าย

    ชายคนนึงผิวปากฮัมตามเพลงที่นึกอยู่ในใจ ขณะที่นอนอยู่บนรถพยาบาล ผ้ารองสีขาวด้านล่างเปียกชุ่มไปด้วยเลือดที่ใหลออกมาจากแขนข้างซ้าย ใบหน้าของเขาดูสบายใจ ไม่แสดงอาการปวดร้าวเลยสักนิด
             " สักวันนึง .... " เขาฮัมเพลงต่อ ในขณะที่มือข้างขวายื่นไปยังบาดแผลที่เปิดกว้างขนาดเกือบเท่าลูกกอล์ฟ ชายคนนั้นเอานิ้วชี้เขี่ยรอบปากแผล เลือดสีแดงฉานเยิ้มฝังตัวในซอกเล็บ
             " ทนไว้ก่อน อีกนิดเดียว แผนการจะสำเร็จ " เขาบ้วนน้ำลายลงในถุง สายตาจ้องเขม็งไปด้านหน้าคล้ายมีจุดมุ่งหมายบางอย่าง ฟันขบกันแน่น
             " มันต้องสำเร็จ "


    --------------------------------------------------------------------------------------------------------------


    23 ธันวาคม
    17.10 น.

             แม้ว่าหิมะจะหยุดตกได้ชั่วโมงหนึ่งแล้ว ละอองหิมะบางเบาดั่งนุ่นยังคงโปรยปรายไร้แรงต่อต้านกระแสลมหนาวอุณหภูมิเย็นยะเยือกถึงสี่สิบเอ็ดดีกรีที่พัดมาจากบัลรอนก่อนเข้าสู่เมืองเธนท์เมื่อตอนกลางวันที่ผ่านมา กลุ่มก้อนเมฆสีเทาลูกแล้วลูกเล่าลอยต่ำปกคลุมเหนือเมืองรูปร่างเหมือนอุ้งมือขนาดใหญ่พร้อมจะปกปิดเมืองทั้งเมืองไว้ในราตรีกาล เวลากลางวันถูกเวลากลางคืนขับไล่โดยการแผ่ความมืดรวดเร็วกว่าที่ควรจะเป็น ผู้คนส่วนใหญ่จึงอยู่ในบ้านมากกว่าออกไปข้างนอกเพื่อเผชิญอากาศอันเลวร้าย คนเดินริมฟุตบาตสองข้างทางของถนนนูเอตั้น แอเวนิวแลดูน้อยกว่าทุกวันทั้ง ๆ ที่วันนี้เป็นวันหยุด
             หนึ่งในนั้นคือรีเบคก้า วีสเลอร์เด็กหญิงวัยสิบสามปี เธอเดินตรงไปข้างหน้าอย่างกระฉับกระเฉงภายใต้ชุดกันหนาวติดหมวกลายลูกแมวสีส้ม กำลังมองหาของขวัญให้แม่ในวันคริสต์มาส แต่ยังตัดสินใจไม่ได้ว่าจะซื้ออะไรดีระหว่างเครื่องเซรามิกกับหนังสือของโรอัล ดาห์รที่แม่ชอบพูดถึง ขาทั้งสองก้าวไปข้างหน้าเรื่อย ๆ จนพบคำโฆษณาชวนดึงดูดบนกระดาษหน้าร้านกี๊ฟซอปแห่งหนึ่ง
             " ซื้อของขวัญให้กับคนที่คุณรัก ทุกอย่างลด 30% ที่ร้านซันนี่สช็อป เฉพาะช่วงนี้เท่านั้น! " ตัวอักษรในป้ายทาด้วยสีฟ้า ผิดกับคำว่า 30% ที่เน้นตัวโตทาเป็นสีแดงตัดกับพื้นสีขาวชัดเจน
             " ว่าไงจ๊ะ " พนักงานหญิงเดินออกมาจากเคาวน์เตอร์ กล่าวต้อนรับอย่างอารมณ์ดีและส่งยิ้มให้อย่างเป็นมิตรเมื่อเห็นเธอเดินเข้ามา " มาดูของขวัญเหรอคะ "
             " ค่ะ " รีเบคก้าตอบ
             " ถ้าหนูชอบอะไรก็บอกได้นะคะ พี่จะลดให้เป็นพิเศษเลย " พนักงานพูดอย่างเป็นกันเอง
             รีเบคก้าพยักหน้ารับ
             ภายในร้านดูไม่ต่างจากร้านกี๊ฟช็อปทั่วไปเท่าไหร่นัก มันถูกตกแต่งด้วยสีสันสดดั่งลูกกวาด กำแพงรอบร้านประดับประดาด้วยวอลล์เปเปอร์ลายมิกกี้เม้าท์ที่สามารถหาซื้อได้ภายในห้าง พื้นปาร์เก้ขัดมันวับมองเห็นเงาตัวเองสะท้อนลาง ๆ เครื่องทำความร้อนหลังเคาวน์เตอร์ครางหึ่งคล้ายเสียงแมลงวัน ของที่ขายภายในร้านเต็มไปด้วยของกระจุกกระจิกเช่น หวี กระจก ถาดใส่ของ สติ๊กเกอร์ลายการ์ตูน ถังขยะแฮนด์เมท อีกด้านหนึ่งมีเทียนไขแกะเป็นรูปนานาชนิด โดยมีการ์ดอวยพรแยกขายไว้ที่ชั้น รีเบคก้ากวาดสายตาไปรอบ ๆ จนพบตุ๊กตาหมีสีน้ำตาล ตัวประมาณหนึ่งฟุต เธอยกขึ้นมาดูและวางลงอย่างเดิมเมื่อเห็นว่ามีรอยตำหนิ
             " ตุ๊กตาตัวนั้นลดสามสิบเปอร์เซ็นต์นะคะ " พนักงานหญิงรีบเอ่ยปาก " รวมแล้วมันมีราคาแค่สามดอล ถือว่าถูกมากเลย " เธอพูดจาหว่านล้อม
             " เดี๋ยวหนูค่อยมาดูวันหลังแล้วกันนะคะ " รีเบคก้ากล่าวแบบไม่เชิงปฏิเสธซะทีเดียว
             " ได้สิจ๊ะ " พนักงานคนนั้นลดเสียงต่ำ
             รีเบคก้าจ้ำออกจากร้าน พยายามไม่มองหน้าพนักงานหญิงคนนั้น
             " ไว้ซื้อหนังสือโรอัล ดาห์รให้แม่ดีกว่า มันคงดีกว่าตุ๊กตาตั้งเยอะ " เธอคิดในใจ
             ทันทีที่เธอเดินออกจากร้าน เธอพบกับชายคนนึงยืนสูบบุหรี่อยู่เหมือนรออะไรสักอย่าง ควัญบุหรี่จากปากม้วนเป็นวงดั่งคลื่นพายุเมื่อปะทะกับลมหนาว ตาทั้งสองของชายคนนั้นมองตรงมาที่เธอ เธอขนลุกซู่เดินหลบตาหันหลังกลับไปยังทางที่มา เลี้ยวเข้าซอยใกล้ร้านกี๊ฟซอฟกลับไปยังบ้านของตน
             เวลานั้นเองรีเบคก้าเหลียวหลังไปเมื่อประสาทสัมผัสที่หกบอกเธอว่ามีใครบางคนตามเธอมา เธอตกใจ ก้าวเท้าเร็ว รองเท้าเหยียบแอ่งน้ำขัง น้ำกระเซ็นขึ้นมาเป็นฝอยก่อนกลับลงไปเจิ่อนองที่พื้นดั่งเดิม ทันใดนั้นเองเธอรู้สึกได้ทันทีว่ามีใครบางคนปรากฏกายขึ้นข้างหลัง โดยอยู่ห่างจากตัวเธอไม่ถึงวา
             รีเบคก้าสะดุ้งเฮือก เมื่อถุงมือสีดำพุ่งพรวดมาจากด้านหลัง โอบล้อมปิดปากเธอไว้แน่นเพื่อให้แน่ใจว่าจะไม่มีใครยินเสียงกรีดร้อง
             แสงแวววับจากมีดคัตเตอร์สีเงินอันคมกริบถูกดึงออกจากกระเป๋ากางเกง มันถูกยกขึ้นจ่อตรงหน้าเธอระยะห่างไม่เกินคืบ ความกลัวพุ่งพล่านไปทั่วตัวรีเบคก้าราวกับเลือดที่หล่อเลี้ยงร่างกาย ตาเธอพล่ามัว เนื้อตัวสั่นเทิ้ม จังหวะการหอบหายใจถี่ เม็ดเหงื่อผุดประปรายเต็มใบหน้า
             ฉัวะ!!!
             มีดคัตเตอร์แทงลงไปที่ลำคอของเธอ เนื้อสีขาวเปิดกว้างเห็นเนื้อชั้นในอย่างชัดเจน รีเบคก้ารู้สึกเจ็บแปล็บสะเทือนถึงกระดูก ชายคนนั้นออกแรงกดมีดคัตเตอร์กรีดต่อเป็นแนวยาว เนื้อสีขาวแยกคล้ายกระดาษขาดจากกัน เลือดสีแดงฉานไหลทะลักไม่รู้จักหยุด เธอหมดเรี้ยวแรง ร่างกายที่ดิ้นรนเริ่มยอมรับความพ่ายแพ้ มือทั้งสองข้างทิ้งแนบลำตัว ดวงตาเบิกกว้าง ม่านตาขยายจนสุด ไม่แสดงอาการตอบสนองใด ๆ

    จากคุณ : aek_action@hotmail.com - [ 29 ธ.ค. 46 17:15:54 A:203.148.136.67 X:203.209.48.65 ]