เมื่อความรักมาดลใจครั้งใด…
สิ่งที่เรียกว่าความแตกต่าง...ก็ไร้ซึ่งความหมาย
แม้กระทั่งคำว่า…ฐานะและวัยที่ต่างกัน
ก็หายไปจากใจของชายคนหนึ่ง
   เพียงรอยยิ้มของหญิงสาว
ที่ส่องประกายแต่ไกล เธอไม่ได้ยิ้มให้เขา
เป็นเพียงรอยยิ้มที่สนุกสนานเท่านั้นในกลุ่มเพื่อน  
แต่ก็ทำให้หัวใจของเขาพองโต
และไม่สามารถละสายตาไปจากเธอได้
   เขาตามเธอกลับบ้าน  สิ่งที่เขาพบ คือ
สภาพความเป็นอยู่ของเธอต่างจากเขา                      บ้านไม่ใหญ่โต แต่เปี่ยมไปด้วยความสุขและความรัก
ที่เขาได้รับรู้จากเสียงหยอกล้อในบ้านอย่างอบอุ่น
   จากวันนั้นทำให้เขากระตือรือร้นมาก
ที่อยากจะรู้จักกับเธอ
    เขาเช่าห้องเช่าที่อยู่ใกล้บ้านเธอ  
ทุกวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ และวันหยุดราชการ  
เขาจะมาพักที่นี่
    และทุกครั้งที่อยู่ใกล้เธอ  
เขาสังเกตเสมอว่าเธอจะไปไหน
เขาจะเสมือนเงาตามตัวที่คอยดูแลเธออยู่ห่างๆ
โดยที่เธอไม่เคยรู้เลย
    เขาจะซื้อของทุกอย่างที่เธออยากจะได้
แต่เป็นสิ่งที่เธอได้แค่มองเท่านั้น
เขาซื้อและจัดเก็บให้เข้าที่เข้าทาง
ในบ้านหลังใหม่ของเขา
    บ้านหลังนั้นถอดแบบมาจากบ้านจำลองที่เธอทำขึ้นเพื้อส่งอาจารย์ที่มหาวิทยาลัย
    ทุกวันหลังเลิกงานเขาจะแวะไปที่บ้านหลังนั้นเสมอ  ความสุขที่เปี่ยมในหัวใจ
มันล้นออกมาทางรอยยิ้มทุกครั้ง…
ที่เขาบรรจงเช็ดคราบฝุ่นบนกีตาร์ตัวงาม  
เธอเคยทดลองเล่นที่ร้านขายเครื่องดนตรี
    เขาคุยกับต้นไม้ทุกต้น…
ให้เติบโตเพื่อมีดอกไม้สวยงาม  
ทันเวลาที่เธอคนนั้นจะได้อยู่เคียงข้างกับเขาที่นี่
และดอกไม้นี้เธอคงชอบที่เหมือนกับบ้านของเธอ
    เขาทำความสะอาดบ้านหลังเล็ก
ด้วยความรักและการรอคอย
รอคอยว่าสักวัน  เธอคนนั้นจะได้สัมผัสถึงความรัก
ที่เขามีต่อเธอ
    ในทุกวันก่อนเข้านอน  เขาได้บันทึกเรื่องราวต่างๆ
ลงบนสมุดบันทึกเล่มงาม  
    ว่าวันนี้เขาได้ทำอะไรเพื่อเธอแล้วบ้าง  
และตอนนี้เขาเหลือเพียงสิ่งเดียวที่จะทำเพื่อเธอ
คือ…คำว่ารักจากเขา ที่จะมอบให้
    เขาพร้อมแล้วที่จะเปิดความรักของเขากับเธอให้รู้
ถึงแม้จะต้องสร้างสถานะการณ์เริ่มต้นกันใหม่
ในการที่จะรู้จักกัน แต่เขาก็ไม่เคยคิดเลย…
ว่าเป็นการเสียเวลา
    เขาให้วันรับปริญญาของเธอเป็นตัวบอก
ว่าเขาและเธอจะพบกันโดยบังเอิญ  
และคว้าหัวใจของเธอให้ได้ในวันนั้น
    ก่อนงานรับปริญญาหนึ่งวัน…
น้องชายของเขากลับมาจากต่างประเทศ
เขาถูกรบเร้าจากน้องชาย ให้ไปเป็นเพื่อน
ในงานรับปริญญาบัตรแฟนสาวของตัวเอง
    เขาตอบตกลงทันทีเพราะเธอคนนั้นของเขา
ก็รับปริญญาที่นั่นวันนั้นเช่นกัน
    เขาเตรียมช่อดอกไม้ช่อใหญ่ สองช่อ…
ช่อหนึ่งเพื่อคนที่เขารักสุดหัวใจ
และอีกช่อเพื่อแสดงความยินดีกับคนรักของน้องชาย
    แต่ความรัก…ไม่ได้คู่กับความสมหวังเสมอไป
ก่อนถึงซุ้มถ่ายรูป… สิ่งที่เขาพบ … คือ…
รอยยิ้มของเธอกับน้องชายของเขา…
    เขากลับไปที่รถ…
และรวมช่อดอกไม้เข้าเป็นช่อเดียวกัน…
เขาบรรจงจูบ… ดอกไม้ช่องาม…
และทำหน้าที่สุดท้ายที่เขาจะทำเพื่อเธอ…
                  '' ผมรักคุณ ''
เขากลับไปที่งานและมอบช่อดอกไม้นั้นให้เธอ…
ผู้เป็นที่รักของเขา…
           ''  มอบด้วยความรักที่มีทั้งหมด…ของหัวใจ…
                 แต่รักนี้…ยังอยู่ในใจผมตลอดมา ''