ความคิดเห็นที่ 1 เรื่องราวความรักของผมในตอนเริ่มต้น  มีหลาย ๆ คนบอกว่าคล้าย นวนิยายเล่มละสิบบาท   ดูเหมือนว่าตอนนี้จะอัพราคาขึ้นเป็น ยี่สิบบาท ไปแล้ว   คุณ ๆ เคยหามาอ่านกันบ้างไหมครับ? ที่หน้าปกจะใช้สีพื้น ๆ และมีภาพถ่ายคู่กันของดารายอดนิยมในช่วงนั้น ๆ ประดับหราอยู่บนปก ผมเห็นพวกสาวโรงงานชอบอ่านกันนักล่ะ  ไม่รู้เหมือนกันว่ามันสนุกกว่าการ์ตูนขายหัวเราะตรงไหน จนกระทั่ง ผมมีโอกาสได้อ่านฟรี ๆ อยู่สองสามเล่ม  เพราะลูกพี่ลูกน้องของผมมาลืมทิ้งไว้ที่บ้าน หยิบมาพลิก ๆ ดู  เพราะสนใจรูปดาราตรงหน้าปกนั่นแหละครับ  พลิกไปพลิกมา ก็เลยอ่านผ่าน ๆ จากยืนอ่านตอนต้นเรื่องอยู่สักพัก ชักจะรู้สึกเมื่อยเลยต้องหาที่นั่ง  หนังสือมันติดมือไปก็เลยอ่านต่อ   อ่าน ๆ ไป พอดีว่าเพิ่งจะกินข้าวอิ่ม  ก็เลยชักอยากเอนหลัง  แหะ ๆ  ..ก็โรคประจำตัวของผมล่ะ นั่นก็คือ  โรคขี้เกียจ  ฮ่า ๆ ๆ  ยังจะมีหน้ามาภาคภูมิใจอีกเนอะ  คนเรา   แล้วก็ .   ครับ ถะ.. ถู.. ถูก.. ถูกต้องนะคร้าบบบบบบบ   ว่า ในที่สุดผมก็หลับไปโดยอ่านยังไม่ถึงไหนเลย   ฮ่า ๆ ๆ     อ้าว  ไหงคุณทำหน้าหยั่งงั้นล่ะครับ ? อ๋อ ชักจะรู้ทันที่ผมเริ่มออกนอกลู่นอกทางอีกแล้ว  ทั้ง ๆ ที่บอกว่าจะไม่ไถลไปไหนอีกแท้ ๆ แหะ ๆ  ต้องขออภัยจริง ๆ ครับ  ไม่ได้ตั้งใจเล้ย  พับผ่า  ให้ปลาทองบ้านข้าง ๆ ถูกรถทับตายสิเอ้า ครับ  ผมยอมรับครับ  ว่ามันเป็นนิสัยเสียที่แก้ไม่หายจริง ๆ   คุณนิ่มเอง เธอยังปลงตกมาตั้งนานแล้ว   แม้แต่เพื่อนผมที่เป็นหมอดูก็ยังบอกเลยว่า  แก้ไขอะไรไม่ได้ นอกจากเอ็งจะไปเกิดใหม่     เอิ๊กส์ เอ คุณยังไม่ให้อภัยผมอีกหรือครับ  ในเมื่อผมออกจะน่ารัก  ทำไมยังทำคิ้วขมวดอยู่แบบนั้น   อ๊ะ สะกิดกันแบบนี้  คงไม่ขอยืมตังค์นะครับ  ผมกำลังจนซะด้วย  ปีนี้แย่  โบนัสก็ไม่มีกะเขา ไม่ใช่หรือครับ   เฮ้อ โล่งอก   ถ้าคุณขอยืมตังค์ผมเมื่อไหร่  ผมคงเผ่นล่ะ ไม่ล่งไม่เล่ามันแล้ว  ฮ่า ๆ ครับ.. ว่าแต่ที่สะกิดเมื่อตะกี้  คุณจะถามอะไรเหรอ ? อ๋ออออออ .. คุณกำลังสงสัยว่า ไอ้ที่ผมบอกว่าคล้ายนวนิยายนั้น  มันคล้ายตรงไหนน่ะเอง     ท่าทางคุณคงยังไม่เคยอ่านนิยายเล่มละสิบบาทสิท่า  ถ้างั้นคุณรีบกำแบงค์ยี่สิบไปเซเว่นเลยนะครับ ไอ้นิยายเล่มบาง ๆ ที่ว่านี่   ผมเคยเห็นตามร้าน เซเว่น หลายสาขา จึงคิดว่าน่าจะมีขายแทบทุกสาขา   รู้สึกว่าจะมีคนนิยมอ่านอยู่ไม่น้อยเหมือนกันครับ  เพราะราคาไม่แพง  แถมอ่านแป๊บเดียวก็จบแล้ว ส่วนใหญ่แล้ว  ชื่อที่ปกก็จะมีคำประมาณว่า  ซาตาน  จำเลย  น้ำผึ้ง  รัก ๆ  อะไรเทือก ๆ นี้แหละ นั่นล่ะครับ  หาไม่ยากหรอก  คุณก็เลือกหยิบขึ้นมาสักเล่มหนึ่ง  อย่าเผลอไปหยิบผิดเป็น นวลนาง เสียล่ะ เดี๋ยวไม่บรรลุวัตถุประสงค์เพราะคุณมัวแต่น้ำลายหกอยู่  ครับ  เลือกได้แล้วก็ตั้งสติดี ๆ ตอนเดินไปจ่ายตังค์   ใช่แล้วครับ  ต้องตั้งสติ   เพราะพนักงานของเซเว่นทุกสาขา  ย้ำ  ทุกสาขาจริง ๆ ถ้าพนักงานไม่หลับน่ะนะ จะต้องยิงคำถามประโยคใดประโยคหนึ่งนี้ออกมาแน่ ๆ     .ซึ่งแบบเบสิค ๆ ก็น่าจะเป็น   “ รับซาลาเปาทานเพิ่มมั้ยค้า “   “ เสลอปี้อีกสักแก้วไหมคร้าบ “   “ รับหมากฝรั่งไปเคี้ยวเล่นหน่อยมั้ยค้า “   หากถ้าคุณกำลังเหม่อ  ก็อาจจะพลาดท่าเสียทีให้แก่พวกเขาได้อย่างง่ายดาย  โดยการตอบรับ นิสัยคนไทยขี้เกรงใจครับ  ใครถามอะไร  เรามักจะ ครับ ๆ ค่ะ ๆ หรือพยักหน้ารับไว้ก่อนเสมอ บริษัทเขาเข้าใจธรรมชาติของพวกเราดี  จึงให้พนักงานคอยถามเพื่อเป็นการเพิ่มยอดขาย อ่า อะไรนะครับ    อ๋อ . ผมรู้แล้วล่ะ  คุณว่ามุขนี้มันเก่าไปแล้วใช่ไหม  เลยชักจะฝืด ๆ นี่คงเพราะใช้กันบ่อยน่ะเอง   เริ่มไม่ค่อยขำแล้วใช่ไหมครับ ?  ถ้างั้นมาฟังผมโม้ดีกว่าเนอะ ผมเป็นคนชอบคิดฟุ้งซ่านครับ  ก็เลยลองคิดเล่น ๆ ยามว่างดูว่า  หากร้านเหล่านี้ เขาอยากจะพัฒนา คิดใหม่ ทำใหม่แบบท่านนายก   ด้วยการตั้งโปรโมชั่นแบบแปลก ๆ ดูบ้าง จะเป็นอย่างไร  อาทิ “ เอ่อ รับผ้าอนามัย  สำหรับวันเบา ๆ มั้ยค้า  ตอนนี้มีโปรโมชั่นพิเศษค่ะ  ถ้าคุณซื้อหนึ่งแพ็ค เราจะแถม.. เอ้อ..  ขนมปังให้อีกหนึ่งถุง ฟรีทันทีค่ะ “ อืม ถ้าถามลูกค้าผู้หญิงเขาจะตอบกันอย่างไร ผมไม่แน่ใจ  เพราะผู้หญิงนี่ เป็นเพศที่เข้าใจยาก มั่นใจอยู่อย่างเดียวแหละ ว่าเธอต้องชอบของแถมแหง ๆ  โธ่.. ใคร ๆ ก็ชอบของฟรีทั้งนั้น  ผมก็ด้วย แต่ในกรณีนี้  หากถามผม  ผมคงต้องตอบพนักงานสาวคนนั้นไปแบบนี้   “ เอ่อ ..ผมขอโทรไปปรึกษาเมียผมดูก่อนนะครับ  ว่าเธออยากใช้ขนมปังในวันเบา ๆ รึป่าว “ หรือจะเป็นโปรโมชั่นแบบพิเศษอย่างอื่น  อันนี้ผมก็คิดเอาไว้บ้างเหมือนกันครับ ( (( เหตุการณ์จำลอง ณ ร้านสะดวกซื้อแห่งหนึ่ง )) ) พอลูกค้าชายวางสินค้าที่ต้องการลงบนเคาน์เตอร์ปุ๊บ  พนักงานหนุ่มก็เอ่ยขึ้นอย่างเกรงอกเกรงใจ “ เอ่อ..พี่ครับ ๆ .. “   ลูกค้าผู้คุ้นเคยกับการปฏิเสธการซื้อสิ่งที่ไม่ต้องการ  รีบโบกไม้โบกมือ  พร้อมกับตัดบทเสียงหนักแน่น “ อิ่มแล้ว  ซาลาเปาไม่เอา  แต่ถ้าให้ฟรี  จะกินอีกสักลูกก็พอรับได้ ขอไส้หมูแดงนะน้อง “ “ ไม่ครับพี่ คือ  “   พนักงานหนุ่มยังคงพยายามจะอธิบายอะไรสักอย่าง  แต่ไม่ทันลูกค้าชายผู้จัดเจนกะกลวิธีนี้ดี “ ไม่ล่ะน้อง   เสลอปี้มันหวาน  พี่ไม่ชอบ   เอ้า  คิดตังส์ ๆ “    แล้วทำทีก้มหน้าเปิดกระเป๋าตังค์ “ เอ่อ  ไม่ใช่ครับพี่  ไม่ใช่อย่างนั้น  ฟังผมหน่อยเถอะ ขอร้องล่ะพี่ ผมไหว้ล่ะ “   พนักงานหนุ่มทำเสียงน่าสงสาร  คราวนี้ลูกค้าชายจึงเงยหน้าขึ้นด้วยความสงสัยปนรำคาญ   “ เอ้า  น้องมีอะไรก็ว่ามา  แต่เร็ว ๆ หน่อยนะ  พี่จะรีบไป แฟนพี่เค้ารอกินมาม่าอยู่ เดี๋ยวโมโหหิว “ “ คือผมเห็นพี่ซื้อหนังสือมหัศจรรย์  ตอนนี้ร้านเรามีโปรโมชั่นพิเศษสำหรับลูกค้าที่ซื้อหนังสือน่ะครับ หากถ้าพี่ซื้อหนังสือเล่มนี้คู่กับกระถางธูป  ทางร้านเราจะแถมธูปหอมให้หนึ่งห่อ  ฟรีทันที “ “ o O” “   ลูกค้าท่านนั้นคงอึ้งไปหนึ่งรอบ แต่เดี๋ยวก่อน  เขาอาจแค่กำลังแปลกใจกับโปรโมชั่นแปลกใหม่ “ แต่ถ้าพี่ตัดสินใจซื้อในสองนาทีนี้  เราแถมทองคำเปลวแท้ ๆ ให้ไปปิดบูชาพระพุทธรูปที่บ้านอีกเก้าแผ่น “ “ ’o O” “   เกิดอาการอึ้งรอบที่สอง  แต่เดี๋ยวก่อน  เขาอาจแค่กำลังคิดคำนวณหาผลกำไรขาดทุนอยู่ “ ยัง  ยังไม่หมด  เรามีบริการรดน้ำมนต์สะเดาะเคราะห์ให้ที่หน้าร้านด้วยครับ  โดยเกจิอาจารย์ชื่อดัง ..ฉอด ๆ ๆ “ “. ” o’O” . “   อึ้งรอบที่สาม ที่สี่ ที่ห้า และที่ต่อ ๆ ไป จนกว่าไอ้หนุ่มนั่นมันจะหยุดฉอด ๆ ๆ ๆ นั่นแหละ สุดท้าย ใครต่อใครคงได้เห็นลูกค้าคนนั้นเดินออกมาจากร้านด้วยนัยน์ตาเลื่อนลอยราวกับถูกคุณไสย   ในมือข้างซ้ายเขาหิ้วถุงก๊อบแก๊บใบใหญ่ ภายในถุงมียาสีฟันหนึ่งหลอด  มาม่ารสเป็ดพะโล้หนึ่งซอง   ไม้ขีดไฟตราพญานาคหนึ่งกลัก  หนังสือมหัศจรรย์ หนึ่งเล่ม  และกระถางธูปทองเหลืองอีกหนึ่งใบ ธูปหอมหนึ่งห่อมัดไว้กับกระดาษซึ่งบรรจุทองคำเปลวสำหรับปิดบูชาหนึ่งปึก  พร้อมดอกบัวหนึ่งกำ ผ้าอาบน้ำฝน จีวร  ผ้าไตร  ชุดสังฆทาน  ยัง  ยังไม่หมด  มือขวายังคล้องพวงหรีดที่ทำจากผ้าขนหนู   เดินผ่านหน้าร้าน  ซึ่งพระสงฆ์รูปหนึ่ง กำลังสะบัดมือรดน้ำมนต์ไปที่เขาจนตัวเปียกมะล่อกมะแล่ก   .......................พร้อมกับให้ศีลให้พรไปด้วย       ..ฮ่า ๆ ๆ ๆ    คิดเองก็ขำเองครับ   ว่าทำไมผมถึงบ้าได้ขนาดนี้ เฮ้อ...     จากคุณ : ยอดชายนายน้อง - [ 30 ธ.ค. 46 13:15:16 A:203.118.82.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 2 เอิ๊กส์ .   ตายละวา...    เอาอีกแล้ว.... เวรจริง ๆ  คราวนี้เถลไถลไปไกลยิ่งกว่าเดิมเสียอีกแล้วผม...เอาน่า  คุณ ๆ น่าจะเริ่มชินแล้วใช่ไหมครับ อ้าว.... ยังไม่ชินเรอะ  แล้วก็ให้รีบ ๆ เล่าตามหัวข้อเสียที  ไม่งั้นจะส่งกุมารทองมาถีบผมสักทีสองที  โห   แหะ ๆ ..  เอาเป็นเล่าสรุปเลยว่า  เมื่อได้นิยายเล่มละยี่สิบบาทมาไว้ในครอบครองแล้ว  ก็ให้ไปอ่านซะ แล้วคุณจะได้พบกับความจริงบางอย่างเหมือนที่ผมได้ค้นพบ  หรือบางทีคุณอาจจะรู้ดีอยู่แล้วก็เป็นได้   นั่นก็คือ ไม่ว่าเรื่องไหน ๆ ไอ้นิยายที่ว่านี่ มักขึ้นต้นด้วยการที่นางเอกถูกบังคับให้แต่งงานใช้หนี้อยู่เสมอ ครับ อาจเป็นเพราะพ่อเธอเสียพนัน  หรือเพราะแม่เธอกู้เงินพระเอกซึ่งรวยมาก ๆ มาแล้วไม่มีเงินไปใช้คืน จะอย่างไรก็แล้วแต่  ที่สุดแล้วพ่อหรือแม่ก็เลยต้องเอาลูกสาวคือนางเอกนั่นแหละ ไปขัดดอกไว้ก่อน   และตามฟอร์มนิยายน้ำเน่าแบบไทยแท้ ๆ  ถึงแม้จะแต่งงานกันแล้ว แต่งกันแบบถูกต้องตามกฎหมาย จัดงานเลี้ยงใหญ่โต แขกเหรื่อเป็นโขยง  แต่โดยพฤตินัยแล้วทั้งพระเอกและนางเอกจะยังไม่มีอะไรกัน ฮ่า ๆ ๆ  ผมไม่เชื่อหรอกว่าในชีวิตจริง ๆ สมัยนี้ มันจะทนได้  เห็นมีแต่พวกอยู่ก่อนแต่งกันแทบจะทั้งนั้น ครับ  คุณสะกิดผมทำไมเหรอครับ นี่ผมกำลังจะเข้าเรื่องของผมแล้วเชียวนะเนี่ย  ยังไม่ได้ไถลไปไหน อ๋อ........   คุณสงสัยว่า   แล้วนิยายนี่มันเหมือนกับเรื่องความรักของผมตรงไหน ?   อ๊ะ  อย่าเพิ่งใจร้อนสิครับ คุณ ๆ  เพราะผมยังเล่าไปไม่ถึงตรงนั้นเลย  นี่แค่อารัมภบทเองนะเนี่ย ฮ่ะ ๆ  อย่าเพิ่งค้อนผมแบบนั้นสิครับ  ผมจะรีบเล่าต่อล่ะ  รับรองคราวนี้ไม่มีไปโม้เรื่องอื่นอีกแน่ ๆ คือนิยายอีกเล่มที่ผมได้อ่านในวันนั้น  มันขึ้นต้นเรื่องมาอีกแนวหนึ่งครับ  ซึ่งนิยมไม่แพ้แนวแรก นั่นคือ  จะต้องมีอุบัติเหตุอะไรสักอย่าง  ที่ทำให้ทั้งพระเอกและนางเอกมาเจอกัน และประทับใจกัน ไม่ว่าจะทะเลาะกัน  โกรธ เกลียดกัน  หรือพระเอกจะแอบปิ๊งส์นางเอกทันทีเมื่อแรกเห็น แล้วตามสืบหา แนวนี้ยังไงล่ะครับที่ผมว่า  มันเหมือนเรื่องราวความรักของผมกับคุณนิ่มเอาเสียจริง ๆ เลยเชียว  ฮ่า คือ  ผมกับคุณนิ่มนั้น  จะว่า  มาพบกันได้ด้วยอุบัติเหตุก็คงไม่ผิด  นั่นก็คือการ  “ ตกหลุม “ ของผม ทั้ง ” หลุมจริง ” และ ” หลุมรัก “ อย่างที่ผมได้เผลอเล่าไปบ้างแล้วในบทก่อนนี้นั่นแหละครับ   ( ถ้าคุณยังจำไม่ได้ก็กลับไปหาดูเอาเถอะครับ  ใครมีเมตตาก็ช่วยทำลิ้งก์ให้ผมสักนิด จะไม่ลืมพระคุณ ) นับว่า  ที่ผมต้องเจ็บตัวคราวนั้นไม่ได้เสียเปล่าเลย  ทั้งยังอำนวยผลให้ได้รู้จักกับเธออีกด้วย โดยไม่ต้องเสียสมองคิดแผนการจีบหญิง  มิต้องลงทุนลงแรงตามจีบเอาดื้อ ๆ อย่างที่เคยทำ สงสัยผมคงต้องกลับไปขอบใจ  ไอ้บ้าคนนั้นซะแล้วล่ะครับ  ที่บังเอิญมาช่วยขุดหลุมไว้ตรงนั้น  ฮ่า ๆ หลังจากตะเกียกตะกายขึ้นมาจากหลุมได้ในวันนั้น  เพื่อน ๆ และตัวผม  เลยถือโอกาสชวนคุย จึงได้รู้ว่า  พวกเธอกำลังเรียนอยู่ชั้น ม.6  ที่โรงเรียนมัธยมแห่งหนึ่งในละแวก ย่าน ๆ นั้นแหละ ส่วนตัวผมกับเพื่อน ๆ เพิ่งจะเข้าเรียนชั้น ปวช. 1 ในวิทยาลัยเทคนิคแห่งหนึ่ง  ที่อยู่แถว ๆ นั้นเช่นกัน ซึ่งหากจะเทียบชั้นกันแล้ว ปวช.1 ก็เท่ากับ ม. 4 ของโรงเรียนมัธยมนั่นล่ะครับ   แปลได้ว่า  ผมอ่อนกว่าเธอถึง  2  ปี  ..แต่ก็อย่างว่าแหละครับ  อายุมันเป็นแค่เพียงตัวเลข ผมว่าใบหน้าของผม  ล้ำหน้าเธอไปหลายปีแล้วด้วยซ้ำ  เพราะฉะนั้น จึงยิ่งไม่เป็นปัญหา  ฮ่า ๆ ๆ กลุ่มของเธอมีด้วยกัน สี่สาว  แต่ละคนไม่ได้สวยเลิศเลออะไร  แต่นิสัยใจคอน่ารักกันทุกคน อ่า ผมขอไม่เล่าถึงสามสาวนั่นดีกว่า  เดี๋ยวจะไถลเถลือกออกไปไกลหนักกว่าเดิมจนกู่ไม่กลับ  แหะ ๆ   ครับ  และคุณนิ่มของผม  ดูจะเป็นคนที่เรียบร้อยที่สุดในกลุ่ม  ผมว่าผมตกหลุมรักไม่ผิดคนแน่ ๆ นอกจากจะพูดจาไพเราะ อ่อนหวานแล้ว  ยังพูดไปยิ้มไป  ทำเอาหัวใจหนุ่มน้อยของผมแทบละลาย และพอพวกเธอรู้  ว่ากลุ่มผมนั้น  อายุอ่อนกว่าถึง 2 ปี  ก็ยิ่งพูดคุยด้วยความสนิทใจมากขึ้น .หารู้ไม่  ว่าที่แท้ ไอ้เด็กพวกนี้  มันคิดจะข้ามรุ่น  ฮ่า ๆ ๆ คงเพราะนึกเอ็นดูว่าเด็กกว่า เธอจึงพากันเรียกชื่อพวกผมเฉย ๆ เพียงเติมคำว่า “ นาย “ ไว้หน้าชื่อ กลุ่มผม  อันมีกันอยู่ 5 คน  จึงถูกเรียกขานว่า  นายพิ  นายรงค์  นายตี๋  นายอ๊อดและตัวผม  นายน้อง   แต่อย่างไรก็ตาม  พวกผมกลับไม่ยอมเรียกสี่สาวว่า “ พี่ “ เลยสักคน  ฮ่ะ ๆ ๆ  ก็คิดจะจีบเขานี่ครับ จริง ๆ แล้ว  ต้องบอกว่ามีแต่ผมนี่แหละที่คิดจะจีบเขา  เลยบังคับเพื่อนไม่ให้เรียกสาว ๆ ว่า “ พี่ “ วันนั้นแก็งค์เราเลยพากันไปกินข้าวกับสาว ๆ  และนั่นเป็นจุดเริ่มต้น ความรัก ของผมกับคุณนิ่ม หากความรักของผมในตอนเริ่มต้นจะเหมือนนิยายเล่มละสิบ ยี่สิบบาทนั้น  แต่ก็ไม่ได้เหมือนทั้งหมด เพราะนิยายพวกนั้นมันต้องดำเนินเรื่องรวดเร็ว ต้องพยายามรีบจบให้แฮปปี้อีกด้วย เพราะคนอ่านชอบ ไม่อย่างนั้นมันจะยังเป็นที่นิยมและยังอยู่ได้จนอัพราคาขึ้นมาเป็นยี่สิบบาทหรือครับ  จริงไหม ? และคงเพราะหน้ากระดาษที่จำกัดด้วยล่ะมั้ง  ความรักในนิยายจึงรีบเร่งราวกับความเร็วของรถไฟฟ้า มาเร็วทันใจเพราะออกตัวทุกห้านาที  หากก็จากไปอย่างรวดเร็วไปตามเส้นทาง ตามรางที่คนวางไว้ให้ ความรักของผมนั้นไม่เคยรีบร้อนครับ  ผมไม่รู้นะว่าคนอื่นจะคิดอย่างไร  กับความคิดของคนในยุคสมัยนั้น     แต่มั่นใจว่าไม่เหมือนกับยุคนี้แน่ ๆ   และสำหรับผมแล้ว ความรักเป็นเรื่องที่ต้องค่อย ๆ เป็น ค่อย ๆ ไป อาศัยซึมซับความผูกพันทีละน้อย ทีละนิด  แบบน้ำซึมบ่อทราย  ช้าแต่ชัวร์นั่นแหละครับ   ไอ้ที่แชทกันทางเนตหรือคุยโทรศัพท์กันแค่ครั้งเดียว  แล้วก็พากันไป “ ฟัน “ นั้น  ไม่เคยอยู่ในหัวขมอง ถึงแม้ว่าผมออกจะเป็นคนบ้า ๆ บอ ๆ อย่างที่คุณเห็น แต่สำหรับเรื่อง ความรัก  ผมจริงจัง  จริง ๆ แต่แรกเธอไม่แน่ใจหรอกครับว่าผมคิดจะจีบเธอจริง ๆ  แม้เธอจะระแวงอยู่บ้างเหมือนกันในช่วงแรก ผมจึงไม่กล้าแสดงอาการอะไร ได้แต่อ้างว่า ผมเหงามาก  เพราะเป็นลูกคนเดียว จึงอยากมีเพื่อนมาก ๆ มีพ่อ  พ่อก็ตายตั้งแต่ผมยังเด็ก มีแม่ แม่ผมก็ไม่ค่อยว่าง เพราะมัวแต่หาเงินตัวเป็นเกลียวมาส่งผมเรียน มีเพื่อน  เพื่อนผมก็อยู่กันไกล  ไปหาลำบาก  สารพัดเหตุผลที่จะยกขึ้นมาอ้าง  ถ้าหากหามาได้ เอาหมด แหะ ๆ ที่จริงแล้วผมก็มีต่อแหลไปบ้างแหละครับตามประสา  แต่มันก็จำเป็นนา เพื่อให้เธอเห็นใจผม ในที่สุดเธอคงสงสารแหละครับ  ก็เลยยอมสนิทด้วย เพราะคงเห็นแล้วว่าผมบ้า ๆ บอ ๆ ไม่เป็นพิษภัยอะไร อีกอย่างโรงเรียนเราใกล้กัน  เลยเจอกันได้บ่อย  และที่สวรรค์เป็นใจ  คือเธอพักอยู่บ้านน้าแถวนั้นซะด้วย บ้านน้าของเธอเป็นร้านขายอาหาร  แม่นแล้วครับ ก็ร้านนี้แหละ ที่พวกเราเฮโลไปกินด้วยกันในครั้งแรก นอกจากก๋วยเตี๋ยวสารพัดเส้น  อาหารตามสั่งอื่น ๆ แล้ว ยังมีชากาแฟขายด้วยล่ะครับ   ผมเก๊าะเลยไปนั่งที่ร้านน้าเธอเป็นประจำทุกวัน   อะไรนะครับ  ผมไปทำไมทุกวันน่ะเหรอ   แหม...ผมจะไปทำไมถ้าไม่ใช่ไปเพื่อเฝ้าเธอ  คุณก็  ไม่น่าถามเล้ย  รู้ ๆ กันอยู่  ว่าผมตกหลุมรักเธอ หา... ว่าไงนะครับ  ไม่ใช่ว่าไปเพราะได้กินฟรีด้วยหรือ  โธ่...  นี่คุณเห็นผมเป็นคนยังไงกันนี่   แหะ ๆ  ครับ  ที่จริงแล้ว ผมก็ไปกินฟรีด้วยแหละ  แหม .เกลียดจริง ๆ คนรู้ทัน ก็พอผมไปบ่อยเข้า  น้าเขาเห็นว่าผมเป็นเพื่อนกับหลานสาวคือ คุณนิ่ม ก็เลยไม่ยอมเก็บตังค์ แต่ผมก็ช่วยทำงานด้วยนา อย่างเช่น เสริฟน้ำ อาหาร  เพราะไอ้จะไปนั่งกินเฉย ๆ มันก็ดูกระไรอยู่   อีกอย่าง ผมก็ต้องทำคะแนนให้เธอ “ ตกหลุม “ ผมเข้าบ้างสิครับ  ไม่ใช่ไปนั่งมองอย่างเดียวเมื่อไหร่ อ่า ชักคอแห้ง  งั้นผมขอจบแค่นี้ก่อนละกัน   อะไรนะครับ..  อ๋อ  ที่อ่าน ๆมา ยังไม่เห็นรู้เรื่องเลยว่า  ผมกะคุณนิ่ม เป็นแฟนกันได้ยังไง? แหะ ๆ ก็มัวแต่ไถลเล่าโน่นเล่านี่อีกตามเคย  ตามประสาคนนิสัยเสียอย่างผมนี่แหละครับ เอาน่า  ให้อภัยผมเหอะ  คนน่ารัก ๆ อย่างผมนี่หายากนา  คุณ ๆ ยังเผลอชมกันตั้งหลายคน และไหน ๆ มะรืนนี้ก็ปีใหม่แล้ว  ตามธรรมะเนียม  เราคงต้องอวยพรกันสักหน่อย ใช่ไหม ? ปีใหม่นี้ ผมขอให้ทุกท่านมีแต่ความสุข สมหวัง มีพลังที่จะสร้างสรรค์สิ่งดี ๆ กันต่อไป ใครที่ยังไร้คู่  ก็ขอให้มีคู่  ส่วนใครที่มีคู่อยู่แล้ว ก็ขอให้มีใหม่  เอ๊ย ขอให้รักกันยิ่ง ๆ ขึ้นไป ให้มีเงินมีทองเยอะ ๆ ใครมีเหลือกินเหลือใช้  แบ่งมาให้ผมหยิบยืมบ้างก็ได้นะครับ  แหะ ๆ เอาล่ะครับ..  ผมคงต้องไปเสียที  ก่อนที่จะมีใครหมั่นไส้ผมมากไปกว่านี้  จนทนไม่ไหว “ ยิ้มไว้เถอะครับ  โลกนี้ยังมีอะไรดี ๆ อีกเยอะ “                                                                              พบกันอีกทีคงปีหน้า   สวัสดีปีใหม่ครับผม จากคุณ : ยอดชายนายน้อง - [ 30 ธ.ค. 46 13:29:31 A:203.118.82.48 X: ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^_______^ สวัสดีปีใหม่ล่วงหน้าค่า รีบมาต่อเร็วๆน๊า ลิงค์ตอนเก่า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2597653/W2597653.html จากคุณ : blvan - [ 30 ธ.ค. 46 14:49:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ตกลงจะรู้เรื่องมั้ยเนี้ยะ ว่าเป็นแฟนกันไงอ่ะ แต่ก็จะรออ่ะ หนุกดี น้ำท่วมทุ่ง จากคุณ : กริช - [ 30 ธ.ค. 46 14:52:58 A:202.44.14.194 X:10.11.13.116 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สงสัยคงได้ตามอ่านกันอีกหลายตอน กว่าจะรู้เรื่อง ว่าเป็นแฟนกันได้ยังไง คุณนายน้องแกขยันพาออก นอกเรื่อง ฮ่าๆๆๆๆ จากคุณ : O-HO - [ 30 ธ.ค. 46 18:15:06 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ^ _ __ _ _ __ _ _ _ _ __ _ _ _ _ _ ^ จากคุณ : Kanr - [ 30 ธ.ค. 46 19:43:19 A:203.113.50.16 X: ]

ความคิดเห็นที่ 7 ออกนอกลู่นอกลานไปบ้างก็หยวน เพราะสนุกดี อ่านไปขำไป จากคุณ : bookmark - [ 30 ธ.ค. 46 21:04:16 A:203.113.77.68 X: ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณยอดชายนายน้อยเป็นญาติกับคุณสัตตยาหรือเปล่าครับเนี่ยลีลาการนำเสนอคล้าย ๆ กันเนาะ จากคุณ : ลู-กรู-คี่ - [ 30 ธ.ค. 46 21:13:08 A:203.148.252.234 X:210.203.178.246 ]

ความคิดเห็นที่ 9 55555  ฮาดีจังค่ะ   ขอชมซ้ำกับทุกคนอีกครั้งแล้วกันว่า..น่ารักมากๆเล้ย  ชอบๆ       และสุดท้าย...สุขสันต์วันปีใหม่ค่า จากคุณ : กบตัวกลม - [ 30 ธ.ค. 46 22:46:28 A:203.113.80.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 10 อะนะ จะได้รู้อีกที ก็ปีใหม่ อืม รอๆๆ จากคุณ : โอเลี้ยงแก่ๆ - [ วันสิ้นปี 00:15:42 A:202.133.176.55 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านข้ามไป 2 ความคิดเห็น ยังรู้เรื่องเลย อิอิ จากคุณ : scottie - [ 1 ม.ค. 47 02:03:12 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ความรักของยอดชายนายน้องคนนี้ สงสัยจะเล่ากันยาว ก็ยอดชายเธอเล่าจ๋อย จ๋อย ถามเองตอบเอง สนุกไปเลย คล้ายใครบางคนจริงๆด้วย แต่คนอ่านก็ชอบนะ สร้างความเพลิดเพลินดีค่ะ จากคุณ : ป้าเอม - [ 2 ม.ค. 47 13:36:29 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ฮ่าๆๆ ขำความคิดเห็นของคุณสก็อตตี้จัง อิอิ น้ำตรึมเลย จากคุณ : TSURUGI - [ 2 ม.ค. 47 14:15:23 ]