จันทร์ใกล้สะใสชุติวิกาล
คคนานต์สะคราญมอง
วารีก็รี่ระริกละออง
ภวฟองละล่องฝอย
หนาวลมก็บ่มวรรณะยะเยือก
ตละเกลือกเพราะเลือกคอย
อึงมี่ ณ นี้ดุริยะดอย
คละทยอยและปล่อยเสียง
คืนค่ำเพราะคำเสนาะสนาน
นยะหวานกังวานเคียง
สาวหนุ่มก็ชุ่มสินะสำเนียง
ระดะเรียงอยู่เพียงชล
หากหนาวจะหนาวผิวะจะเนื้อ
ระอุเชื้ออันเกื้อชนม์
กี่ลมจะบ่มผัสสะกมล
ก็จะป่นและวนหาย
น้ำจิตน้ำใจอันใสขจ่าง
ย่อมสล้างกว่าจันทร์พราย
ห้วงอกห้วงใจขณะกระจาย
ย่อมสลายระแวงเลือน
จึงจันทร์สะท้อนคละนัยนา
วะวับตราให้ตรึงเตือน
ตราบแรมละจันทร์จะยกจะเยือน
นยะเหมือนจะคือกัน.
คืนเปลี่ยนปี....ริมลำธาร...วช.ออบหลวง
๓๑ ธันวาคม ๒๕๔๖
แก้ไขเมื่อ 04 ม.ค. 47 07:47:02
จากคุณ :
สดายุ... 
- [
4 ม.ค. 47 07:35:14
]
วิกาลหนึ่ง...
