ความคิดเห็นที่ 1 เป็นศิษย์ติดแบบ 'ล้าน                 นอกครู เจียมจิตเจียมใจดู                       ห่างรั้ว ชะเง้ออยู่ตีนภู-                          เขานั่น บากบั่นกวีซี้ซั้ว                          เซ่นเวิ้งวรรณศิลป์ ดำดินดั้นดิ่งด้น                          ดลโคลง หวังจิตจะเชื่อมโยง                     กับฟ้า วังเวงวิเวกโหวง                          หวิวหวั่น พรึงพรั่นสะท้านบ้า                      บอดใบ้ไกลฝัน ตะวันนั้นคู่แท้                            แก่เดือน ดาวดั่งมิตรมาเยือน                     เยี่ยมใกล้ ..วาวา..ล่ะเสมือน                       ไรแม่ แม้แต่หิ่งห้อย, ไร้                       ไหล่พ้องเพียงเขา จึ่งเอาศีรษะก้ม                          พนมขวัญ คารวะแด่สรวงสวรรค์                  วิเศษแพร้ว กรรมใดก่อไกวัลย์                     วิสุทธ์ สมมติอมตะแก้ว                        แก่ผู้เผดียงสรวง จริงลวงเมื่อล่วงแล้ว                   เลยหาย เห็นแต่สังขารสาย                     เสื่อมสิ้น กวีวิเศษหมาย                          มิตรจิต เราลิขิตกระผีกริ้น                     จักร้องเพลงไหน เจียมใจให้มิจ้วง-                       จาบครู "สิบหกมกราคม" แอบดู              อยู่ใกล้ ร่วมใจใฝ่ชื่นชู                          และเชิด ครูนา หวังเกิดกุศลได้                        ดั่งนี้ละหนอ... แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 47 06:42:02 แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 47 12:18:18 จากคุณ : ..วาวา.. - [ 13 ม.ค. 47 07:26:58 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีมิตรอาศรมฯ และชาวถนนฯ ทุกท่าน ครับ กระทู้ "คารวะคุณครู" มิได้จำเพาะเจาะจงว่าจะต้องแต่งเรื่องครูเท่านั้น จะแต่งเกี่ยวกับอะไรก็ได้ แล้วแต่ถนัด และอยู่ในกรอบความเหมาะสม ครู คือผู้ที่ให้ความรู้ ไม่ว่าจะทางใดทางหนึ่งก็ตาม อาจจะโดยตรงโดยอ้อม ก็ขอนับเข้าในนิยาม "ครู" นะครับ อาศรมฯ เป็นที่แลกเปลี่ยนความรู้ และพักผ่อนจากการงานประจำ รวมทั้งเป็นการสร้างสรรค์ ปันแบ่งจินตนาการในผองผู้รักงานกวีนิพนธ์ ความเรียงฯลฯ ศิษย์พี่ทั้งหลาย ห่างหายไปบ้าง ตามภาระหน้าที่ พิราบเงินเป็นศิษย์น้อย ๆ ของอาศรมฯ แห่งนี้ จะพยายามทำหน้าที่ให้ดีที่สุดครับ สำหรับศิษย์ใหม่ ๆ ที่ต้องการเขียน เชิญเขียนเท่าที่ใจอยากเขียน ไม่ต้องกลัวผิด ไม่ต้องกลัวพลาด พิราบเงิน ก็เคยผิด เคยพลาดมาแล้ว ปัจจุบันก็ยังหลงไปบ้าง แต่ก็ดีขึ้นกว่าแต่ก่อน เพราะได้คุณครูฯ ศิษย์พี่ศิษย์น้อง ฯลฯ ในนี้ช่วยแนะนำ ฉะนั้น ไม่ต้องกลัวเขียนผิดนะครับ พิราบเงินจะช่วยแนะนำในเบื้องต้นเท่าที่แนะนำได้ ส่วนระดับต่อไป แล้วแต่คุณครูฯ และศิษย์พี่จะมีเวลา นะครับ เชิญบรรเลงเพลงโคลงฯลฯ ให้ชื่นบานในหัวใจ เปิดโอกาสให้ความสดใส หลั่งไหลเข้ามา ในวาระปีใหม่ ทุกท่านครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 13 ม.ค. 47 10:41:35 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ทั่นวาวา - ๑ อโหท่านวาทะเอื้อม               หทัยเผือ กวีพจน์สะกดเมือ                  พินิจเกล้า งดงามอร่ามเหลือ                 จะเอ่ย ยกหัตถ์ยกหัทย์เข้า                คำนับแล้ วาวา ฯ แต่งได้น่าอ่านมากครับ ยังงี้สิ วาวา แต่รู้สึกจะเกร็ง ๆ ไปหน่อยเหมือนทั่นคัมภีร์ฯบอกรึเปล่าหนอ แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 47 10:54:07 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 13 ม.ค. 47 10:53:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ๏ กลายเป็นครูเอ่ออึ้ง      เอางัย ครูอย่างศาลาไทย         ใช่เขี้ยว หากแต่หยิกเจ็บใน         เจียวแหละ เล็บจิกคำแค่เสี้ยว          สะทกแท้แม่เอย ๚ะ  ขอบคุณที่ช่วยต่อกระทู้ค่ะ ...แฮ่... จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 13 ม.ค. 47 12:42:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ประดิษฐ์พานกราบไหว้        พระคุณ ครูเฮย รำลึกจิตการุณ                   มอบให้ สอนสั่งศิษย์เป็นบุญ-          คุณยิ่ง ชีวิตเป็นรูปได้                   อย่างนี้เพราะครู ร่วมรำลึกพระคุณครูด้วยค่ะ และรำลึกถึงพระคุณของ ชาวอาศรมฯ ที่มอบความรู้ให้ได้แอบหัด แอบเรียน เขียนโคลง ด้วยนะคะ  __/\__   ู^__^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 13 ม.ค. 47 14:24:02 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 6 มวลดาราห่างโพ้น.................ทะเล  แม่เอย เหมือนที่รักเคียงเคย...............คู่หล้า ไกลกันดั่งจันทร์เอย................ลอยเด่น  บนสรวง เหมือนไม่ยากรักข้า................หมดสิ้น  ใจฤๅ จากคุณ : กรวี - [ 13 ม.ค. 47 15:20:26 ]

ความคิดเห็นที่ 7           +++รำลึกถึงซึ่งคุณครู+++ พระคุณครูปรี่ล้น........................ภายใน เปรียบดั่งหฤทัย.........................ศิษย์นี้ คอยสอนสั่งดังใจ......................จนจิต  จงเฮย ถูกด่าเอ็ดดังชี้...........................ไป่แท้  เคืองคน พระคุณครูเปี่ยมล้น....................การุณ ดังปราชญ์พรมละมุน..................หยดน้ำ แนะนำแผ่วถางคุณ-...................ประโยชน์เฟื่องฟู ยังไม่ลืมคำค้ำ..........................จดจำ   พระคุณ *โคลงสองบทนี้ถึงมันจะไม่ค่อยไพเราะเท่าไร  แต่ก้อตั้งใจมอบให้ท่านครูที่ประสิทธประสาทวิชาการเขียนโคลงค่ะ    ท่านแรกคือ ท่านนัวเนียร์ฯหรือบุหลันฯ ที่แนะนำให้เข้ามาในอาศรมฯและคอยสอนสั่งการเขียนโคลงให้เสมอ(สอนมาเกือบสองปี  แต่ศิษย์ยังเขียนโคลงมะได้เรื่องเพราะศิษย์ไม่จำ(รึเปล่า)ค่ะท่าน แฮะๆๆๆๆๆๆๆๆ)    ขอบคุณค่ะ ส่วนคุณครูคนที่สอง  คือ เจ้าจังงัง  คอยแนะนำแนวทางให้เสมอ...    แต่ศิษย์โข่งคนนี้ไม่ค่อยจะจำเช่นกัน  ....  บางทีเลยมีไม้เรียวมาฝาก  5555555  แทงกิ้วจ้า   และขอขอบคุณคุณครูทุกท่านในอาศรมฯที่คอยแนะนำแนวทางในการเขียนโคลงให้สม่ำเสมอค่ะ...ขอบคุณค่ะ...   แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 47 17:31:42 แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 47 17:35:45 แก้ไขเมื่อ 13 ม.ค. 47 17:06:14 จากคุณ : กรวี - [ 13 ม.ค. 47 17:05:03 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คารวะครูนอบน้อม...............สาธุการ ซึ่งพระคุณโอฬาร...............ท่วมท้น ชาตินี้ยากทดทาน...............คุณท่าน ถ้วนนา น้อมจิตอันล้นพ้น..............อุทิศให้คุณครู จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ม.ค. 47 22:18:27 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบท่านพิราบเงิน เราครูมั่วเรื่อยเลื้อย........ตามเพลง หาใช่ครูบรรเลง................หลักอ้าง จึ่งยากยกชื่อเกรง-............เอื้อมอาจ ครูนา เดี๋ยวเกิดคันหัวบ้าง..........เกียจคร้านหาเหา     จากคุณ : รสา รสา - [ 13 ม.ค. 47 22:19:11 ]

ความคิดเห็นที่ 10 วันหนึ่งนั้น         สำคัญ รำลึกกัน           สักน้อย คนเคยสรร        ตบแต่ง ผู้ถักร้อย           ทางเดิน คนหนึ่งนั้น         คือครู ยังเอ็นดู            ศิษย์แท้ เคยสอนหนู       จนเก่ง รักท้นแม้           ยาวนาน คุณครูพิราบเงิน  หนูส่งโคลงห้ามาให้ตรวจค่ะ ^__^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 13 ม.ค. 47 23:05:53 A:169.210.103.199 X: ]

ความคิดเห็นที่ 11 เอา e-gards มาฝากก่อนครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 14 ม.ค. 47 09:13:31 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ขอเคารพนบน้อม           ครูบา ยกท่านเทิดบูชา             กราบไหว้   ครูประศาสน์วิทยา        แด่ศิษย์ ทุกสิ่งท่านมอบให้         เลิศล้วนประโยชน์หลาย     ศิษย์ทุกคนซาบซึ้ง                  ครูดี       ควรลบล้างถ้อยวจี                 เอ่ยอ้าง ควรยกท่านเป็นปูชนีย์          สูงเด่น   ครูมิใช่เรือจ้าง                        อย่าได้เปรียบเปรย๚ จากคุณ : Augustman (Augustman) - [ 14 ม.ค. 47 10:19:00 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ครูขาครูโกรธขึ้ง                 อะไรฤๅ หนูแค่นอนเกาสะดือ            หลืบห้อง ครูขว้างชอร์คตะพึดตะพือ     หวีดลั่น หนูสั่นหวั่นจนต้อง               หลบเข้ารูหนู ครู..ขาหนูไม่รู้                   เป็นอะไร ขา..เข่ามันเคลื่อนไหว         ขัดข้อง หนู..แค่คึกแด๊นซ์ไว            คืนก่อน เหงา..หลับกลับมาต้อง        ร่ำร้องปวดขา จากคุณ : แมวหลง - [ 14 ม.ค. 47 10:48:06 A:203.146.193.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 14 เย็นเงาพฤกษ์มิ่งไม้         สุขสบาย เย็นญาติทุกสำราย          กว่าไม้ เย็นครูยิ่งพันฉาย            กษัตริย์ยิ่ง ครูนา เย็นร่มพระเจ้าให้            ร่มฟ้าดินบน ฯ                                          (โคลงโลกนิติ) ถอดความ - ร่มเงาต้นไม้ทำให้เย็นสบายคลายร้อน, ร่มปกครองจากญาติทำให้ความทุกข์หายไป ยิ่งกว่าต้นไม้, ร่มเงาที่ครูมอบให้เปรียบมากกว่านั้นพันเท่า, ร่มเงาปกเกล้าของเจ้าแผ่นดินยิ่งกว่าครู, ร่มเงาจากศาสดาของศาสนาที่ตนนับถือให้ความร่มรื่นสุขสบายประมาณค่ามิได้ (พิราบเงิน ถอดความเอาตัวรอดไปก่อน หากผิดพลาดขออภัยท่านผู้รู้นะครับ แต่ก็ประมาณนี้แหละ ๆ) .................................................... เอ่อ ขอชี้แจงแสดงเจตนานัยสักนิด ขอรับ โคลงต้นกระทู้ฯ ที่แต่งเอ่ยถึงชื่อครูทั้งหลายนั้น อาจจะก่อความอึดอัดให้หลาย ๆ ท่าน ขออภัยนะขอรับ จริงจริงแล้ว พิราบเงินต้องการเอ่ยถึงคุณครูในอาศรมฯ ทั้งครูใหญ่ ครูเล็ก ครูน้อย ครูพี่ ครูเพื่อน ครูน้อง ฯลฯ ซึ่งได้ให้ความรู้แก่พิราบเงินมาทั้งโดยตรงโดยอ้อม ในนามทั้งหมด มีทั้งครูที่เป็นครูจริง ๆ ที่เราชาวอาศรมฯ นับถือกันมานาน คือครูหนอนสุรา และครูเล็ก อิสรา บางท่านเป็นศิษย์พี่ ที่คอยให้ความรู้อยู่เสมอ ๆ เช่น ท่านนิรนามฯ ท่านคัมภีร์ฯ ท่านน้องศาลาไทย ท่านจอมยุทธฯ ท่านAr@p ท่านนัวเนียร์ฯ ฯลฯ ซึ่งก็เปรียบเป็นครูของน้อง ๆ บางท่านเป็นศิษย์เพื่อน ศิษย์น้อง ที่มีความรู้ มาแบ่งปันเสมอ ๆ ก็เปรียบเป็นครูเช่นเดียวกัน (อันนี้ยกเว้นพิราบเงินนะขอรับ เพราะพิราบเงิน มีแต่ลูกบ้า ลูกฮึด ลูกมั่ว และที่สำคัญ วิญญาณนักเรียนเข้าสิงและไม่ยอมออกซะด้วย แหะ ๆ) ................................................... ใดฤๅจักลบล้าง                คำครู คำที่ฟังขลังดู                  อุ่นเกล้า หนึ่งหัทย์ยกขึ้นชู              มอบเทิด ครูเฮย ครูใหญ่ครูน้อยเค้า            สุริย์จ้ามโนฉาย ฯ แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 47 14:35:29 แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 47 14:22:41 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 14 ม.ค. 47 14:10:08 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ในเมื่อจอมยุทธฯ เขียนอะไรไม่ออก ขอคัดเลคเช้อเก่าๆ ของครูใหญ่ หนอนสุรา มาให้เพื่อนๆ อ่านดีกว่า ขอรับ ด้วยจิตคารวะครู ด.ช.หวานเย็น (จอมยุทธเมรัย) อ่านโคลงตำรับประมวญมารค ตอนที่ ๑ โคลงแบบฉบับ กระทู้เก่าเข้าไม่ได้แล้ว เมื่อวานตั้งใหม่ก็ไม่สำเร็จ ลองเปลี่ยนชื่อใหม่ดีกว่า กระทู้นี้ตั้งมาเพื่ออ่านโคลง ไล่เรียงตั้งแต่กวีในอดีตมาจนกวีร่วมสมัย เพราะเห็นว่าการอ่านเป็นเรื่องสำคัญ เป็นพื้นฐานของการเขียนแลเป็นพื้นฐานของอีกหลายอย่าง หนอนสุราจะพยายามชอนไชไปเรื่อยๆ จนกว่าจะหมดปัญญา เมื่อเริ่มต้นอ่านโคลง บทที่นึกถึงกันเป็นบทแรกคือโคลงแบบฉบับที่คัดมาจากลิลิตพระลอ เสียงลือเสียงเล่าอ้าง.....................อันใด พี่เอย เสียงย่อมยอยศใคร.....................ทั่วหล้า สองเขือพี่หลับใหล.......................ลืมตื่น ฤาพี่ สองพี่คิดเองอ้า............................อย่าได้ถามเผือฯ การอ่านโคลงบทนี้เคยอธิบายคร่าวๆ ไปแล้วครั้งหนึ่งในกลุ่มมองอดีต ใครที่เคยอ่านแล้ว จะข้ามบทนี้ไปเลยก็ได้ แต่ถ้าอ่านซ้ำอีกครั้งก็น่าจะเข้าใจลึกซึ้งขึ้น ปัญหาของการอ่านโคลงบทนี้มาจากการถูกสอนให้ขับเป็นทำนองเสนาะ การขับนั้นอาจจะได้รสคำ แต่คนขับไม่ซึมซับรสความแม้แต่น้อย ได้แต่นั่งซึมกระทือ เบื่อวิชาภาษาไทยไปเลย เนื้อหาของโคลงบทนี้มาจากเรื่อง ลิลิตพระลอ จับความตอนที่พระเพื่อนพระแพงไม่เป็นอันกินอันนอน จนเสื่อมเศร้าหมองศรี นางรื่นแลนางโรยผู้เป็นพี่เลี้ยงจึงเข้ามาซักไซ้ไล่เรียงหาสาเหตุแห่งไข้ใจ พระเพื่อน พระแพงกล่าวอิดเอื้อนตามกระบวนจริตแห่งสาวรุ่น แต่นางพี่เลี้ยงทั้งสองยังซื่อบื้อ เซ้าซี้ถามอย่างน่ารำคาญ พระเพื่อนพระแพงจึงตอบความดังโคลงบทที่ยกมา สองบาทแรก กล่าวถึงเพลงซอยอยศชมโฉมพระลออันดังกระหึ่มอยู่ทั่วบ้านทั่วเมือง เปรียบไปแล้วเหมือน วัยรุ่นสมัยนี้ที่หลงดาราหรือนักร้อง ทั้งที่ไม่เคยเห็นตัวจริง น้ำคำน้ำเสียงกระแนะกระแหนพี่เลี้ยงอยู่หน่อยๆ ว่าทำไมไม่ได้ยินบ้างเลยหรือ บาทที่สามถึงขั้นประชดประเทียดว่าพี่ทั้งสองคงมัวไปนอนหลับอยู่ที่ไหนถึงไม่ได้ยิน บาทสุดท้าย น้ำเสียงแสดงความเบื่อหน่ายถึงขีดสุด คำที่ชัดที่สุดคือคำว่า อ้า คือเสียงถอนหายใจ ด้วยความเซ็ง และต่อด้วยว่าอย่ามาถามเลย คล้ายๆ จะบอกว่าถ้าเรื่องแค่นี้ไม่รู้ จะมาช่วยอะไรได้ ประมาณนั้น ปัญหาการอ่านโคลง รวมไปถึงคำประพันธ์รูปแบบอื่น มาจากคนเรียนและอาจรวมไปถึงคนสอน ไม่เคยอ่านต้นฉบับ ถ้าใครเคยอ่านลิลิตพระลอตั้งแต่ต้นมาจนถึงโคลงบทนี้ ย่อมไม่อาจแปลความหมาย ไปเป็นอย่างอื่นได้ แต่โลกยุคนี้เป็นยุคที่คนทั่วไปไม่มีเวลาอ่านวรรณคดีตั้งแต่ต้นจนจบ เลยงงงวยกับความสวยของวรรณคดี ปล่อยให้โคลงดีๆ เป็นเรื่องของอดีต จะรับรู้ได้บ้างก็เพียงรสคำอันตื้นเขินหรือเรียกกันอย่างไพเราะว่าวรรณศิลป์ ทั้งที่ไม่เข้าใจรสความแม้แต่น้อย ว่ามาอย่างนี้หนอนสุราอาจถูกยำเละ แต่บ่เป็นหยัง ขอเพียงอย่าใส่หอมใหญ่และมะเขือเทศ เอาเป็นหอมแดง กับมะอึกดีกว่า ฮ่าฮ่า โคลงแบบฉบับอีกบทหนึ่งที่ท่องจำกันแม่น น่าเอามาอ่านใหม่ คือโคลงของศรีปราชญ์ก่อนถูกประหาร ธรณีนี่นี้.......................เป็นพยาน เราก็ศิษย์อาจารย์............หนึ่งบ้าง เราผิดท่านประหาร.........เราชอบ เราบ่ผิดท่านมล้าง...........ดาบนี้คืนสนองฯ ท่านจันทร์ผู้เป็นปรมาจารย์ของหนอนสุราแบบท่านไม่รู้ตัว (แปลว่าถ้าหนอนสุราตีความโคลงอย่างงี่เง่า อย่าไปโทษท่านจันทร์ ขอให้โทษหนอนสุราที่อ่านหนังสือไม่แตก) เคยตำหนิโคลงบทนี้อย่างรุนแรง สิ่งที่ท่านตำหนิคือคนคัดลอกโคลงขาดความเข้าใจโคลงอย่างถ่องแท้ ทำให้รสความของโคลงบทนี้เสียไป อย่างไม่น่าให้อภัย ปัญหาอยู่ที่โคลงสองบาทแรก ซึ่งเนื้อหาอ่อนยวบยาบไม่รับกับเนื้อความสองบาทหลัง แปลไทยเป็นไทย เนื้อความอันสุดยอดสองบาทหลังได้ว่า ถ้าเราผิดจริง เรายอมให้ท่านฆ่าแต่โดยดี แต่ถ้าเราไม่ผิด ขอให้ ดาบนี้คืนสนอง เมื่อเทียบเนื้อความกับบาทแรก นี่นี้ แปลว่าอันหยัง โคลงพาไปสิแม่นแล้ว ยอดฝีมือโคลงระดับคิดคำ สองบาทหลังได้ขนาดนั้น คิดโคลงบาทแรกได้ทื่อมะลื่อขนาดนี้เชียวหรือ ท่านจันทร์ทรงแก้ใหม่เป็น ธรณีภพนี้เพ่ง....................ทิพญาณ หน่อยรา (หมายเหตุการอ่าน คำว่าภพ ถ้าอ่าน พบ เสียงโคลงจะทื่อ ต้องอ่านแบบมีลูกเก็บว่า พบ-พะ เสียงจึงจะดี) ด้านเนื้อความแปลความได้สองนัย อันแรก ศรีปราชญ์ที่กำลังจะถูกประหาร เรียกพระแม่ธรณีมาดู อันที่สอง แปลได้ว่าเรียกพระเจ้าแผ่นดิน ผู้อยู่ไกลถึงอยุธยา เพ่งทิพญาณมาดูตนที่เมืองนครศรีธรรมราช บาทที่สอง เนื้อความเละมาก โดยเฉพาะคำว่า หนึ่งบ้าง ท่านว่าอย่าไปพูด หนึ่งบ้าง หนึ่งเบิ้ง อายเขา ทรงแก้ใหม่ว่า เราก็ลูกอาจารย์....................หนึ่งอ้าง แปลความได้ว่า เราเป็นลูกอาจารย์คนหนึ่ง (จะมาฆ่ากันง่ายๆ ยังงี้ได้ไง) ครูสอนการอ่านทุกคนไม่ได้หวังให้ศิษย์อ่านแล้วเชื่อ แต่หวังให้ศิษย์เรียนรู้การอ่าน ไม่จำเป็นต้องเชื่ออาจารย์ หรือตำราตะพึดตะพือ หนอนสุราจึงอ่านโคลงสองบาทแรกใหม่ เพราะยังไม่ชอบรสความของปรมาจารย์ บาทแรก ตรงคำสร้อยว่า หน่อยรา แปลความรวมทั้งบทได้ว่าให้ท่านมาดูหน่อย ซึ่งเนื้อความอ่อนไปนิดหนึ่ง ควรจะเปลี่ยน หน่อยรา เป็น หนึ่งรา เนื้อความจะชัดขึ้นเป็น หนึ่งครั้ง หรือ ครั้งหนึ่ง (อันเป็นครั้งสำคัญ เป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่ท่านจะได้เห็น) บาทที่สอง หนึ่งอ้าง เป็นลูกอาจารย์คนหนึ่ง เนื้อความก็ชัดเจน แต่ยังไม่เบ่งพอ เพราะศรีปราชญ์เป็นลูก พระโหราธิบดีอาจารย์ใหญ่แห่งกรุงศรีฯ เพราะฉะนั้นน่าจะแก้เป็น เอกอ้าง แปลว่าลูกอาจารย์ผู้เป็นที่หนึ่ง หรืออาจารย์ใหญ่ ร่ายยาวมาทั้งหมดนี้ เจตนาไม่ต้องการตำหนิหรือยกย่องใคร แค่ต้องการให้เราย้อนกลับมาอ่านงานเก่าๆ ที่บรรพบุรุษตกทอดไว้ โดยทิ้งทฤษฎีวรรณคดีสมัยใหม่ (ซึ่งมองการแต่งวรรณคดีเหมือนสูตรคณิตศาสตร์) แล้วเราจะเห็นอะไรที่ไม่เคยเห็นอีกเยอะ จากคุณ : หนอนสุรา  - [19 พ.ค. 12:48:44] แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 47 18:56:52 จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 18:19:36 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ตอนที่ ๒ สุดยอดโคลงสี่ เลือกคัดตามทัศนะหนอนสุราแต่เพียงผู้เดียว ไม่ได้ใช้หลักวิชาการใดๆ ทั้งสิ้น อันแรกที่เอามาให้ดูกัน มาจากโคลงกำสรวล ที่เดิมเรียกกันว่ากำสรวลศรีปราชญ์ แต่ภายหลังพิสูจน์จนได้ข้อสรุปว่าไม่ใช่ กำสรวลนี้แต่งเป็นโคลงบาทกุญชร คนรุ่นเราที่คุ้นแต่เสียงโคลงสี่สุภาพอาจฟังแหม่งๆ ไปบ้าง            โฉมแม่จักฝากฟ้า_____________เกรงอินทร หยอกนา            อินทรท่านเทอกเอา____________สู่ฟ้า            โฉมแม่จักฝากดิน_____________ดินท่าน แล้วแฮ            ดินฤขัดเจ้าหล้า_______________สู่สม สองสมฯ            โฉมแม่ฝากน่านน้ำ____________อรรณพ แลฤา            เยียวนาคเชยชมอก____________พี่ไหม้            โฉมแม่รำพึงจบ______________ไตรโลกย์ แล้วแม่            โฉมแม่ใครสงวนได้____________เท่าเจ้าสงวนเองฯ สิ่งที่เป็นสุดยอดของโคลงสองบทนี้อยู่ที่รสความ หลักฐานอันพิสูจน์ข้อสรุปนี้ได้เป็นอย่างดี คือความของโคลงสองบทนี้ กลายมาเป็นแบบฉบับให้กวีรุ่นหลังแต่งเลียนแบบต่อกันมา ที่เรารู้จักกันดีคือนิราศนรินทร์ ของนายนรินทร์อิน กวีสมัย รัชกาลที่ ๒ อีกอันคือนิราศตามเสด็จลำน้ำน้อย ซึ่งพระยาตรังเป็นผู้แต่งเมื่อคราวตามเสด็จรัชกาลที่ ๒ ไปเมืองทวาย ก่อนซึมซับรสความ ขอชี้ข้อเบ็ดเตล็ดเรื่องการอ่านก่อน บทที่ ๑ บาทที่ ๒ คำว่า เทอก ให้อ่านว่า เทิก แปลคล้ายๆ ฉก ฉวย แฮ้ป ส่วนคำว่าอินทร ถ้าอ่าน อิน คำจะหายไป ๑ คำ ถ้าอ่าน อิน-ทอน คำครบแต่ผิดเอก เพราะฉะนั้นให้อ่าน อิน-ทะ-ระ ได้เอกด้วยและเสียงนุ่มขึ้นด้วยลูกเก็บ บทที่ ๑ บาทที่ ๔ คำว่า สองสม เป็นสร้อยโคลงบาทกุญชรและวิวิธมาลี ซึ่งต่างจากสร้อยโคลงสี่สุภาพ เพราะปกติ สร้อยโคลงสี่สุภาพเติมกันเฉพาะบาทคี่ แต่สร้อยโคลงบาทกุญชรและวิวิธมาลีเติมบาทที่ ๔ กันบ่อย ลักษณะคำสร้อย บาทนี้ต่างจากสร้อยทั่วไป มีลักษณะสำคัญประการเดียวคือคำแรกต้องเป็นคำไม่มีรูปวรรณยุกต์ (คำสุภาพ) ส่วนคำสุดท้ายใช้คำซ้ำกับคำสุดท้ายของเนื้อความ หมายเหตุ นักเลงโคลงอาจประยุกต์ลักษณะสร้อยอันนี้ไปใส่ในโคลงสี่สุภาพก็ได้ จัดเป็นสร้อยแบบพิศดาร ถ้าเข้าใจวิธีใช้ จะได้โคลงที่มีเสียงแลลีลาที่แปลกใหม่อีกอันหนึ่ง บทที่ ๒ บาทที่ ๓ วรรคท้าย ต้นฉบับบางอันเขียนว่า จอมสวาท kooเอย แต่หนอนสุราว่า ไตรโลกย์ แล้วแม่ ได้รสความดีกว่า แม้รสคำจะไม่ดีเท่า เพราะฉะนั้นเลยเลือกพิมพ์ตามฉบับที่ได้รสความ บาทสุดท้าย ทำเอานักวิชาการงงมาหลายคนแล้ว เพราะทฤษฎีเรียกชื่อโคลงแบบกำสรวลว่าโคลงดั้นบาทกุญชร ซึ่งแผนผังบอกว่าโคลงดั้นต้องใช้โทคู่ และวรรคท้ายมีแค่ ๒ คำ คือคำเอก+คำสุภาพ พอเจอบทนี้เลยงง ท่านจันทร์จึงเสนอว่าให้เรียกง่ายๆ ว่าโคลงบาทกุญชรโทแยก กลับเข้าเรื่องรสความ โคลงกำสรวลเป็นโคลงนิราศ เนื้อหานิราศต้องรำพึงรำพันถึงนางผู้เป็นที่รัก องค์ประกอบที่สำคัญ ของนิราศต้องแสดงความอาลัยอาวรณ์ออกมาให้ได้มากที่สุด ซึ่งหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่จะแสดงความห่วงหวงนางผู้มี ความงามเป็นเลิศ หากมองด้วยสายตาคนรุ่นใหม่ เขาว่าผู้ชายที่มองผู้หญิงอย่างนี้มิให้เกียรติสตรีเพศ ที่หนักหน่อย ก็ว่ามองผู้หญิงเป็นวัตถุทางเพศ ไปโน่นเลย...เนื้อหาวรรณคดีไทยในทัศนะคนรุ่นใหม่จึงเป็นสิ่งน่าขยะแขยง สิ่งที่เรียนรู้ได้เพียงอย่างเดียวคือรสคำหรือวรรณศิลป์...อีกแล้วครับท่าน ย่อหน้าเมื่อกี้ฟังเหมือนบ่นไปคนละเรื่อง แต่ความจริงคือเรื่องเดียวกัน การอ่านวรรณคดีให้ได้รสความ อันดับแรก ต้องล้างอคติออกไปจากใจก่อน วรรณคดีไม่ใช่หนังสือสอนศีลธรรม หรือแสดงอุดมคติทางการเมืองแต่ประการใด แต่เป็นหนังสือที่แต่งขึ้นมาแสดงความรู้สึกนึกคิด ชีวิตจิตใจของผู้แต่งและตัวละครเป็นสำคัญ นางในนิราศเป็นนางที่ไม่มีตัวตนจริง เป็นตัวละครที่กวีสมมติขึ้น อาจมีต้นเค้าเป็นคนที่มีชีวิตจริง แต่ไม่ใช่คนจริงๆ ในโลกของกวีเป็นโลกของอุดมคติ นางในนิราศต้องงามสมบูรณ์แบบ ชายใดได้เห็นต่างต้องยอมรับว่างาม เห็นแล้วหวั่นไหว อดใจไม่อยู่ อดไม่ได้ที่จะเกิดความรักใคร่พิศวาส อุดมคติไทยเรื่องความรักระหว่างชายหญิงเป็นเช่นนี้ โลกของความเป็นจริง ความรักระหว่างชายหญิงก็เป็นเช่นนี้ ไม่งั้นมนุษยชาติอาจสูญพันธุ์ไปแล้ว เมื่อมองเห็นและยอมรับความจริงเรื่องความรักตรงกัน ค่อยมาอ่านโคลงกันต่อ โคลงสองบทนี้บรรลุอุดมคติของการแต่งนิราศทุกประการ เรื่องแรกการแสดงความห่วงหวงของฝ่ายชาย ว่าจะฝากให้ ใครดูแลหญิงของตนดี จนคิดไปถึงทั้งสามโลก ลองนึกภาพตามว่าทั้งห่วงทั้งหวงขนาดไหน แต่ก็คิดไม่ตก เพราะผู้เป็นใหญ่ แห่งโลกทั้งสามเห็นนางแล้วต้องอดใจไม่ไหวแน่ๆ ตรงนี้สะท้อนความงามของนางในนิราศออกมาอย่างชัดเจน อ่านแล้ว เห็นความงามอันเลอเลิศ โดยที่กวีไม่ต้องบรรยายรูปร่างหน้าตาแม้แต่คำเดียว นางผู้เป็นที่ปรารถนาทั้งผืนฟ้า แผ่นดิน และพื้นน้ำ ย่อมงามอย่างถึงที่สุดอย่างไม่ต้องสงสัย ที่เด็ดที่สุดคือบาทสุดท้ายของโคลง ซึ่งคงไม่ต้องแปลให้ฟัง โคลงสองบทนี้ที่ถือว่าเป็นสุดยอด เพราะผูกเนื้อความเข้ากันอย่างสละสลวยตั้งแต่ต้นจนจบ ไม่มีโคลงพาไปเลยแม้แต่น้อย เรื่องนี้อาจอธิบายให้เข้าใจได้ยาก วิธีง่ายๆ คือลองเปรียบเทียบกับนิราศนรินทร์ ซึ่งมีเนื้อความใกล้เคียงกันก็จะเห็นความเป็น สุดยอดโคลงสี่ของกำสรวลอย่างชัดเจน โฉมควรจักฝากฟ้า____________ฤาดิน ดีฤา เกรงเทพไท้ธรณินทร์__________ลอบกล้ำ ฝากลมเลื่อนโฉมบิน___________บนเล่า นะแม่ ลมจะชายชักช้ำ______________ชอกเนื้อเรียมสงวนฯ ฝากอุมาสมรแม่แล้____________ลักษมี เล่านา ทราบสวยมภูวจักรี_____________เกลือกใกล้ เรียมคิดจบจนตรี______________โลกล่วง แล้วแม่ โฉมฝากใจแม่ได้______________ยิ่งด้วยใครครองฯ จากคุณ : หนอนสุรา  - [19 พ.ค. 12:53:43] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 18:20:28 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนที่ ๓ โคลงกลอน-นวัตกรรม ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ ที่ว่าเป็นนวัตกรรม เพราะไม่เคยมีมาก่อนในอดีตกาล สาเหตุที่ไม่มี เพราะยังไม่เคยมีใครคิดถึง ว่าแต่งทีเดียวให้อ่านได้สองแบบทั้งโคลงและกลอนนั้นทำได้ แต่ถึงมีใครเคยเข้าใจ การแต่งให้ได้ดี ไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะธรรมชาติเสียงโคลงและเสียงกลอนขัดกัน จากชักม้าชมเมือง มีทั้งหมด 4 บท พิเศษสารเสกสร้างรังสรรค์สาร ประจงจารฉันทภาคพริ้งพรายฉาย เฉกเพชรพรรณเพราเฉิดเลิศแลลาย ระยับสายสะอิ้งส่องสร้อยกรองทรวง ดวงดอกไม้มิ่งแก้วโกมุทมาศ เอี่ยมสะอาดพิสุทธิ์ฉ่ำซึ้งคำหลวง รุ่งโรจน์ดุจดาวฤกษ์เบิกราดวง ประดับรวงผึ้งร่ำน้ำคำกวี ชีวิตน้อยหนึ่งนี้นี่หนักนัก ปราชญ์ประจักษ์... (บทที่ ๓ จำได้แค่นี้) ใช่ชีพนี้ชี้เช่นเป็นแบบบท ประจงจดแนบเนื่องร้อยเรื่องไข หลากข้อแยบยลคิดจิตฤาใจ จักสอดใส่สร้อยสว่างไว้ทางกวีฯ เขียนให้ดูเป็นกลอน เพราะมีสัมผัสระหว่างบท ท่องจำง่ายกว่าโคลง ลองเรียงเป็นโคลงกันเอง ไม่น่ายาก ถือว่าเป็นการบ้านละกัน ต้นฉบับมี ๔ บท (ดันจำได้แค่ ๓ บท) แต่ขอเลือกมาอธิบายแค่บทเดียว ให้เห็นกลเม็ดเคล็ดลับในการแต่งว่าพี่เนาว์ท่านทำยังไง ถึงออกมาเป็นโคลงและกลอนเสียงดี อ่านเป็นโคลง ใช่ชีพนี้ชี้เช่น.................เป็นแบบ บทประจงจดแนบ..........เนื่องร้อย เรื่องไขหลากข้อแยบ......ยลคิด จิตฤา ใจจักสอดใส่สร้อย..........สว่างไว้ทางกวีฯ อ่านเป็นกลอน ใช่ชีพนี้ชี้เช่นเป็นแบบบท ประจงจดแนบเนื่องร้อยเรื่องไข หลากข้อแยบยลคิดจิตฤาใจ จักสอดใส่สร้อยสว่างไว้ทางกวีฯ ที่เลือกเอาบทสุดท้ายมาอธิบายเพียงบทเดียว เพราะบทนี้อธิบายง่ายที่สุด แต่ขนาดอธิบายง่ายที่สุดก็ยังยาก เพราะเสียงโคลงกับเสียงกลอนมันขัดกัน ถ้าไม่ใช่ระดับพี่เนาว์ที่เก่งทั้งโคลงและกลอน ยากยิ่งที่จะเขียนออกมาได้ดี แม้พี่เนาว์เองก็เถอะ วรรคสามของโคลงก็ต้องใช้จังหวะการอ่านช่วย เหมือนกับกลอนวรรคสอง ลองอ่านดูนะครับ จะได้ยินว่าเสียงมันสะดุดอยู่นิดๆ แต่นิดเดียวครับ ผมมิบังอาจตำหนิท่าน เพราะแต่งได้ขนาดนี้ถือว่าสุดยอดแล้ว จุดประสงค์คืออยากให้เห็นว่าเสียงโคลงกับเสียงกลอนมันขัดกันเป็นธรรมชาติครับ วิธีแต่งให้ถอดออกเป็นทั้งโคลงและกลอนที่พอใช้ได้ จะต้องมองทั้ง 2 อันไปพร้อมๆกัน หรือเขียนลงกระดาษหน้าคู่ อันหนึ่งเป็นโคลงอันหนึ่งเป็นกลอน แต่ในหน้าจอผมทำไม่เป็น เอาเป็นว่าใช้วงเล็บแทนกลอนแล้วกัน ใช่ชีพนี้ชี้เช่น.................เป็นแบบ (บท) วรรคแรกนี้มองเป็นกลอนง่าย เพราะคำสุดท้ายของกลอนวรรคนี้ใช้เสียงอะไรก็ได้ แค่ให้คิดถึงคำที่จะมารับสัมผัส อย่าใช้คำสระยากมากนัก แต่เรื่องสัมผัสในนั้นก็สำคัญกับกลอนแบบเนาวรัตน์ ซึ่งคือแบบสุนทรภู่นั่นเอง จะอธิบายควบคู่ไปด้วยเลย คำที่ 3 (นี้) กับ 4 ต้องสัมผัสกัน (ชี้) จะใช้สัมผัสสระหรืออักษรก็ได้ เช่นเดียวกับคำที่ 5 (เช่น) ต้องไปสัมผัสคำที่ 6 (เป็น) อันนี้ถ้าได้สัมผัสสระ เวลาถอดเป็นกลอนฟังดีกว่าใช้สัมผัสอักษร และแต่งวรรคต่อมาให้ดีง่ายกว่า บทประจงจดแนบ..........เนื่องร้อย (เรื่องไข) วรรคสองเริ่มยาก เมื่อเราเขียนวรรคแรกเราได้คำว่าบทมาแล้ว คำที่คิดต่อต้องคิดหลายชั้น เอาคำที่ 4 (จด) รับสัมผัสกลอน คำที่ 5 (แนบ) รับโคลง สัมผัสใน 5 (แนบ) ไป 6 (เนื่อง) ให้ใช้สัมผัสอักษรจะฟังเพราะกว่า คำเอกโทของโคลงก็ยากเย็น คำต่อมาคือคำที่เท่าไหร่ ชักไล่ไม่ถูกแล้วคือคำว่าไข คำนี้ห้ามเสียงสามัญกับเสียงตรี เพราะจะทำให้ถอดเป็นกลอนแล้วเสียงเพี้ยน ถ้าให้ง่ายใช้เสียงจัตวาเอาไว้ก่อน แต่อย่าลืมว่าคำนี้ส่งสัมผัสไปกลอนวรรคต่อมาด้วย เพราะฉะนั้นอย่าใช้คำสระยากมากนัก สรุปแล้ววรคนี้เกือบยากที่สุด เรื่องไขหลากข้อแยบ......ยลคิด จิตฤา (ใจ) วรรคสามวิธีคิดไม่ค่อยยาก แต่เวลาแต่งมักจะพลาดวรรคนี้ เพราะเริ่มงง เดี๋ยวเสียงโคลง เดี๋ยวเสียงกลอนตีกันมั่วไปหมด วิธีคิดคือหาแค่คำรับสัมผัสโคลง กับคิดคำเอกท้ายวรรคให้ส่งสัมผัสในไปคำแรกของสร้อยด้วยจะฟังเป็นกลอนดี อย่าลืมวรรคนี้ ต้องมีสร้อยโคลงเสมอและควรใช่เสียงสามัญเท่านั้น คำที่ตามมา (ใจ) ก็เหมือนกันถึงจะใช้เสียงตรีได้อีกเสียง แต่อย่าดีกว่า อย่าเพิ่งลองแบบพิศดารมาก เพราะจะเละทั้งโคลงทั้งกลอน ใจจักสอดใส่สร้อย..........สว่างไว้ทางกวีฯ วรรคสุดท้าย โอย...เหนื่อย วรรคนี้ยากคล้ายๆ วรรคสองในแง่เสียง แต่ยากกว่าในแง่เนื้อความ เพราะสรุปจบทั้งหมด เละไม่เละ วัดกันที่วรรคนี้ เอาแค่แง่เสียงอย่างเดียวแล้วกันนะครับ (ใส่) รับสัมผัสกลอน (สร้อย) รับสัมผัสโท คำเอกสุดท้าย (สว่าง) ควรหาคำมารับสัมผัสสระ (ทาง) และถึงแม้คำสุดท้ายเป็นโคลงเสียงจัตวาฟังดีกว่าเสียงอื่น แต่เป็นกลอนแล้วฟังไม่ได้ ให้ใช้เสียงสามัญ อย่างเดียวพอ ถึงใช้เสียงตรีได้ก็ไม่เอา เอาแบบพื้นๆ ก่อน กลอนจะได้แลนดิ้งแบบไม่คะมำกลิ้ง สูตรทั้งหมดที่เขียนมานี้ เป็นแบบคร่าวๆ พี่เนาว์ท่านคิดเยอะกว่าผมอีกหลายชั้นมาก คิดตามพอไหว แต่เขียนอธิบายไม่ไหว ไม่ได้อมภูมิแต่อย่างใด เพราะมันเขียนอธิบายยากจริงๆ เอาเป็นว่าสั้นๆอย่างนี้ พอให้เขียนออกมาพอใช้ได้ก็พอแล้ว ป.ล.ภาคทฤษฎีนี้ เคยเขียนเล่าไปครั้งหนึ่งแล้ว แต่เอามาเรียบเรียงใหม่ให้ถูกต้องสมบูรณ์ขึ้น มาเล่าใหม่เพราะอยากให้เพื่อนใหม่ ได้เห็นสุดยอดนวัตกรรมอีกชิ้นหนึ่งของสุดยอดกวี ป.ล.สำหรับเพื่อนพ้องน้องพี่หน้าเก่า (แต่ไม่แก่ อิอิ) จะข้ามบทนี้เลยก็ได้นะครับ เพราะเนื้อหาไม่ต่างกับ ๒ ปีที่แล้วเท่าไรนัก จากคุณ : หนอนสุรา  - [19 พ.ค. 15:03:40]   จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 18:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอนที่ ๔ โคลงของสุนทรภู่ ต้นแบบของ น.ม.ส. สุนทรภู่คือผู้ได้ชื่อว่าเป็นสุดยอดนักเลงกลอน แต่ถูกกระแหนะกระแหนจากนักวิชาการอยู่เรื่อยว่าท่านแต่งโคลงไม่เป็น ที่น่าแปลกคือนักวิชาการเหล่านี้กลับยกย่องน.ม.ส.ว่าเป็นหนึ่งในสุดยอดนักเลงโคลง โดยมิได้พินิจพิเคราะห์เลยว่า ลีลาโคลงของน.ม.ส.พัฒนามาจากสุนทรภู่ ลองอ่านโคลงสองบทนี้เทียบกันดู กาเหยี่ยว-เที่ยวว้าว่อน__________เวหา ร่อนร่าย-หมายมัจฉา___________โฉบได้ ขุนนาง-อย่างเหยี่ยวกา__________กินสัตว์ สูเอย โจมจับ-ปรับไหมใช้____________เช่นข้าด่าตีฯ เกรียวกราว-สาวแส้แซ่__________เสียงขรม แมัยุวดี-ศรีสนม_______________ซีดหน้า บางนาง-ห่างยาดม_____________ลมจับ กราดกรีด-หวีดหวาดว้า__________วุ่นทั้งวังในฯ ถ้าอ่านโดยไม่มีอคติ ย่อมประจักษ์แลสดับว่าทั้งสองบทมีลีลาและเสียงเกือบจะเป็นพิมพ์เดียวกัน วรรคต้นของโคลงในแต่ละบาทที่มีอยู่ ๕ คำ แบ่งจังหวะการอ่านเป็น ๒-๓ หรือ ๓-๒ ก็ได้ แต่ทั้ง ๒ บทที่ยกมา แบ่งจังหวะการอ่านเป็น ๒-๓ ตลอดทุกบาทอย่างที่ขีด - แบ่งไว้ให้ดู สุนทรภู่เป็นกวีผู้ชอบความเป็นระเบียบลงตัว เพื่อแก้ปมปัญหาชีวิต ซึ่งชะตาพาให้ผกผันไม่ลงตัวตลอดชีวิต ผลงานของท่านจึงลงตัวเป๊ะๆ ตลอด ไม่ว่ากลอนหรือโคลง แต่เหตุที่ท่านไม่ประสบความสำเร็จจากการเขียนโคลง วิเคราะห์ในแง่ทฤษฎีการตลาดได้ว่า...โฮ่โฮ่ ผู้บริโภค...ฮ่าฮ่า คนอ่านนั่นแหละ ติดภาพลักษณ์ความเป็นสุดยอดนักเลงกลอน ของท่านนั่นเอง ฮิฮิ ย้อนกลับมาดูลีลาโคลง สุนทรภู่ใช้สัมผัสในด้วยสัมผัสสระจัดจังหวะการอ่านโคลงเหมือนกันหมดทุกบาท น.ม.ส.ก็ใช้วิธีเดียวกัน เพียงแต่โคลงน.ม.ส.มักมีเสียงลหุแทรกเข้ามาด้วย ทำให้อ่านแล้วรู้สึกนุ่มกว่านิดหน่อย แต่ก็สะดุดนิดหน่อยสำหรับมือใหม่หัดอ่าน ด้านเสียงโคลง พิจารณาเสียงท้ายบาทแรก (หา, ขรม) คู่กับคำรับสัมผัสในบาทที่ ๒ (ฉา, หนม) ทั้งคู่ใช้เสียงขึ้นสูงและรับสูง ด้วยเสียงจัตวา บาทที่ ๓ อันเป็นบาทรองเปลี่ยนมาใช้เสียงต่ำ คำที่ ๕ (กา, ดม) และส่งต่ำ คำสุดท้ายของบท (ตี, ใน) เสียงโคลงของสุนทรภู่ไม่ได้เป็นอย่างนี้ทุกบท แต่ส่วนใหญ่เขียนเป็นสูตรได้ว่า ถ้าขึ้นสูงมักรับสูง บาทรองเสียงต่ำและบาทส่งก็เสียงต่ำ แต่ถ้าขึ้นต่ำเมื่อไร จะเปลี่ยนไปตรงข้าม คือรับต่ำ รองสูง ส่งสูง คล้ายๆ โคลงพระลอ ย้อนกลับมาพินิจ น.ม.ส. โคลงทุกบทของท่านไม่ได้เดินตามแบบฉบับสุนทรภู่ทุกประการ ซึ่งไม่ได้แปลว่าโคลงแบบสุนทรภู่ไม่ดี อย่างกลอนสุนทรภู่ที่ยึดกันเป็นแบบฉบับว่าดี น.ม.ส.ก็ไม่ได้เดินตามแบบทุกประการ เพราะท่านตระหนักดีว่าเป็น น.ม.ส. ดีกว่าเป็น สุนทรภู่คนที่สอง ตรงนี้เป็นอีกจุดหนึ่งที่อยากบอก คนที่อยากประสบความสำเร็จต้องไม่รังเกียจที่จะศึกษาของเก่า อะไรที่ดีควรรับไว้ เหมือนน.ม.ส.รับลีลาโคลงสุนทรภู่มา แต่ก็ไม่ใช่ลอกของเก่าตะพึดตะพืออย่างชนิดไม่ยอมให้ต่างจากแบบฉบับแม้แต่น้อย เมื่อศึกษาของเก่าได้ก็ต้องพัฒนาให้เป็นของใหม่ได้ ของเก่าถึงจะไม่สูญ ถ้าไม่มีโคลงน.ม.ส. ป่านนี้โคลงสุนทรภู่คงตายไปแล้ว ลองอ่านโคลงน.ม.ส.อันเป็นสุดยอดอีกสัก ๒ บท อ้าท่านสราญ-สริรแผ้ว___________พรรลึก เจ้าพระยา-กษัตรศึก____________ศักดิ์เจ้า ใครเล่า-จะเดานึก______________ความหนุ่ม ต้านกับตู-ผู้เฒ่า_______________เท่าผู้ทุรชัยฯ (ทุรชัย แปลว่า แพ้ยาก) หมายเหตุ คำว่า เฒ่า ต้นฉบับเรียงพิมพ์ผิด ที่ถูกคือ เถ้า เพราะตำแหน่งนี้เป็นคำโท และไม่ถือเป็นโทโทษด้วย ด้วยว่าสมัยที่ทรงนิพนธ์ คำว่า แก่เฒ่า ที่เราเขียนอยู่ทุกวันนี้ เขียนว่า แก่เถ้า อีกคำที่ตำราชอบว่าเป็นโทโทษ คือ เหล้น สมัยโบราณนานนมเขียนอย่างนี้ เพิ่งเปลี่ยนเป็น เล่น ไม่กี่สิบปีที่ผ่านมานี่เอง ท่านเอย-เผยเดชได้____________ดลฉัตร เฉิดเทอญ ส่อตระศัก-ศักดิ์กษัตร___________สืบเชื้อ (ตระศัก แปลว่างาม) ทนุล้อม-ถนอมรัฐ______________ถนิมโลก เปล่งประคุณ-บุญเกื้อ___________เกียรติ์ซร้องฉลองเฉลิมฯ ทั้งสองบทนี้ อ่านแล้วยังพอจับเค้าได้ว่ามีลีลาสุนทรภู่อยู่บ้าง เพียงแต่เริ่มมีจุดต่างหลายประการ อันแรกที่ได้ยินชัด คือเสียงลหุที่แทรกเข้ามาเกือบทุกบาท อันที่สองคือมีศัพท์ยาก (แต่เสียงไพเราะ) อยู่หลายคำ จุดต่างประการหลังนี้ทำให้ผู้บริโภคส่วนใหญ่ไม่ค่อยนิยมงานของน.ม.ส. แต่คนอ่านที่อ่านวรรณคดีมานานๆ จนชักจะเริ่มเบื่อ มักจะย้อนกลับมาอ่านงานของน.มส.และติดใจรสคำแลรสความของท่านเกือบทุกคน เนื่องจากโคลงที่ยกมาอาจจะแปลยากไปนิด เลยขอแปลไทยเป็นไทยแบบเก็บความให้ฟังหน่อย จะได้รับรสครบถ้วน เนื้อเรื่องเป็นตอนที่ อแซหวุ่นกี้ขอพักรบ เพื่อดูตัวเจ้าพระยาจักรี หลังจากที่รบกันแล้วผลัดแพ้ผลัดชนะกันมาหลายครั้ง แต่ยังไม่เด็ดขาดถึงที่สุด บทแรก อแซหวุ่นกี้ยอเจ้าพระยาจักรีอย่างไม่ยั้งคารม ว่าไม่นึกเลย เจ้าพระยาจักรีผู้มีฝีมือสูงเยี่ยม ถึงขั้นต่อกรกับ แม่ทัพเฒ่าผู้เจนศึกอย่างเราได้ จะยังหนุ่มฟ้อหล่อเฟี้ยวขนาดนี้ ความเบื้องลึกคือถ้าเจ้าพระยาจักรีหลงคำชมก็ย่อมจักประมาท การศึกอาจพลาดท่าเสียที นี่เป็นกระบวนท่าพื้นฐานของนักการเมือง แต่สิงห์เฒ่าเขี้ยวลากดินอย่างอแซหวุ่นกี้ ย่อมไม่วางหมากชั้นเดียว โคลงบทที่สองจึงเผื่อถ้ากระบวนท่าแรกไม่สำเร็จ ก็ยังมีกระบวนสอง บอกว่าถนอมตัวไว้ให้ดี วันข้างหน้าตำแหน่งกษัตริย์ ย่อมเป็นของท่าน ถึงวันนั้นท่านย่อมทำนุบำรุงบ้านเมือง จนชื่อระบือลือเลื่องขจรฟุ้งไปทั้งแผ่นดิน ความเบื้องลึกของโคลงบทนี้คืออแซหวุ่นกี้ยุให้เกิดความแตกแยกในหมู่ผู้นำไทย ถ้าเจ้าพระยาจักรีเคลิ้มคารมอแซหวุ่นกี้ คิดตั้งตัวเป็นใหญ่ เมืองไทยก็จะกลับไปเหมือนอยุธยาก่อนกรุงแตกนั่นแล จากคุณ : หนอนสุรา  - [19 พ.ค. 17:18:37] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 18:21:46 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอนที่ ๕ โคลงสี่สนุกสนาน โคลงสี่เป็นฉันทลักษณ์ที่เขียนกันแต่เรื่องเอาจริงเอาจัง ที่เขียนเล่นๆ สนุกๆ ไม่ค่อยได้เห็นกวีคนไหนทำ (ยกเว้นกลุ่มกวีเพี้ยนในถนนักเขียน) เท่าที่หนอนสุราเคยอ่านมามีท่านจันทร์เพียงคนเดียว ที่ทรงโคลงเอาสนุก ท่านเคยตรัสว่าถ้าท่านเขียนเหมือนคนอื่น ป่านนี้เป็นกวีใหญ่ไปแล้ว แต่ทำไมไม่เขียนท่านไม่ได้บอก เดาเอาเองว่าเขียนยังไงก็ไม่เก่งไปกว่าพระบิดา (น.ม.ส.) เสียงสุภาพเสียงสี่อ้าง...................อันใด พี่เอย แถงสี่มีเจ็ดไถง............................เงื่อนอ้าง จะแปลว่าอะไร.............................เรียมห่อน รู้เฮย สองพี่คิดเองบ้าง...........................อย่าได้ถามเผือฯ บทนี้เจตนาที่เขียนขึ้น เพื่ออำพวกยึดติดกับรูปแบบโคลงมากเกินไป ชนิดไม่ยอมให้ผิดไปจากโคลงตัวอย่างในจินดามณี ลองดูตัวอย่างอีกบทที่ทรงล้อโคลงกำสรวลอันลือลั่น โฉมพ่อจักฝากร้าน...................กาแฟ กระนั้นฤา โฉมพ่อเกรงเมาแอ๋..................ที่ร้าน โฉมพ่อลั่นกุญแจ......................ดีกว่า กระมังนา โฉมพ่ออยู่เฝ้าบ้าน....................อย่าให้กระไดหายฯ วรรคท้ายของบาทสุดท้าย อ่านครั้งแรกเหมือนโคลงพาไป ค่อยๆ พินิจพิเคราะห์ถึงรู้ว่าท่านจันทร์คิดสามชั้น ชั้นแรก โคลงพาไป ชั้นที่สอง ถ้าเอาสระ ไ ไปใส่ในวงเล็บ (ไ) ด ความจะชัดเจน แต่อุจาดตา เลยคิดชั้นที่สาม ว่าคงแบบแรกไว้ดีแล้ว โคลงท่านจันทร์มีอีกหลายบทที่อ่านสนุกมาก โดยเฉพาะโคลงนิทานกันโชกรามเกียรติ์ แต่ตัดตอนเอามาเล่าคงไม่สนุก ควรอ่านจากต้นฉบับอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ จึงจะได้อรรถรสครบถ้วน หนังสือรวมโคลงท่านจันทร์เท่าที่ยังน่าจะพอหาซื้อได้ชื่อ กวีหน้าพระลาน แถมอีกหนึ่งบท เป็นโคลงกลอักษร ชื่อ โคลงประดิษฐ์นักปราชญ์ชำนาญกลอน รากโมกต้มกินหาย คนป่วยกลายกลับกล้า ชมนิดหมายเหมือนเช่นนี้นา พักรบห้าหกครั้งยังเคย ถอดเป็นโคลงได้ว่า โรคมากรากโมกต้ม...................กินหาย (บาทที่สองถอดบ่ออกเจ้า ฮิฮิ) ชมนิดชิดนมหมาย......................เหมือนเช่น นี้นา พักรบพบรักห้า............................หกครั้งยังเคยฯ จากคุณ : หนอนสุรา  - [22 พ.ค. 15:26:01] ตอนที่ ๖ ฟังด้วยหู ดูด้วยตา โคลงเจ้าฟ้ากุ้ง เมื่อนึกถึงเจ้าฟ้ากุ้ง เรามักนึกถึงกาพย์เห่เรือ หรือกาพย์ยานี ๑๑ เพียงอย่างเดียว ทั้งที่ท่านทรงโคลงไว้ มากพอๆ กันกับกาพย์ เหตุที่เราไม่ค่อยนึกถึงโคลงของท่าน เพราะคุณครูไม่นิยมยกโคลงของท่าน มาให้เราอ่านกัน ที่ไม่ยกมาก็ด้วยว่าโคลงเจ้าฟ้ากุ้งผิดเอกเยอะ และใช้โทโทษบ่อย ลองดูตัวอย่างข้างล่าง เครื่องเสียงเคียงขู้เรียบ.....................เรียงไสว เข็นพระขรรค์เดินใน.........................รวางเขรื้อง ง้าวงอนโตมรไชย.............................เชิญแห่ โบกปัดพัชนีเยื้อง...............................ยาบเลื้องทองวาวฯ บทนี้คัดมาจากกาพย์ห่อโคลงนิราศธารโศกหรือธารทองแดงก็บ่ได้จำ เพราะไม่ใช่ประเด็นสำคัญ ประเด็นอยู่ที่โคลงบทนี้ถ้าฟังด้วยหู แทบจะไม่รู้ว่าผิดเอกอยู่สองแห่ง เรื่องโทโทษยิ่งไม่ต้องพูดถึง กวีแต่เดิมของไทย โดยเฉพาะถ้าเป็นระดับเจ้าฟ้าขึ้นไป มักแต่งด้วยวิธีบอกปากเปล่าให้อาลักษณ์เป็นคนจด โคลงส่วนใหญ่จึงมักเสียงดี แต่อาจมีผิดเอกผิดโทอยู่หลายแห่ง ลองดูอีกบท อักษรเรียบร้อยถ้อย..........................คำเพราะ ผู้รู้อ่านสารเสนาะ..............................เรื่อยหรี้ บ่รู้อ่านไม่เหมาะ...............................ตรงเทิ่ง ไปนา ทำให้โคลงทั้งนี้.................................ชั่วช้าเสียไปฯ บทนี้ผิดเอกถึงสามแห่ง และมีโทโทษอีกหนึ่งแห่ง คำถามคือเจ้าฟ้ากุ้งรู้หรือไม่ ว่าท่านแต่งผิดเอก-โท ตามตำรา คำตอบคือรู้อย่างแน่นอน โคลงยุคแรกของท่าน ในกาพย์ห่อโคลงทั้งสองเรื่อง มีที่ผิดตำราอยู่หลายต่อหลายบท เท่าที่หนอนสุราพินิจแล้ว ท่านจงใจให้เป็นอย่างนั้น คือใช้หูฟังเสียงเป็นหลัก แม้เมื่อดูด้วยตาแล้วจะผิดท่านก็ไม่สน ท่านถือว่าโคลงของท่านดีถึงขนาดแล้ว อันสะท้อน ให้เห็นจากโคลงบทที่สองที่ยกมา ที่ยกเอาโคลงเจ้าฟ้ากุ้งมาให้อ่านกัน เจตนาต้องการบอกว่าโคลงที่ดี เริ่มต้นจากเสียงดีเป็นหลัก ซึ่งไม่จำเป็นต้อง ถูกต้องตามแผนผังเสมอไป มือใหม่หัดแต่งควรเริ่มโดยใช้วิธีเดียวกับเจ้าฟ้ากุ้ง โคลงที่ได้จะเสียงดี เนื้อความดี ถ้าแต่งโดยเริ่มจากกางแผนผังแล้วแต่งตาม โคลงจะออกมาทื่อๆ ทั้งเสียงแลเนื้อความ วิธีการแต่งโคลงแบบเจ้าฟ้ากุ้ง สร้างให้มีลีลาเฉพาะตัวได้ง่าย เมื่อแต่งต่อไปเรื่อยๆ และหาโคลงดีๆ มาอ่านเยอะๆ ความฮึกเหิมจะค่อยลดลง ความสุขุมจะมีมากขึ้น โคลงที่แต่งจะถูกต้องและงดงามอย่างเป็นธรรมชาติในที่สุด ปางเสด็จประเวศด้าว.......................ชลาลัย ทรงรัตนพิมานไชย...........................กิ่งแก้ว พรั่งพร้อมพวกพลไกร.......................แหนแห่ งามกระบวรต้นแพร้ว.......................เพริศพริ้งพายทองฯ จากคุณ : หนอนสุรา  - [23 พ.ค. 09:04:13] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 18:22:45 ]

ความคิดเห็นที่ 20 โคลงสี่(ไม่)สุภาพ - ขรรค์ชัย บุนปาน หมูหมากาไก่เก้ง...................ลิงกัง เสือกระทิงสิงห์แรดยัง...........ส่ายหน้า ม้าวัวคชควายบัง...................ตัวหลบ เดรัจฉานอายคนบ้า...............สัตว์ร้ายการเมืองฯ ด้วยความเป็นนักเลงหลังโรงพักบางขุนเทียนของขรรค์ชัย โคลงของเขาเลยมีลีลานักเลงอยู่เยอะ ความจริงหนอนสุราอยากเรียกว่าโคลงสี่หยาบคายแทนโคลงสี่สุภาพให้รู้แล้วรู้รอด แต่เกรงใจ ฮิฮิ โคลงทุกบทของขรรค์ชัยมองดูเผินๆ เหมือนแต่งง่าย เหมือนคนแต่งพูดออกมาสดๆ เป็นโคลง แต่คนจะทำอย่างนี้ได้ต้องผ่านการอ่านโคลงมานับบทไม่ถ้วน จนแม่นเสียงโคลงอยู่ในหัว บวกกับต้องเรียนมาดี จนรู้กลเม็ดเคล็ดลับของโคลงครบทุกเม็ด ลองพินิจโคลงที่ยกมา เนื้อความง่ายๆ แค่เปรียบเทียบนักการเมืองกับ... เวลานึกถึงสัตว์ต่างๆ คนส่วนใหญ่มักนึกถึง หมูหมากาไก่, ช้างม้าวัวควาย, เสือสิงห์กระทิงแรด 3 ซีรีส์นี้ก่อนซีรีส์อื่น เสือสิงห์กระทิงแรด เป็นชุดคำที่มักเอามาเปรียบกับนักการเมืองอยู่บ่อยๆ จนน่าสงสารเจ้า 4 ตัวนี้ โฮ่โฮ่... อีก 2 ชุด นึกเนื้อความยังไงก็นึกได้ไม่ดีไปกว่าขรรค์ชัย แม้ว่าบาทแรกจะเหมือนโคลงพาไป แต่เสียงแลลีลา มันส์พะย่ะค่ะ บาทที่ 3 ขรรค์ชัย เปลี่ยน ช้างม้าวัวควาย เป็น ม้าวัวช้างควาย และใช้คำว่า คช แทน ช้าง เพื่อให้ได้เอก ดูเผินๆ ก็ไม่ได้ผิดอะไร แต่อ่านแล้วขัดกับความเคยชิน ความเห็นหนอนสุรา คิดว่าเรียงแบบที่คุ้นกันดีกว่า เพราะโคลงขรรค์ชัยไม่ได้เคร่งเรื่องเอก-โทตามรูปมากอยู่แล้ว เพราะทั้งบทก็ผิดเอกตั้ง 2 ที่ คือคำที่ 2 ของบาทที่ 2 และบาทที่ 4 ลองดูตัวอย่างอีกบท เทียมถูกกระแทกกระทั้น.................กระทอกเทียม หัวอกหัวใจเกรียม............................กรอบไหม้ กระอักกระอ่วนชวนตระเตรียม........ตัวจาก บริษัทบริวารใบ้................................บอดทั้งชายหญิงฯ บทนี้แต่งตอนปู่เทียมเป็นผู้ว่ากทม. เนื้อความเลยอ่านไม่ค่อยรู้เรื่อง คงต้องรอน้าเล็ก โคชรา มาแปลให้ฟัง ฮิฮิ ด้านเสียงโคลงบทนี้ เสียงดีมาก โดยการใส่ลูกเก็บเข้าไปในบาทคี่ในลักษณะล้อเสียงกัน ทำให้เสียงเต้น ฟังสนุกสนาน (ลูกเก็บหมายถึงการแทรกเสียงลหุเข้าไป ดูด้วยตาเหมือนคำเกินบังคับ แต่ใช้หูฟังเสียงแล้วลงตัว) บาทที่ 2 ใช้คำตรง ไม่มีลูกเก็บ เพราะบาทนี้ถ้ามีอีกโคลงทั้งบทจะเสียงเยิ่น ฟังน่ารำคาญ บาทสุดท้าย บาทนี้ฟังเสียงแล้ว เหมือนขรรค์ชัยไม่ได้คิดอะไรมาก คำลอยเข้ามาในหัวแล้วเอาเลย โดยสรุป โคลงของขรรค์ชัย เป็นสุดยอดตรงลีลามีความสด เนื้อหาบ้าบิ่น คิดอย่างไรเขียนอย่างนั้น การเขียนเลียนลีลาขรรค์ชัยเป็นเรื่องยาก เพราะคนเขียนต้องแม่นเสียงโคลงมากถึงจะทำได้ดี แต่ที่ยกมาให้ดูเพื่อให้เห็นว่าการเขียนโคลงไม่จำเป็นต้องยึดติดอยู่กับลีลาอันขรึมขลังอลังการ ตามตำราอย่างเดียว โคลงนั้นเป็นฉันทลักษณ์อันสอดคล้องกับธรรมชาติของภาษาไทยมากที่สุดอยู่แล้ว เวลาเขียนโคลงจึงไม่ควรดัด... คิดยังไงเขียนยังงั้น แบบฝึกหัดนี้ยากหน่อย ตรงที่ทุกคนห้ามเลียนแบบ ต้นแบบ แต่พยายามหาลีลาของตัวเองให้เจอ ซึ่งไม่จำเป็นต้องเจอในวันสองวันนี้ อ่านบ่อยๆ ฝึกเขียนบ่อยๆ แล้วเดี๋ยวฝีมือจะดีเอง เหมือนดช.นิรนามที่ตามไปส่งการบ้านในกระทู้ก่อนหน้านี้ อ่านแล้วตะลึง ไม่น่าเชื่อว่านั่นคือฝีมือของมือใหม่ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะความเซียนที่แฝงอยู่ในตัวนักเรียน หรือเป็นเพราะครูสอนดี ฮิฮิ จากคุณ : หนอนสุรา  - [20 ก.ค. 10:58:28] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 18:23:45 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนที่ ๒ โคลงจับฉ่าย ไก่สามอย่าง และจอมยุทธ์ มาลีเจอเหล่าร้าย.....................ชายเฟือย ชายหนึ่งซึ่งดูเนือย...................หน่ายท้อ มาลีคำนวณเดือย.....................ดับโลกย์ มาเลศหัวร่อล้อ........................ดับแล้วยังสรวลฯ สุจิตต์ วงษ์เทศ ผู้เป็นสหายสนิทของขรรค์ชัย บุนปาน มาตั้งแต่ครั้งยั้งเป็นนักเรียนนุ่งกางเกงขาสั้น จนอายุเข้าวัยกลางคน เคยวิจารณ์งานเขียนของขรรค์ชัยในหนังสือวันเกิดครบรอบ ๔๐ ปีของ ขรรค์ชัย ว่าเขาพิเคราะห์ดูแล้ว ในบรรดางานเขียนทั้งหมด ขรรค์ชัยถนัดโคลงมากที่สุด สุจิตต์ให้คำจำกัดความโคลงขรรค์ชัยไว้ได้ดีมาก ว่าเปรียบเหมือนอาหารประเภทจับฉ่าย ซึ่งเป็นอาหารพื้นๆ คนทำไม่ได้คิดอะไรมาก มีอะไรก็จับโยนๆ มั่วๆ ลงไปในหม้อ แล้วปรุงรสนิดหน่อย ดูแล้วเป็นเหมือนอาหาร ที่คนปรุงไม่ต้องมีฝีมืออะไรมากมาย แต่ไม่ว่าไพร่ผู้ดีมีจนต่างก็ชอบหม่ำอาหารชนิดนี้ ตัวอย่างดูได้จากโคลงข้างบน คำว่า มาลี มาเลศ แลลีลาบาทที่ ๓ นั้นมาจากโคลงทวาทศมาศ สมัยอยุธยา ส่วนลีลาบาทที่ ๒ คือลีลาโคลงแบบสามกรุงของน.ม.ส. แต่บางทีโคลงของขรรค์ชัย ก็เป็นยิ่งกว่าจับฉ่าย คือไม่ได้ปรุงอะไรเพิ่มเลย แค่จับอาหารที่มีอยู่แล้วหลายๆ ประเภทมารวมคลุกเคล้าเข้าด้วยกัน เหมือนอย่างไก่สามอย่าง แต่ก็กินอะไรเช่นเคย โดยเฉพาะถ้าแกล้มเบียร์เย็นๆ ฮ่าฮ่า เพราะฉะนั้นสรุปได้ว่าโคลงขรรค์ชัยควรใช้แกล้มเบียร์ โฮ่โฮ่ กรุงเทพทวารัตน์หม้าย............เมธี ฤาพ่อ ๋คนบ่ดีกลับดี.............................เด่นได้ คนดีบ่ได้ดี................................กระดักกระเดิด พิลึกรา รอกี่ฟ้ามาไหม้..........................ชั่วร้ายจึงหายฯ บาทที่ ๑ ลอกมาจาก คำหยาด ของ เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ โดยไม่ได้แก้แม้แต่ตัวอักษรเดียว บาทที่ ๔ นักอ่านโคลงทั้งหลาย อ่านปุ๊บรู้ปั๊บว่านี่คือลีลาของท่านอังคาร บาทที่ ๒ และ ๓ เป็นลีลาของนายโต๊ะ ณ ท่าช้าง หรือท่านจันทร์นั่นเอง ดูเผินๆ แล้วขรรค์ชัยเป็นสุดยอดฝีมือโคลงได้ยังไงกันน้อ จะอรรถาธิบายอย่างละเอียดก็เปลืองเบียร์ อิอิ เพราะฉะนั้นอธิบายเป็นความเปรียบดีกว่า ว่าความสำเร็จเชิงโคลงของขรรค์ชัยนั้นมิได้ต่างกับความสำเร็จ เชิงกระบี่ของเหล็งฮู้ชงเลย ฝึกกระบี่ต้องฝึก..................จิตสำ นึกนอ อย่าฝึกแค่เพียงจำ...............ท่าร่าง ฝึกคนกระบี่สัม-...................พันธ์สนิท ใช้ออกด้วยจิตว่าง...............กระจ่างรู้ทุกกระบวนฯ จากคุณ : หนอนสุรา  - [20 ก.ค. 17:04:38] ตอนที่ ๓ ศิลปะแห่งการด่า งาช้างงอกชะโงกเงื้อม....................จากปาก หมาฤา ทรพีมิอาจฝาก.................................ป่วยไข้ ชาติเสือสุดลำบาก............................นอนเบิ่ง นิ่งบา ชาติสุนัขแค่ใกล้..............................เศษขี้กระโดดขยำฯ ศิลปะแห่งการด่าที่ดี ต้องด่าให้แสบไส้ แต่อย่าด่าเป็นคำหยาบตรงๆ ขรรค์ชัยนอกจากเป็นนักเลงโคลง ยังเป็นยอดนักด่าอีกด้วย ระดับฝีมืออาจเทียบได้กับนางวันทอง เพราะคำด่าอุดมด้วยจินตนาการอันสูงส่ง ลองอ่านกลอนตอนนางวันทองด่าบ่าวกระทบขุนช้างเทียบกันดู อ้ายเจ้าชู้ลอมปอมกระหม่อมบาง................ลอยชายลากหางเที่ยวเกี้ยวหมา ชิชะแป้งจันทน์น้ำมันทา..............................หย่งหน้าสองแคมเหมือนหางเปีย หมามันจะเกิด:-)............................มืงไปตายเสียเถิดอ้ายห้าเบี้ย หน้าตาเช่นนี้จะมีเมีย...................................อ้ายมะม่วงหมาเลียไม่เจียมใจ ย้อนกลับมาดูลีลาโคลง บาทแรก สุดยอดของสุดยอด เนื้อหาเร้าความสนใจได้อย่างดีเยี่ยม เสียงโคลงก็ดียิ่ง บาทที่ ๒ บาทนี้เนื้อความเหมือนโคลงพาไปนิดหน่อย เพราะไม่ค่อยเข้ากับทั้งบท แต่ถ้าอ่านแบบเข้าข้าง เอาใจคนเขียนหน่อยก็พอกล้อมแกล้มไปกันได้ บาทที่ ๓ เกือบยอดเยี่ยม ในทัศนะหนอนสุราติดนิดเดียวตรงคำว่า สุด ที่เป็นคำเอก ความยังไม่ค่อยเนียน เปลี่ยนเป็น เมื่อ เนื้อความจะชัดขึ้น แต่ให้ชัดที่สุด ต้องใช้คำว่า ยอม แต่ไม่ได้เอก บาทสุดท้าย ยอดเยี่ยมทั้งเสียงแลเนื้อความ จะลองแต่งตามให้ดูเป็นตัวอย่าง หนอนสุราก็ไม่ค่อยถนัด เพราะขัดกับนิสัยอันอ่อนหวานนุ่มนวลชวนฝัน แหวะ! หลังไมค์ ข้ออ้างคือช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลา แต่ความจริงคือไม่มีปัญญาแต่ง เพราะฉะนั้นงัดของเก่ามาหากินไปก่อน เอะอะก็เอ่ยอ้าง........................ประชาชน ฮะฮา แปลว่าคนกี่คน.........................บ่ฮู้ ร้อยลิ้นกะลาวน........................กะลาครอบ กบาลแล คิดว่าคนไม่รู้............................ไม่รู้ใจคนฯ จากคุณ : หนอนสุรา  - [21 ก.ค. 11:34:14] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 18:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ตอนที่ ๔ โคลงแทนตัว ดาวคือดวงประทีปรู้.........................ระหว่างดาว สาวย่อมรู้เชิงสาว.............................จากชู้ ชีวิตใช่ยืนยาว..................................มัวงั่ง โง่ฤา กวีอ่านงานกวีรู้................................แค่นั้นงานกวีฯ อีกร้อยปีผ่านไป เมื่อมีคนศึกษางานนักเลงโคลงสมัยเรา โคลงบทนี้ของขรรค์ชัยจะเป็นตัวแทนเขาอย่างแน่นอน ที่ว่ามาอย่างนี้ไม่ได้แปลว่าบทนี้ขรรค์ชัยแต่งดีที่สุด เพียงแต่บทนี้สะท้อนความเป็นขรรค์ชัยออกมาได้มากที่สุด วิเคราะห์คร่าวๆ ได้ว่าขรรค์ชัยเป็นคนพูดจาโผงผางตรงไปตรงมา แต่ความคิดลุ่มลึก จะวิเคราะห์ให้ละเอียดต้องพินิจจากงานบทเด่นๆ อันใช้แทนตัวขรรค์ชัยได้อีกหลายๆ บทประกอบ แต่ชักเริ่มขี้เกียจเลยเอาสั้นๆ เท่านี้พอ โคลงแทนตัวนี้ถ้าให้คนแต่งเลือก มันจะเปลี่ยนไปเรื่อยๆ ตามวัยและประสบการณ์ของคนแต่ง การเลือกโคลงแทนตัวเรา เก็บไว้ในแต่ละช่วงเวลา แล้วเอามาอ่านทีหลังก็เท่ากับเราได้อ่านตัวตนของเรานั่นเอง แต่ข้อเสียก็มีอยู่นิดนึง ตรงที่บางครั้ง...เราไม่กล้าทำความรู้จักกับตัวเอง โฮ่โฮ่ เมื่อมีหลายท่านให้เกียรติถึงขั้นเรียกหนอนสุราว่าครูแล้ว ขอยอมอุทิศเอาโคลงแทนตัวอันล่าสุด (แต่งในถนนนักเขียนเมื่อปีที่แล้วมั้ง) มาให้นักเรียนเชิญชำแหละกันได้ตามสบาย เมื่อชำแหละครูอย่างละเอียดแล้ว อย่าลืมไปแอบๆ อ่านตัวเองบ้าง...สักนิดก็ยังดีนะจ๊ะ ก-วีโวอวดวากย์โว้....................โวหาร ข-นบแบบโคลงบุราณ..............เล่นถ้วน ค-นึงจิตคิดอาจหาญ.................เหิมอวด เบ่งฤา ง-ง่าศรอักษรล้วน......................ต่างเงื้อต้องยิงฯ จากคุณ : หนอนสุรา  - [25 ก.ค. 10:43:32]   จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 18:29:13 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ดูเหมือนยังขาดอยู่อีกนิดหนึ่ง สำหรับเลคเช้อครูหนอน ขอนำมาเสริมแล้วกันขอรับ แต่งโคลงตำรับประมวญมารค ประมวญมารค แปลว่า ถนนประมวญ อันเป็นที่ตั้งวังของกรมหมื่นพิทยาลงกรณ์ หรือ น.ม.ส. มารคแปลว่าทาง อ่านว่า มาก อย่าไปอ่าน มาร์ค จะทำให้งงว่าแปลว่าอะไรหวา น.ม.ส. ทรงประทานคำอธิบายเกี่ยวกับกวีวัจจนะไทยไว้ในภาคผนวกสามกรุง หลายต่อหลายเรื่อง แต่ที่เกี่ยวกับ วิธีการแต่งโคลงชัดๆ ไม่ค่อยมี มีแต่กลเม็ดเด็ดพรายอันเป็นเรื่องชั้นสูง โอกาสหน้าคงได้เรียนกัน โอรสของพระองค์คือ ม.จ.จันทร์จิรายุวัฒน์ รัชนี หรือเรียกอย่างสามัญว่าท่านจันทร์ทรงอธิบายวิธีการหัดโคลง ตั้งแต่เริ่มต้นอย่างละเอียดในหนังสือแต่งโคลงตำรับประมวญมารค ตำราเล่มนี้หนอนสุราเคยอ่านอยู่หลายสิบรอบเมื่อสมัยเรียน แต่ตอนที่เขียนอยู่นี้ไม่มีต้นฉบับหนังสือที่ว่า ทำให้จำขั้นตอนอย่างละเอียดแลตัวอย่างบางอันบ่ได้ แต่บ่เป็นหยัง เพราะที่เขียนนี้ไม่ได้ตั้งใจให้ใครเอาไปอ้างอิง เอาแค่รู้จักเล่นโคลงกันพอสนุกๆ ก็พอ การผูกเนื้อความ โคลงเป็นฉันทลักษณ์ที่ดูเหมือนแต่งยากมาก ทั้งที่ความจริงง่าย ลักษณะบังคับสอดคล้องกับธรรมชาติของภาษาไทย ที่เน้นเสียงสูง-ต่ำเป็นสำคัญ แต่ที่ยากเพราะตอนเรียน เราได้อ่านแต่โคลงที่ใช้ภาษายากๆ ทั้งนั้น เลยเข้าใจไปว่า การเขียนโคลงเป็นเรื่องยาก ท่านจันทร์ เลยลองผูกโคลงให้ดูแบบง่ายๆ ด้วยการนับ 1...2...3... เป็น หนึ่งสองสามสี่ห้า......................หกเจ็ด เห็นมั้ยครับว่าได้โคลงมาหนึ่งบาทอย่างง่ายดายแล้ว ถูกต้องตามลักษณะบังคับทุกประการด้วย บาทที่สองเราอาจนับต่อไปว่า แปดเก้าสิบนับเสร็จ...............ครบแล้ว บาทนี้คำว่า เก้า ผิดลักษณะบังคับที่ต้องการคำเอก แต่เนื้อความบังคับให้เราใช้คำนี้ เพื่อให้สอดคล้องกับ เนื้อความของบาทแรก กรณีนี้ถ้าเราแก้ให้ถูกลักษณะบังคับไม่ได้ ให้ยึดเนื้อความไว้เป็นสำคัญ แต่ถ้าจะแก้ก็ไม่ยาก คำว่า สิบ ตรงลักษณะคำเอกทุกประการ เพราะฉะนั้นถ้าเราแก้บาทนี้ โดยเริ่มนับจาก เก้า แล้วต่อด้วย สิบ ก็จะถูกลักษณะโคลงพอดี ถามว่าแล้วจะเอา แปด ไปไว้ไหน ตอบง่ายๆ คือเอาไปต่อเป็นสร้อยในบาทแรก หนึ่งสองสามสี่ห้า......................หกเจ็ด แปดแล เก้าสิบนับเบ็ดเสร็จ...................ครบแล้ว เราได้มาสองบาทแล้ว ก่อนจะแต่งบาทที่สาม ขอให้คิดเนื้อความบาทสุดท้ายก่อน เพราะสำคัญที่สุด และแต่งยากที่สุด เนื่องจากต้องหาคำโทมารับสัมผัส มือใหม่ที่แต่งโคลงไม่ได้เนื้อความ เป็นเพราะไม่ได้หาคำโทไว้ก่อน คำโทที่แต่งค้างไว้คือ แล้ว ถ้าให้สัมผัสกับ แก้ว โดยแต่งเนื้อความไปทำนองดื่มเหล้าสิบแก้ว ก็พอไปกันได้ดีกับนามหนอนสุรา แต่คนอะไรจะเมาตลอดเวลา ลองเปลี่ยนไปใช้คำอื่นเช่น แผ้ว อย่าง ผ่องแผ้ว โดยแต่งออกไปทำนองสวดมนต์สิบจบให้จิตใจอันฟุ้งซ่านสงบลง อย่างนี้ก็พอไหว หรือจะใช้คำว่า แพร้ว อย่าง เพริศแพร้ว ให้เนื้อความชวนสาวนับดาวก็ยังได้ แต่ถ้าหาคำมารับโทแล้วยังไม่ถูกใจ จะเปลี่ยนสระ ในคำโทของบาทที่สองใหม่ก็ได้ เช่นเปลี่ยนจาก ครบแล้ว เป็น ครบถ้วน เนื้อความยังได้เท่าเดิม แต่ได้สระ อ้วน ซึ่งน่าแต่งกว่า ฮิฮิ พอได้สระอ้วนมาแล้ว เนื้อความต้องพูดถึงเรื่องกิน แต่จะให้กินอะไรทีเดียวเป็นสิบ เท่าที่นึกออกอย่างด่วนๆ คือก๋วยเตี๋ยวเรือ เวลานึกก็แค่หาคำมารับสัมผัสสระกับคำว่า เจ็ด แล เสร็จ เช่น (รส) เด็ด โดยแต่งออกมาแบบไม่ต้องกางตำราว่า ก๋วยเตี๋ยวเรือรสเด็ด........................แซ่บสะเด่า พอกางตำราดู คำว่า เรือ ผิดบังคับเอก ต้องเปลี่ยนใหม่ เปลี่ยนให้ง่ายที่สุดคือเอาคำว่า รส มาแทนที่ เรือ แล้วแล่นต่อไป อิอิ... เดี๋ยวจะเละ เข้าเรื่องต่อ ก๋วยเตี๋ยวเรือ สามพยางค์สลับจัดใหม่ยังไงก็ไม่ได้ตำแหน่งเอก เหลือแค่วิธีเดียวคือตัดออกไปพยางค์หนึ่ง เช่น ให้เหลือแค่ ก๋วยเตี๋ยว ซึ่งอาจไม่ได้ภาพเท่า ก๋วยเตี๋ยวเรือ กับอีกวิธีคือตัดเหลือ 'เตี๋ยวเรือ ซึ่งผิดรูปแบบภาษาเขียน เป็นภาษาพูดแบบวัยรุ่น ครูบาอาจารย์ตามสถาบันการศึกษาอาจไม่ชอบ แต่หนอนสุราชอบ เพราะยังวัยรุ่นอยู่ โฮ่โฮ่ ส่วนคำว่ารสเด็ด ก็แทรกเข้าไปอีกสักหนึ่งพยางค์ เช่น รสดีเด็ด ก็พอกล้อมแกล้มได้ แต่ไม่ค่อยจ๊าบ ไม่รับกับ 'เตี๋ยวเรือ และ แซ่บสะเด่า เพราะฉะนั้นเอาใหม่เป็น 'เตี๋ยวเรือรสสะเด็ด........................แซ่บสะเด่า บาทสุดท้าย ได้เวลาสระอ้วนออกโรง แอ่น...แอ๊น... ยอมหม่ำไม่กลัวอ้วน.....................ครบถ้วนสิบชาม นี่แต่งแบบสดๆ ปล่อยคำไหลออกมาเองแบบไม่ต้องคิด แล้วค่อยมาคิดดูอีกทีว่าตรงไหนเนื้อความยังไม่ดีก็ค่อยเกลา อันนี้เป็นเคล็ดการเขียนโคลงที่สำคัญมาก คืออย่าคิดมาก โคลงจะจืดชืด ทื่อมะลื่อ ความที่ยังไม่ค่อยดีคือ ยอมหม่ำ เหมือนใครมาบังคับ แต่ทั้งบทไม่เห็นพูดถึง อย่างนี้ต้องแก้ คำว่า ครบถ้วน ก็ไม่ดี แม้เสียงจะดี แต่เนื้อความไปซ้ำกับบาทที่สอง เหมือนคนแต่งจนคำ บาทนี้ขัดเกลาแก้ใหม่เป็น กระหน่ำหม่ำไม่กลัวอ้วน.....................นับได้สิบชาม เสร็จแล้วเอามาเรียงใหม่ทั้งบทให้ดูง่ายๆ อีกครั้ง เพื่อให้นักเรียนทำแบบฝึกหัดส่งการบ้านได้ง่ายๆ ลองฝึกกันดู หนึ่งสองสามสี่ห้า......................หกเจ็ด แปดแล เก้าสิบนับเบ็ดเสร็จ...................ครบถ้วน 'เตี๋ยวเรือรสสะเด็ด....................แซ่บสะเด่า กระหน่ำหม่ำไม่กลัวอ้วน...........นับได้สิบชามฯ จากคุณ : หนอนสุรา - [10 พ.ค. 10:18:50] จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 14 ม.ค. 47 19:08:18 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ทั่นน้องศาลาไทย - ๔ พิราบเงินได้ความรู้จากทั่นน้องฯ เยอะแยะเลยนะขอรับ ทั่นซอมพอแดง - ๕ ฉันทลักษณ์ผ่าน หมดงานของพิราบเงิน แหะ ๆ ทั่นกรวี - ๖,๗ มาดูฉันทลักษณ์นิดครับ ไกลกันดั่งจันทร์เอย................ลอยเด่น  บนสรวง /ต้องเป็น "ลอยเด่น บน...(สร้อย) เหมือนไม่ยากรักข้า.................หมดสิ้น  ใจฤๅ /ต้องเป็น "หมดสิ้นใจฤๅ" -คำว่า "บนสรวง" ตำแหน่ง "สรวง" ตามผังแบบแผน จะต้องใช้คำสร้อยแทนนะครับ คำสร้อย เช่น ฮา แฮ เฮย ฯลฯ -คำว่า"ไม่ยาก" คือ"ไม่อยาก" หรือเปล่า? -คำว่า"หมดสิ้น ใจฤๅ" ต้องเขียนติดกัน เป็น "หมดสิ้นใจฤๅ" นะครับ ส่วน แนะนำแผ่วถางคุณ-...................ประโยชน์เฟื่องฟู /ต้องเป็น "ประโยชน์ เฟื่อง...(สร้อย) ยังไม่ลืมคำค้ำ...........................จดจำ   พระคุณ /ต้องเป็น "จด...(รูปโท)พระคุณ -คำว่า"ประโยชน์เฟื่องฟู" ต้องเขียนเป็น "ประโยชน์ เฟื่องฟู" ส่วนคำว่า "เฟื่องฟู" นี่ก็ตำแหน่งสร้อย คือคำว่า "ฟู" ต้องใช้สร้อยนะครับ -คำว่า"จดจำ พระคุณ" ก็เช่นกัน ต้องเขียนติดกัน เพราะไม่ใช่คำสร้อย และที่เขียนมา ผิดคำโท "จำ" ไปหนึ่งตำแหน่ง ต้องใช้รูปโท โคลงความสองบทนั้น         เสนาะสรรค์ อุตส่าห์ค้ำประกัน               ค่าล้น ปรับแต่งแค่เรื่องฉัน-           ทลักษณ์ เพียงเท่านั้นจักด้น              ดื่มฟ้าดังใจ ฯ ทั่นรสา - ๘,๙ สวัสดีครับ   สำหรับโคลงที่ตอบ เป็นครูมั่วเรื่อยแล้                เก่งเพลง มิใช่ครูบรรเลง                    บอกอ้าง มิอยากยกตนเอง                 เอื้อมอาจ ครูนา แต่หากมีเหาจ้าง                  พรรคพ้องพลลิง เทอญรา ฯ แหะ ๆ จริง ๆ แล้ว ทั่นรสา จะช่วยแนะนำในเรื่องศัพท์ภาษาไทยให้เพื่อน ๆ น้อง ๆ เสมอ ๆ เป็นประโยชน์ในการเขียนอย่างมาก ขอรับ ทั่นซอมพอแดง - ๑๐ มาดูฉันทลักษณ์นิดครับ ผู้ถักร้อย            ทางเดิน /ต้องเป็น...(คำเอก)เดิน รักท้นแม้            ยาวนาน /ต้องเป็น...(คำเอก)นาม คิดว่าคงจำฉันทลักษณ์ผิด ใช่ไหมครับ อย่าเรียกว่าครูเลยนะครับ ภูมิยังไม่ถึง แหะ ๆ แต่ก็ขอขอบคุณนะครับ อ้อ อยากแต่งอะไรก็แต่ง ไม่ต้องกลัวผิด รู้แล้วแก้ไข ก็จะดีขึ้นครับ อิ่มใจเมื่อมิตรร้อย              คำโคลง ฉันทะช่วยจรรโลง              หลักไว้ กวีวากย์จักอยู่โยง              ร่วมรัก- ษาแล ถิ่นรักอาศรมฯไซร้              ครึกครื้นไพศาล ฯ แก้ไขเมื่อ 14 ม.ค. 47 21:11:04 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 14 ม.ค. 47 19:40:52 ]

ความคิดเห็นที่ 25 ทั่นพี่Augustman - ๑๒ สวัสดีขอรับ ดีใจที่พี่ออฯ แวะมาเยี่ยมเยียนขอรับ ทั่นแมวหลง - ๑๓ สวัสดีขอรับ คิดถึงครูเหมือนกันขอรับ ทั่นจอมยุทธฯ - ๑๕,๑๖,๑๗,๑๘,๑๙,๒๐,๒๑,๒๒,๒๓ โอ้โห เป็นสุดยอดกลยุทธ์ทั้งนั้นเลยขอรับ ขอบคุณมากขอรับ สุดยอดกลยุทธ์ด้าน          วิชาโคลง ครูใหญ่ท่านจรรโลง          แบบไว้ จอมยุทธฯท่านรวมโยง      แบบมอบ เรียนนา วิริยะเอื้อให้                     พี่น้องอาศรมฯ ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 14 ม.ค. 47 21:03:52 ]

ความคิดเห็นที่ 26 แทงกิ้วค่ะท่านพิราบฯ จากคุณ : กรวี - [ 14 ม.ค. 47 21:24:21 ]

ความคิดเห็นที่ 27 อรุณเบิกฟ้า                        เรื่อเรือง แดงทองเหลือง                   ลูบฟ้า คนเมืองเฟือง                      สนั่น ยนต์ปรื้นปร้า                       ฝ่าลม ลมหวีดโว้                           หวิวหวิว ใบไม้ปลิว                           ว่อนว้าง ตึกโตทิว                            ทัศน์ตระหง่าน พฤกษ์เคว้งคว้าง                  โดดเดียว เกรียวกราวเสียงเด็กน้อย         ไปเรียน ก.ไก่ A B เขียน                    ครึกครื้น ครูเล่านิทานเวียน                  สอนสั่ง ศิษย์อิ่มสุขเต็มตื้น                 ตกน้ำในตา ฯ สวัสดียามเช้าทุกท่านครับผม จากคุณ : พิราบเงิน - [ 15 ม.ค. 47 07:12:13 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีชาวอาศรมชาวโคลงทุกคนครับ ผมไม่ได้ไห้วครูหลายปีดีดักแล้ว ก็ขอร่วมคารวะคุณครู ณ อาศรมชาวโคลงด้วยคนครับ + + + + + + + + + + + ยอกรกายก้มกราบ.........ตักครู ประคับประคองพานชู...มอบให้ ชม้อยค่อยคล้อยดู.........ครูอิ่ม ยิ้มนา   ก่อนยอกรยกไหว้..........ขยับเยื้องกายลา ฯ ขอคุณครูอยู่ยั้ง............ข้างศิษย์ ขอสบสุขเนืองนิจ..........บ่ ไข้ ขอพรพระอุดมฤทธิ์.......สถิตย์คู่ ครูแฮ ขอคลาดแคล้วแลไร้.......เรื่องร้ายร้อนรน ฯฯ + + + + + + + + + + + ผ่านมาแถวนี้เพราะเพื่อนแนะนำ น้องใหม่น้อมฟังคำเหล่าน้าและลุงพี่ที่ประจำที่นี่ ขอขอบคุณล่วงหน้าจากน้องรมย์บุรินครับ ๑๔ ม.ค. ๒๕๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 15 ม.ค. 47 09:32:31 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 29 +++ ครู +++ ๏ ศิลป์ศาสตร์ชาญเชี่ยวแล้.........หลักฐาน เผยแผ่พิชาการ...........................แกร่งกล้า พาพิศเพ่งพิจารณ์......................พิจัยเหตุ เห็นประจักษ์จริงค้นคว้า.............คิดถ้วนควรตรอง ฯ ๏ จรรยายกอย่างได้...................เดินตาม ดังแม่พิมพ์ภาพงาม...................แง่นั้น เลียนครูบ่งรู้ความ......................คล้ายแบบ คอยบ่มเพาะพูนหั้น....................หัดพร้อมเห็นผล ฯ ๏ เพียงเรือพายผ่อนข้าม.............ความเขลา ขึ้นฝั่งฝ่ามัวเมา.........................หม่นคลุ้ม พิชญ์พังพิฆน์แผดเผา.................ภินท์พ่าย พรายผ่องปัญญาอุ้ม....................โอบพ้นพาลผลาญ ฯ ๏ คือครูผู้เชี่ยวแล้.....................หลักฐาน สอนสั่งพิชาชาญ........................ช่วยชี้ พาศิษย์เพ่งพิจารณ์.....................พิจัยเหตุ เห็นประจักษ์จากก่อนกี้.................กราบรู้คุณเสมอ ๚ะ๛ ๑๕ มกราคม ๒๕๔๗ ======================================= สวัสดีครับสหายอาศรม ... มาร่วมไหว้ครูด้วยคนครับ จากคุณ : วฤก - [ 15 ม.ค. 47 10:12:09 ]

ความคิดเห็นที่ 30 หนึ่งถึงสิบเอ็ด + + + + + + + + + + + หนึ่งสองสามสี่ห้า........หกเจ็ด แปดและเก้าสิบสิบเอ็ด....ครบแข้ง ซักซ้อมไม่เหนื่อยเหน็ด....หวังเผด็จ ศึกแล แผนหกไร้คนแย้ง..........หนึ่งหน้าห้าสี่หลัง ๑๔ ม.ค. ๒๕๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 15 ม.ค. 47 10:28:03 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 31 คำนึงน้อมลึกซึ้ง......พระคุณ ดวงจิตความการุณ.....เลิศล้ำ ครูผู้แผ่ใบบุญ.......ยิ่งใหญ่ ให้ศิษย์เรียนรู้ย้ำ......สู่เส้นทางฝัน วันทาประณตน้อม.....สักการ บูรพคณาจาร.......ท่านเกื้อ มอบวิทยาทาน.......สูงส่ง คือแบบอย่างเลือดเนื้อ....แห่งผู้ศรัทธา จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 15 ม.ค. 47 11:19:53 ]

ความคิดเห็นที่ 32 หนึ่งสองสามสี่ห้า         หกเจ็ด ขาดแปดครบออกเตด    ไป่ได้ มีเก้าสิบสิบเอ็ด              ขาดสิบ สองฤๅ ยามห่างย่อมโหยไห้       บ่ได้ฮัลโหล :P จากคุณ : แมวหลง - [ 15 ม.ค. 47 11:39:52 A:203.146.193.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 33 ก-  ละมังวิเศษโว้              อภินิหาร ข- โมยแฟ็บพระอาจารย์     ซักผ้า ค-  มำตกอันตรธาน           แฟ็บหก หมดฤๅ ง-  เงอะงะอย่างนี้ละน้า       ศิษย์เพี้ยนบห่างครู จากคุณ : แมวหลง - - [ 15 ม.ค. 47 11:53:09 A:203.146.193.6 X: ]

ความคิดเห็นที่ 34 เอาของเก่ามาแจมค่ะ... แหะๆ ^_^; ๏ แจกันสรรค์เสกด้วย            ศิลปิน แรกก่อจากกองดิน                 แต่งปั้น หลากสีต่อตามจินต์                กำหนด เกิดแต่ศิลปินนั้น                   แต่งแต้มเติมสี ๚ะ ๏ คุณครูฤๅแผกผู้                  ศิลปชน เพียรก่อโคลนเป็นคน             เก่งกล้า สอนศิษย์อย่างลำบน              ลำบาก ถึงเหนื่อยถึงสุดล้า                 มุ่งหน้าสืบสอน ๚ะ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 15 ม.ค. 47 12:25:43 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 35 ๏ คุณปูฤๅแผกผู้               ศิลปะซน เพียรก่อโคลงพิการพิกล     หนึ่งอ้า สอนศิษย์สัปดนจน            ติดหนึบ ถึงเหนื่อยเมื่อยกรามล้า      มุ่งหน้าแต่งสนอง จากคุณ : แมวหลง - [ 15 ม.ค. 47 12:57:29 A:203.146.193.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 36 ความคิดเห็นที่ 35   ๏ คุณปูฤๅแผกผู้               ศิลปะซน เพียรก่อโคลงพิการพิกล     หนึ่งอ้า สอนศิษย์สัปดนจน            ติดหนึบ ถึงเหนื่อยเมื่อยกรามล้า      มุ่งหน้าแต่งสนอง จากคุณ : แมวหลง - [ 15 ม.ค. 47 12:57:29 A:203.146.193.26 X: ]     .... ว่าจะเข้ามาแจมสักบทสองบท อารมณ์เลยหด .. เห็นที่ต้องงด มื้อเที่ยงหลังกินข้าว .. ร้อนพุงจัง เอาพุงไปตากแอร์ก่อน คุณพิราบเงิน เมื่อวานนะ ขำเลย ..ลูกลิงเอาโคลงไปคิดไปร่างเขียน แต่เขียนชื่อคุณผิดไปล่ะ เขียนเป็นพิราบขาว .. มีคนบอกว่าเหมือนชื่อเกี่ยมฉ่ายกระป๋อง .. โห.. ฮาแตกเลย งั้นเดี๋ยวขอรวบรวมลมปราณก่อน ค่อยมาใหม่ .. ตอนนี้ไปปุ๊ด ปู๊ด ก่อน .. จากคุณ : จังงัง - [ 15 ม.ค. 47 13:20:53 ]

ความคิดเห็นที่ 37 แวะเอาฉันทลักษณ์มาฝากศิษย์น้องใหม่ค่ะ จากคุณ : รสา รสา - [ 15 ม.ค. 47 17:15:07 ]

ความคิดเห็นที่ 38 เจอโคลงเปิดกระทู้บทไหว้ครูของพิราบเงินเข้า ก็ต้องทำใจไม่ให้เผ่นหลบไปตั้งหลัก ทำไมครูในอาศรมชาวโคลงนี้มากจัง  ไหว้มิถูก  อ่านรายนามครูจนตาลาย ผมเองแม้จะอยู่ในแวดวงการเรียนการสอนก็จริง  แต่ระยะหลังก็มีโอกาสน้อยลงที่จะมีเวลา ไปบรรยาย  หนักไปทางฝ่ายบริหาร  หาเวลาว่างเขียนอะไรเล่นได้น้อยลงไปเรื่อย ๆ ตรุษจีนนี้จะแวบไปต่างจังหวัดบ้างวันสองวัน ที่แน่ ๆ ต้องกลับไปไหว้บรรพบุรุษครับ  พี่สาว ผมยังทำพิธีไหว้เจ้ามาตลอด  ไปทีไรแจกซองหลาน ๆ  จนหัวใจจะวาย  แต่เห็นพ่อนั่งยิ้มมี ความสุขก็เกินคุ้ม มีโคลงดีหลายสำนวนที่ยังไม่ได้อ่าน แค่มองผ่าน ๆ ว่าใครเข้ามาวางโคลง มีโคลงที่คุ้นคำ แต่ไม่คุ้นชื่อวางไว้หลายบท เขียนโดย  “แมวหลง”  ศิษย์น้องที่เข้ามาใหม่ลองอ่านเพื่อศึกษา อารมณ์ คม คำ และความเพี้ยน   เป็นโคลงที่เขียนยาก  และอ่านมันจริง ๆ คิดถึงคนในรูปข้างล่างนี้จังหนอ .   แก้ไขเมื่อ 15 ม.ค. 47 18:01:39 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 15 ม.ค. 47 18:00:10 ]

ความคิดเห็นที่ 39       ๏๏๏ กล่อมครู ๏๏๏ ๏ กอเอ๋ยกอไก่โย้                ยามเขียน ขอไข่ยึกยือเวียน               วาดล้อ ดินสอกร่อนสั้นเพียร           เพ่งคัด   ไทยเอย     ฮอนกฮูกเท่าหม้อ              มุ่งเค้นมือแข็ง   ๚   ๏ มือเหี่ยวนี้ห่อหุ้ม              กุมถนอม กอดเกาะมือน้อยหอม         ห่มเนื้อ ผันหลักอักขระหลอม          รวมร่ำ  เรียนเอย สอนสะกดกอกาเอื้อ           อ่านแจ้วยังจำ    ๚ ๏ สองหนึ่งสองท่องซ้ำ       ลืมสูตร  คูณเวย ยืนคาบชอล์คเบื่อบูด          เบ่งบ้า ไม้เรียวกระหน่ำตูด            บวมแตก ยังรักครูเท่าฟ้า                  รักฟ้าเท่าครู   ๚ ๏ วันครูเวียนครบคล้าย      มือครู ยังจับเหาหัวหู                  หิดให้ ขี้ไคลคราบโคลนถู            ทุกซอก  กายเอย                   มือซึ่งลับล่วงไร้                 โลกแล้วลอยสรวง  ๚ ๏ กอเอ๋ยกอไก่แจ้ว           จำเรียง ขอไข่ขับขานเสียง             สอดคล้อง กล่อมครูอยู่วังเวียง          สวรรค์เสพ  ทิพย์เอย ฮอนกฮูกแอบร้อง             ร่ำน้ำตาโต   ๚ะ๛ แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 47 07:09:37 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 15 ม.ค. 47 18:07:03 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ๏ ลูกปูแผกแม่ได้            ฉันใด  เรียมเอย แม่ว่าอย่าเฉไฉ               เฉกนี้ ลูกตามยิ่งเดินไกล           หาอื่น  ดอกพ่อ โคลงลูกเก็บร้อยลี้           ย่อมแจ้งใจเห็น ๚ะ จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 15 ม.ค. 47 20:01:48 ]

ความคิดเห็นที่ 41 เดินกลับบ้าน                เหงาจัง มองคนยัง                    บูดบู้ ใจเซซัง                       ซึมเซื่อง เข้ากระทู้                      อิ่มใจ สุขใจพบพี่น้อง             หลากหลาย ร่วมแบ่งปันฝันพราย       อุ่นเอื้อ มิตรภาพส่งผ่านสาย-      แก้วหลาก ทิศนา จิตสู่จิตก่อเกื้อ               กู่ร้องสนุกสนาน ฯ ............................................................. ทักทายมิตรอาศรมฯ อีกคำรบ ขอรับ ทั่นกรวี - ๒๖ กำลังไปได้สวยแล้ว แต่งอีก ๆ แหะ ๆ ทั่นรมย์ บุริน - ๒๘,๓๐ ยินดีต้อนรับน้องใหม่ ครับ เชิญวิ่งเล่นให้สบายใจนะครับ ลานอาศรมฯ ของเรากว้าง ไร้ขีดจำกัด ในฐานะน้องใหม่ และดูฝีมือแล้ว เก่งกว่าตอนพิราบเงินมาใหม่ ๆ เยอะ และเท่าที่ดูก็มีพลาดไปนิดเดียว คิดว่าคงรู้ (จริงบ่) ฉะนั้น พิราบเงินให้ผ่านด่านแล้วกันครับ ทั่นวฤก - ๒๙ อ่า อ่านงานทั่นวฤกแล้ว ได้ความรู้ และศัพท์เพิ่มเพียบเลยขอรับ ขอแฮปไปใช้เลยนะครับ ทักทายมิตรสหายแค่นี้ก่อนนะครับ ราตรีสวัสดิ์ครับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 15 ม.ค. 47 21:47:34 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ทั่นแมวทั่นขี้เล่น...........รวยฮา ทั่นยอกเย้าหยิกพา.......ครึกครื้น ข้าน้อยติดตามมา.........แอบอ่าน แอบเก็บยิ้มชื่นฟื้น........เยี่ยมแท้โคลงครู แหะ แหะ .... จากคุณ : วิญญาณอสัญญา - [ 15 ม.ค. 47 21:48:00 ]

ความคิดเห็นที่ 43 ถึงท่านพิราบฯ สุขใจพบพี่น้อง             หลากหลาย ร่วมแบ่งปันฝันพราย       อุ่นเอื้อ มิตรภาพส่งผ่านสาย-      แก้วหลาก ทิศนา จิตสู่จิตก่อเกื้อ               กู่ร้องสนุกสนาน ฯ *กรวียังใช้สายทองแดงอยู่ค่ะ  มะได้ใช้ใยแก้ว   ...ขอบคุณค่ะ.. จากคุณ : กรวี - [ 15 ม.ค. 47 22:05:19 ]

ความคิดเห็นที่ 44 แมวหลง (๓๕) ..๏ ความผิดผู้อื่นนั้น............ปานเขา  ฤๅพ่อ หาซึ่งสิ่งบรรเทา-.................ผิดบ้าง ผ่อนคลายสิ่งมัวเมา..............มอมจิต  บ้างนา อย่าแต่มัวโอ่อ้าง..................บ่นให้รำคาญ ฯ ..๏ โคลงนี้ท่านแต่งด้วย.........ประสงค์ใด จึงเหน็บแนมใครใคร..............ทั่วหน้า ชาวโคลงมากน้ำใจ.................เกินเปรียบ หาใช่แม่ปูม้า.........................อย่าได้ก่อกวน ฯ จากคุณ : แมวหง่าว - [ 15 ม.ค. 47 23:53:34 A:202.133.168.51 X: ]

ความคิดเห็นที่ 45 ตอบความเห็นที่ ๓๗ ของท่าน"รสา รสา"ครับ + + + + + + + + + + + ผังคำโคลงล้ำเลิศวิทยา ท่านรสารสามาโพสต์ไว้ให้น้องใหม่ศึกษาใส่ตัว ขอบพระคุณที่ได้แนะชี้กระผมครับ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + ตอบความเห็นที่ ๔๑ ของท่าน"พิราบเงิน"ครับ + + + + + + + + + + + ลานภิรมย์พิราบฯให้้.......ใหญ่ดี มีกระทั่งทั้งเวที.............ที่กว้าง   อ้างว้างว่างวางหนี..........ตีห่าง โลกแล พลางโดดสู่แดนสล้าง.....สว่างหล้าอาศรมชาวโคลง + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + ตอบความเห็นที่ ๒๘ ของ"กระผมเอง"ครับ + + + + + + + + + + + ผมแต่งโคลงไม่รู้หัวหางเพราะว่าคำตายวางพลาดพลั้งไม่ถูกที่ถูกทางตามหลัก น้อมขอบคุณอีกครั้งที่ให้คำแนะนำครับ + + + + + + + + + + + ดังนั้นน้องใหม่ขอแก้ตัวใหม่ครับ + + + + + + + + + + + ยอกรกายก้มกราบ.........ตักครู ประคับประคองพานชู......มอบให้ ชม้อยคอยค่อยคล้อยดู...ครูอิ่ม ยิ้มนา   ก่อนยกกรยอไหว้..........ขยับเยื้องกายลา ฯ ขอคุณครูอยู่ยั้ง.............ข้างศิษย์ ขอสบสุขเนืองนิจ...........บ่ ไข้ ขอพรพระเรืองฤทธิ์........สถิตย์คู่ ครูแฮ ขอคลาดแคล้วรอดไร้.....เรื่องร้ายร้อนรน ฯฯ + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + + รบร ๑๕ ม.ค. ๒๕๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 16 ม.ค. 47 07:14:10 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 46 ใจเย็นๆพี่แมวทั้งสอง ใครคิดถึงท่านอาจารย์สอนซ่อมทีวีช่วยไปถล่มกระทู้นี้หน่อยนะ http://www.pantip.com/cafe/rajdumnern/topic/P2625105/P2625105.html จากคุณ : หนู - [ 16 ม.ค. 47 08:52:03 A:202.133.165.146 X: ]

ความคิดเห็นที่ 47 อะนะ แมวหลงข่วนเค้าเหรอ... เดี๋ยวจับไปเลี้ยงซะเลย ฮ่าๆๆ แมวหลงคงกรีดก้อง       เหมียวเหมียว เมี๊ยวเมี๊ยว เจอวัคซีนเข็มเดียว        สกัดเชื้อ จับใส่ปลอกคอเขียว       เขียนชื่อ ติดฮา แป้งร่ำผัดนวดเนื้อ        เพื่อให้หอมหอม... ^__^ จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 16 ม.ค. 47 09:46:05 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 48 มาสวัสดีคุณครูด้วยคนครับ หายไปนานเลยผมน่ะ  คิดถึงทุกคนครับ   ถ้ามีโอกาสจะเข้ามาแจมด้วย   ตอนนี้ขอตัวไปสอนหนังสือก่อนครับ จากคุณ : ปะหล่อง (ปะหล่อง) - [ 16 ม.ค. 47 13:47:35 ]

ความคิดเห็นที่ 49 ทักทายมิตรสหายต่อครับ .................................................................................... ทั่นนัวเนียร์ฯ - ๓๑ พิราบเงินยังจำได้ และสำนึกในพระคุณที่ช่วยแนะนำแนวเขียนโคลง ในช่วงที่พิราบเงินมาใหม่ ๆ ดีใจที่ได้รับคำแนะนำครับ ขอบพระคุณมากครับ ได้รับความก่อเกื้อ                  วันวาน ยังติดตรึงดวงมาลย์                หนึ่งนี้ ท่านมอบพิชาชาญ                  เชิงเชี่ยว โปรดสุขสราญ, พาลลี้             สบถ้วนสิ่งประสงค์ ฯ ทั่นแมวหลง - ๓๒,๓๓,๓๕ ลีลาทั่นสุดยอดจิน ๆ ข้าน้อยขอคารวะ ๓ จอก ลองแจมนิดขอรับ ก-หนุงกหนิงนั่นแน้                 หนุ่มสาว ข-นาดมดต่อแถวยาว              แทะทึ้ง ค-มำหน้าคมำหลังหาว             หลับ,ตื่น ง-แงะงัดหวานซึ้ง                    ฤลดน้ำตาลโปรย ฯ ป.ล. ถึงทั่นผู้อ่าน หากอ่านมิได้รส กรุณาจินตนาการเพิ่ม แฮ่ ทั่นไกลถิ่น - ๓๔ บทโคลงเปรียบครูดั่งศิลปินปั้นลูกศิษย์ โอ้ สวยงามทั้งลีลา และความ ขอบคุณที่นำมาให้อ่านกันอีกขอรับ ทั่นจังงัง - ๓๖ จำชื่อข้าพเจ้าผิดได้ไง แต่ฟังเล่าแล้วก็ขำดี อิอิ พิราบขาว นึกได้ไงเกี่ยมฉ่าย(ผักกาด?)กระป๋อง ทั่นรสา รสา - ๓๗ ขอบคุณขอรับ กำลังหา ๆ อยู่พอดี แหะ ๆ ทั่นคัมภีร์โบราณ - ๓๘,๓๙ รายชื่อครูข้างบน หมายถึงครูของพิราบเงินนะขอรับ โชคดีจริง ๆ มีครูเยอะ อวยพรวันครูและข้ามไปถึงตรุษจีนเลยนะขอรับ มีความสุขกายสุขใจเสมอครับ ทั่นน้องศาลาไทย - ๔๐ รูปน่ารักดีขอรับ ถาม-รูปอะไรบฮู้                     น่ารัก ตอบ-รูปteddy น่าฮัก               แม่นแล้ว ถาม-แล้วรูปอะไรมัก               ชอบรส ผึ้งฮา ตอบ-รูปพ่อหมีอีกแหล้ว           อุวะฮู้ถามอิหยัง ฯ แหะ ๆ ล้อเหล้นนะขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 16 ม.ค. 47 14:04:31 ]

ความคิดเห็นที่ 50 บอกรักครูคนแรก คลานคลานลุกลุกล้ม                      เซซวน มือไขว่ไม่เป็นกระบวน                     เบะร้อง แงแงแอะแอ้ หวน                          รำลึก มองภาพละภาพจ้อง                       จับไว้ในใจ วัยผ่านตนเติบกล้า                         ตะกายชัย ขยับละก้าวละก้าวไกล                    จากบ้าน บางสำนึกระทมใน                          หัวอก จึงกลับมองย้อนค้าน                       คิดครั้งเหิมหาญ กลับบ้านกลับบ้าน ลูก                      บ้านเรา ที่นี่มีภูเขา                                     วิ่งเหล้น มะขามมะม่วง เอา                          อะไรละ ลูกเอย แม่จะเลือกจะเฟ้น                           อร่อยให้ลูกทาน ฟังขานพลันน้ำตก                            พรูตา อยากกอดแม่อีกครา                         ออดอ้อน บอกรักแม่เกินหา                             ขอบเขต มาดมั่นคุ้มภัยร้อน                            เพื่อเกล้าเย็นใจ ฯ ป.ล. ได้แรงบันดาลใจจาก โคลงชุด ๏๏๏ กล่อมครู ๏๏๏ ของทั่นคัมภีร์ฯ ขอรับ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 16 ม.ค. 47 14:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 51 แผลงโคลง (๔๐) - หนู ศ. ลูกปูแผกแม่ได้                 ฉันใด  ตรอมเนอ แม่แอ่วอยู่หนไหน             ห่างฉะนี้ ลูกลูกอดนมใย                 เหินห่าง นาพ่อ นาแม่ โคลงลูกเก็บร้อยลี้             อย่าให้สลายเสีย แผลงโคลง (๔๔) - another แมว :P ความตะหงิดผู้อื่นนั้น          ช่างเขา  เทอญพ่อ เราอย่าไปหาเหา               เหนื่อยแท้ ผ่อนจิตผ่อนใจเอา             กุศลจิต จรุงนา อย่าแต่ขมิบจั้กกรูแร้          ยกไว้ให้ฮา โคลงนี้ข้าแต่งด้วย             หัวกระได อาจเหน็บแหนมเปรี้ยวไป    นิดน้อย ชาวโคลงอย่าหัวใจ            ข้าวเกรียบ หาไม่โกรธนาว้อย             ย่อง้อยอมหาย แหะแหะ  ดูท่าทางแล้ว แว้บบบ ดีก่าขอรับ  กึ๋ยๆ จากคุณ : แมวหลง - [ 16 ม.ค. 47 15:10:13 A:203.146.193.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 52 ทักทายมิตรสหาย อีกแหละขอรับ ...................................................................... ทั่นวิญญาณอสัญญา - ๔๒ ดาวดาษห้า                 ดวงนวล เด่นสำนวน                 ดื่นพลิ้ว อ่านฟังชวน                แช่มชื่น ยี่ห้อหิ้ว                      ว่องญาณ วิญญาณฯ ฯ หายหน้าไปนานโข มาครานี้ มาแบบสบาย ๆ หลายครั้ง ที่ทั่นเอาจริงเอาจัง โคลงจะน่าอ่านมาก เรียบง่าย แต่งดงาม ทั่นกรวี - ๔๓ แหะ ๆ ขอรับ ทั่นแมวหง่าว - ๔๔ สวัสดีครับ เอ่อ คงมิใช่แบบนั้นหรอก คงเป็นการเข้าใจผิดนะขอรับ แบบนี้เขาเรียกล้อโคลง เพื่อความสนุกสนานนะขอรับ ถ้าหากก่อความไม่สบายใจให้ พิราบเงินในฐานะเจ้าบ้านก็ต้องขออภัยไว้ ณ ที่นี้ ด้วยครับ ยิ้มนะขอรับ ทั่นรมย์ บุริน - ๔๕ ตอบความเห็นที่ ๒๘ ของ"กระผมเอง"ครับ เอิก ๆ อ่านแล้ว ยิ้มก็ผุดขึ้นมาทันที ดีครับ อารมณ์ดี ทั่นหนู - ๔๖ ขอบคุณขอรับ ไปแว้บ ๆ อยู่ แต่แจมไม่ออก ทั่นไกลถิ่น - ๔๗ อ่านะ ไม่ยักรู้ว่าไกลถิ่น ชอบผัดแมว ทั่นปะหล่อง - ๔๘ สวัสดีขอรับ คุณครูปะหล่อง หายหน้าไปนานแสนนานนะขอรับ แม้แต่วันครู ก็ยังสอนนักเรียนอีก ดีใจแทนลูกศิษย์จริง ๆ ครับ ................................................................................. ใจเต็มเจียมตอบถ้อย                         ทักทาย หากพลาดขอโปรดสหาย                     ยกให้ ปลาบปลื้มมิตรมากมาย                      เยือนเยี่ยม เหลือเฮย มีสุขมีเงินใช้                                    ครบถ้วนทุกคน เทอญรา ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 16 ม.ค. 47 19:45:27 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ควันฟุ้งหนึ่งคลี่ม้วน..............เลื่อนลอย หนึ่งเคลื่อนเข้าปอดพลอย.....สุขซ่าน ยาสูบหมื่นเส้นฝอย..............สนานเสพ เบาล่องผ่อนร้อนร่าน............ก่อนเข้าห้องเรียน สอนเสร็จพักเสพเส้น............ยาสวรรค์ มิพบไฟจุดพลัน..................จิตข้อง จึงทักพจน์จำนรรจ์...............ขอหนึ่ง ไฟรา เสียงจุดไฟแช็คก้อง.............จดแม่นในใจ ระลึกคุณครูเมื่อครั้ง..............เยาว์วัย ท่านจุดจินตนาไสว...............แด่ข้า จึ่งตระหนักวิจิตรวิไล.............แห่งวิท ยานา ไฟที่จุดยิ่งจ้า......................เจิดโร่สว่างเรือง ระลึกไฟศิษย์น้อม...............ให้ครู คารวะด้วยกตัญญู................ต่อท่าน ขอสุขสวัสดิ์พรู....................พรวยพรั่ง เพรียบเฮย ให้ท่านแผ่ผลิก้าน.................โอบป้องนักเรียน แก้ไขเมื่อ 16 ม.ค. 47 23:33:31 จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 16 ม.ค. 47 23:18:02 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เคยจุดบุหรี่ให้อาจารย์ี่ที่ผมเคารพท่านหนึ่งครับ ในใจก็นึกว่าเป็นสิ่งต่างตอบแทนที่ท่านจุดประกายไฟขึ้นในใจผมให้เห็นความงามลึกซึ้งของวิชาที่ท่านสอน เห็นเขาบอกกันว่าครูี่ีที่ยิ่งใหญ่คือผู้ที่สามารถ inspire และสร้างแรงบันดาลใจในวิชาให้กับนักเรียนได้ ซึ่งเอาเข้าจริงแล้วเราคงพบครูเช่นว่าได้ไม่มากนักในชีวิต อาจารย์ท่านนี้ถือว่าเป็นครูี่ีที่ยิ่งใหญ่สำหรับผมท่านหนึ่ง ก็ขอระลึกถึงท่านในวันครูและขอให้ท่านดูแลสุขภาพด้วยนะครับ จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 16 ม.ค. 47 23:19:27 ]

ความคิดเห็นที่ 55 ๏ ท่านแมวหลงบ่งชี้..........ความนัย ฤๅแอบมาหลอกใคร...........เท่านั้น ดวงจิตมากน้ำใจ...............ใสสะอาด  แน่ฮา..( ฮา...ฮา ) ขอกราบแทบตัก..ถั้น..........หากพลั้งโคลงเผลอ ๚ ๏ คงเป็นเช่นผู้เยี่ยม...........วิทยา-  คมเฮย จึงเสกเลขยันต์มา..............มาดนี้ แปลงกายใฝ่เฮฮา..............ร่วมสนุก สวมบทแมวหลง..ถี้............หยอกเย้าชาวโคลง ๚ะ๛ อิ..อิ.. ไม่อยากบอกเล้ย ว่าเมื่อเย็นกินข้าวต้มกะเกี่ยมฉ่ายตราเจ้าของกระทู้ จากคุณ : จังงัง - [ 16 ม.ค. 47 23:19:31 ]

ความคิดเห็นที่ 56 ๏ ท่านนก ฯ ยกให้เช่น.........ครูโคลง  เอาละเหวย เพียงแค่ชอบจรรโลง..........ร่ายถ้อย มิบังอาจทาบโยง................นักปราชญ์ นาพ่อ ไหวพริบปฏิภาณน้อย..........ห่างชั้นครูโคลง ๚ ๏ มาเยือนเยี่ยมส่งยิ้ม..........ยียวน ส่งบทโคลงก่อกวน.............กล่อมให้ เห็นน้องพี่ต่างสรวล............ร่วมสนุก จึงย่องมานั่งใกล้................เกี่ยวก้อยร้อยโคลง  ๚ะ๛ จากคุณ : จังงัง - [ 16 ม.ค. 47 23:56:16 ]

ความคิดเห็นที่ 57 ฉันเห็นทุกสิ่งพ้น................ผ่านตา เธอกลับยึดถือพา...............กลัดกลุ้ม เกิดดับชั่วดีมา...................ดุลยภาพ เราต่างแปลกหน้าหุ้ม...........ห่อแสร้งแสดงตัว อย่าคิดหาเหตุถ้า................ผิดผล มิสบใจจงทน.....................นิ่งไว้ ทั้งโลกใช่ของตน................แต่ร่วม วันหนึ่งสิ้นสุดไร้..................สักผู้เดียวจำ แหะ แหะ ทั่นพิราบเงิน ผมไม่มีเนตเล่นประจำแล้วน่ะครับ อ่านโคลงห้าแล้ว เปี่ยมพลังมากครับ จากคุณ : วิญญาณอสัญญา - [ 17 ม.ค. 47 03:18:14 ]

ความคิดเห็นที่ 58       โฉมแม่จักฝากซ้อ______________เกรงเฮีย หยอกนา       เฮียท่านแอบเทอกเอา_____________หลบซ้อ       โฉมแม่อัดกระป๋องเบียร์____________เบียร์ซ่าน แล้วแฮ          เบียร์อัดกลับเจ้าจ้อ________________แสบสม สาสมฯ           โฉมแม่ฝากน่านน้ำ____________ทะเล แลฤา           โดนคลื่นซัดถล่มอก___________กระซวกไส้           หลงโซซัดโซเซ______________ลืมโลก แล้วแม่           โฉมแม่ใครสยองได้___________เท่าเจ้าสยองเองฯ จากคุณ : ศสปด - [ 17 ม.ค. 47 06:53:57 A:202.133.163.194 X: ]

ความคิดเห็นที่ 59 ตอบความเห็นที่ ๔๗ ของท่าน"ไกลถิ่น"ครับ + + + + + + + + + + + เพราะมัวแต่ต้องร่ำต้องเรียนกว่าบทนี้จะได้เขียนก็เกือบแจ้ง ไม่รังเกียจอยากแวะเวียนสูดกลิ่นแมวที่หอมเพราะแป้งร่ำใช้โรยน้องเหมียวจังครับ + + + + + + + + + + + เรื่องแมวแมวของนายเดี่ยว เมี้ยว เมี้ยว เมี้ยว! + + + + + + + + + + + ร่ำร้องเมียวเหมี่ยวเหมี้ยว...เมี้ยวเหมียว เรียกเดี่ยวประเดี๋ยวเดียว....เดี่ยวเฮี้ยว งัวเงียลุกเอี้ยวเหลียว.........เลี้ยวเฉี่ยว สุนัขแฮ (จะเฉี่ยวพิตบูลก็ได้นะครับ) ฟู่แฮ่เมียวฮ่งเมี้ยว.............เดี่ยวช้ำดำเขียว (ไม่ก็ปางตายได้อะครับ) + + + + + + + + + + + รมร ๑๖ ม.ค. ๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 17 ม.ค. 47 08:54:22 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 60 (๕๕) น้องแมวเหมียวบ่งซี้-         ซั้วนัย แค่แอบเย้าใครใคร           เท่านั้น ดวงจริตไม่ไฉไล              แลประหลาด แลฮา (ฮะฮา) อย่ากราบแทบตักอะฮั้น     หากพลั้งคงสยิว คงเป็นแค่ผู้เยี่ยม-           เยือนอา- ศรมฯแล จึงเสกได้โคลงฮา           แค่นี้ แปรงใจปลอดโปร่งครา    ขยิกขยุก แปรงเฮย สวมบทแมวเหมียวจี้        จับเส้นชายโครง ------------------------ แม่แม่..สัตว์ประหลาดร้าย     ขนยาว ดำดั่งรัตติกาลหนาว             อวบอุ้ย อีกหน้า,อกขาวราว              ซากมฤต แม่ตวาด..นั่นหลินหุ้ย(ฮุ่ย)    ฮ่วย!..บ่ฮู้จักหรือ?? :P จากคุณ : แมวหลง - [ 17 ม.ค. 47 11:53:47 A:203.146.193.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 61 (๕๖/๒) มาเยือนเยี่ยมหยอกซิ้ม         ลิงกวน ส่งบทโคลงกล่อมนวล           จะไจ้ จ.ง.ปล่อยลมหวน                 ปุด..ปุด.. พี่ย่องมาใกล้ใกล้                 จึ่งต้องสลบไสล (๕๘) โฉมแม่บ่ฝากร้าน                  เกรงเฮีย เหนื่อยนา หมดกำลังวังชา                    หยอกซ้อ โฉมแม่ฝากบาร์เบียร์             เฮียซ่าน ทรวงแฮ เฮียหยอกน้องน้องจ้อ            แหย่เย้ากระหนุงกระหนิง โฉมแม่ฝากสั่งข้าว               ผัดทะเล  เฮียฤๅ เฮียอิดออดไฉเฉ                 ชักช้า โฉมแม่แอ่นอกเท                ออกอวด เฮียนา เฮียผลุบเผ่นเลยจ้า              บ่กล้ามองสยอง จากคุณ : แมวหลง - [ 17 ม.ค. 47 12:14:27 A:203.146.193.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 62 โอ้ววว ... ดันรับสัมผัสจากสร้อย (นา - ชา) โฉมแม่บ่ฝากร้าน                  เกรงเฮีย เหนื่อยนา เก็บเรี่ยวแรงนัวเนีย               หยอกซ้อ โฉมแม่ฝากบาร์เบียร์             เฮียซ่าน ทรวงแฮ เฮียหยอกน้องน้องจ้อ            แหย่เย้ากระหนุงกระหนิง :P จากคุณ : แมวหลง - [ 17 ม.ค. 47 12:20:31 A:203.146.193.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 63 ทั่นพิราบเงิน... ไกลถิ่นชอบผัดแป้งแมว... แต่ชอบผัดน้ำมันนกพิราบ (ประกายอำมหิตฉายวับๆ *_*) พูดเล่นหนะ... ฮ่าๆๆ ... ... ... ทั่นรมย์ บุริน (#59)... อะโห... จับเหมียวเฉี่ยวสุนัขเลยเหรอเนี่ย โหดแฮะ... #_# อะจ๊าก! เหมียวเฉี่ยวเจ้า         พิตบูล ตีต่อรันพันตู                       ตื่นกระชั้น โลหิตท่วมจากหู-                  หัวจรด หางเฮย เล็บเดี่ยวเกี่ยวหมานั้น            หนึ่งนั้นเกินมีด- โกนนา... *** 1. เขียน "เมี้ยว" ผิดไป... ขอบคุณค่ะ ^-^      2. อย่าเรียก "ท่าน" เลยจ้า... มิบังอาจง่ะ แหะๆ ^_^! จากคุณ : ไกลถิ่น - [ 17 ม.ค. 47 13:48:21 A:67.162.190.132 X: ]

ความคิดเห็นที่ 64 รักห่างไร้     ใจถวิล ไม่ยลยิน      เอ่ยอ้าง ใจโบยบิน     หายห่าง ช่างอ้างว้าง   เปลี่ยวใจ อกหักทั้งปีสิน่า...ฮิๆ สวัสดีทุกท่านค่ะ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 17 ม.ค. 47 16:41:31 A:203.113.51.103 X: ]

ความคิดเห็นที่ 65 รักห่างไร้    ใจหวิว อดบีบสิว     แน่งน้อง แอบกิ๊กหมิว พิมโกรธ ซินดี้ร้อง     (ลูก)เกดโฮ ทักทั่นวิญฯ (๔๒) กั๊บ :P ทั่นแมวทั่นคี่หรั้ว           ระรวยระริน ทั่นบอกเมื่อวานกิน        ตำส้ม ข้าน้อยสะกิดทั่นวิญฯ     สี่สิบ สองเนอ แอบ tod ยามทั่นก้ม      แสยะยิ้มกระเส็นกระสาย จากคุณ : แมวหลง - [ 17 ม.ค. 47 17:16:45 A:203.146.193.26 X: ]

ความคิดเห็นที่ 66 แวะมาต้อนรับมิตรสหายขอรับ .................................................................... สวัสดีทั่นเหล็กละมุน(mildsteel), ทั่นจังงัง, ทั่นวิญญาณอสัญญา, ทั่นศสปด, ทั่นรมย์ บุริน, ทั่นแมวหลง, ทั่นไกลถิ่น, ทั่นซอมพอแดง และทั่นที่แวะมาอ่าน ผ่านมาผ่านไปทุกทั่นขอรับ อบอุ่นจริง ๆ ขอรับ ทักทายนิด ๆ หน่อย ๆ พอหอมปากหอมคอนะขอรับ .................................................................................................... จังหวะชีวิตต้อง               ตามเพลง ร็อคแร็พเฮฟวี่เขลง          คลุกเคล้า คันทรี่ลูกกรุงเตรง            เตร๊งเตร่ง เพื่อชีวิต, โหด,เศร้า,        ซาบซึ้งหวานจ๋อย ฯ แก้ไขเมื่อ 17 ม.ค. 47 20:12:46 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 17 ม.ค. 47 19:20:35 ]

ความคิดเห็นที่ 67 มองฟากฟ้า               หาดาว ดาวกลับหาว              หลบเร้น มองกระดาษขาว         จะวาด มือต้านเต้น                ระสาย เจ้าหลบฤๅสุดสิ้น         เรี่ยวแรง ฤๅประสงค์หรี่แสง        พักฟื้น ฤๅอุบัติร่างจำแลง        รูปใหม่ เพื่อจะอยู่ลบสะอื้น       ปลูกยิ้มเติบโต ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 17 ม.ค. 47 19:57:19 ]

ความคิดเห็นที่ 68 บุปผชาติผลิดอกสล้าง                 จากสาก กะเบือฤๅ หมาเห่าพิกุลร่วงปาก                   ไป่ได้ โอษฐ์เอ่ยมธุรพจน์ขาก                แล้วถ่ม  ถุยแล สมานมิตรยกกระโถนใช้               เช่นแก้วสุราไฉน จากคุณ : เสือ - [ 17 ม.ค. 47 23:53:17 A:202.133.163.205 X: ]

ความคิดเห็นที่ 69 สวัสดีวันอาทิตย์ยามบ่ายทุกท่านครับ ทุกวันอาทิตย์ เท่าที่สังเกต มิตรสหายจะพักผ่อน ไปเที่ยว เลยทำให้- อาศรมฯ เราเงียบ ๆ พิราบฯ เหงา ยังไงก็ขอให้เที่ยวให้สนุก และนำเรื่องราวดี ๆ มาเล่าสู่กันฟังบ้างนะขอรับ เมื่อคืนไม่รู้เป็นไร เพลีย ๆ เลยมิได้ทักมิตรสหายเป็นรายนามบุคคล นัย- หนึ่งก็เกรงจะเบื่อกันไปซะก่อน ก็เลยทักนิด ๆ หน่อย ๆ คงมิว่ากัน นะขอรับ แวะมาดูเที่ยวหนึ่งแล้ว มิเห็นมีใคร ยังดีที่พบทั่นเสือ พอได้อุ่นใจบ้าง ก็ขอสวัสดีทั่นเสือ นะขอรับ อ่านลีลาโคลงแล้ว และดูฝีมือในกระทู้ต่าง ๆ แล้วไม่ธรรมดา ดีใจที่ทั่นแวะมาเยี่ยม และฝากโคลงมากแง่คิดไว้ให้อ่านนะขอรับ ............................................................................................. อาทิตย์บ่ายคล้อยค่อย                      เฝ้าเรือน มองน่าต่างตะวันเหมือน                    ศรง้าง เอี้ยวกายประสงค์เลือน                      ตำแหน่ง ศรเฮย หลบมิขาดจึงจ้าง                             พัดให้หมุนหมุน ฯ แหะ ๆ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 18 ม.ค. 47 13:07:49 ]

ความคิดเห็นที่ 70 เจ้าจังงังหนีเที่ยวค่ะท่านพิราบฯ  ป่านนี้สงกะสัยไปโหนต้นไม้อยู่แถวๆโคราช  แฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : กรวี - [ 18 ม.ค. 47 13:17:09 ]

ความคิดเห็นที่ 71 มะมีโคลงมาฝากท่านพิราบฯและเพื่อนในอาศรมนะฮะ  นี่ขนาดอิชั้น  กางผังโคลงแล้วโคลงยังเพี้ยนเลย.....  ฉะนั้นมาดูรูปน้กานดีฝ่า  เย็นใจดี  ชอบค่ะ...บรรยากาศเย็นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จากคุณ : กรวี - [ 18 ม.ค. 47 13:38:54 ]

ความคิดเห็นที่ 72                              มรรคา ๐การศึกกล้า ชิงชัย หักสงสัย อ่อนล้า ขวางทางใคร .ใครเก่ง ใจแจ้งหล้า .นิ่งใจ นึกใจ ๐แยกมิตรแท้ .. ศัตรู พลาดเป็นครู.. .เก็บได้ กลืนอดสู ..เก็บซ่อน โลกร้องไห้ .แค่เลือน คืนเลือน ๐ตรึกค่ารู้ ..ทบทวน ตนคืนหวน .ถ่องแท้ พันธะตรวน ดึงต่ำ ปลดแก้แพ้ ..มั่นใจ มองใจ ๐สงบชนะต้อง ..ใจตัว ศัตรูกลัว .สวะลี้ ยามมืดมัว .อาจพ่าย ใจต้องชี้ ..จึ่งถึง ใจถึง ฯ สวัสดีขอรับทุกท่าน เข้ามาแวะดูแบบเหงา ๆ แล้วก็เลยเอาของเก่ามาแปะไว้ สวัสดีแล้วเสร็จ ก็ลาไปแบบเหงา ๆ มีความสุขมากมาย ขอรับ ทุกท่าน จากคุณ : นายทิวา - [ 18 ม.ค. 47 14:03:23 ]

ความคิดเห็นที่ 73 อ่านเล็กเฉ้อ ของครูหนอนฯ ที่ท่านจอมยุทธฯ ยกมาให้ศึกษาในคคห. ๑๘ แล้ว รู้สึกว่า ตอนที่ ๔ โคลงของสุนทรภู่........... จะเลียนแบบได้ง่ายที่สุด ...........................................................   กาเหยี่ยว-เที่ยวว้าว่อน__________เวหา ร่อนร่าย-หมายมัจฉา___________โฉบได้ ขุนนาง-อย่างเหยี่ยวกา__________กินสัตว์ สูเอย โจมจับ-ปรับไหมใช้____________เช่นข้าด่าตีฯ (ตัวอย่างจากคคห. ๑๘) ........................................................... ลีลาครูสุนทรภู่ จากเล็กเฉ้อครูหนอนฯนี้ พิราบเงินเคยฝึกมาครั้งหนึ่งแล้ว จากท่านนิรนามฯ ศิษย์พี่ผู้คอยแนะนำวิเคราะห์จุดบกพร่องและสร้างพัฒนาการ ให้เพื่อน ๆ น้อง ๆ ในยามที่ครูใหญ่ ครูเล็ก ไม่อยู่ ซึ่งพิราบเงินได้นำมาปรับปรุง แก้ไขข้อบกพร่องของตัวเอง จนพอโฉบเฉี่ยวโต้ลมได้บ้าง ขอบคุณมากขอรับ เอาละ ลองฝึกใหม่ เพื่อน ๆ ท่านใด สนใจฝึกเล็กเฉ้อบทไหน ก็ฝึกได้นะครับ ฝึกด้วยความสนุกนะครับ มวลผกา-หนาแน่นพื้น                     ภูมิไพร ชูชื่น-รื่นใบไสว                              สวัสดิ์สล้าง ผกาบาน-ย่านดงใจ                        จับจิต แจ่มเอย มวลมนุษย์-สุดเอ่ยอ้าง                    อวดฟ้าฟ้าอาย ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 18 ม.ค. 47 14:49:14 ]

ความคิดเห็นที่ 74 ทั่นกรวี - ๗๐,๗๑ นั่นแน่ ไม่ไปเที่ยวไหนแบบนี้ ว่างแบบนี้ ฝึกโคลงดีกว่าไหม ขอรับ ขอบคุณที่นำรูปสวย ๆ มาให้ยลขอรับ ทั่นทิวา - ๗๒ สวัสดีขอรับ หายหน้าไปนานเหลือเกินนะขอรับ มาครานี้ มาพร้อมกับโคลงห้าพัฒนาฉบับมืออาชีพให้น้อง ๆ ได้ชมเป็นขวัญตา พอได้บรรเทาความคิดถึงของหลาย ๆ ท่านไปบ้าง อย่าเหงาเลยนะขอรับ ว่าแล้วก็คิดถึงหลาย ๆ ท่านที่ห่างหายไป โดยเฉพาะทั่นAr@p ผู้ที่มีลีลาโคลงเคร่งขรึม และอารมณ์ดี คอยทักทายมิตรสหายที่มาใหม่ ๆ ทำให้อาศรมฯ เราครึกครื้น สนุกสนาน มีสาระบันเทิงและจำนวนคคห. จะเคลื่อนไปไวมาก ไม่รู้เมื่อไรท่านจะว่างมาให้ศิษย์น้อง ๆ ได้ชื่นชมบ้างหนอ คิดถึงคราเมื่อครั้ง                     แรกเยือน พี่ ๆ น้อง ๆ เสมือน                    ญาติใกล้ เฮฮาดุว่าเตือน                         ด้วยห่วง- ใยเฮย อิ่มสุขปลาบปลื้มให้                   ครึกครื้นอีกหน ฯ จากคุณ : พิราบเงิน - [ 18 ม.ค. 47 15:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 75 แวะมาเยี่ยม กำลังดูบอลไปเขียนกลอนไปแล้วก็ยังจบไม่ลงอาจเปิดกระทู้กลอน ตอนตรุษจีนอีกสักกระทู้ถ้าขยัน  ไม่มีโคลง ..กลัวแมวข่วน หมีขบ .ขอคัด “ฤดูกาล”  สองสามบทมาวางแก้เขิน .ลมหวนโรยหอมมาล้อมรอบ ไม้ป่าบานปลอบ  ไม่เบื่อบ่น เกสรร่อนปลิวลิ่วร้อนรน ซุกซนหนีซอกกลีบดอกไม้ แมงมุมวางมาด  ดูขรึมเคร่ง ขายาวเดินเขย่งโยกตัวไต่ ก้นโตเต่งตูมเป็นตุ่มไต ชักไยใสยืดเป็นพืดพร้อย มดแดงเดินดุ่มไปเร็วด่วน หนวดโง้งงมง่วน  เอวกิ่วก้อย ทำงานเงียบเงียบ  เสร็จเรียบร้อย สานใบไม้น้อย  เป็นรังนอน .. จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 18 ม.ค. 47 21:53:31 ]

ความคิดเห็นที่ 76 +++ ช้างกระ +++ ๏ ชมช่อช้างกระช้อย.................ชายแกว่งย้อยค่อยคล้อยไหว เหมือนกรอ่อนโอ้ใคร..................เขากวักพี่รอทีฤๅ ฯ ๏ ชมช่อช้างกระช้อย.................ชายไกว ชักแกว่งกระหวัดไหว.................ว่ายฟ้อน เหมือนกรอ่อนโอ้ใคร.................เขากวัก คอยชักชวนพี่ย้อน.....................หยุดรั้งรอที ฯ ๏ เรียมอยู่ดูดอกไม้...................ฤๅแม่ให้ไม้สนอง นาทเสียงบอกเคียงครอง............สองสู่เจ้าเคล้าคลอสม ฯ ๏ เรียมอยู่ดูดอกไม้...................เขม้นมอง แม่สั่งไม้สนอง..........................แน่แล้ว นาทเสียงบอกเคียงครอง............เคล้าคู่ สองสู่สองประคองแก้ว...............กอดชู้สู่สม ฯ ๏ ช้างกระกระซิบเย้ย................ร้างคู่เชยเลยร้าวเหงา ดอกเสียดเบียดกันเนา...............แนบสนิทชิดเย้ยเรียม ฯ ๏ ช้างกระกระซิบเย้ย...............หยันเอา เรียมห่างนางว้างเหงา...............ง่านว้า ดอกเสียดเบียดกันเนา..............แนบกลีบ นาบก่ายคล้ายโอ่อ้า.................เอ่ยเย้ยเรียมไฉน ฯ ๏ ฉมกลิ่นช้างกระแกล้ง............กลิ่นแก้มแสร้งแซงกลิ่นฉม เชยกลิ่นประทิ่นดม...................ดังกลิ่นน้องประคองเชย ฯ ๏ ฉมกลิ่นช้างกระแกล้ง............กลิ่นฉม คล้ายกลิ่นแก้มกลบลม.............รสคล้าย กลิ่นช้างกระชวนดม.................ดังกลิ่น เชยกลิ่นแก้มละม้าย.................แม่แล้เรียมเชย ๚ ๑๘ มกราคม ๒๕๔๗ ========================================== สวัสดีครับสหายอาศรมฯ กลับบ้านศรีสะเกษ ไปเยี่ยมมามี้อีก ดอกกล้วยไม้บานหลายช่อ ... เลยเอามาฝากครับ จากคุณ : วฤก - [ 18 ม.ค. 47 22:09:04 ]

ความคิดเห็นที่ 77 สวัสดีมิตรอาศรมฯ ทุกท่านครับ ...................................................................................................... เอ่อ นึก ๆ ไป นึก ๆ มา รู้สึกว่าจะขาดอะไรไปสักอย่าง ขอเพิ่มเติมให้เต็มนะครับ ...................................................................................................... วันครู : วันระลึกถึงครูผู้มีคุณ พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน  พ.ศ. 2542  ได้ให้ความหมายของคำว่า  ครู   หมายถึง  ผู้สั่งสอนศิษย์ หรือผู้ถ่ายทอดความรู้ให้แก่ศิษย์   วันครูได้จัดให้มีขึ้นครั้งแรก เมื่อวันที่ 16 มกราคม พ.ศ. 2500  โดยในปี  พ.ศ. 2488 ในที่ประชุมสามัญคุรุสภาประจำปี ซึ่งมีจอมพล ป. พิบูลสงคราม นายกรัฐมนตรีและประธานกรรมการอำนวยการคุรุสภา กิตติมศักดิ์ ได้กล่าวคำปราศรัยต่อที่ประชุมครูทั่วประเทศว่า  "ที่อยากเสนอในตอนนี้ก็คือว่า เนื่องจากผู้เป็นครูมีบุญคุณ เป็นผู้ให้แสงสว่างในชีวิตของเราทั้งหลาย ข้าพเจ้าคิดว่าวันครูควรมี สักวันหนึ่งสำหรับให้บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายได้แสดงความเคารพ สักการะต่อบรรดาครูผู้มี พระคุณทั้งหลาย เพราะเหตุว่าสำหรับคนทั่วไปถ้าถึงวันตรุษ วันสงกรานต์ เราก็นำเอาอัฐิ ของผู้มีพระคุณบังเกิดเกล้ามาทำบุญ ทำทาน คนที่สองรองลงไปก็คือครูผู้เสียสละทั้งหลาย ข้าพเจ้าคิดว่าในโอกาสนี้จะขอฝากที่ประชุมไว้ด้วย ลอง ปรึกษาหารือกัน ในหลักการทุกคนคงจะไม่ขัดข้อง" จากแนวความคิดนี้ โดยความสนับสนุนของหลายฝ่าย คณะรัฐมนตรีจึงได้มีมติให้ ถือเอาวันประกาศพระราชบัญญัติครูในราชกิจจานุเบกษา เมื่อ วันที่  16  มกราคม   พ.ศ.  2488 เป็น  "วันครู"  ดังนั้น วันที่  16  มกราคมของทุกปีจึงถือเป็นวันครู ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา คนโบราณกล่าวว่า  ครูเป็น  'ปูชนียบุคคล' อันหมายถึง  "คนที่ควรบูชา"   และยังยกย่องว่าเป็น"ครุฐานียบุคคล"  ซึ่งแปลว่า  "คนที่ควรเคารพ"  อีกด้วย   เหตุที่กล่าวว่าครูเป็นบุคคลที่ควรเคารพบูชา ก็เนื่องด้วยในอดีตจนถึงปัจจุบัน ครูคือผู้มีพระคุณรองจากบิดามารดา เนื่องจากบิดามารดาต้องทำหน้าที่สั่งสอน กุลบุตรกุลธิดาให้มีวิชาความรู้ที่จะดำเนินชีวิตต่อไปในภายหน้า  เช่นเดียวกันครู ก็ต้องคอยอบรมสั่งสอนศิษย์    คอยชี้แนะแนวทางให้ศิษย์มีความรู้เท่าทันโลก ที่เป็นไปในแต่ละยุคแต่ละสมัย ถ้าไม่มีครู สังคมคงจะวุ่นวาย เนื่องจากขาดผู้รู้ชี้แนะ และเป็นสังคมที่ไร้ความรู้เพราะขาดการศึกษา มีแต่คนไร้คุณภาพ และไม่มีผู้สืบทอดวิชาความรู้ที่จะเป็นประโยชน์ ทั้งต่อตัวบุคคล   สังคม และประเทศชาติ   กว่าครูจะถ่ายทอดความรู้และสั่งสอนให้ศิษย์แต่ละคนให้มีความรู้นั้น ครูจะต้องเสียสละอย่างมาก ต้องใช้พลังกาย พลังความคิดเพื่อให้ศิษย์ได้รับความรู้ อย่างเต็มที่ สั่งสอนให้ศิษย์ประพฤติดี  มีความรู้ที่จะไปประกอบอาชีพในอนาคต ยิ่งปัจจุบันเป็นยุคโลกาภิวัตน์ ครูก็ยิ่งต้องขวนขวายหาความรู้เพิ่มเติมที่จะให้ศิษย์ ได้ก้าวหน้าทันยุคทันสมัยซึ่งเป็นภาระที่หนักมาก เคยมีคนเปรียบว่า ครูเปรียบเหมือนเรือจ้างที่แจวเรือส่งผู้โดยสาร นั่นก็คือส่งศิษย์แต่ละรุ่น ๆ ไปจนถึงฝั่ง จนศิษย์ได้ความรู้ และสำเร็จการศึกษา แต่ครูยังคงทำหน้าที่เสมือนเป็นคนแจวเรืออยู่เหมือนเดิม ด้วยเหตุที่ครูต้องรับภาระดังกล่าว  ครูจึงเป็นผู้มีพระคุณอย่างยิ่ง เพราะการที่ศิษย์ จะมีความรู้อย่างองอาจ มีคุณธรรม  และสามารถอยู่ร่วมกับผู้อื่นในสังคม อย่างมีความสุขนั้น ก็เพราะครูนั่นเอง   ดังนั้น ถ้าศิษย์ที่ยังศึกษาอยู่   เมื่อ "วันครู" เวียนมาถึงก็ควรที่เราผู้เป็นศิษย์ จะทดแทนคุณท่าน ด้วยการเคารพเชื่อฟังคำสอนของครู ไม่ลบหลู่ดูหมิ่นครู อาจารย์  หมั่นศึกษาตั้งใจเล่าเรียน มีความขยันหมั่นเพียรหาความรู้อยู่เสมอ ทั้งในและนอกห้องเรียน ช่วยเหลือครูอาจารย์ ตามความเหมาะสม  มีความสุภาพ อ่อนน้อม มีสัมมาคารวะ  ตั้งใจและพยายามทำในสิ่งที่ดีงาม ทั้งกาย วาจา และใจ ทั้งต่อหน้าและลับหลัง และหากเป็นผู้ที่ไม่ได้อยู่ในวัย เรียนแล้วก็ควรจะได้น้อม ระลึกถึงท่านด้วยการไปเยี่ยมคารวะท่าน นำของขวัญหรือส่งบัตรอวยพรให้แก่ท่าน ก็ได้   ปัจจุบันเรามักได้เห็นข่าวที่ไม่สู้ดีนักเกี่ยวกับครูแต่ก็เป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น ยังมีครูที่ดี มีความเสียสละ มีคุณธรรม ในสังคมอีกมากแต่ท่านทำความดี อยู่เบื้องหลัง และครูดีๆ เหล่านี้นี่เอง ที่เป็นพลังสำคัญในการช่วยทำให้ทรัพยากร ของชาติเป็นคนมีคุณภาพและเป็นกำลังของชาติต่อไป ที่มา_http://www.mcot.net/art&happy/view.php?news_id=146&news_type=1 และ คำบูชาพระคุณครูครับ ....................................................................................................... ปาเจรา จริยา โหนติ คุณุตรานุสาสกา ข้าขอประณตน้อมสักการ บูรพคณาจารย์ ผู้กอปรเกิดประโยชน์ศึกษา ทั้งท่านผู้ประสาทวิชา อบรมจริยา แก่ข้าในกาลปัจจุบัน ข้าขอเคารพอภิวันท์ ระลึกคุณอนันต์ ด้วยใจนิยมบูชา ขอเดชกตเวทิตา อีกวิริยะพา ปัญญาให้เกิดแตกฉาน ศึกษาสำเร็จทุกประการ อายุยืนนาน อยู่ในศีลธรรมอันดี ให้ได้เป็นเกียรติเป็นศรี ประโยชน์ทวี แก่ชาติและประเทศไทยเทอญ ปัญญาวุฒิ กเรเตเต ทินโนวาเท นมามิหัง ที่มา_http://www.mrpalm.com/webboard/showmsg.php3?msgid=598635 ป.ล. บทไหว้ครูนี้ไม่ทราบนามผู้ประพันธ์ คุ้น ๆ ว่า เป็นพระศรีสุนทรโวหาร (น้อย อาจริยางกูร) แต่ไม่แน่ใจนะขอรับ และดอกไม้ประจำวันครู "กล้วยไม้" ครับ ป.ล. กล้วยไม้ใหญ่ไป หาที่สวย ๆ แบบทั่นวฤกบ่ได้ แหะ ๆ แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 47 23:27:23 แก้ไขเมื่อ 18 ม.ค. 47 23:04:40 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 18 ม.ค. 47 22:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 78 เจื้อยแจ้วแหย่หยอกเพื่อน.........ยามเรียน สนานสนุกขี้เกียจเขียน.............อ่านท่อง คุณครูสุดเอือมเอียน................ไล่ออก ห้องนา เด็กซ่าแสบแอบร้อง.................สะอึกอื้นน้อยใจ เห็นเพื่อนถูกหวดแล้ว................หัวเราะฮา ครูเ่อ่ยเอื้อนเชิญมา..................หน้าห้อง ขอตีหน่อยเถอะหนา................ตัวแสบ จึงแอบไปร้องไห้.....................บ่นน้อยใจครู สอบได้ที่หนึ่งแล้ว...................กระโดดฮา ครูบอกเพลาหน่อยหนา............อย่าเว้อร์ ยิ้มสดชื่นธรรมดา....................ก็เด่น แล้วเฮย เอาอีกไปแอบเก้อ...................สะึอึกอื้นครวญระทม กาลผ่านรำลึกซึ้ง....................พระคุณครู ด้วยท่านคอยแลดู..................รักให้ เฆี่ยนตีตักเตือนหนู.................แต่เด็ก เล็กเฮย เพาะ่บ่มแนบชิดไกล้...............จึ่งได้เต็มคน เก็บรักที่ท่านให้.....................กับตัว เตือนตักเมื่อตามัว..................มืดคล้ำ ความชั่วไม่เมามัว..................กลั้วเกลือก ตระหนักชัดรักล้ำ...................ท่านย้ำทำดี แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 47 04:17:39 จากคุณ : เหล็กละมุน (mildsteel) - [ 19 ม.ค. 47 04:15:17 ]

ความคิดเห็นที่ 79 Reply to Opinion #15 ธรณีที่นี้.....................เป็นพยาน เราศิษย์หนึ่งอาจารย์.....จึ่งอ้าง เราผิดท่านประหาร........เราชอบ เรา บ่ ผิดท่านมล้าง.......ดาบนี้คืนสนอง ฯ Why? (1) Voice T-(r)-N-T-N sounds better than T-(r)-N-N-N. (only to my ears, not every people) (2) The way to write N and T in Thai is very close, especially on sand, and stone board.  During the period, people did not write with sharp-tip pens/pencils. (3) The second sentence is called glaaw' sud-ja-waa-jaa-a-thid-than.  Sri-Prach used sud-ja-waa-jaa that "he only had one teacher" to pra-mae-to-ra-nee as the witness for kam-a-thid-than in the third and forth lines.  See more in the Bali (Tri-pi-dok).  This is common knowledge for an educated person like Sri-Prach in that time, I guess. It's just my opinion, please don't be serious ^_^. Sorry that I can't type Thai on this computer. Jan 2004 จากคุณ : Poem Lover - [ 19 ม.ค. 47 08:32:40 A:207.68.50.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 80 Reply to Opinion #15 อักษรเรียบร้อยถ้อย......คำเพราะ ผู้รู้อ่านสารเสนาะ..........เรื่อยหรี้ บ่ รู้อ่านไม่เหมาะ..........ตรงเทิ่ง ไปนา ทำให้โคลงทั้งนี้............ชั่วช้าเสียไป ฯ To discribe this poem, I sacrifice myself to be a bastard :-P   Priced Chao-Pha-Goong" is an outstanding poet. He knew what he did, believe me.  The poem is needed to be rearranged.  The result is a beautiful, rude Glon-Paed.  Only one word is changed, it is the Soi" - na.  Just because it is Klong, not Glon.  To keep every word the same, I must keep the voice N.  Only Nee' is possible because it can make the link between sentence, and keeps nice sound of Glon-Paed.  The last sentence means the bastard makes the Klong losses its character to Glon.  So I am now become the bastard in the sigth of the Price.  It's OK. ^_^  To learn something new, we must sacrifice something at least time. ถ้อยอักษรเรียบร้อยถ้อยคำเพราะ สารเสนาะผู้รู้อ่านไปเรื่อยหรี้ บ่ รู้อ่านไม่เหมาะตรงเทิ่งนี้ ชั่วช้านี่ทำให้เสียโคลงไป Jan 2004 จากคุณ : Poem Lover - [ 19 ม.ค. 47 09:18:19 A:207.68.50.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 81 Oop! The Price Koong's Klong is from Opinion #19.  I'm sorry about the mistake. จากคุณ : Poem Lover - [ 19 ม.ค. 47 09:22:46 A:207.68.50.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 82 เดือนดับแล้ว        มืดจัง ดาวคงยัง            ส่องฟ้า เป็นความหวัง       นิดหนึ่ง ยังให้คว้า            อิ่มใจ อุ่นใจ ชักจะหลงรักโคลงห้า แล้วล่ะค่ะ  ^__^ จากคุณ : ซอมพอแดง - [ 19 ม.ค. 47 09:57:36 A:202.129.2.9 X: ]

ความคิดเห็นที่ 83 จอมยุทธฯ ชอบความเห็นในแนววิเคราะห์ ของคุณ Poem Lover จากความเห็น ๗๙ และ ๘๐ มาก ยังไงขอหาข้อมูลโคลงของ ศรีปราชญ์ และ โคลงเจ้าฟ้ากุ้ง ก่อน แล้วจะมาเสวนาด้วย ขอรับ จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 ม.ค. 47 10:06:46 A:203.146.75.11 X:192.168.33.120 ]

ความคิดเห็นที่ 84 Thank you Tan' Jom Yuth Merai that you like the analysis. ^_^   I'm apologized about my bad spelling, and gamma.  If anyone use "Poem Lover" before, please let me know.  So I can change to "Another Poem Lover." ^_^ Thank you in advance. Jan 2004 จากคุณ : Poem Lover - [ 19 ม.ค. 47 11:27:27 A:207.68.50.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 85 I always love the sentence "Si-kha-rin Run-Juan."  Don't remember how the words've echoed in my ears for years.  Today, I see koravee's picture from Opinion #71.  Finally I can finished a poem for the words.  Here it is: paep-mek-mhog la-liw'-lo"......lom-hual kuu-si-ka-rin run-juan...............jit-ka" feung'-fa"-feung' pha-ga-nual..ngam-dung' shom-mea' fhao"-kid-fhao" tham fa"........yon'-fa" ha-pa-tu I appreciate tan'-koravee who posted the picture, as well as kru-nhon-su-ra who illustrated this trick - ซ้ำคำเล่นความ จากคุณ : Poem Lover - [ 19 ม.ค. 47 11:49:03 A:207.68.50.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 86 คุณ จอมยุทธ คร๊าบบบบ เนื่องด้วยกระผม มิเก่งภาษาอังกฤษ ช่วยกรุณาแปล comment ของคุณ Poem lover ด้วยครับ เพื่อเพื่อน ๆ ทุกคนจะได้ทราบกันถ้วนหน้า จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน - [ 19 ม.ค. 47 13:35:06 ]

ความคิดเห็นที่ 87 น่านจิ  รู้เรื่องอยู่แต่สวนได้ปรืออ่ะ   ท่านจอมยุทธฯ  555555555 จากคุณ : กรวี - [ 19 ม.ค. 47 15:31:02 ]

ความคิดเห็นที่ 88 paep-mek-mhog la-liw'-lo"......lom-hual kuu-si-ka-rin run-juan...............jit-ka" feung'-fa"-feung' pha-ga-nual..ngam-dung' shom-mea' fhao"-kid-fhao" tham fa"........yon'-fa" ha-pa-tu ภาพเมฆหมอกละ ลิ่ว ล้อ        ลมหวน คู่ศิขรินรัญจวน                      จิตข้า เฟื่องฟ้าเฟื่องผกานวล             งามดั่ง  โฉมแม่ เฝ้าคิดเฝ้าถามฟ้า                    ย่นฟ้าหาพธู ภาพจาก # 71  กระทู้ กรวี โคลงโดย Poem Lover พลิกคำ (มั่ว) โข่ง  คัมภีร์ แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 47 15:53:49 แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 47 15:51:42 จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 19 ม.ค. 47 15:50:19 ]

ความคิดเห็นที่ 89 วันนี้เจอประชุมช่วงบ่ายเพิ่งออกมาพาสมองตื้อไปเลย แต่อยากจะมาคุยเรื่องที่อยากจะเสวนา กับ ทั่น Poem Lover สักเล็กน้อยตามที่ได้บอกไว้เมื่อช่วงเช้า เผื่อ ตานัวเนียร์ กับ กรวี จะได้ไม่ ว่า จอมยุทธฯ รู้อยู่คนเดียวอีก ฮ่า ฮ่า มาว่าเรื่องโคลงของศรีปราชญ์ บทนี้ก่อนแล้วกัน ขอรับ จากความเห็นที่ #๑๕ มีการคัดโคลงบทนี้ ต่อๆมา ว่า ธรณีนี่นี้.......................เป็นพยาน เราก็ศิษย์อาจารย์............หนึ่งบ้าง เราผิดท่านประหาร.........เราชอบ เราบ่ผิดท่านมล้าง...........ดาบนี้คืนสนองฯ ประเด็นของ ทั่น Poem Lover อยู่ที่โคลงบาทที่ ๑ กับ บาทที่ ๒ มาดูกันทีละบาทขอรับ โคลงบาทแรก ทั่น Poem Lover เห็นว่าควรเป็น " ธรณีที่นี้.............เป็นพยาน " โดยให้เหตุผล มา ๒ ข้อคือ ประการแรก เสียงโคลง ตามทัศนะของทั่น Poem Lover การใช้อักษร ธ-(ร)-น-ท-น เสียงจะดีกว่า การใช้ ธ-(ร)-น-น-น อันนี้ จอมยุทธฯ ค่อนข้างเห็นด้วย เพราะเสียงโคลงแบบแรกหมือนเป็นการเล่น อักษรสลับ ประการที่สอง เป็นไปได้ที่ อักษร น และ ท ซึ่งเขียนคล้ายๆกันในการจารบนทราย หรือ แผ่นหิน ของศรีปราชญ์ (หรือเปล่า) ไม่ชัดเจน  ทำให้เกิดข้อผิดพลาดสำหรับผู้คัดลอก โคลงบาทที่ ๒ ทั่น Poem Lover เห็นว่าควรเป็น " เราศิษย์หนึ่งอาจารย์..............จึ่งอ้าง" ประมาณว่าตรงนี้ศรีปราชญ์หมดที่พึ่ง จึงตั้งสัจจาธิษฐาน โดยตั้ง สัจจวาจา ที่ว่า ตัวเองมีครูแค่คน เดียว จึงอ้าง พระแม่ธรณีมาเป็นพยาน ให้เป็นไปตามโคลง บาทสามและสี่ ขอบอกว่า โคลงที่ทั่น Poem Lover ปรับปรุงมาบทนี้ เสียงและความดีขึ้นอีกเยอะ แบบว่ามีมุมมอง ที่จอมยุทธฯ เองยังนึกไม่ถึง อาศัยความคิดคนอื่นมาโม้นี่ ชอบ ชอบ ฮ่า ฮ่า ตามความเห็นของจอมยุทธฯ นะขอรับ โคลงบาทแรก แม้จะใช้ว่า " ธรณีที่นี้.............เป็นพยาน " ซึ่งทำให้เสียงโคลงดีขึ้น แต่เทียบกับทั้งบทแล้ว โคลงบาทนี้ยังทื่ออยู่ จอมยุทธฯ ยังเห็นว่าการใช้ว่า "ธรณีภพ(ะ)นี้เพ่ง...........ทิพญาณ หนึ่งรา" น่าจะทำให้โคลงเบ่งที่สุด ส่วนบาทที่สอง ถ้าไม่ใช่เคยเรียนประวัติของศรีปราชญ์ซึ่งฝังหัวมาตั้งแต่เด็ก ว่า ศรีปราชญ์ เป็นลูก ของพระโหราธิบดี ขอบอกว่าชอบบาทนี้ของ ทั่น Poem Lover มาก แต่ถ้าเพิ่มไปเป็น "เราก็ศิษย์ หนึ่งอาจารย์.............จึ่งอ้าง" ก็ยิ่งชอบ แม้จะเสียความเล็กน้อยก็ต้องยอม เพื่อให้เสียงโคลงดีขึ้น ตามหูของจอมยุทธฯ เพราะแบบเดิมอ่านแล้วทื่อๆไม่มัน ฮ่า ฮ่า แต่พอเรียนมาว่า ศรีปราชญ์ เป็นลูก พระโหราธิบดี กลับเห็นคล้อยตาม ครูหนอนฯ ว่า "เราก็ลูกอาจารย์...........เอกอ้าง" คงมั่วแค่นี้ก่อน จะกลับบ้านแล้วเรื่อง โคลงเจ้าฟ้ากุ้ง มาต่อพรุ่งนี้นะขอรับ ปล. ๑.ทั่น Poem Lover ใช้ชื่อนี้ได้เลยครับ ยังไม่มีใครใช้มั้ง ฮ่า ฮ่า ปล. ๒. ขอบอกว่าโคลงจาก ๘๕ เพราะมากๆ ดูท่าอาศรมฯ จะมีเซียนที่ฝีมือใกล้ๆเฮียคัมฯ มาอีกคนแล้ว จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 19 ม.ค. 47 17:49:14 A:203.146.75.11 X:192.168.33.120 ]

ความคิดเห็นที่ 90 โอ้โห มิตรสหายมาเยี่ยมเยือนเรือนชานมากมายเลย ดีใจจริง ๆ  ครับ สวัสดีทุกท่านนะครับ และขอทักทายเพื่อนใหม่ ทั่นPoem Lover ขอรับ ยินดีจริง ๆ ครับ ที่แวะมาเยี่ยม และวิเคราะห์โคลงแบบฉบับให้พี่ ๆ น้อง ๆ ได้ศึกษากัน ขอบคุณทั่นคัมภีร์ฯ ที่กรุณาช่วยถอดโคลงของทั่นPoem Lover ครับ ขอบคุณทั่นจอมยุทธฯ ที่แปลคำวิเคราะห์ให้พี่ ๆ น้อง ๆ ได้เข้าใจกัน ครับ กระทู้อาศรมฯ ภาค ๘๒ ๏ ๏ ๏ คารวะคุณครู ๏ ๏ ๏ ก็เดินทางมาใกล้ถึงเป้าหมายแล้ว ก็ด้วยอาศัยความร่วมแรงร่วมใจของพี่ ๆ น้อง ๆ ชาวโคลงทุก ๆ ท่าน ขอบคุณครับ กระทู้ภาคต่อไป พี่ ๆ น้อง ๆ ท่านใด ประสงค์จะอาสาดูแลรับใช้อาศรมฯ ก็เตรียมตัวเลยนะขอรับ กระทู้นี้พิราบเงินคงต้องวางหน้าที่แต่เพียงนี้ ไว้ท้ายกระทู้จะแวะมาสรุปอีกครั้ง ครับ หากพิราบเงิน ดูแลบ้านได้ไม่ค่อยดีนัก ทำกิ่งไม้ แจกัน ฯลฯ แตกหักไปบ้าง ก็ขออภัย คุณครู ศิษย์พี่ ศิษย์น้อง และเพื่อนทุกท่านนะครับ และขอบคุณทุกท่านไว้ ณ ที่นี้ อีกครั้ง ขอรับ อิ่มเอมเกษมสุขแล้ว                   ละหนอ มิตรหลากฝากรักทอ                   ถั่งถ้อย วันครูกู่ใจละออ                         เอี่ยมอาบ อุ่นเอย ปีหนึ่งหนึ่งครั้งร้อย                     รักน้อมค้อมครู ฯ แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 47 20:03:48 แก้ไขเมื่อ 19 ม.ค. 47 19:58:46 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 19 ม.ค. 47 19:55:11 ]

ความคิดเห็นที่ 91 Reply to tan' jom yuth merai Opinion#89 เราก็ศิษย์ หนึ่งอาจารย์.......จึ่งอ้าง I love your opinion because it should be like this.  Why?. (1) It sounds better. (2) Sentence 2 now gets along with Sentence 4 with the words ko" and bo', which are in the same kinds of words. (3) Sentence 2 and Sentence 4 ""  lo" gun  "" Rao (go") sid X X X Ao-( )-Id X X X samun-( )-ek X X X Rao (bo') phid X X X Ao-( )-Id X X X samun-( )-ek X X X Wow! He was the real master. Between Luk and Nhung', I prefer the word ""Nhung' ."" The reasons are: - In that serious situation, the honor and honest man like our hero, Sriprach, will never tell people that I was the son of that, the son of this. - The noble man always respected his teacher.  He knew he succeeded because his great teacher.  And it's true that he only had one teacher.  That is why he used this relation to glaw'-suj-ja-wa-ja for his last breath.  Even the death is coming, a great man can do a great thing that we never forget. - Again it's about the sound: Nhung' Aa Jarn.....Jung' Ang" Ung-A-J...Ung/J-A ek-samun-samun...ek-to Sound is subjective.  Anyway, I appreciate your opinions and your posts, not only in the past and present, but also in the future. Thank you for your complement ^_^ , as well as tan' khong' khum pee who translated sikharin runjuan ^_^. จากคุณ : Poem Lover - [ 19 ม.ค. 47 20:21:16 A:207.68.50.144 X: ]

ความคิดเห็นที่ 92 มากราบครูทุกท่านด้วยครับ ๏ สิบหกม.ค.โห่ร้อง..................เวลาดี เป็นฤกษ์กราบครูที่.................ผ่องแผ้ว ท้องฟ้าดื่นดาวมี.......................รวมหมู่ มานา เดือนเด่นเช่นใจแพล้ว...............กราบแก้วครูกวี  ๚ ๏ขานคุณขานเล่าอ้าง .คุณครู ขานเสนะไพเราะพรู .....ท่านให้ ฉันท์ลักษณ์งามเลิศหรู ..ดลแบบ ครูสั่งสอนแน่ไซร้ .. ..มิได้มีเอง ๚ ๏น้อมเก็บดาวฝั่งฟ้า............ฝากคำ   อ้างโอษฐ์จันทร์ลำนำ.........แด่ผู้ นวลแสงส่องกล่อมจำ........วรรณบท เพ็ญพจน์พรพร่ำรู้...............เรื่องร้อยกรองไทย  ๚ สัญญาว่าจะเป็นศิษฐ์ที่ดี................บางวันครับ จากคุณ : น้ำ(โค๊ก) - [ 19 ม.ค. 47 21:08:13 A:203.145.23.199 X: ]

ความคิดเห็นที่ 93 แท้งกิ้วหลายท่านจอมยุทธ ... สำหรับคุณ poem lover ที่ได้ comment มา ทำให้ผมได้มองอะไรได้กว้างขึ้นถึงหลักวิเคราะห์ครับ สำหรับคุณน้ำ (โค้ก) ครับ ขอวิจารณ์ในเรื่องฉันทลักษณ์นิดหนึ่งนะ ๏ สิบหกม.ค.โห่ร้อง..................เวลาดี เป็นฤกษ์กราบครูที่.................ผ่องแผ้ว ท้องฟ้าดื่นดาวมี.......................รวมหมู่ มานา เดือนเด่นเช่นใจแพล้ว...............กราบแก้วครูกวี  ๚ ในบาทแรก ใช้ ตัวย่อ ม.ค. ... เวลาอ่านโคลงแล้วจะออกเสียงแปร่ง ๆ ครับ จะรู้สึกว่าสะดุด เราใช้คำว่า มกรา ก็ได้ครับ เพราะเป็นที่รู้กันอยู่แล้วว่าหมายถึงเดือน มกราคม ... บาทที่ 2 ผิดฉันทลักษ์ ครับ ตรงคำว่า ที่ ในการใส่วรรณยุกต์ ตำแหน่งที่ห้ามใส่ในบทโคลงมีดังนี้ครับ ตำแหน่งที่ 7 ของบทที่ 1 ตำแหน่งที่ 5 ของบทที่ 2 ตำแหน่งที่ 5 ของบทที่ 3 ตำแหน่งที่ 9 ของบทที่4 ตำแหน่งที่ 9 (สร้อย) ของทุกบทที่ใช้สร้อย บทที่ 3 และ 4 ไม่มีผิด แต่รู้สึกว่าความหมายจะหลุด ๆ ยังไงก็ไม่ทราบ... ในบทที่ 1 ผมขอแปลงดังนี้นะครับ สิบหกมกราโห่ร้อง.......................เพลาดี คือฤกษ์แห่งดิถี...............................ผ่องแผ้ว ดวงดาวดั่งนที.................................รวมหมู่ มาเฮย น้อมกราบด้วยใจแก้ว.....................แทบเท้าคุณครู หมายถึง วันที่ 16 มกราเป็นวันที่ฤกษ์งามยามดีบริสุทธิ์ เหล่าลูกศิษ์ย(ดวงดาว) ก็รวมตัวกันมาน้อมกราบแทบเท้าคุณครูด้วยใจอันบริสุทธิ์(แก้ว) แค่นี้ก่อนนะครับ ...แหะ ๆๆๆ ปวดหัว คิดอะไรไม่ค่อยออก จากคุณ : นัวเนียร์แสนซน (ไม่ได้ login) - [ 19 ม.ค. 47 21:47:29 A:203.155.221.253 X: ]

ความคิดเห็นที่ 94 อ่านบทกวีและวิจารณ์ทุกท่าน  โดยเฉพาะจอมยุทธเมรัย, ศาลาไทย ฯลฯ    แค่อ่านเฉยๆ ไม่จุใจ   ต้องพิมพ์เอาไปนอนอ่านที่บ้าน   ประทับใจกลอนข้างล่างนี้...หากไม่เป็นการรบกวนท่านจอมยุทธฯ แล้วไซร้    วานผู้อาวุโสเฉลยให้ข้าฯ ได้แจ้งใจทีว่า   ใครกันหนอช่างรจนาได้กินใจเหลือเกิน หนาวลมห่มผ้าอุ่น.......................สบายใจ หนาวฤดูผิงไฟ...........................อุ่นได้ หนาวอกพึ่งสิ่งใด.......................บ่อุ่น   ได้เลย หนาวอื่นหมื่นแสนไซร้................ไป่สู้    หนาวอารมณ์ฯ คลับคล้ายคลาว่าจะเป็นช่วงรัตนโกสินทร์ตอนต้นประมาณนี้ ขอคาราวะล่วงหน้ามาหนึ่งจอก จากคุณ : รออ่าน - [ 19 ม.ค. 47 22:29:28 A:193.195.73.66 X: ]

ความคิดเห็นที่ 95 เพิ่งกลับมาจากสังสรรค์ยามราตรี ตามประสาคอเมรัย เห็นอาศรมฯครึกครื้น มีชีวิตชีวาอีกครั้งก็ดีใจขอรับ มาตอบคำถามของเพื่อนๆบางคำถามก่อนหมด แรงสลบไสลสักหน่อยดีกว่า คุณรออ่าน (๙๔) ในเมื่อยกจอมยุทธฯ เป็นผู้อาวุโส ทั้งที่ตัวจริงยังเป็นหนุ่มน้อย วัยละอ่อน ฮ่า ฮ่า ถามมาเกี่ยวกับโคลงบทนี้ หนาวลมห่มผ้าอุ่น.......................สบายใจ หนาวฤดูผิงไฟ...........................อุ่นได้ หนาวอกพึ่งสิ่งใด.......................บ่อุ่น   ได้เลย หนาวอื่นหมื่นแสนไซร้...................ไป่สู้หนาวอารมณ์ฯ อันนี้ตอนแรกคลับคล้ายคลับคลาว่า เป็นพระราชนิพนธ์ของล้นเกล้ารัชกาลที่ ๖ พระบาทสมเด็จพระมงกุฎเกล้าเจ้าอยู่หัว จาก ลิลิตพายัพ แต่ไม่มั่นใจ ต้องเปิด หนังสือ ลิลิตพายัพ อีกครั้งจึงมั่นใจ ว่าชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์ ช่วงนี้ง่วงมากขอนอนพักผ่อนก่อนขอรับ สำหรับประเด็นอื่นๆพรุ่งนี้ค่อยมาต่อ แต่ฝากโคลง ๒ ไว้ก่อน ลองอ่าน และลองเปรียบเทียบกันดูนะขอรับ อักษรเรียบร้อยถ้อย................คำเพราะ ผู้รู้อ่านสารเสนาะ.....................เรื่อยหรี้ บรู้อ่านไม่เหมาะ.......................ตรงเทิ่ง ไปนา ทำให้โคลงทั้งนี้.......................ชั่วช้าเสียไป อักษรสวรรค์สร้างช่าง.............ชุบจาน โคลงก็เพราะเสนาะสาร.............แต่งไว้ ผู้รู้อ่านกลอนการ....................พาชื่น ใจนา ผู้บรู้อ่านให้...........................ขัดข้องเสียโคลง โคลง ๒ บทท้าย จากกาพย์ห่อโคลงนิราศธารทองแดง เจ้าฟ้ากุ้ง จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 20 ม.ค. 47 00:13:01 ]

ความคิดเห็นที่ 96 แวะมาช่วยปั่นกระทู้รอบดึก  เก็บลูกเก็บมาเอาใจคุณแมว (เจ้าค่ะ) ๏ เรียมอยู่ห่างเฉกฉะนี้          เกินถนอม ยิ่งดึกพาลอุระตรอม             ตระหนักล้า โคลงครวญวิปโยคยอม          ใจยับ  เยินพ่อ สั่นสะทกท่วมอกข้า              สะเก็ดน้ำตากระเซ็น  ๚ะ ***ขอบคุณเฮียคัมภีร์ฯ ที่กรุณาศาลาไทย (อีกแล้ว) ส่ง DVD ถูกใจมาให้ (อีกแล้ว) จากคุณ : ศาลาไทย (salathai) - [ 20 ม.ค. 47 01:08:02 ]

ความคิดเห็นที่ 97 Reply to Opinion #95 อักษรสวรรค์สร้างช่าง.......ชุบจาน โคลงก็เพราะเสนาะสาร......แต่งไว้ ผู้รู้อ่านกลอนการ..............พาชื่น ใจนา ผู้บรู้อ่านให้....................ขัดข้องเสียโคลง Tan' jom-yuth-me-rai gives us a homework.  Let analyze the meaning of the last two sentences.   The author, Prince Koong, want a reader to read as glon, not klong.  However, this is better than the previous one I solved because he doesn't want me to be a bastard anymore. ^_^ The result is the following: ช่างสวรรค์ชุบสร้างอักษรจาน โคลงเสนาะก็เพราะสารแต่งไว้ ผู้รู้อ่านกลอนการพาชื่นใจ ผู้บรู้อ่านให้เสียขัดข้องโคลง Every word is used but sroi" - na. The linking words, jan<->san and jai-hai", are in the weak positions for: - To remain the sound of Klong style (example: look-kep, letter rhyme, ek-to) - To remain some words at the same positions for guiding us.    Hey! If he switched every word,  who else would solve his tricks.  It's not a 500-piece jigsaw! - To show that to compose a good glon. it is not necessary to use rigid forms.  A poet can use this kind of rhyme to stress the beauty of klong style, which we love, in glon.  If it sounds good, it's good to me. - To ramain the meaning, as well as, to complement ourselves as poets. ^_^ - To be easy when composing...Take it easy, guys and gals! I love Klong because it can express emotions exactly in the way I want. A good klong gives nice sound when reading, and I enjoy it. It not only gives us to use various kinds of difficult words that it is hard to put in other poem, but its tempo also helps us to imagine what a author want to express. Jan 2004 Poem Lover จากคุณ : Poem Lover - [ 20 ม.ค. 47 07:12:43 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 98 Reply to Opinion #90 - Silver Pigeon sawaddee ha tan' jao" ban" tan' jao" ban" kha-yan jung ley krub. mai uuh' tum sa-thi-ti hai" krob see'-roi" gra-tu" gon' ru+ krub ^_^ P.S. Ku-lam-than from Opinion#80 Asom#78 is beautiful. Reply to Opinion #93 - นัวเนียร์แสนซน You're welcome krub ^_^ Jan 2004 จากคุณ : Poem Lover - [ 20 ม.ค. 47 08:05:04 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 99 ตอบความเห็นที่ ๖๓ ของท่าน"ไกลถิ่น"ครับ + + + + + + + + + + + ไกลถิ่นนี้โหดร้ายกะแมวหมา *_* ^2  จับต่อยตีเลือดทาซะทั่วหน้า เพื่อยุติเรื่องกังขาจับชิสุมาใส่แทนให้นะค้า เพราะจะได้ยุติธรรม :-P + + + + + + + + + + + รบร ๑๙ ม.ค. ๔๗ จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 20 ม.ค. 47 08:11:50 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 100 ไหน ๆ ก็มีผู้รู้มามายแถวนี้... + + + + + + + + + + + ความเดิมเมื่อตอนที่แล้ว + + + + + + + + + + + เกิดการพิทาท ณ บ้านพิราบ์ฯ พิราบฯปรับข้อค้างคาจบได้ รมย์จับเดี่ยวเฉี่ยวหมาจนเกิด เรื่องที่ไกลถิ่นใช้กระตุ้นสถานการณ์ โดยยุยงให้แมวหมาฟัดกัน รมย์ว่าไม่สมกันเพราะด้วย ขนาดที่แตกต่างกันทั้งคู่ จึงผูกเรื่องใหม่ด้วยเหตุจะใช้ชิสุแทน รบร จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 20 ม.ค. 47 08:20:31 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 101 นิทานอภิรมย์ของรมย์บุรินแห่งเมืองบุรีรัมย์ + + + + + + + + + + + นมัสการพระรัตนตรัย + + + + + + + + + + + อภิวันท์อภิวาทน์ไหว้.........ตติรตนา มเหสิยิ่งมหินทรา.............ดิลกฟ้า                       มเหสิมหินทรา มเหสิมไหศวรรค์ ธรรมมะล่วงมหรรณพา......สู่ฝั่ง อริยสงฆ์เลิศหล้า..............หน่อเนื้อนาบุญ ฯ + + + + + + + + + + + ไหว้คุณบิดามารดาครูบาอาจารย์ + + + + + + + + + + + ยอกรแนบอกไหว้..............วันทา ก้มเกศจรดพสุธา..............เพื่อให้ หนึ่งปิตุเรศมาตา.............ผู้โอบ ลูกรา               หนึ่งสู่ครูผู้ได้.................พร่ำให้คำสอน ฯ + + + + + + + + + + + โองการชุมนุมเทวดา + + + + + + + + + + + ลูกกราบกรานน้อมกล่าว......โองการ เทวดาประชุมพิจารณ์........ณ ฉัตรกั้น รูปอรูปพิมานสถาน...........ทั้งยี่ สิบแล ร่วมจตุรชาจรดชั้น...........สุดท้ายปรนิม ฯ ลูกเทอดทูนเทพไท้...........เอ่ยพระนาม ขอส่งเสริมลูกยาม.............ขัดข้อง                     ขอประสิทธิ์ประสาทสยาม..ฤๅเดช ฤชาแฮ ขอญาติมิตรเพื่อนพ้อง.......พี่น้องรักกัน ฯ รมย์ บุริน จากคุณ : รบร - [ 20 ม.ค. 47 08:22:10 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 102 มีที่ทดด้วยนิ เอาออกไงอะ ทำไม่เป็น รมร จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 20 ม.ค. 47 08:25:34 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 103 นิทานอภิรมย์ บทที่ ๑ ถึง ๕ เรื่อง เหมียวเดี่ยว + + + + + + + + + + + ๑ เดี่ยวห่อเหี่ยวกราดเกรี้ยว.....ฉุนเฉียว ชิสุทักเสี่ยวคำเดียว.............เดี่ยวเฮี้ยว ซมเซียวลุกเอี้ยวเหลียว.........เลี้ยวเฉี่ยว ชิสุแฮ ฟู่แฮ่เมียวฮ่งเมี้ยว...............เดี่ยวช้ำระกำเขียว ฯ + + + + + + + + + + + ๒ ยาเยียวไข่เยี่ยวม้า................ให้เหมียว เดี่ยวเอย เขี้ยวเล็บคมราวเคียว.............เกี่ยวข้าว เรียวสง่าคล่องเพรียว............เฉลียวฉลาด แรงเรี่ยวฟื้นฮึกห้าว..............เชี่ยวพร้อม พระเวทย์ขมัง ฯ + + + + + + + + + + + ๓ ร่ายมนตร์เมียวเหมี่ยวเหมี้ยว...เมี้ยวเหมียว ร่ายอยู่ประเดี๋ยวเดียว.............เดี่ยวกร้าว เป็นยอดเหยี่ยวปราดเปรียว......เฉี่ยวโฉบ ชิสุแฮ ฟู่แฮ่เอ๋งเอ๋งหม้าว..................อริร้าวร่นถอย ฯ + + + + + + + + + + + ๔ กราวเกรียวฉลองเดี่ยวด้วย....ก๋วยเตี๋ยว เกี๊ยวกรอบโรยหอมเจียว........ขบเคี้ยว น้ำเงี้ยวเคี่ยวข้นเหนียว.........เปรี้ยวปาก เชียวนอ เปล่าเปลี่ยวเทียวเที่ยวเกี้ยว...จะเอี่ยวด้วยกะแม่เหมียว ฯ + + + + + + + + + + + ๕ จันทร์เสี้ยวเหินสู่ฟ้า.........โตเกียว โอ้แม่เอยคลอพ่อเหมียว......หล่อเฟี้ยว เจี๊ยวจ๊าวกระหวัดเกลียว.....โน้มเกี่ยว สนิทพ่อ ย้ายเตี่ยวเมี้ยวจ้าวเจี้ยว.....พักตร์เบี้ยวเสียวภิรมย์ ฯฯ + + + + + + + + + + + จบศึกษาเสียงเอียว รมย์ บุริน ๑๙ ม.ค. ๔๗ จากคุณ : รบร - [ 20 ม.ค. 47 08:28:15 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 104 ก็ขอเกลานิดนึงนะครับ คือเจอที่ผิดสองที่ขอรับ ที่บทไหว้พ่อแม่ครู และที่โองการชุมนุมเทวดาครับ + + + + + + + + + + + ยกกรยอแล้วย่อ................ชันนุกา + + + + + + + + + + + ลูกเทอดทูนเทพไท้...........ทุกพระนาม + + + + + + + + + + + รบร จากคุณ : รมย์ บุริน - [ 20 ม.ค. 47 09:26:50 A:128.82.217.181 X: ]

ความคิดเห็นที่ 105 ไปเขียนกลอนที่กระทู้ "เหตุผล" ของคุณหมอวฤก แล้วเข้ามาอาศรมฯ  กระทู้เกินร้อยแล้ว ยังไม่เห็น มีใครอาสาเฝ้ากระทู้  ที่ผมมองหมายตาไว้ก็คือ คุณ  เหล็กละมุน (mildsteel)  ถ้าว่างขอเชิญเปิด กระทู้ใหม่ได้เลย  หรือท่านใดจะรับอาสาก็เชิญเช่นกัน มัวแต่เขียนกลอนเล่นอยู่  ส่วนโคลงขออ่านเฉย ๆ ไปก่อน จากคุณ : คัมภีร์โบราณ - [ 20 ม.ค. 47 12:33:12 ]

ความคิดเห็นที่ 106 กระทู้ใหม่ขอรับ อาศรมชาวโคลง ภาค ๘๓ ๏ ๏ ๏ แต่งโคลงสนุกสนาน ๏ ๏ ๏ http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W2632981/W2632981.html จากคุณ : จอมยุทธเมรัย - [ 20 ม.ค. 47 14:03:48 ]

ความคิดเห็นที่ 107 ทั่นPoem Lover - ๙๘ พอดีเราตั้งกติกากันไว้ว่าประมาณ ๑๐๐ ความเห็น เพราะกลัวจะโหลดช้านะครับ และขอบคุณที่ชอบ คือ...ลำธาร ครับ ...................................................................................................................................................... สรุป อาศรมชาวโคลงภาคนี้ มีมิตรสหายชาวโคลงมาสังสรรค์ แบ่งปันจินตนาการ จำนวน ๒๖ ท่าน ดังนี้   ๑. วาวา ๑ ความเห็น (๑) ๒. พิราบเงิน ๑๙ ความเห็น (๒,๓,๑๑,๑๔,๒๔,๒๕,๒๗,๔๑,๔๙,๕๐,๕๒,๖๖,๖๗,๖๙,๗๓,๗๔,๗๗,๙๐ และ ๑๐๗) ๓. ศาลาไทย (salathai) ๓ ความเห็น (๔,๔๐ และ ๙๖) ๔. ซอมพอแดง ๔ ความเห็น (๕,๑๐,๖๔ และ ๘๒) ๕. กรวี ๗ ความเห็น (๖,๗,๒๖,๔๓,๗๐,๗๑ และ ๘๗) ๖. รสา รสา ๓ ความเห็น (๘,๙ และ ๓๗) ๗. Augustman (Augustman) ๑ ความเห็น (๑๒) ๘. แมวหลง ๙ ความเห็น (๑๓,๓๒,๓๓,๓๕,๕๑,๖๐,๖๑,๖๒ และ ๖๕) ๙. จอมยุทธเมรัย ๑๓ ความเห็น (๑๕,๑๖,๑๗,๑๘,๑๙,๒๐,๒๑,๒๒,๒๓,๘๓,๘๙,๙๕ และ ๑๐๖) ๑๐. รมย์ บุริน ๑๐ ความเห็น (๒๘,๓๐,๔๕,๕๙,๙๙,๑๐๐,๑๐๑,๑๐๒,๑๐๓ และ ๑๐๔) ๑๑. วฤก ๒ ความเห็น (๒๙ และ ๗๖) ๑๒. นัวเนียร์แสนซน ๓ ความเห็น (๓๑,๘๖ และ ๙๓) ๑๓. ไกลถิ่น ๓ ความเห็น (๓๔,๔๗ และ ๖๓) ๑๔. จังงัง ๓ ความเห็น (๓๖,๕๕ และ ๕๖) ๑๕. คัมภีร์โบราณ ๕ ความเห็น (๓๘,๓๙,๗๕,๘๘ และ ๑๐๕) ๑๖. วิญญาณอสัญญา ๒ ความเห็น (๔๒ และ ๕๗) ๑๗. แมวหง่าว ๑ ความเห็น (๔๔) ๑๘. หนู ๑ ความเห็น (๔๖) ๑๙. ปะหล่อง (ปะหล่อง) ๑ ความเห็น (๔๘) ๒๐. เหล็กละมุน (mildsteel) ๓ ความเห็น (๕๓,๕๔ และ ๗๘) ๒๑. ศสปด ๑ ความเห็น (๕๘) ๒๒. เสือ ๑ ความเห็น (๖๘) ๒๓. นายทิวา ๑ ความเห็น (๗๒) ๒๔. Poem Lover ๘ ความเห็น (๗๙,๘๐,๘๑,๘๔,๘๕,๙๑,๙๗ และ ๙๘) ๒๕. น้ำ(โค๊ก) ๑ ความเห็น (๙๒) ๒๖. รออ่าน ๑ ความเห็น (๙๔) โคลง และ กลอน ที่มิตรสหายสร้างสรรค์ขึ้นทั้งใหม่และเก่า จำนวนทั้งสิ้น ๗๖ บท (เรื่อง, ตอน) แก้ไขเมื่อ 20 ม.ค. 47 19:39:37 จากคุณ : พิราบเงิน - [ 20 ม.ค. 47 19:33:43 ]

ความคิดเห็นที่ 108 โคลงโน้นพี่แต่งด้วย           หัวกระได   พี่ฤๅ มิน่าอ่อนแหนมไป              นิดน้อย ว่าคนอื่นหัวใจ                   ข้าวเกรียบ ไยหลบเองเล่าว้อย             แค่นี้ทำงอน จากคุณ : ศสปด - [ 21 ม.ค. 47 09:31:31 A:202.133.165.164 X: ]

ความคิดเห็นที่ 109 โคลงโน้นพี่แต่งด้วย     หัวกระได  เดียวนา อย่าอ่านด้วยหัวใจ        กระด้าง สองแง่ย่อมแต่ใคร       เห็นต่าง สูงต่ำปีนกระไดบ้าง      ก่อนอ้างอวดเห็น ก- วีโวอวดวากย์โว้      โวหาร ........................... หนอนสุรา ข- นบแบบโคลงบุราณ  เล่นถ้วน ........................ หนอนสุรา ค- นึงครบคะนองกานท์ ใช่อวด เบ่งนา ง- ง่าศรอักษรล้วน        ต่างเงื้อต้องยิง ................ หนอนสุรา จากคุณ : แมวหลง - [ 22 ม.ค. 47 13:27:29 A:203.146.193.20 X: ]

ความคิดเห็นที่ 110 สองแง่พี่ย่อมรู้              แก่ใจ ยิ่งแต่งด้วยหัวกระได      อย่างนี้ คงหมายบอกความใน     ใจพี่ เพียงอ่านตามพี่ชี้          ใช่อ้างอวดเห็น ก  วีครูหยอกเย้า                เยี่ยมกล ข  ณะแทรกสอนสัปดน        ศิษย์บ้าง ค  นองคิดคะนึงผล             เพียงแค่ ฮาฮา ง   ง่าแย้มงาช้าง                งอกยิ้มสนุกสนาน     จากคุณ : ศสปด - [ 23 ม.ค. 47 02:05:55 A:202.133.163.6 X: ]