กระชับมิตร ประทับจิต ติดตรึง ซึ้งฤทัย

    วันที่ 18 มกราคม 2547 วันนี้  เป็นวันที่ ฉัน... น้าสือสาว จะไม่มีวันลืม

    มีหลายอย่างที่ฉันอยากพูด อยากบอก อยากกล่าว แต่กลับต้องอึ้ง พูดไม่ออก ฉันจะเก็บความรู้สึกทั้งมวล ไว้ละเลงเป็นตัวอักษร สำหรับฉัน...การเทความรู้สึกออกมาเป็นอักษร เป็นเรื่องง่ายกว่าการพูดมากโขทีเดียว รออ่านนะจ๊ะ

    แต่... ด้วยเห็นว่า มีใครต่อใคร รอให้ฉันเปิดกระทู้ เพื่อเป็นการเปืดทางให้เหล่าเขาได้มาเผากันในนี้อย่างเมามัน ถึงแม้ว่า ยังไม่พร้อม ฉันก็ต้องเปิดกระทู้ เพราะรู้อยู่แก่ใจว่า หลายคนที่มาในวันนี้ ตอนนี้... นิ้วมือกระดิก ดิ๊กๆๆๆ อยากเผาโชว์กันมาก จึงใคร่ขอเปิดกระทู้เผา ณ. บัดนี้ อี้ ๆๆๆๆ

    หมายเหตุ : มีสามท่านที่กรุณามาในงานนี้ แต่ขอว่าไม่ต้องการแฉโฉม ฉันจึงจำต้องเอาหมึกดำ ละเลงเธอและเขา ขอโทษ มิได้ลบหลู่ แต่ไม่ทราบจะทำจะไดได้ จึงขอกราบพระอภัยมณีศรีสมรมา ณ. ที่นี้ แต่กระซิบ เหล่าเขาที่โดหมึกสาด เขาและเธอ ขำฮากันมาก ภาพที่ดำๆนั้น เบื้องหลัง เขาและเธอ กำลังหัวร่อจนน้ำตาร่วงพรู

    เปิดฉาก นี่คือแม่งาน นาม น้าสือสาว ที่งานนี้ ยังไม่ทันสิ้นชีพก็ขึ้นอืดเสียแล้ว กลับมาบ้าน เห็นรูปตัวเองแล้ว อยากร้องไห้ แต่ตัดใจ โชว์ ก็โชว์ ! ! (แต่แอบโฮ... T . T)

     
     

    จากคุณ : น้าสือสาว - [ 18 ม.ค. 47 20:32:56 ]