ตอนฉันอายุ 9 ขวบ
เช้าวันหนึ่ง นั่งสามล้อไปโรงเรียน ออกมาจากบ้านได้สักพัก สามล้อขับไปชนวัว เด็กเลี้ยงวัวกับคนถีบสามล้อเลยทะเลาะกัน สักครู่สามล้อจึงขับหนีไป ฉันเลยต้องเดินต่อไปเอง เดินต่อไปได้อีกสักพัก เจอหมาดุวิ่งไล่กัด วิ่งหนีหมาไปสุดชีวิต ดันวิ่งเลยรั้วโรงเรียนไปเจอวัดข้างๆ โรงพยาบาลโรคจิต หน้าโรงพยาบาลมีหญิงชราเปลือยกายวิ่งหนีนางพยาบาลออกมา ฉันตกใจเลยวิ่งหนีเข้าไปในป่าช้าข้างวัด
ในป่าช้าฟ้าเริ่มมัว ลมพัดแรงเหมือนฝนใกล้จะตก กลัวมาก ได้ยินเสียงหมาหอนดังอยู่ไกลๆ เจอคุณลุงคนหนึ่งเดินเล่นอยู่ ฉันเดินเข้าไปหาเขาแต่เมื่อเข้าไปใกล้เห็นว่าคุณลุงเดินได้โดยไม่มีเท้า แกหันมาแสยะยิ้ม เห็นหนอนไต่ยั๊วเยี้ยตามไรฟัน ฉันกลัวมากจนสลบไป
ตื่นมาอีกครั้งก็นอนอยู่ข้างถนน วัวตัวเมื่อเช้ายืนยิ้มให้ฉัน ใกล้ค่ำมากแล้ว ฉันพยายามมองหาทางกลับบ้าน วัวตัวนั้นยิ้มให้ฉันแล้วบอกว่า "กลับบ้านกันเถอะ" ฉันขึ้นขี่หลังวัว มันนิ่มและอบอุ่นมาก เมื่อถึงบ้านฉันเล่าเหตุการณ์ให้แม่ฟัง แม่ยิ้มให้ฉันแล้วตักข้าวให้กิน เมื่อฉันอาบน้ำเสร็จแม่ก็ออกจากบ้านไปกับใครก็ไม่รู้ที่ขับรถมารับ ฉันไม่มีอะไรทำเลยเข้านอน ฉันขอให้วัวเล่านิทานให้ฟัง แต่แค่หัวถึงหมอนก็หลับแล้ว
ตอนเช้ามืดได้ยินเสียงแม่เปิดประตูเข้าบ้าน ถึงเวลาไปโรงเรียนไม่มีรถสามล้อเลยสักคัน วัวจึงอาสาพาฉันไปส่งที่โรงเรียน ฉันดีใจมากที่ได้ขึ้นขี่หลังวัว ฉันร้องเพลงไปตลอดทางเดินไปโรงเรียน
เมื่อถึงโรงเรียนฉันสวัสดีคุณครู คุณครูเข้ามาทักทายวัวแล้วพูดว่า "วันนี้คุณพ่อมาส่งเองเลยเหรอคะ"
ฉันอาจฝันไป
แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 47 17:09:12
แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 47 17:08:04
แก้ไขเมื่อ 21 ม.ค. 47 09:21:22
จากคุณ :
ธานี ณ อินทร 
- [
21 ม.ค. 47 09:20:29
]
ตอน 9 ขวบ
