เสียงเด็กผู้ชายที่หายไป

    ผมจำไม่ได้ว่านานเท่าไหร่มาแล้วหลังจากที่ตื่นนอนตอนเช้าของวันนั้น ผมเจอเด็กผู้ชาย ยืนยิ้มอยู่ตรงนี้ ศอกยันกับขอบของหน้าต่าง มือข้างหนึ่งเท้าคาง และสังเกตมองสิ่งต่างๆรอบตัวราวกับว่าได้พบสิ่งแปลกใหม่ที่เขาไม่เคยเห็นมาก่อน

    เขาแนะนำตัวเองง่ายๆว่า “พอล ไมลส์ คิงส์ตัน” ขณะส่งมือมาให้ผมจับ ผมก็ยื่นมือออกไปจับทั้งๆที่ยังตะลึงงงงัน พอๆกับความงัวเงียเนื่องจากเพิ่งตื่นนอน
    “เรียกผมว่าพอลก็ได้” เขาว่า
    “เธอเข้ามาในนี้ได้ยังไง” ผมถาม “แล้วเธอเป็นใคร” ผมยังมีคำถามอีกเยอะแยะมากมาย แต่ก็หลุดปากถามออกไปได้แค่นั้น ไม่ใช่เพราะผมไม่อยากรู้หรอกนะครับ แต่เพราะผมไม่ได้รับคำตอบจากคำถามเลยต่างหาก นั่นเป็นเหตุผลหนึ่ง แต่เหตุผลสำคัญอยู่ตรงนี้ ก่อนที่ผมจะทันได้ถามเขา เขาก็จะชิงถามผมก่อนทุกที... พอลถามว่าผมชอบดื่มกาแฟไหม แล้วเขาก็ฉุดผมลุกจากที่นอน ลากไปส่งห้องน้ำพร้อมสั่งให้ผมล้างหน้าล้างตาและแปรงฟันให้เรียบร้อย...

    “เธอมาจากไหนนะ พอล” เขาชงกาแฟได้รสชาติถูกใจจริงๆ ผมวางถ้วยกาแฟ ตีสีหน้าขึงขัง แล้วจ้องเขาอย่างคาดคั้นรอเอาคำตอบ
    “ชอบกาแฟที่ผมชงให้ไหม จะเอาอีกแก้วรึป่าว”
    “ก็อร่อยดี ขอบใจนะ แล้วเธอจะไม่บอกฉันสักหน่อยหรือไงว่าเธอเป็นใคร และมาจากไหน”
    “ไม่ว่าใช่มั้ยถ้าผมจะเปิดซีดีฟัง”
    “เอาสิ” ผมตอบพร้อมยกถ้วยกาแฟขึ้นซด “อีกสักแก้วก็ดีนะพอล ก่อนเธอไปฉันต้องขอจดสูตรมันไว้สักหน่อยหละ”
    “อี้ เอ็มม่า แผ่นนี้ของจริงเหรอ”
    “ไหนดูซิ ของจริงสิ ฟังเป็นด้วยหรือเพลงแบบนี้”
    “ร้องเป็นเลยด้วยซ้ำ อิรา ดี ดิโอ พิโรธแห่งเทพเจ้า แต่ผมว่าแผ่นนี้เค้าเอามามิกซ์หลอกขายมากกว่า ไม่เคยได้ข่าวเอ็มม่าไปเปิดคอนเสิร์ตที่นี่เลย... ไปหยิบแก้วมาสิ”

    แก้ไขเมื่อ 22 ม.ค. 47 08:23:34

    จากคุณ : ศล - [ 21 ม.ค. 47 22:59:15 ]