=[+] ฉิกจับอิด [+]= นิยายจีนร่วมแต่งแนวทดลอง : ตอนที่ 31 ความลับที่อยู่ใต้ดิน

    เมื่อลงมาในทางลับ เสี่ยวซาพบว่าภายในมิเพียงไม่มืดทึบทั้งยังกว้างขวางยิ่ง เนื่องด้วยมีแสงจากโคมไฟส่องสว่างให้เห็นอยู่เป็นระยะๆ นอกจากนั้นเมื่อสัมผัสดูโครงสร้าง ให้ความรู้สึกว่าทางลับใต้ดินนี้ก่อสร้างมานานกว่าร้อยปี โดยสมัยก่อนที่นี่อาจเป็นห้องลับเก็บสมบัติของเศรษฐีร่ำรวย หรือไม่ก็เป็นห้องลับที่ใช้หลบซ่อนศัตรูของตระกูลใหญ่ ต่อมาเมื่อผ่านเวลายาวนานจึงทิ้งร้างลง สุดท้ายชายชราผู้นี้จึงพบเข้าโดยบังเอิญจึงได้เอามาใช้เป็นที่เก็บซ่อนความลับของตน แต่สุดท้ายยังมิสามารถรอดพ้นจากสายตาของเสี่ยวซา

    ชายหนุ่มค่อยๆ ลัดเลาะไปตามทางเดินใต้ดิน หัวใจเต้นแรงจนแทบกระดอนออกจากปาก ความลับที่ชายชราซ่อนไว้คือสิ่งใดกันแน่ ทำไมถึงต้องย่องออกมายามวิกาล ทั้งยังหลบๆ ซ่อนๆ กลัวผู้คนจะพบเห็นอีก ทีนี้แหละ จะได้รู้กันเสียที

    เด็กหนุ่มย่องด้วยฝีเท้าที่คิดว่าเงียบที่สุด ผ่านระยะทางประมาณ 30 ก้าว ก็พบทางเลี้ยวไปด้านขวา แทนที่เขาจะเลี้ยวไปตามทาง กลับแนบลำตัวเข้ากับกำแพง จากนั้นย่อตัวลงต่ำ ในที่สุดนอนราบลงไปบนพื้นหินที่เย็นเยียบนั้น

    จากนั้นมันค่อยๆ โผล่ศีรษะออกพ้นกำแพงออกไป พบว่าพ้นทางแยกออกไปเป็นห้องโถงขนาดเล็ก มีโต๊ะเตี้ยหนึ่งตัวตั้งอยู่ ชายชรานั่งอยู่บนเก้าอี้ข้างโต๊ะเตี้ย เสี่ยวซาลอบขอบใจในความรอบคอบระมัดระวังของตน หากเวลานี้มันเดินพ้นโค้งไป ชายชราคงพบเห็นมันแล้ว ดีที่มันคิดคำนวณล่วงหน้าไว้ก่อน ย่อตัวลงแล้วแอบดูจากด้านต่ำจนแทบจะติดพื้นดินแทน ซึ่งเป็นจุดที่ยากจะสังเกตเห็นจุดหนึ่ง

    ลองคิดดูคนผู้หนึ่งอาจระแวงว่ามีคนติดตามหลังมา แล้วแอบดูจากมุมทางเลี้ยว แต่ใครจะคาดคิดว่าผู้ที่แอบดู แทนที่จะยืนหรือนั่ง แล้วโผล่ศีรษะมาดู กับนอนราบกับพื้นแล้วโผล่ศีรษะมาดูแทน ทำให้จุดที่ศีรษะโผล่พ้นออกมาอยู่ต่ำกว่าระดับสายตามากนัก รวมถึงแสงภายในทางใต้ดิน ซึ่งแม้จะมีแสงจากโคมไฟ แต่จุดที่อยู่ต่ำใกล้พื้นเช่นนั้น แสงจากโคมย่อมส่องมาไม่ถึง กลายเป็นว่า เสี่ยวซาสามารถจับจ้องมองดูสภาพการณ์ของชายชราได้โดยสะดวก ส่วนชายชรานั้นกลับมิสามารถพบเห็นเด็กหนุ่มแต่อย่างใด

    เสี่ยวซาพบว่าข้างกายของชายชราวางอยู่ด้วยกระสอบป่านใบหนึ่ง เขาจำได้ว่าเป็นใบเดียวกับที่เห็นชายชราพกติดตัวออกไปเมื่อเช้านี้ เด็กหนุ่มรู้สึกสนใจยิ่ง ว่ามีสิ่งใดอยู่ภายใน เนื่องจากสภาพที่อัดแน่นจนนูนเด่นขึ้นมา

    ชายชราง่วนอยู่กับการจัดเตรียมข้าวของบางอย่าง ซึ่งเสี่ยวซาไม่เข้าใจว่ามันคืออะไร ในนั้นมีทั้ง กระบอกน้ำมากมาย หลากหลายขนาด ผงตัวยาต่างๆ ในจานหลากหลายสี วัตถุคล้ายแท่งโลหะผิวเป็นมันวาว และจานเปล่าอีกหลายใบ

    ชายชรานำสิ่งของเหล่านี้มาทำไมกัน? เสี่ยวซายิ่งคิดก็ยิ่งสงสัย

    มันจับจ้องพฤติกรรมอันแปลกประหลาดของชายชราด้วยความสนใจ ชายชราง่วนอยู่กับผงสีสันต่างๆ ถ้วยจานชาม และกระบอกไม้ไผ่ มองเห็นชายชราขมวดคิ้วนิ่วหน้า เทผงประหลาดเหล่านั้นเข้าด้วยกัน บางครั้งคน บางคราเขย่า ล้วนแล้วแต่ตั้งอกตั้งใจอย่างมิมีที่ท่าจะลดละ

    มีอันใดอยู่ในกระสอบป่านอันนั้นแน่? นี่เป็นอีกสิ่งหนึ่งที่เสี่ยวซารู้สึกสนใจยิ่ง

    ซึ่งชายชราก็มิทำให้มันต้องสงสัยเป็นเวลานาน พลันเปิดปากกระสอบ จากนั้นล้วงหยิบข้าวของออกมาจากภายใน

    เมื่อเห็นสิ่งของเหล่านั้นเสี่ยวซาก็ต้องตกตะลึงจนปากอ้าตาค้าง ของชิ้นแรกที่หยิบออกมากลับเป็น หัวแพะย่างไฟแดง แม้นแสงสว่างภายในทางลับใต้ดินจะมิสว่างเท่าใดนัก แต่เสี่ยวซาก็สามารถเห็นน้ำมันที่ฉ่ำเยิ้มอยู่บนหัวแพะย่างไฟหัวนั้นได้อย่างชัดเจน มองดูคล้ายกับว่าหัวแพะถูกชโลมด้วยน้ำมันเป็นชั้นบางๆ แสดงให้เห็นมันถูกปรุงขึ้นโดยพ่อครัวฝีมือเลิศ ถูกย่างด้วยไฟที่ไม่อ่อนหรือแก่จนเกินไป สาเหตุที่เสี่ยวซาเข้าใจก็เพราะ เสี่ยวซาเองก็เป็นพ่อครัวเช่นกัน

    ของชิ้นต่อมากลับเป็นขนมเปี๊ยะ บนตัวขนมเปี๊ยะมีวงกลมวาดเอาไว้ พร้อมทั้งมีอักษรสองตัวเขียนเอาไว้ ทว่าเด็กหนุ่มมิอาจเห็นชัดตาว่าอักษรทั้งสองเขียนคำใด คาดว่าคงเป็นชื่อร้าน

    ของชิ้นต่อๆมา ล้วนแล้วแต่เป็นอาหารโอชา เสี่ยวซาชมดูจนน้ำลายสอ แม้ว่าตัวมันเองรับทานข้าวเย็นมาแล้วถึงสองถ้วยก็ตาม

    "เฮอะ ชายชราผู้นี้กลับตระหนี่นัก ลอบขโมยรับประทานอาหารเพียงลำพังในห้องลับ ขอเพียงบอกต่อเราดีดี อาหารเหล่านี้ของท่านเราก็ไม่รับประทานลงไปหรอก" คิดได้ดังนี้เสี่ยวซาจึงค่อยย่องกลับออกไป โดยมิสนใจว่าชายชราจะทำประการใดต่อไป

    คล้อยหลังเด็กหนุ่ม ชายชรายังคงหยิบฉวยอาหารเหล่านั้น โรยยาผง และหยิบฉวยใส่ภาชนะต่างๆ ตลอดเวลาสีหน้าท่าทางของชายชราแสดงออกถึงความคร่ำเคร่งจดจ่อ ชายชราแทบจะทำทุกอย่างกับอาหารเหล่านั้น มีเพียงประการเดียวที่ชายชรามิได้ทำ นั่นก็คือ… ชายชรามิได้ดื่มกินอาหารเหล่านั้นแม้แต่เพียงคำเดียว

    อาหารโอชะมากมาย เหตุใดชายชรากลับมิแตะต้อง? นับเป็นเรื่องที่ผู้คนมิเข้าใจจริงๆ

    สุดท้ายชายชรานำอาหารเหล่านั้นเททิ้งจนหมดสิ้น สีหน้าและแววตาปรากฏแววอับจนที่ไม่สามารถอธิบายประการหนึ่ง…..

    แก้ไขเมื่อ 23 ม.ค. 47 10:22:24

    จากคุณ : ทีมแต่งนิยาย - [ 22 ม.ค. 47 16:16:20 ]