สายลมโชยอ่อนจากลำน้ำพัดสะบัดผมยาวประบ่าสีน้ำตาลให้พ้นวงหน้าสวยคมที่ใครเห็นเป็นต้องเมินผ่าน ...
อ้าว ! ... ไม่ได้เหรอ ... เป็นนางเอกนี่นะ
งั้นก็ ...
ต้องมองซ้ำ
เรือลำน้อยสีขาววิ่งตัดผ่านกระแสน้ำ ละฝั่งที่จากมาไว้เบื้องหลัง มุ่งหน้าสู่เวนิส เกาะเล็กเกาะน้อยร้อยยี่สิบเกาะที่เชื่อมกับแผ่นดินใหญ่ด้วยสะพานมากถึงสี่ร้อยแห่ง เมืองที่หญิงสาวฝันนักฝันหนาว่าอยากมาเยือน เหลียวมองรอบตัวก็เห็นนักท่องเที่ยวคนอื่น กำลังตื่นเต้นกับทัศนียภาพสองฟากฝั่งที่งดงามแปลกตา ใบหน้าประดับด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้ไม่รู้จักกันก็สามารถยิ้มให้กันได้อย่างเป็นมิตร ทุกอย่างดูน่ารื่นรมย์ สบายตาสบายใจ ยกเว้นชายหนุ่มผิวขาว ตาเขียว ...
เอ่อ ... ไม่ใช่ ต้องอธิบายว่า ตาสีเขียว ...
เขียวเดียวกับสีน้ำของเวนิสนั่นแหละ
หล่อนก็ชอบยุ่งเรื่องชาวบ้าน เข้าทำนองสอดรู้สอดเห็นเสียด้วย เห็นคนนั่งหน้าบอกบุญไม่รับท่ามกลางธรรมชาติแสนสวย ดูแล้วมันขัดตาชอบกล หญิงสาวผู้ชอบปวารณาตัวเองว่าเป็นนักบุญมาโปรดสัตว์ผู้ยากก็ยอมสละเวลาชมวิวตรงไปนั่งข้าง ๆ
บองจัวโนะ
ไม่ตอบแฮะ ...
สวัสดียามเช้าค่ะ ทักภาษาอิตาลีไม่ยอมตอบ ทักภาษาไทยก็ได้ (สมมติว่ารู้เนอะ)
ครับ ชายหนุ่มทำหน้างง ๆ แต่ก็ยอมยื่นมือมาทักทายหญิงสาวแปลกหน้าตามมารยาท
คุณไม่สบายปวดท้องหลังอาหารเช้าหรือเปล่าค่ะ
เปล่านี่ครับ ทำไมหรือ สีหน้าแปลกใจของชายหนุ่ม ทำให้หญิงสาวยิ้มกว้างอย่างเจ้าเล่ห์
ฉันเห็นหน้าตาคุณเหมือนอยากเข้าห้องน้ำนะคะ ในเรือนี่ก็มีนะ อยู่ทางท้ายเรือแหนะ
ได้ยินคำตอบชายหนุ่มถึงกับทำหน้าพิลึก คงคิดว่าเจอคนสติสตังค์ไม่ค่อยมีเข้าให้แล้ว
ขอบคุณ แต่ผมสบายดี และก็จะดีกว่านี้ถ้าได้อยู่ตามลำพังเงียบ ๆ คิ้วเข้มขมวดมุ่นเข้าหากัน พลางส่งสายตาดุแกมตำหนิมาให้คนข้างตัว
ไม่ได้หรอกค่ะ เขาว่าคนชอบอยู่คนเดียว มักเป็นโรคซึมเศร้า เหงา และ หงอย อาจพาลคิดฆ่าตัวตายได้ง่าย ๆ ฉันยังไม่อยากเห็นใครกระโดดน้ำตายแถวนี้ เดี๋ยวน้ำเขาจะบูด และเน่าตามอารมณ์คุณไปด้วย
ไม่รู้จักหล่อนซะแล้ว ใคร ๆ ก็เรียกว่า เวเนเซียจอมจุ้น แต่หญิงสาวคิดว่าตัวเองเป็นแม่พระมากกว่า เพียงแต่ยังไม่มีเวลาแก้ความเข้าใจผิดของทุกคน
แล้วคุณจะเอายังไงกับผม
ไม่ยังไงหรอกค่ะ เห็นคุณอารมณ์ไม่ดี เลยมาชวนคุยเล่นฆ่าเวลานะ
ผมไม่ใช่ของเล่นของใคร
อึ๋ย ... เจอประโยคแบบนี้ อกหักมาแหง ๆ เชื่อขนมกินได้เลย แบบนี้แม่พระของคนยากอย่างหล่อนมีงานทำอีกแล้วสิ
บังเอิญฉันเป็นคนขี้เล่นแก้ไม่หายซะด้วย แต่เห็นคุณโกรธง่าย ๆ แบบนี้ เอาเป็นว่า เรามาเล่นแบบมีสาระก็คงพอไหวนะ คนช่างแหย่ขยิบตาข้างหนึ่งแกล้ง นี่ถ้าใครมาเห็นเข้าคงหาว่าหล่อนเล่นหูเล่นตา ให้ท่าผู้ชายหน้าตาดี แต่ให้ตายเถอะ ไม่ได้คิดอกุศลยังนั้นเลยนะ ไอ้การยักคิ้ว ยักเอว ยักไหล่นี่ก็เป็นนิสัยห่าม ๆ ที่หญิงสาวแก้ไม่ได้สักที
อีกฝ่ายกลับนิ่งเงียบ คงหมดความสนใจในคนบ๊อง ๆ กวนประสาท เลยหันกลับไปคว้าคู่มือท่องเที่ยวออกมาอ่านแทน
คุณชื่ออะไรนะ
เจนีฟ
แปลว่าอะไรเหรอ
เจนีวา ชายหนุ่มตอบอย่างเสียไม่ได้
อ๋ออออ ... เหมือนฉันเลย
เหมือนตรงไหน คราวนี้ชายหนุ่มกลับสนใจบทสนทนาขึ้นมาบ้าง
ฉันเดาว่าแม่คุณตั้งชื่อให้ตามเมืองที่คุณเกิดใช่ไหมละ
อือ
แม่ก็ตั้งชื่อให้ฉันตามชื่อเมืองเกิดเหมือนกัน
อือ
นี่คุณ อือ ๆ ออ ๆ อยู่ได้ ไม่ถามหน่อยเหรอว่าชื่อฉันเพราะขนาดไหน
ไม่ได้อยากรู้
คุณนี่ไม่น่าคบเอาเสียเลย นี่รู้มั้ย มิตรภาพนะไม่ได้หากันง่าย ๆ นะ คุณคงไม่คิดจะอยู่คนเดียว หัวเดียวกระเทียมลีบในโลกกลมบ้าง เบี้ยวบ้างใบนี้หรอกใช่มั้ย
เรื่องของผม ตาสีเขียวคราวนี้เขียวปั๊ดน่ากลัว ไม่สวยเสียแล้ว ท่าทางเขาจะเห็นหล่อนเป็นคนบาปมากกว่านักบุญ ผิดวัตถุประสงค์ของหญิงสาวไปกันใหญ่
ไม่ต้องจ้องกันขนาดนั้นก็ได้ ฉันพอรู้ตัวว่าสวยอยู่หรอก พูดเองก็ขำเอง ไม่รู้ไปได้เชื้อบ้า ๆ บวม ๆ แบบนี้มาจากไหน
ฉันชื่อ เวเนเซีย เพราะเกิดที่เวนิสนี่แหละ แต่คุณคงหวังให้ฉันนำเที่ยวไม่ได้หรอก เพราะย้ายไปอยู่ที่โรมตั้งแต่เด็กแล้ว หญิงสาวคว้าหนังสือในมือของเขาไปพลิกดูอย่างถือวิสาสะ พลางพูดยิ้ม ๆ
คุณคงรู้เรื่องที่นี่ละเอียดกว่าฉันละมั้ง เอาเป็นว่าคุณช่วยพาฉันเที่ยวหน่อยแล้วกัน ถึงฉันจะย้ายไปอยู่ที่อื่น แต่ก็ยังรู้สึกผูกพันและโหยหาถิ่นฐานเดิม เลยอยากกลับมาเยี่ยมบ้านเกิดสักครั้ง ไม่แน่นะ ฉันอาจจะกลับมาตายที่นี่ก็ได้ ใครจะรู้
ยังเด็ก ยังเล็ก ทำไมคิดไปไกลขนาดนั้นละคุณ เหมือนชายหนุ่มจะมีรอยยิ้มเอ็นดูประดับใบหน้าขรึม แต่เพียงชั่วครู่ก็กลับเฉยชาราวน้ำแข็งดังเดิม ช่างสมเป็นคนเมืองหนาวที่อยู่กับหิมะตาปีตาชาติ ถึงหล่อนไม่เคยไปเที่ยวสวิสเซอร์แลนด์ แต่เห็นจากตานี่แล้วก็พอรู้ว่าที่นั่นคงหนาวจนขี้เกียจขยับปากยิ้มเป็นแน่
ใครจะไปรู้อนาคตละ ไม่ประมาทไว้เป็นดี ฉันชอบเดินทาง เห็นที่ไหนสวยก็อดคิดไม่ได้ว่าฉันจะมานอนเฝ้าที่นั่นที่นี่ตอนตายดีไหมเนี่ย
พิลึก
อย่างน้อยก็ทำให้เขาด่าได้ หน้าตาไม่บึ้งแบกโลกเหมือนเมื่อแรก หญิงสาวเลยค่อยสบายใจขึ้นหน่อย
ไม่ทันที่เวเนเซียจะอยากให้เขาด่ามากกว่านั้น เรือก็เข้าเทียบท่าส่งผู้โดยสารขึ้นฝั่ง เจนีฟรีบคว้าข้าวของส่วนตัวผละไปทันทีราวกับกลัวว่าแม่ปลิงสาวช่างพูดจะตามเกาะ กินเลือดกินเนื้อเขา
เชอะ !... ราวกับอยากตามไปงั้นแหละ เวเนเซียสะบัดหน้าไปมา แลบลิ้นหลอกลับหลัง แต่พอเห็นว่าเหลือหล่อนอยู่คนเดียวบนเรือ ก็จำต้องคว้าเป้ตัวเองวิ่งตามหลังเขาไป
จากคุณ :
ธราธร
- [
23 ม.ค. 47 10:22:02
]