ฉันเหนื่อยและท้อแท้จังเลย
ฉันอ่อนแอมากซินะที่ฉันร้องไห้
เพราะฉันโตมากแล้วแต่ยังขี้แย
ก็ใครจะทนไหวล่ะ
ที่ต้องรับผิดชอบเรื่องราวตั้งมากมาย
แต่ฉันเป็นแค่ผู้หญิงตัวเล็ก
ที่ไม่ได้มีเวทมนต์หรือคาถาจะเสกสรรค์อะไรได้ง่ายดาย
ฉันต้องส่งน้องเรียน ช่วยเพื่อนที่ไม่มีเงินเรียน
และยังต้องส่งตัวเองเรียนอีก
ทุกวันในหัวสมองฉันมีแต่คิดเรื่องเงิน
พรุ่งนี้เชาฉันหาเงืนจากที่ไหน
แต่ฉันไม่เคยคิดทำสกปรก
ฉันไม่เข้าใจว่าฟ้าทำไมช่างโหดร้ายกับฉัน
บางครั้งฉันอยากที่จะไม่รับรู้เรื่องของน้องและเพื่อน
แต่ฉันทำไม่ได้ เพราะพวกเขาก็มีฝันเหมือนๆกับฉัน
หากแต่ว่าฉันเหนื่อยเกินไปที่ต้องรับผิดชอบชีวิตคน
ฉันควรทำไงดี ฉันคิดหาคำตอบแต่ยังคงไม่มีพบ
หากใครมีเมตตาและสงสารฉัน
ช่วยฉันทีให้ฉันได้พบความสุขบ้างในสักวัน
ช่วยฉันแบกภาระครั้งนี้ให้เบาลง
แต่ฉันก็รู้ว่ามันเป็นเพียงเสียงเล็กๆในมุมที่มืดเท่านั้น
คงไม่มีใครได้ยินและได้รับรู้ถึงความทุกข์ของฉัน
แต่ฉันก็ไม่ได้โกรธหรือว่าอะไร
การที่ฉันเป็น มันคงเป็นเพราะฟ้าอยากทดสอบฉัน
ฉันก็ได้แต่หวังว่าสักวัน ฟ้าคงเลิกทดสอบฉันซะที
ช่วยฉันอธิษฐานก็ยังดี.............
จากคุณ :
I 'm try....
- [
28 ม.ค. 47 10:18:54
A:202.28.45.10 X:10.2.5.203
]
++++++ฟ้ากำหนหรือฝนที่กำหนดชีวิืต++++++
