ความคิดเห็นที่ 1               เช้าวันจันทร์พระอาทิตย์ส่องแสงอ่อนๆ  อากาศอันหนาวเหน็บทำให้หลายคนเดินจามใส่กัน  หญิงสาวและชายหนุ่มวัยทำงานดูจะเร่งรีบในทุกๆฝีก้าว  ตาลุงใส่แว่นกรอบดำกับเลนส์หนาเตอะมือสับไก่อย่างแคล่วคล่องและรูดชิ้นไก่ออกจากมีดในมือ  ชิ้นไก่ถูกเรียงอย่างเป็นระเบียบบนข้าวมันที่พึ่งจะหุงเสร็จ  แปลกที่ร้านข้าวมันไก่ตั้งอยู่ข้างอาคารสูงระฟ้า พนักงานบางคนนั่งรับประทานก่อนที่จะเข้าบริษัท  หน้าอาคารสูงเหยียดฟ้านี้มีชื่อบริษัท  "IBT"  โชว์อยู่  ตัวอักษรสีทองทำให้ดูมีระดับ  กระจกสีเขียวที่เรียงกันล้อมรอบอาคารในทุกๆมุมตกกระทบกับแสงอาทิตย์  น้ำพุด้านหน้าปล่อยสายน้ำโผยพุ่งออกมาเพิ่มความสวยงามให้กับอาคารกระจกเขียว                 ชายหนุ่มในเสื้อขาวแขนยาวผูกเนคไทสีดำ บุคลิกของเขาทำให้หญิงสาวหลายคนหันมามองเมื่อลุกออกจากร้าน  เขาถือกระเป๋าหนังสีดำมีระบบล็อกด้วยตัวเลขเดินเข้าบริษัทพร้อมที่จะทำงาน  เมื่อเข้าบริษัทเขายิ้มให้พนักงานทุกคนจนกระทั่งกดลิฟท์  บุรุษหนุ่มยืนรอลิฟท์ได้ครู่หนึ่งประตูลิฟท์จึงเลื่อนออก                ภายในลิฟท์มีบรรยากาศที่ต่างออกไป ไม่มีใครสนทนากัน  ยืนหลบหน้าหลบตาเหมือนไม่เคยรู้จัก  เขาเดินออกจากลิฟท์หลังไฟมาหยุดที่เลข 15  เมื่อประตูลิฟท์เปิด บรรยากาศโดยรอบดูหรูหรา พื้นที่ถูกปูด้วยพรมสีแดงตลอดเส้นทางไปยังประตูห้องประชุมบานใหญ่  วอล์เปเปอร์รอบผนังเป็นภาพจิตรกรรมสีน้ำมันรูปท้องฟ้าและเหล่าเทพสไตล์ยุโรป  ชายหนุ่มหยุดเดินที่หน้าประตูจัดเนคไทของตัวเองอีกครั้ง และผลักประตูเข้าไป               "มาแล้วเหรอ กิจ  ทุกคนกำลังรอเธออยู่เลย"  ชายวัยกลางคนที่นั่งอยู่ตรงหัวโต๊ะกระจกทรงวงรียาวกล่าว               "โทษนะครับที่มาช้า แต่....ผมว่าเริ่มกันเลยละกันนะ" อาการประหม่าปรากฏออกมาอย่างเห็นได้ชัด                การแจกแจงเรื่องผลิตภัณฑ์ตัวใหม่เป็นไปได้อย่างราบรื่น  ต้นแบบชิ้นงานถูกหยิบออกจากกระเป๋าหนัง ผู้บริหารทั้งหลายดูจะพอใจผลงานของหนุ่มน้อยไฟแรงคนนี้ ซึ่งเสียค่าจ้างให้หลายหมื่นต่อเดือน เรียกได้ว่าคุ้มกับเม็ดเงินที่ทุ่มไป               "ดังนั้น ผมรับรองได้ว่าผลิตภัณฑ์ตัวนี้จะเป็นที่นิยมกันในหมู่คู่รักทุกคู่แน่นอนครับ"  เสียงปรบมือดังขึ้นทันทีเมื่อจบการนำเสนอ      หลังสิ้นสุดการประชุม กิจเดินออกมาด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม เขามายืนรอลิฟท์พร้อมๆกับเหล่าคณะกรรมการของบริษัท                   "ติ๊ดๆ! ติดๆ! ติ๊ดๆ!"  เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น กิจหยิบมันขึ้นมาและกดรับ   "ครับ กิจพูดครับ"                     ชายหนุ่มในชุดเสื้อทีมฟุตบอลสีขาวพร้อมกางเกงยีนสีน้ำเงินและสวมรองเท้ากีฬาผ้าใบเดินออกมาจากร้านสะดวกซื้อพร้อมกระป๋องเบียร์ในมือ  เขาเดินข้ามถนนไปยังร้านขายข้าวมันไก่ฝั่งตรงข้าม               "ว่าไงลุง วันนี้ขายดีไหม?"               "อ้าว! ไอ้แม็ควันนี้แกไม่ไปไล่จับคนร้ายหรือไงฮะ"  ลุงเจ้าของร้านข้าวมันไก่ต้องเชง้อหน้าพูดด้วยเนื่องจากความสูงราว 180 เซนติเมตรของตำรวจหนุ่ม                แม็คกระดกเบียร์กระป๋องในมือก่อนตอบกลับ  "อะไรกันลุงจะให้ผมลุยแต่เช้าเลยเหรอ แต่เอาเถอะเดี๋ยวผมต้องขอตัวก่อนหละ ไว้เจอกันครับ"  แม็คเดินออกจากร้านไปพร้อมกระดกเบียร์อีกครั้ง  สายตาของสาวๆในร้านมองตามกันออกไปคงเพราะรูปร่างหน้าตาอันหล่อเหลาของตำรวจหนุ่มที่ดูมีเสน่ห์            "ตูม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"               "บรึม!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!"                อาคารบริษัท IBT เกิดระเบิดขึ้น  เปลวไฟและแรงระเบิดกลืนกินทุกอย่างที่อยู่ในรัศมี  ร้านข้าวมันไก่ของตาลุงถูกซัดกระจายหายไปรวมทั้งทุกคนที่อยู่ในร้าน  รถยนต์ที่จอดไว้ด้านหน้าถูกแรงระเบิดอัดจนเละ  แม็คที่เดินมาถึงฝั่งตรงข้ามก่อนการเกิดระเบิดได้ไม่กี่อึดใจได้แต่ยืนถือกระป๋องเบียร์อ้าปากหวอมองภาพเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นต่อหน้า  การจราจรเกิดติดขัดขึ้นมาในทันที เปลวไฟยังคงเผาผลาญทุกสิ่ง ไทยมุงจำนวนมากแห่กันมาดูจนชุลมุนวุ่นวายไปหมด  หลังได้สติแม็คหยิบโทรศัพท์มือถือของตนในกระเป๋ากางเกงกดไปหาเพื่อนตำรวจในทันที                 "นี่แม็คนะ เกิดเหตุระเบิดขึ้นที่ตึกไอบีที รีบมาด่วนเลย ประสานงานให้ด้วย เดี๋ยวฉันจะกันคนไว้ให้ก่อน รีบมานะ" หลังกดปิดโทรศัพท์นายตำรวจหนุ่มยกเบียร์ขึ้นมาดื่มครั้งสุดท้าย  แต่ยังไม่ทันหมดเสียงโทรศัพท์สาธารณะที่อยู่ข้างๆก็ดังขึ้น   เขาหันมามองตู้โทรศัพท์ที่เต็มไปด้วยใบปิดโฆษณาข้างตัว ก่อนที่จะเหล่ซ้ายเหล่ขวาว่าไม่มีใครเดินมารับ จึงตรงเข้าไปในตู้และยกหูโทรศัพท์ขึ้นแนบหู   แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 47 17:27:37 จากคุณ : .. (เด็กอายุ 15) - [ 13 มี.ค. 47 17:21:39 ]

ความคิดเห็นที่ 2               "ฮัลโหล....."               "ว่าไง คุณตำรวจ  คงตกใจซินะที่อยู่ดีๆก็ตูมตามขึ้นมา" เสียงดังกล่าวกรอกมาตามสายโทรศัพท์               "แกเป็นใคร ?"               "ใครจะโง่บอกหละครับคุณตำรวจ  เอาอย่างงี้ดีกว่า ผมมีเกมให้คุณตำรวจเล่นรับรองว่าสนุกแน่ๆ"               "อย่ามาเล่นลิ้น"  แม็คหันซ้ายหันขวาอยู่ตลอดมองหาเจ้าของเสียงลึกลับ               "แหม ฉลาดดีนะ ที่รู้ว่าผมอยู่แถวนี้ลุกลี้ลุกลนมองหาอยู่ได้ หาให้ตายก็ไม่เจอหรอก  แต่ผมซิที่เห็นคุณตำรวจทุกฝีก้าว"               "แกต้องการอะไรกันแน่ ?"               "อย่างที่บอกเล่นเกมกับผม มิเช่นนั้นอาจตูมขึ้นมาอีกก็ได้  คนตายก็ยิ่งมากขึ้นๆ ว่าไงหละ"               "ตกลง ว่ามา...."               "มองไปทางขวา รถสปอร์ตสีแดงเปิดประทุน"               "เห็นแล้ว"               "ดูตรงที่ถอนเหรียญของตู้โทรศัพท์"               แม็คก้มลงไปดูบริเวณที่บอกและเห็นกุญแจรถวางอยู่ตรงช่องจึงหยิบออกมา               "โอเค กุญแจอยู่ในมือแล้ว"               "เอาหละ ต่อจากนี้หลังฉันวางหูโทรศัพท์ให้ไปที่รถคันนั้น แล้วเปิดดูตรงช่องเก็บของ"               กึก!  หลังฝ่ายตรงข้ามวางหู ตำรวจหนุ่มรีบปรี่ไปที่รถคันดังกล่าวพร้อมกุญแจในมือ ไขเข้าไปนั่งตรงที่นั่งคนขับและเอื้อมมือไปเปิดตรงช่องเก็บของทันที  มีโทรศัพท์มือถือสีดำวางอยู่ด้านใน ก่อนที่จะหยิบตัวโทรศัพท์เสียงเรียกจากมันดังขึ้นก่อน   ชายหนุ่มกดรับ               "เอาไงต่อ...."  แม็ครีบถามโดยเร็ว               "ฟังให้ดี กติกามีอยู่ว่า ฉันได้ติดตั้งระเบิดเวลาเอาไว้ทั้งหมด 4 ตัว  แกมีเวลา 30 นาทีไปกู้ระเบิดให้ทันทั้งหมด โดยฉันจะให้คำใบ้แกถึงจุดต่างๆที่มีระเบิดอยู่  ง่ายๆแค่นี้แกทำได้อยู่แล้ว เอาหละ ตอนนี้ 8 โมงตรง คำใบ้แรกคือ เขียว เหม็น แต่จำเป็น  ใกล้บันไดสีดำที่ขยับตลอด เกมเริ่มขึ้นแล้ว......"               การติดต่อทางโทรศัพท์หยุดลงชั่วคราว แม็คสตาร์ทรถสปอร์ตสีแดงและเหยียบคันเร่งตรงออกถนนในทันที    ความเร็วอยู่ที่ 120 การขับโฉบเฉี่ยวไปมาดูน่าหวาดเสียวแม้แต่เข้าโค้งก็ไร้ทีท่าว่าเขาจะชลอความเร็ว  ด้วยสถานการณ์ที่ถูกบีบให้เร่งรีบการตีความปริศนาในสมองเกิดขึ้น  เขียว เหม็น จำเป็น  ขยะ เหม็น จำเป็น ใช่ ถังขยะ  แล้วไอ้บันไดสีดำหละ ขยับอยู่ตลอด บันไดสีดำ ใช่แล้ว บันไดเลื่อน ใกล้บันไดเลื่อน  บันไดเลื่อนอยู่ในห้าง  ห้าง.........   เท้าเหยียบคันเร่งเต็มแรง รถพุ่งไปอย่างรวดเร็ว ฝ่าไฟแดง และขับปาดเลนซ้ายขวาตลอดทาง  แต่สุดท้ายต้องเหยียบเบรคเต็มแรงเมื่อเจอสภาพจราจรอันแสนติดขัด  แม็คมองนาฬิกาที่ข้อมือเข็มยาวชี้ไปที่เลข 1  เหลือเวลาเพียง 25 นาทีเท่านั้น               เขาเหล่ซ้ายขวาเมื่อเห็นว่ารถของตนอยู่ติดทางเดิน  เท้าเหยียบคันเร่งอีกครั้งหักพวงมาลัย รถพุ่งเข้าทางเดินและพุ่งชนทุกอย่างที่ขวางหน้า ผู้คนที่เดินไปมากระจายหลบไปซ้ายขวา รถเข็นของแม่ค้าขายส้มตำถูกรถสปอร์ตเฉียดโดนจนกระเด็นลอยขึ้นกลางอากาศ  ครก สาก ลอยขึ้นสู่ฟ้า และตกลงมากระแทกกระจกหน้ารถ เปรี้ยง!!  รอยร้าวเกิดขึ้น กระปุกใส่น้ำปลาร้าที่เคว้งคว้างอยู่ สักพักก็หล่นลงมาในรถเปิดประทุนสีแดง น้ำปลาร้ากระจายเต็มรถรวมถึงตัวของแม็คก็ชุ่มไปด้วยน้ำปลาร้า  เปรี้ยง!!!!!  เพล้ง!!!!!!!  โครม!!!!!!!!!   เนื่องจากมาทางลัดไม่กี่นาทีก็มาถึงห้างสรรพสินค้า  แม็คลงจากรถทุกสายตาจับจ้องและต่างอุดจมูกเพราะกลิ่นเหม็นที่โชยออกมา  ตำรวจหนุ่มตรงไปยังบันไดเลื่อนและถังขยะสีเขียวเขาก้มลงไปควานหาระเบิด ขยะต่างๆถูกคุ้ยออกมา ผู้คนที่อยู่แถวนั้นซุบซิบนินทากันเสียงดัง  แม็คหาระเบิดพบในที่สุด เขาไม่หยิบมันขึ้นมาเพราะอาจชุลมุนได้ จึงกดยกเลิกการติดตั้งและปล่อยลงถังดังเดิม  เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น แม็คไม่รอช้าที่จะวิ่งไปหยิบมันซึ่งอยู่ในรถสปอร์ตและกดรับ               "เก่งนี่ ใช้เวลาไป 8 นาที เหลืออีก 22 นาที  เอาหละ คำใบ้ที่สองคือ นั่งดู จบบ่นจบชม  มืดๆ แต่มีแสง เลข 7" สิ้นเสียง นายตำรวจตัวชุ่มน้ำปลาร้ากดปิดโทรศัพท์ยืนแก้ปริศนาในทันที               นั่งดู ดู จบบ่นจบชม หนังละคร ใช่ มืดๆมีแสง มืดๆแต่มีแสง หนัง  มืดๆมีแสงคือโรงหนัง  เลข 7 ก็โรง 7  หลังไขปริศนาที่สองสำเร็จก็รีบวิ่งเข้าไปในห้าง  ยามหน้าประตูล็อคตัวเขาไว้               "คุณสกปรกแบบนี้ห้ามเข้าครับ"               "ผมเป็นตำรวจ ขอเข้าไปเดี๋ยวเดียว....." แม็คสะบัดจนหลุดจากพันธนาการและวิ่งเข้าตัวห้างไป  ยามวอเรียกคนอื่นให้ตามจับในทันทีก่อนวิ่งไล่ต่ามไป               เขาวิ่งมากดลิฟท์เพื่อขึ้นชั้นบน  ยามสองสามคนวิ่งตามมาพร้อมชี้หน้าสั่งให้หยุด  ลิฟท์เปิดขึ้นก่อนที่จะถูกรวบตัว  คนในลิฟท์ยืนหันหน้าเข้าข้างฝาเพราะเหม็นกลิ่นอันอบอวนที่ออกมาจากตัวแม็ค  เขากดไปที่ชั้น 5 ซึ่งเป็นชั้นบนสุด แต่ไม่ทันไรประตูลิฟท์มาเปิดที่ชั้น 4       ยามราวสี่ห้าคนมายืนรอดักจับตัวแต่เหล่าผู้คนในลิฟท์กลับรีบวิ่งออกมาชนยามที่ยืนขวางทางลงไปกองกับพื้นเพราะสู้กลิ่นปลาร้าไม่ไหว แม็ครีบกดปิดประตูลิฟท์ แต่ยามนายหนึ่งก็วิ่งเข้ามาในลิฟท์ทัน หลังประตูลิฟท์ปิดนายตำรวจหนุ่มยืนประจัญหน้ากับยามผิวคล้ำ                 "ใจเย็น ใจเย็น ผมเป็นตำรวจนอกเครื่องแบบ" แม็คพยายามอธิบาย               "ผมจะเชื่อคุณได้ไง ?"  ยามทำท่าทางระแวง               ไฟลิฟท์หยุดและกระพริบที่เลข 5 ประตูลิฟท์เลื่อนออก  แม็คตัดสินใจวิ่งฝ่าออกไปเพื่อไม่ให้เสียเวลา ยามเสียหลักล้มลงศีรษะกระแทกพื้น  นายตำรวจนอกเครื่องแบบวิ่งมายังโรงหนัง และตรงไปที่โรง 7 แต่ยังไม่ทันได้เข้าก็ถูกพนักงานหน้าโรงจับตัวไว้ก่อน แม็คดิ้นเพื่อสะบัดให้หลุด ยามอีก4-5คนวิ่งมาพร้อมไม้กระบองในมือและเงื้อมือจะฟาด  เขาเตะข้อมือของยามนายหนึ่ง  กร็อบ!!!!  เสียงกระดูกข้อมือหักดังลั่น ไม้กระบองลอยหล่นเข้ามือตำรวจและใช้มันกระทุ้งเข้าที่ท้องของพนักงานซึ่งล็อคตัวเขาอยู่  หลังอัดล่วงไปสองรายจึงรีบควักตราตำรวจขึ้นมาชูให้ดู                   "ก็บอกแล้วไงว่าเป็นตำรวจ โอเคนะ ที่ข้อมือหักฝากด้วยละกัน ผมไม่มีเวลาแล้ว......"  พูดยังไม่จบประโยคดีก็พลุนพลันเข้าโรง 7 ไป                ภายในโรงที่มืดมิดมีเพียงแสงจากจอภาพยนต์ ภาพของคนกำลังถูกตัดแขนด้วยใบมีดโกนปรากฏอยู่บนจอ  แม็คเดินเข้ามาในโรงด้วยความเงียบแต่ไม่ทันไรผู้ชมในโรงก็เริ่มมีเสียงซุบซิบและเอามือปิดจมูก คงเป็นเพราะกลิ่นตัวของแม็คอีกนั่นแหละ  ระเบิดอยู่ตรงไหน มืดแบบนี้คงหาไม่เจอแน่ เขาจึงตัดสินใจวิ่งออกจากโรงไปบอกพนักงานคนที่พึ่งจะโดนตนนั้นอัดร่วงไปเมื่อครู่ ให้หยุดฉายหนังและเปิดไฟในโรง  ไม่กี่นาทีหนังก็หยุดฉายและไฟในโรงสว่างขึ้น ผู้ชมส่วนใหญ่หัวเสียที่ต้องหยุดดูหนังที่กำลังตื่นเต้นระทึกใจ  แม็คเข้ามาในโรงอีกครั้ง                "ขอให้ทุกท่านออกไปด้านนอกสักครู่นะครับ  เกิดเหตุการณ์ขัดข้องนิดหน่อย" แม็คฟอร์มว่าเป็นพนักงานเพราะขืนมาในมาดตำรวจคงจะเกิดความวุ่นวายขึ้นเป็นแน่                ผู้ชมส่วนใหญ่ยอมปฏิบัติโดยดี มีเพียงบางส่วนที่บ่นพึมพำและทำกิริยาท่าทางหงุดหงิด  หลังเคลียร์ปัญหาไปได้อย่างหนึ่งจึงไม่รอช้าที่จะค้นหาระเบิดทันที  เก้าอี้นั่งถูกตรวจสอบอย่างละเอียดและว่องไว แต่ไม่พบอะไร กระทั่งสายตาของเขามาสะดุดกับถุงข้าวโพดคั่วขนาดใหญ่ซึ่งวางซุกอยู่ใต้ที่นั่ง H9 จึงหยิบขึ้นมาและคลี่ถุงออก มีระเบิดเวลาขนาดพอดีมืออยู่ด้านในถุง แม็ครีบกดยกเลิกการติดตั้งในทันทีและนำมันออกมาจากโรงพร้อมถุงข้าวโพดคั่ว               หลังสั่งให้ผู้ชมกลับเข้าโรงและชมภาพยนต์ต่อได้ เสียงโทรศัพท์มือถือสีดำดังขึ้นอีกครั้ง               "เก่งมากๆ หัวไวดีนี่ แต่ตอนนี้แกเหลือเวลาอีกเพียง 13  นาที กับระเบิดอีก 2....."               "ให้คำใบ้มาเร็วๆเถอะน่า" นายตำรวจพยายามไม่เสียเวลากับคำพูดอ้อมค้อมของฝ่ายตรงข้าม               "ได้ งั้นคำใบ้ที่สามคือ ชายหญิงต้องใช้ แต่ต้องแยกกัน ใช้แล้วต้องล้าง อยู่หมายเลข1 ใกล้บันไดสีดำ สัญลักษณ์สีแดง"                                 กระบวนการคิดในหัวเริ่มต้นอีกครั้ง   ชายหญิงต้องใช้ จำเป็น ใช้แยกกัน  ใช้แล้วล้าง ล้าง น้ำ ใช้แยกกัน น้ำ ห้องน้ำ อยู่หมายเลข 1 ใกล้บันไดเลื่อน   แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 47 17:36:54 จากคุณ : ... (เด็กอายุ 15) - [ 13 มี.ค. 47 17:28:53 ]

ความคิดเห็นที่ 3 000 แก้ไขเมื่อ 27 เม.ย. 47 03:57:39 จากคุณ : ... (เด็กอายุ 15) - [ 27 เม.ย. 47 03:55:34 ]

ความคิดเห็นที่ 4 12 จากคุณ : 00 (เด็กอายุ 15) - [ 30 เม.ย. 47 00:52:03 ]

ความคิดเห็นที่ 5          ท้องฟ้าที่มืดสลัวๆของเช้าวันใหม่ กลิ่นอากาศชื้นๆเย็นๆ  และแสงสีขาวจากหลอดไฟนีออนแยงเข้านัยน์ตา สิ่งเหล่านี้เป็นบรรยากาศที่ต้องเจอะเจอหลังการตื่นนอน  เมื่อชัยศักดิ์ลุกจากเตียงและเปิดไฟในห้องได้ เขายืนเสไปมานิดหน่อยก่อนเข้าห้องน้ำๆไป  พื้นห้องน้ำที่เย็นเฉียบเมื่อเท้าเปล่าลงสัมผัสก็ต้องรีบยกขึ้นสลับไปมา  ชัยศักดิ์นั่งแปรงไฟอยู่บนคอห่านชักโครกและปลดทุกข์ไปพร้อมๆกัน  หลังแปรงฟันล้างหน้า เขายืนมองตนเองในกระจก ในวัย 29 ปี ริ้วรอยบนหน้าผาก ขอบตาดำๆ ร่างกายที่ผอมจนเห็นกระดูกซี่โครงนูนออกจากเนื้อ  หนวดเคราที่เริ่มยาวเลยคาง ผมหงอกที่เยอะขึ้นทุกวันๆ  ดูน่าสมเพชเสียจริง               หลังติดกระดุมเสื้อเม็ดสุดท้าย เขาหยิบเน็คไทสีดำมาผูก  คว้าเสื้อหนาวลายสีแดงสลับเขียวมาสวม ฉีดน้ำหอม และเดินไปหยิบกุญแจบ้านบนหัวเตียงนอน ข้างๆกุญแจนั้นมีกรอบรูปขนาดตั้งโต๊ะคว่ำอยู่  ชัยศักดิ์มองด้วยาสายตาเย็นชาและหยิบมันใส่ลงลิ้นชักข้างเตียง  ก่อนเดินออกจากห้องและปิดไฟ ไอความเย็นที่ออกจากปากของผู้คนที่กำลังสนทนากัน เสื้อกันหนาวหลากหลายสีและหลากหลายรูปแบบ  ความพลุกพล่านของคนพร้อมกับหน้าตาอันไร้ความสุขในชีวิต  นั่นคือภาพที่ผ่านสายตาของเขาไปในขณะยืนโหนรถเมล์และจ้องมองออกไปด้านนอก  เหลือบมองนาฬิกาข้อมือเวลาอยู่ที่ ตี5 45นาที  หลังลงรถและเดินไปแบบเฉื่อยๆสักพักก็มาถึงบริษัท  ชัยศักดิ์แหงนหน้าขึ้นมองบนด่านฟ้า อีกาตัวสีดำเข้มยืนสง่าแลซ้ายแลขวา  ก่อนโผบินผ่านหน้าเขาไปนิดเดียว    หลังยืนอยู่หน้าบริษัทได้พักใหญ่ชัยศักดิ์ตัดสินใจเดินเลยมันไป หลังเข้ามาใน 7-11 ชัยศักดิ์ตรงไปที่ตู้แช่นมขวด  เขาก้มลงเลือกเฉพาะขนาดใหญ่สุด พลิกหมุนขวดมองหาวันหมดอายุ  เขาหยิบนมจืดออกมาขวดนึงและเป็นขวดที่หมดอายุช้าที่สุดก่อนที่จะตรงมาจ่ายเงิน  แม้แต่พนักงานสาวที่คิดเงินยังสวมเสื้อกันหนาวลายดอกไม้ อากาศหนาวจัดแบบนี้เดี๋ยวตอนเที่ยงก็คงหายไป  ชัยศักดิ์ออกจากร้านพร้อมนมขวดใหญ่ในมือ เวลา6โมง 20นาที เขาก็มานั่งทำงานอยู่ที่โต๊ะ  ไม่สิ มานั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานมากกว่า  ชัยศักดิ์ไม่มีอะไรทำนอกจากมองเพื่อนร่วมงานรอบๆตัว  พวกเขาเหล่านั้นก็ไม่ต่างอะไรกันเท่าไหร่  บ้างก็หลับ บ้างก็วาดรูปเล่น  ขณะนั้นเองที่ไฟในบริษัทก็ดับลง แต่ก็มีแสงสว่างในยามเช้าลอดผ่านเข้ามาแทนที่   เส้นแสงที่ตัดกับขอบฟ้าช่างสวยงามเสียเหลือเกิน    ฝูงนกที่บินผ่านมาพอดีเหมือนจะจงใจเข้ามาช่วยเพิ่มความสวยงามครั้งนี้   ทุกสายตาจับจ้องอยู่อย่างนั้น  ใบหน้าของทุกคนที่ไร้อารมณ์และบึ้งตึง  กำลังเริ่มมีรอยยิ้มปรากฏ  แต่แสงไฟนีออนสีขาวสว่างจ้าก็ติดขึ้นมาเสียก่อน  อาการไร้อารมณ์และบึ้งตึงจึงกลับมาเข้าสู่สภาวะปกติ               ชัยศักดิ์ฟุบหน้าลงที่โต๊ะและหลับตาลงช้าๆ  พยายามปล่อยร่างกายให้สบายที่สุดเท่าที่จะทำได้  อาการตัวเบาเกิดขึ้น เขากำลังจะหลับในอีกไม่ช้า......  กำลังจะเข้าสู่โลกแห่งจินตนาการที่มีแต่ความสวยงาม.....                             ร่างของหญิงสาววัย 16 ปี กำลังนอนแน่นิ่งอยู่ตรงหน้าเขา  ไทยมุงแห่กันมาล้อมวงดูยกใหญ่  ไร้วี่แววของตำรวจ  ชัยศักดิ์จำได้ว่าในขณะที่ตัวเองกำลังหลับตาก็ได้ยินเสียงบางอย่างดังขึ้น   ทุกคนต่างวิ่งออกจากบริษัทมาดูสิ่งที่เกิดขึ้น รวมถึงตัวเขาเองด้วย  ไม่มีใคร ณ ที่นั้นรู้ว่าหล่อนเป็นใคร  ทราบแต่เพียงว่าหล่อนกระโดดลงมาจากด่านฟ้าของบริษัท จากคุณ : .. (เด็กอายุ 15) - [ 30 เม.ย. 47 00:56:12 ]