เพื่ออะไรครับเจต

คืนวันศุกร์ที่ 16 มกราคม 2547
“คุณเคยรู้จักคำว่ารักแรกพบไหม”
“ไม่เคยค่ะ”
“แล้วคุณคิดว่ามันจะเกิดขึ้นได้ไหม”
“ไม่รู้ค่ะ”
“สมมุติว่าถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งเดินเข้ามาบอกว่าชอบคุณ คุณจะตอบเขาว่าอย่างไร”
“อืมมมมม      ก็คงไม่ตอบอะไรค่ะ”
“ทำไม  ไม่ตอบอะไรละ”
“ก็จะให้ตอบได้ยังไง  ใครก็ไม่รู้จู่ๆเดินเข้ามาบอกว่าชอบ   คงให้คำตอบอะไรไม่ได้”
“แล้วคิดว่าถ้าเจอเหตุการณ์แบบนั้นคุณจะทำอย่างไร”
“ทำอย่างไรเหรอ  ก็...ก็คงถามกลับไปว่าคุณไปเป็นใคร”
“ผมชื่อเจต...”
“ค่ะ”
“แล้วคุณชื่ออะไรครับ”
“อืมมมมม     ชื่อนิวค่ะ”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ”
“ค่ะ”
“แล้วคุณกำลังจะไปไหน”
“กลับบ้าน”
“ผมก็กำลังจะกลับบ้านเหมือนกัน  บ้านคุณอยู่ทางไหนละ”
“อยู่ดอนเมืองค่ะ”
“บ้านผมก็อยู่ดอนเมืองเหมือนกัน กลับกับผมไหม”
“ไม่หรอกค่ะ  กลับแท็กซื่เองได้”
“ไม่ดีหรอกครับ  แท็กซื่เดี๋ยวนี้อันตราย  นี่ก็ดึกแล้ว  ให้ผมไปส่งดีกว่า รับรองปลอดภัย”
“ไม่ค่ะ  ขอบคุณ แท็กซื่มาแล้ว  ไปก่อนนะค่ะ”
“เดี๋ยวก่อนสิครับ เดี๋ยวก่อน  ขอเบอร์นิวได้ไหมครับ”
“......”

คืนวันเสาร์ที่ 17 มกราคม 2547
“สวัสดีครับ”
“ค่ะ”
“ชื่ออะไรครับ”
“ปู ค่ะ”
“ทำไมมายืนอยู่ตรงนี้คนเดียวละครับ”
“รอแฟนอยู่”
“......”

คืนวันอาทิตย์ที่ 18 มกราคม 2547
“สวัสดีครับ”
“..........”
“มากันสองคนหรือครับ”
“.........”
“กำลังจะไปไหนกันครับ  กลับบ้านทางไหน ผมไปส่งไหม”
“.........”
“เอ่อ........”
“แนนแท็กซี่มาแล้วไปกันเหอะ”
“อ้าวววว”

คืนที่ 19 มกราคม 2547
“สวัสดีค่ะ”
“สวัสดีครับ”
“ชื่ออะไรค่ะ”
“เจต”
“เจต  ...แอนคะ”
“ครับ”
“มากันกี่คนคะเนี่ย”
“มาคนเดียว”
“กลับบ้านทางไหนคะ”
“ดอนเมือง”
“ดอนเมือง  แอนก็อยู่ดอนเมืองค่ะ กลับด้วยกันไหมคะ”
“ไม่ครับ   ขอบคุณ  รสนิยมผมไม่ใช่แบบนี้”
“...ไม่อยากลองของแปลกดูมั่งเหรอคะ”
“ไม่ครับ  ไม่เคยคิดเลย  ขอบคุณ   ผมขอตัวก่อนแล้วกัน”
“เดี๋ยวสิคะ.......”

คืนวันจันทร์ที่ 20 มกราคม  2547
“สวัสดีครับ”
“ขอสายเจต”
“พูดอยู่”
“วันนี้ไม่ไปเที่ยวไหนเหรอ”
“ไม่ไปวะ  ขี้เกียจ ไม่รู้จะไปที่ไหน  แล้วเอ็งจะชวนไปไหนละ”
“ก็ไปร้านเดิมแหละ ไปเปล่า”
“ไม่รู้วะ  มีหญิงปะ”
“ตอนนี้ยัง  คืนนี้ไม่รู้  จะไปปะละ”
“ไม่รู้วะ คิดดูก่อน ถ้าไปจะโทรไปบอกแล้วกัน”
“เออ ตามใจ ถ้าจะมาก็โทรมาแล้วกัน”
“เออๆๆ แค่นี้ก่อนนะ กำลังดูทีวีอยู่”
“เออ”

คืนวันอังคารที่ 21 มกราคม 2547
“โต๊ะโน้นแม่-งมองหน้ากุวะไอ้เจต”
“ไหนๆ โต๊ะไหน”
“มืงเห็นผู้ชายสี่คนนั้นปะ  แม่-งนั่งมองหน้ากุมาตั้งแต่หัวค่ำแล้ว”
“แล้วมืงรู้ได้ไงว่ามันมองหน้ามืง”
“กุรู้แล้วกัน  หน้าแม่งโคตรกวนตืนเลย”
“กุว่าหน้า:-)ก็กวนตีนไม่แพ้หน้ามัน  แล้วมืงจะเอายังไง”
“เอายังไงเหรอ  เดี๋ยวร้านเลิกกุบวกกะแม่งเลย”
“มืงจะบ้าหรือไง  มันมากันสี่ เรามาแค่สอง มืงจะเอาอะไรไปบวกกะพวกแม่ง”
“แล้วไงวะ   มาสองก็บวกได้   มืงไม่ต้องกลัวกุคาราเต้สายดำ”
“ไอ้พวกสายดำนี่ตายมานักต่อนักแล้วมืงรู้หรือเปล่า”
“ไม่ต้องห่วงกุมีเพื่อนร้านข้างๆอีกเพียบ เรียกคำเดียวมากันเป็นสิบ”
“อืมมมม    อย่างนั้นกุเอาด้วยพอร้านปิดแล้วมืงไปตามพวกมืง เดี๋ยวกุเปิดให้”
“เออ ได้เล่นแม่-งให้คางเหลืองเลย  จะได้หายซ่า  มองหน้ากุอยู่ได้”
“.......”
“......”
“ไปโว้ยร้านปิดแล้ว   กุไปตามเพื่อนก่อน :-)ไปรอหน้าร้านเดี๋ยวกุตามไป”
“เออ ได้”
“......”
“......”
“มืงกับเพื่อนมองหน้าพวกกุทำเหื้ยไรวะ”
“แล้วมืงมองหน้ากุกับเพื่อนกุทำไม”
“อย่ามาทำเก่งนะมืง มากันแค่สอง ทำมาเป็นปากดี”
“กุไม่กลัวมืงหรอก เดี๋ยวพวกกุมาอีกเป็นสิบ:-)อย่างหนีไปไหนแล้วกัน”
“......”
“......”

คืนวันพุธที่ 22 มกราคม 2547
“เป็นไงมั่งวะไอ้เจต”
“.....”
“มืงยังโกรธกุอยู่เหรอ”
“.....”
“เออๆๆๆ  กุผิดเอง มืงจะเอายังไงกับกุวะ ใครจะไปคิดวะ ว่าเพื่อนกุมันจะไม่เอาด้วยกะกุสักคน”
“....เพื่อนมืงไม่เอาด้วย  แล้วมืงหายไปไหนมาเมื่อคืน”
“ก็....ก็กุไปตามเพื่อนอีกกลุ่มที่ร้านอื่นน่ะ”
“แล้วมืงคิดถึงกุมั่งไหมว่ากุจะเจออะไรบ้าง”
“ก็....ก็กุคิดว่ามืงจะยืนรอเฉยๆ  ไม่คิดว่ามืงจะเข้าไปไดร์ฟพวกมันนี่หว่า”
“มืงบอกกุว่าเดี๋ยวมา”
“แล้วมืงเป็นอะไรมากปะวะ”
“ก็อย่างที่มืงเห็นนี้แหละ  ตาปิด หัวแตก  น่วมไปทั้งตัว”
“เออๆๆๆ  กุขอโทษ เดี๋ยวมืงหายกุพา:-)ไปล้างแค้น”
“....”
“คราวนี้มืงไม่ต้องกลัว  กุนัดเพื่อนไว้แล้ว เป็นสิบ ถ้าเจอพวกแม่-งอีกนะ เอาแม่-งให้ตายเลย”
“.....”
“ตอนนี้มืงพักผ่อนไปก่อนแล้วกัน  แล้วพรุ่งนี้กุจะมาหา:-)อีก”
“มืงไม่ต้องมาก็ได้นะ”
“ไม่ต้องทำน้อยใจเลยไอ้เจต   พรุ่งนี้กุมาหาแล้วกัน”
“.....”
“กุกลับก่อนนะ”

คืนวันพฤหัสที่ 28 มกราคม 2547
“อัลโหล”
“ไอ้เจตเหรอ  วันนี้กุคงเข้าไปเยี่ยม:-)ไม่ได้แล้ววะ  แล้วพรุ่งนี้กุจะเข้าไปหาแล้วกัน”
“เรื่องของมืง”
“เออๆๆ  พรุ่งนี้กุเข้าไปหา”

คืนวันนี้ (วันศุกร์ที่ 30 มกราคม 2547)
“คุณเคยรู้จักคำว่ารักแรกพบไหม”
“ไม่ค่ะ  ...หน้าพี่ไปโดนอะไรมาคะ”