 |
###เรื่องยาว (มั๊ง) ### ความนำ ... อยากแบ่ง ยำใบชา ให้ลองชิม
ระหว่างอาหารเช้าที่โรงแรม ในเมืองมัณฑเลย์ ฉันงัดเอาอาหารพื้นเมือง ละแพ้ดตุ๊ ซึ่งมีส่วนผสมของถั่วทอดหลายชนิด แล้วคลุกเคล้าด้วยใบชาที่ขย่ำยำจนเป็นสีเขียวคล้ำ
คนไทยจึงแปล ละแพ้ดตุ๊ ว่า ยำใบชาหมัก เจ้าของสูตรเดิมคงมีอาการรักพี่เสียดายน้องไม่อาจตัดใจ เลือกอะไรเด่นสักอย่างจึงขอเอาหลายอย่างซึ่งไม่น่าเข้ากันได้มารวมกัน เรามันคนมาทีหลังก็ทำตามๆเขา เข้าเมืองพม่าก็ต้องหลิ่วตาตาม
หลังจากจัดแจงเอาส่วนผสมทุกอย่างยำรวมกัน แล้วหน้าตาของมันก็ยังดูแปลกอยู่ดี พอลิ้มรสไปหนึ่งคำ ยังวินิจฉัยไม่ถูกว่าควรตอบเพื่อนร่วมโต๊ะที่รอลุ้นว่าอย่างไร จึงได้แต่ยื่นให้ ของอย่างนี้ต้องลองเอง สหายทั้งสอง ลองแล้ว ไม่พูดไม่จา เรามองตากันแล้วทั้งสามก็เห็นพ้องต้องกันว่า ไปขอถ้วยมาตักแบ่ง เชื่อมสัมพันธไมตรีกับคนไทยโต๊ะรอบข้าง จากนั้นก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่
อาหารพื้นเมืองค่ะ ชื่อ ละแพ้ดตุ๊ ทำจากถั่ว ใบชา เอามาแบ่งให้ชิม ยื่นให้พร้อมยิ้มหวาน เขารับไว้อย่างงง และขอบคุณยกใหญ่ ที่เราคนไทยเหมือนกันมีอะไร(ดีๆ) ก็อุตสาห์นึกถึง
พอเขารับฉันรีบชิ่งกลับโต๊ะตัวเอง เป็นอันว่าต่างปล่อยของกันสำเร็จทั้งสามคน
เฮ้ยยย ^__^ ว่าแล้วก็หม่ำอาหารโรงแรมต่ออย่างคล่องคอ อิอิ
พอนั่งหน้าจอว่าจะเขียนเรื่องยาว พาลให้นึกถึงเหตุการณ์ ละแพ้ดตุ๊ in มัณฑะเลย์
คือว่าจะเอาวัตถุดิบหลายอย่าง มาโป๊ะ รวมกับ แล้วคลุกเคล้ากับใบชาหมัก(อารมณ์)
แล้วโต๊ะห้องสมุด ก็เป็นโต๊ะข้างๆที่อยากแบ่ง ยำใบชา ให้ลองชิม
รับแล้วต้องรีบชิ่ง
กลัวเรียกให้ไปเอาคืน
ตะละแม่...คนงาม ตาหวานฉ่ำ
จากคุณ :
กระบี่อิงฟ้าฯ 
- [
31 ม.ค. 47 18:51:59
]
|
|
|
|
|
|
