บทที่2
มนแข็งแกร่งดาบแรงเดช
เจ้าของร่างสง่างามในชุดทัคสิโด้สีเงินเพ่งมองร่างบอบบางตรงหน้าอย่างไม่วางตาด้วยสายตาอันคมกริบ   คนที่อยู่ตรงหน้าช่างแตกต่างจากที่เข้าคาดการไว้อยู่มากนัก    หญิงสาวร่างบอบบางใบหน้าขาวนวลรูปใข่ในชุดสูททำงานสีดำช่วยขับเน้าใบหน้าให้ดูสวยคมบวกกับสายตาที่จ้องมาอย่างไม่วางตานั้นชวนให้สดุดตายิ่ง

“ตอนแรกนึกว่าเป็นสาวทึนทึกที่ดีแต่ส่งลูกน้องมาสู้แทนโดยตัวเองนั่งบัญชาการอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์เสียอีก  แต่แบบนี้ก็ตื่นเต้นน่าสนุกดีแฮะ”

จอมแฮกเกอร์คิดในใจเมื่อนึกถึงข้อมูลที่เขาได้มาว่าในระบบฐานข้อมูลนี้มีหัวหน้าผู้ดูแลเป็นหญิงสาวผู้มีความสามารถสูง ในระดับหัวกะทิคนหนึ่งในประเทศญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้ แต่เขาก็ไม่ได้สนใจกับข้อมูลนี้เท่าไร่นัก หรอก  แม้แต่ชื่อก็ยังจำไม่ได้ด้วยซ้ำเพราะคิดว่าถึงยังไงผู้หญิงแบบหล่อนก็คงไม่ออกมาลงมือเองอยู่แล้ว   แต่ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเขานั้นคิดผิดถนัด

“คุณต้องการอะไรกันแน่ ถึงทำแบบนี้”

เสียงใสกังวานจากผู้ดูแลสาวเปร่งออกไปสู่ผู้บุกรุกตรงหน้า หล่อนต้องการคำตอบจริงๆในเมื่อคนตรงหน้าสามารถบุกรุกเข้ามาในฐานข้อมูลนี้ได้โดยไม่มีใครรู้ตัวแล้วจะมีเหตุผลอะไรที่จะต้องแจ้งบอกให้ตนรู้ตัวด้วย

“คิดจะหยามกันซึ่งหน้าเลยสินะ”

คำตอบที่ตนถามออกไปจากปากแต่กลับตอบเองแล้วภายในใจโดยไม่ให้เสียเวลารอคำตอบจากคนตนหน้า   แต่เปล่าคำตอบจริงๆที่ได้กลับมีความหมายมากกว่าการหยามน้ำหน้าผู้ดูแลสาวให้สุขใจเลยของคนตรงหน้า   มันมีอะไรอีกแยะ
ที่ทำให้หล่อนต้องงงงวย

“ฉันต้องการอะไรนะหรือบอกให้ก็ได้      ฉันก็แค่คนๆหนึ่งที่อาสาเข้ามาช่วยเอาของมีค่าของคนดีๆอีกคนหนึ่งที่ถูกควีนร๊อคขโมยมายังไงละ”

แค่คำตอบแรกก็ทำเอามาอิมึนงงอยู่ในใจแล้ว  

“ขโมยอะไรกัน ใครกันแน่ที่จะขโมยของมีค่าของคนอื่นนะ  ตัวเองเข้ามาขโมยของคนอื่นแท้ๆแต่กลับมาว่าเจ้าของเขาได้  แถมหลักฐานก็อยู่ในมือนั้นไงละ”

ตอบกลับไปด้วยอารมณ์ที่เริ่มร้อนแรงแต่ยังพยายามรักษาความสุขุมอยู่

“หลักฐาน ..หึ”
ปากพูดไปพลางชำเรืองมองที่วัตถุทรงกลมในมือ

“เธอไม่ต้องมาแกล้งทำเป็นไม่รู้หน่อยเลยน่า   อย่าบอกนะว่าเธอไม่รู้จริงๆว่าข้อมูลนี้มาจากไหนและมันเป็นของใคร   ใครที่ควีนร๊อคขโมยสิ่งนี้มาจากเขา”

“คุณพูดเรื่องอะไรกันนะ”
หล่อนถามต่อเพราะความจริงแล้วหล่อนเองก็ไม่รู้จริงๆ   รู้ในเรื่องเดียวคือไฟล์นั้นเป็นข้อมูลลับสุดยอดข้อมูลหนึ่งของฐานข้อมูลนี้  ขณะที่หล่อนเข้ามารับช่วงดูแลต่อในเวลาเวรของหล่อนนั้นก็พบว่ามีไฟล์นี้เข้ามาอยู่ในฐานข้อมูลแล้ว
และผู้บริหารระดับสูงก็ให้ข้อมูลเพียงว่า  เป็นข้อมูลลับระดับสุดยอด

และเพราะลับสุดยอดหล่อนจึงไม่มีสิทธิเข้าเปิดอ่านจึงไม่รู้ว่าไฟล์นี้เป็นอะไร
และเพราะลับสุดยอดจึงไม่มีแบ็คอัพไว้เพราะกันถูกโจรกรรมในแบบอื่นๆๆ
และเพราะลับสุดยอดจึงต้องรักษาไว้ในฐานข้อมูลนี้เท่านั้น
และเพราะลับสุดยอดหล่อนจึงต้องรักษามันไว้ให้ได้แม้จะไม่รู้ว่ามันเป็นอะไรก็ตาม

“เธอจะรู้ที่มามันหรือไม่  ไม่สำคัญ ที่สำคัญคือสิ่งที่ฉันอยากจะฝากไปบอกพวกผู้บริหารของควีนร๊อค”

หยุดเว้นระยะการพูดช่วงหนึ่ง ให้เวลาหญิงสาวตรงหน้าได้เตรียมรับเอาข้อความนี้ไปให้ครบถ้วน  ทำให้หล่อนพอรู้ว่าที่ผู้บุกรุกยอมแสดงตนก็เพราะต้องการจะฝากคำพูดของตนไว้นั้นเอง

“บอกเขาว่าอย่านึกนะว่าจะไม่มีใครรู้ถึงสิ่งที่พวกเขาทำอยู่  สิ่งที่เหมือนยาพิษที่เครือบน้ำตาล แผนการร้ายที่เปิดฉากมาให้เห็นว่าสวยงาม   แผนการที่จะตักตวงเอาผลประโยชน์จากคนอื่น  แผนที่ได้ถูกวางไว้ยาวนานนี้จะต้องสิ้นสุดลง ด้วยมือของฉัน ไนท์เอ็นเจิลคนนี้”

กล่าวจบผู้ดูแลสาวก็กล่าวตอบว่า
“ฉันไม่รู้นะว่าคุณพูดเรื่องอะไร  แต่ที่รู้แน่ๆคือฉันจะไม่ยอมไห้คุณได้ข้อมูลนั้นออกไปจากจากที่นี้เป็นอันขาด”

พูดพลางสะบัดดาบแสงจันทร์เข้าหาผู้บุกรุกอีกครั้งหลังจากการเจรจาไม่เป็นผล  แถมยังมีท่าทางว่าคนตรงหน้าจะสร้างความมึนงงแก่หล่อนมากขึ้นไปอีกหากยังเจรจากันต่อไป  

ดังนั้นถือคติที่ว่าลงมือก่อนได้แปรียบทันที!

แวบ

ดาบแสงจันทร์ส่งคลื่นแสงสีนวลตาดั่งเสี่ยวจันทราพุ่งเข้าหาคนตรงหน้า  พร้อมๆกับที่ผู้บุกรุกก็ตั้งรับได้อย่างรวดเร็วเช่นกัน

“ออฟชั่นเมจิคโปรแกรม3กระจกเงาทมิฬ”

กระจกทรงกลมขนาดใหญ่บานหนึ่งปรากฏขวางกันคลื่นแสงไว้ไว้ได้ทันก่อนที่จะกระทบร่างผู้บุกรุกตรงหน้า

“แวบ...ปลิว”

คลื่นแสงคมดาบถูกสะท้อนกลับทันใดพุ่งเข้ากลับสู่ผู้ส่งมันมา  

“แวบ..เปรี้ยง”

มาอิตวัดดาบส่งคลื่นแสงคมดาบที่สองเข้ารับทันใด  จากนั้นเคลื่อนตัวเองไปทางด้านข้างแล้ววาลำแสงเข้าใส่ผู้บุกรุกอีก   ในมุมที่ต่างกัน

“แวบๆๆ..ปลิวๆๆ”

ผลยังคงเดิม  กระจกบานใหญ่ตรงหน้าเคลื่อนตัวเองหันมาบังได้อีก

“ตูมๆๆ”

มาอิหลบคลื่นแสงคมดาบสีนวลที่สะท้อนกลับมาได้แล้วคิดในใจว่า

“คงต้องเอาจริงแบบสุดๆเท่านั้นแล้วสิเรา”

ข้อมูลกับโปรแกรมอื่นในนี้จะเป็นยังไงช่างมัน  แบ็คอัพไว้แล้ว  แต่ไฟล์ที่หมอนั้นถืออยู่จะให้เอาออกไปไม่ได้เด็ดขาด

“ฟังชั่นไอเทม2 เพลงดาบแสงจันทร์”

ระบบโปรแกรมเสริมของไอเทมโปรแกรมดาบแสงจันทร์เริ่มทำงานทันที   ดาบเริ่มสบัดหมุนควงเป็นกระบวนท่ากลางอากาศ  เห็นแสงสีนวลเป็นวงกลมดวงจันทราล้อมรอบผู้ใช้ดั่งเทพธิดาจันทราร่ายรำ บนท้องฟ้า   แล้วจากนั้นคลื่นแสงสีนวลนับร้อยนับพันเส้นก็พุ่งออกมาจากดวงจันทราเข้าหาผู้บุกรุกแบบไม่ยั่ง

“แวบๆๆๆ”

กระจกขยายตัวเองให้ใหญ่ขึ้นอีกเพื่อรับการโจมตีขนานใหญ่จากผุ้ดูแลแสนสวย

เปรี้ยงๆๆๆๆ

เสียงกระทบกันดังลั่นอีกครั้งอย่างไม่อาจนับจำนวนครั้งได้  ตู้เอกสารกับโปรแกรมต่างๆในฐานข้อมูลถูกคลื่นแสงคมดาบที่สะท้อนออกมาทำลายย่อยยับแต่คราวนี้นอกจากเสียงสะท้อนของคลื่นแสงดัง “ปลิว” แล้วเริ่มมีเสียง  “เปรี้ยง” อันเป็นเสียงร้าวของกระจกดังออกมาจากตัวกระจกบานใหญ่นั้นอีก
อันเป้นสัญญาบอกให้รู้ว่า  ตัวกระจกเริ่มทนการโจมตีไม่ไหวและคงทานไว้ได้อีกไม่นานแน่


“ออฟชั่นเมจิค 2 แก้วระอองหิมะ”
ผู้บุกรุกเริ่มเรียกเมจิคโปรแกรมโจมตีขึ้นมาอีกครั้งแก้วผลึกทรงกลมสีขาวหนึ่งลูกปรากฏเหนือหัว จอมแฮกเกอร์  แต่หากยังไม่ถูกปล่อยออกไปเพราะแน่ละแก้วละอองหิมะลูกแค่นี้เอาชนะเพลงดาบละอองหิมะไม่ได้แน่  เขาจำเป็นต้องเพิ่งอานุภาพมันอีก

“ออฟชั่นเมจิค4 วายุทลายฟ้า”

สิ้นเสียงกล่าวสายลมสายหนึ่งก็พุ่งเป็นเกลียวสู่แก้วผลึกทรงกลมสีขาว  เมื่อ2โปรแกรมรวมตัวกัน แก้วผลึกก็ได้เริ่มขยายขนาดตัวเองออกไปจากเดิมทันที 2 เท่า 4 เท่า 6เท่า 8เท่า 10 เท่า  จนมีขนาดมหึมา  ทันใดนั้นเอง

“เปรี้ยง..เพล้ง”

เสียงแตกกระจายของกระจกทมิฬดังมาแล้ว  

เพลงดาบแสงจันทร์ทะลวงเข้ามาได้แล้ว!

ก่อนที่คลื่นคมดาบสีนวลจะเข้ามาถึงตัว  จอมแฮกเกอร์หนุ่มก็เหวี่ยงแก้วผลึกขนาดมหึมาไปข้างหน้าทันที

แก้วผลึกหมุนควงอย่างรวดเร็วพุ่งไปข้างหน้าพลางดึงดูดคลื่นแสงคมดาบเข้าตัวเอง  จากนั้นคมดาบทั้งหลายก็ถูกทำลายในบัดดลที่แตะสู้รัศมีการหมุนควงของดวงแก้วสีขาว   จนกระทั่งแก้วผลึกมหึมาหมุนควงไปถึงตรงคู่ต่อสู้จึงระเบิดออกเป็นกระแสพายุหิมะพัดถล่มทุกสิ่งในระบบฐานข้อมูลนี้

“วีด....ฟิวๆๆๆๆ”

ทุกสิ่งที่เห็นตรงหน้าขาวโพลนไปด้วยระอองหิมะ  ระบบเกือบทั้งฐานข้อมุลถูกแช่แข็งในระอองหิมะ

“ไม่ไหว มันร้ายกาจเกินไป”

มาอิครวญออกมาได้หลังจากที่ถูกแรงระเบิดส่งร่างลอยละลิ้วปริวไปตกในกองรหัสข้อมูลของตู้เอกสารที่ถูกแช่งแข่งจนกลายเป็นกองผลึกข้อมูลขนาดมหึมา
มองไปทางไหนก็ขาวโพลนไปทั่ว   ที่หล่อนรอดจากการถูกแช่งแข็งมาได้ก็เพราะดาบแสงจันทร์สีนวลที่ปักกับพื้นตรงหน้าคอยสร้างบาเรียคุ้มครองให้

“โทษทีเล่นแรงไปนิดคงไม่ว่ากันนะ”

คำพูดยียวนจากผู้บุกรุกแววมาจากด้านหน้า   ไกลออกไปมองเห็นบุรุษหนุ่มในชุดทัคสิโด้สีเงินยืนเด่นอยู่   รอบตัวแสงบาเรียสีน้ำเงินเข้ม เปร่งออกจากเสื้อคลุมตัวโตที่สวมอยู่บอกให้รู้ว่ามันไม่ได้มีไว้แค่สวมให้ดูแปลกตาเท่านั้น

“ฉันคือ ไนท์เอ็นเจิล จอมแฮกเกอร์ผู้ยิ่งใหญ่  จงจำชื่อนี้ไว้ให้มั่นสาวน้อย เราคงได้พบกันอีกแน่ ในไม่ช้า  ใช่ในไม่ช้า”

เสียงกล่าวดังก้องกังวานก่อนที่ร่างตรงหน้าจะพุ่งตรงหายไปทางประตูเชื่อมต่อสู่ระบบเครือข่ายนอกฐานข้อมูล  

ร่างบอบบางกัดฟันพุ่งตัวออกตามสู่ประตูเชื่อมต่อบานใหญ่สีทองหากแต่เมื่อผลักประตูออกดูแล้ว  กลับแลเห็นเพียงท้องฟ้าสีครามอันกว้างใหญ่มองไปทางไหนไม่ว่าจะบนล่างหรือด้านข้างก็พบแต่ท้องฟ้าที่ว่างเปล่า
ผู้บุกรุกจากไปแล้ว  จากไปภายใต้ระบบสกายเน็ตอันเปรียบเหมือนท้องฟ้าอันกว้างใหญ่สีครามที่เชื่อมต่อระบบฐานข้อมูลและเครื่องคอมพิวเตอร์ทั่วโลก

โปรดติดตามตอนต่อไป
************************************