ตามันลายเป็นอะไรไม่รู้

    ถามหาจุดยืนของตัวเอง

    (ก็ตรงนี้ไงละวะ  เมิงต้องการยืนตรงไหนละ บอกตูสิเดินจะพาไป-นี่คือคำกล่าวของสองขา)

    ตามหาสิ่งที่คาดฝันมานานเท่าไหร่แล้วนะเรา

    (ตูไม่เห็นเมิงจะตามอะไรเลย  วันๆเอาแต่ขลุกตัวอยู่บนเตียง  ฝันลอยวุ้น เพ้อไปวันๆ-คำกล่าวของริมฝีปาก)

    แล้วพรุ่งนี้ชีวิตจะก้าวไปทางไหน

    (เมิงอย่างเพิ่งคิดถึงวันพรุ่งนี้เลย  วันนี้เมิงเอาตัวให้รอดก่อนเหอะว่าเมิงจะไปไหน-สองขากล่าวย้ำ)

    ความผิดพลาดของชีวิตมันเกินขึ้นตรงไหน ตอนไหนนะ

    (ก็ตอนที่เมิงไม่ยอมไปโรงเรียนนี่แหละ  ไอ้...เรียนก็ไม่ยอมเรียนมัวแต่ฝันโน่นฝันนี่  ชีวิตเมิงผิดพลาดมาตั้งนานแล้วเมิงเพ่งรู้ตัวเหรอ-คำกล่าวของสองมือ)

    แล้ววันนี้ผมจะเอาอะไรกิน

    (เออ  :-)รีบๆคิดเลยนะ ตอนนี้กุกำลังแย่แล้ว  ไอ้น้ำห่านี่มันเล่นงานจนตัวกุจะทุลุแล้วนี่-คำกล่าวอ้างของกระเพาะ)

    จ๊อก ๆ  ๆ ๆ  ๆ

    (เมิงได้ยินแล้วก็รีบไปหาข้าวเดกสิฟะ-สำไส้น้อยเร่งเร้า)

    นี้ผมหิวหรือนี่  ผมควรทำอย่างไรดี

    (ไอ้ห่า เมิงก็ไปหาข้าวเดกสิฟะ-กระเพาะตะคอกย้ำ)

    กินข้าวเหรอ  ต้องทำอย่างไรบ้าง ผมต้องทำดำเนินทางชีวิตยังไงดี

    (กวนทีนแล้วเมิง  คิดไม่ออกจริงๆเหรอฟะ-ลำคอที่แห้งผากเร่งเร้า)

    จ๊อก ๆ ๆ  ๆ  ๆ ๆๆ

    (เมิงได้ยินเสียงกุไหม-กระเพาะเสียงสั่น)

    ยังไงดี

    (อ้าว  ไอ้ห่านี่  หิวก็ไปกินข้าวสิฟะ-สองขาสั่นตาม)

    ไม่..

    (ไม่ห่าอะไร  กุทนไม่ไหวแล้วนะโว้ย เมิงอย่าบอกนะว่าเมิงไม่หิว-สองมือโรยแรง)

    ไม่...มีตังค์ ทำไงดี

    (...กุ ก็ไม่มีเหมือนกันวะ-ทุกส่วนของร่างกายตอบพร้อมกัน)

    จากคุณ : เรือ่ยเปื่อยไปวันๆ - [ 2 ก.พ. 47 20:37:55 A:203.146.112.110 X: ]