+;+: จะตามหาคนสอยรุ้งลงจากฟ้ามาให้ฉัน +:+:

    "ไม่ใช่ว่าผมชอบ... แต่ถ้าผมพยายาม เธอก็จะดีใจ"

    ใครคนหนึ่งส่งต่อคำพูดเธอให้ฉันฟัง แล้วทำตาเคลิ้มฝัน
    เป็นเรื่องจริง... การรู้ว่าตัวเรามีอิทธิพลต่อชีวิตของใครคนหนึ่ง
    มันน่าปลื้มน้อยซะที่ไหน
    ฉันปลื้มนะ
    แต่ส่วนนึงของหัวใจมันร้องขึ้นมาว่า "อ้าว"
    อ้าวว...... ทำไมพูดแบบนั้น ทำไม?

    ฉันเคยเชื่อในความต่าง

    เชื่อในหยินกับหยาง
    ให้ฉันเป็นหยินของเธอ และเธอมาเป็นหยางของฉัน
    ให้ฉันเป็นนมข้นหวาน เธอเป็นกาแฟขม
    เพราะหวานมากไปก็ปวดหัว ขมเกินไปก็ปวดหัว
    ถ้าเรามาผสมกัน... มันคงพอดี

    แต่หลังๆ นี้ ทำไมฉันต้องถามตัวเองว่า "จริงเหรอ" บ่อยๆ
    ฉันทำเธอฝืนใจอยู่หรือเปล่า
    กะเกณฑ์ให้เธอทำนู้นทำนี้มากไปมั้ย?
    คาดหวังอะไรจากเธอสูงไปหรือเปล่า?
    ที่สำคัญเธอจะทนคนอย่างฉันได้นานแค่ไหน

    ฉันเป็นผู้หญิง
    ฉันอยากได้ดอกไม้ช่อโตๆ ในวันวาเลนไทน์
    วันไหนไม่สบายใจ ก็อยากให้เธอวิ่งมาหา
    อยากได้ยินเธอโทรมาทุกคืน
    อยากให้เธอบอกทุกวันว่ารัก
    อยากให้เธอโอ๋ อยากให้เธอตามใจ
    อยากให้เธอเป็นเจ้าชายในฝัน

    ฉันรู้ว่าเธอเป็นผู้ชาย
    เธอคงทำไม่ได้อย่างใจฉันหวัง
    ฉันเลยขอแค่ "ครึ่ง"
    ไม่ต้องถึงกับเป็นเจ้าชาย
    ไม่ต้องถึงชี้นก เธอก็บอกว่านก
    แต่เวลาฉันชี้รุ้งบนพื้น
    ก็อยากให้บางครั้งเธอเออออว่า 'รุ้ง'
    ไม่ใช่อธิบายว่ามันเป็น 'น้ำมันเครื่อง' อย่างที่เธอบอกฉัน

    ส่วนเรื่องที่สำคัญกับเธอจริงๆ
    ที่เธอบอกใครต่อใครว่าเธอไม่ชอบ แต่เธอทำเพื่อฉัน
    โปรดเถอะ อย่าฝืน
    ฉันไม่อยากเป็นเหมือนแม่จอมเฮี้ยบ ที่วางทุกอย่างเพื่อลูกเพราะรัก
    แล้วเธอเป็นลูกชายแสนดี ที่ไม่อยากทำให้แม่ผิดหวัง
    ฉันเป็นคนรัก ไม่ใช่แม่
    ฉันไม่อยากให้เธอทนเหนื่อยหรือฝืนเพื่อฉัน

    หรือมันจะถึงเวลาแล้วที่เราควรจะมาทบทวนเรื่องของเราดู
    เราเหนื่อยกันมากเกินไปหรือเปล่า พยายามกันมากเกินไปมั้ย
    สำหรับการดึงช่องว่างของความต่างเข้าใกล้กัน
    เธอเหนื่อยมั้ย เพราะฉันเหนื่อยแล้วสิ...
    เราลองเลิกออกแรงกันแล้วดีมั้ย
    เราจะได้หายเหนื่อย
    เธอจะได้ไม่รู้สึกว่าพยายามมากเกินไป
    ส่วนฉันจะได้ไปตามหาใครที่เชื่อฉันว่า
    บนพื้นนั้นคือ... รุ้ง








    จากคุณ : นารูมิ - [ 2 ก.พ. 47 22:50:56 ]