“ หลับตาลง…ยังรู้สึก  ท่ามกลางความอ้างว้าง…ในหัวใจ… “



เพียงแค่เสียงดนตรีขึ้น  อัมพิกา ก็รู้สึกวูบไหวอยู่ในหัวอก  

เพลงนี้อีกแล้วหรือนี่ !!



“ ค่ำคืนยาวนาน กับความเดียวดายและลมหายใจ.. ที่ว่างเปล่า… ”



ทำไมหมุนวิทยุไปคลื่นไหน ๆ ดีเจก็เปิดกันแต่ เพลงนี้  

ราวกับจะตอกย้ำความรู้สึกของเธอให้ยิ่งจมดิ่งในคำ คำนี้  


“ คิดถึง “



“ อยากให้เธอได้.. สัมผัส กับความห่วงใย..ที่มีให้เธอ… “



แหงนมองขึ้นไปบนท้องฟ้า  แสงดาวพราวพร่าง ท่ามกลางจันทร์เสี้ยวข้างแรม



“ ได้ยินเสียงของพระจันทร์.. จะกล่อมเธอฝันดี…  “



สายลมแผ่วพัดมา พากลิ่นหอมจางของดอกแก้วลอยตามลมมาด้วย

เธออดนึกสงสัยไม่ได้ ว่าต้นมันอยู่ที่ไหนหนอ  แต่ที่แน่ ๆ คงจะอยู่ไกลไม่น้อยเลย


เช่นเดียวกับ เขา   คน “ ไกล “ ตา   แต่ “ ใกล้ “ หัวใจเธอ  คนนั้น



“ ให้เธอได้รู้ตลอดไป..ว่าทุกเวลา  ที่เราห่างกัน.. แสนไกล… “



ความคิดคำนึงล่องลอยกลับไปยังวันสุดท้าย ที่เขาและเธอพบกัน…


“ พี่ไปไม่นานหรอกน่า  ยังไงก็ต้องกลับมาหายัยอัมขี้แยของพี่จนได้แหละ “

มือใหญ่อบอุ่นยกขึ้นลูบผมยาวดำขลับของเธอ เมื่อเห็นนัยน์ตาคู่สวยแดงฉ่ำน้ำ


และเพราะประโยคนั้นทีเดียว  น้ำตาที่กำลังจะหยด  เลยไหลพรากเป็นสาย



“ ยังมีอีกคำในหัวใจ ที่จะบอกเธอ  ให้เธอได้รู้และ.. เข้าใจ…  “



เขาดึงตัวเธอเข้าไปกอดไว้หลวม ๆ กระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูด้วยน้ำเสียงหยอกเย้า


“ คิดถึงพี่บ้างนะอัม  แต่อย่าคิดถึงมากเสียจนร้องไห้ให้พี่ต้องบินกลับมาปลอบซะล่ะ “


เพียงเท่านั้น…  อัมพิกาก็ฝืนตัวเองออกมาจากอ้อมกอดอุ่นของคนตัวโตตรงหน้า

หากเป็นเวลาปกติที่ไม่ใช่การต้องจากกันไกลแบบนี้  เธอคงจะสวนเขาไปเหมือนเคยว่า


“ ยี้..  ใครบอกกันล่ะ  ว่าอัมจะคิดถึงพี่ธิป  ฝันไปเหอะย่ะ “



“ ว่าคิดถึงเธอ…  เมื่อเราห่างกัน.. แสนไกล…..  “



หากคราวนี้  เมื่อเขาจะไม่ได้อยู่ใกล้ ๆ คอยแหย่ คอยยั่วให้เธอหัวเราะเช่นเคยแล้ว

เธอรู้สึกใจหาย  ได้แต่จ้องหน้าเขานิ่งและนาน จนชายหนุ่มตรงหน้าหัวเราะเขิน ๆ


“ ทำไมมองพี่แบบนั้นล่ะอัม  ทำไมไม่พูดอะไรสักคำ “



“ มีคำหนึ่งคำจะพูดไป ให้เธอ.. ได้รู้..  “



“ เปล่า  อัมแค่อยากจะจำไว้น่ะ  ว่าพี่ธิปเคยยิ้มยังไง  หัวเราะยังไง “


“ ยัยบ้า “    


นึกไปถึงตอนนั้นแล้ว  อัมพิกาก็หัวเราะเบา ๆ  เธอไม่เคยเห็นอธิปหน้าแดงแบบวันนั้นเลย        



“ จะแทนความหมาย.. ความห่วงใย… “



ตี่.. ติ.. ตี.. ติ๊ด.. ตี่.. ติด..



เธอควานหาโทรศัพท์มือถือ  กดรับสายแล้ว  เสียงทุ้มคุ้นหูก็ดังขึ้นจากปลายสายอีกด้านหนึ่ง            


“ อัมเหรอ  คิดถึงจัง “


อัมพิกายิ้มออกมาทั้งน้ำตา


“ อัมก็คิดถึงพี่ธิปเหมือนกัน “



“ ฉันคิดถึงเธอ…. “  



>>>>>>>>><<<<<<<<<


http://www.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=441


คิดถึง  /  Peacemaker



   หลับตาลง…ยังรู้สึก  ท่ามกลางความอ้างว้าง…ในหัวใจ

   ค่ำคืนยาวนาน กับความเดียวดายและลมหายใจ.. ที่ว่างเปล่า


 * อยากให้เธอได้.. สัมผัส กับความห่วงใย..ที่มีให้เธอ

   ได้ยินเสียงของพระจันทร์.. จะกล่อมเธอฝันดี

   ให้เธอได้รู้ตลอดไป..


** ว่าทุกเวลา  ที่เราห่างกัน.. แสนไกล

   ยังมีอีกคำในหัวใจ ที่จะบอกเธอ  ให้เธอได้รู้และ.. เข้าใจ

   ว่าคิดถึงเธอ เมื่อเราห่างกัน.. แสนไกล

    มีคำหนึ่งคำจะพูดไป ให้เธอ.. ได้รู้

    จะแทนความหมาย.. ความห่วงใย  

    ฉันคิดถึงเธอ  

    ( * , ** )

    ก็ฉันมีเพียงเธอ